บ้านศรีสุวรรณ ณ ศาลายา กับน้องอ้อนผู้อ่อนโยน

	น้องอ้อน เป็นน้องสาวร่วมสาบานเมื่อครั้งยังเรียนอยู่โรงเรียนประจำค่ะ น้องอ้อน เป็นสาวน้อยผู้อ่อนหวาน วจีไพเราะ น้องอ้อน เป็นสาวน้อยผู้อ่อนโยน เมตตากรุณา รักสัตว์ น้องอ้อน เป็นสาวน้อยที่เป็นเจ้าของรอยยิ้มที่สดใส เสียงหัวเราะที่ร่าเริง น้องอ้อน เป็นสาวน้อยที่ดูภายนอกใครจะรู้มั้ยว่า...เป็นนักศึกษาปริญญาเอก น้องอ้อน เป็นน้องสาวที่น่ารักมากๆ ของพี่สาวคนนี้ตลอดมา และวันนี้...น้องอ้อน กลายเป็นสาวสวยสะพรั่งในวัย ที่อายุเดินนำหน้าหน้าใสๆของน้องไปเป็น 10 ปีแน่ะค่ะ อาจเพราะความอารมณ์ดี ร่าเริง ที่ทำให้น้องอ้อนเต่งตึง เปรี้ยะๆๆๆ หรือ จะเป็นความจริงที่ว่า... ความรักทำให้คนสดใส ได้เพียงนี้ เอ๊ะ หรือจะรวมๆกัน อิอิอิ ช่วงนี้น้องอ้อนมากทม.บ่อยนะก๊ะ ฮิ้ววววววว คราก่อน นัดกันดิบดี จะไปนั่งจิบกาแฟยามบ่ายแถวตลิ่งชัน แต่น้องอ้อนก็ทำให้คุณพี่แต่งตัวคอยเก้อ เพราะสนุกกับ amusment park กะหวานใจเพลินไปหน่อย ครานั้นคุณพี่ทั้งสอง จึงต้องสั่งดิลิเวอรี่ ฟู้ดมาหม่ำย้อมใจ ตัดภาพมายังวันที่เรานัดกันค่ะ นัดรับประทานมื้อกลางวัน (แน่น้อน มันกลายเป็นมื้อเย็นอีกแล้ว) แหม่ๆๆ ก็ทางมิใช่ใกล้ๆนะก๊ะ จากย่านบางนาสู่ศาลายาเนี่ย กริกริ คนขับก็ตั้งอกตั้งใจขับ เกรงน้องอ้อนจะรอนาน นานแน่ๆค่า คุณพี่ขา ก็เล่นเคลียร์งานจนบ่านสองเลยนี่ค้า ชิชิ ข้ามฝากฝั่งรัก ไปหากัน เส้นทางอันแสนคุ้นเคย นึกถึงวันก่อนเก่าที่เรามาซิ่งแถวนั้นเกือบทุกวัน อย่าให้ขะเจ้าได้จับรถอีกครั้งนะ ไม่ง้าน กทม. พรุนแน่ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ เพียงเวลาไม่กี่อึดใจ ก็มาถึงหน้าบริษัทคุณจินแล้ว คุณจินคือไผ คุณจินคือหวานใจน้องสาวแถวนี้นี่เอง อิอิอิ แต่ทว่า มัวแต่ตกตลึงในความกระตือรือล้นของจิน ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปมาเลย ว้าๆๆๆๆๆๆ ฉกตัวน้องอ้อนมาใส่รถได้แล้ว ก็มุ่งหน้าไปอีกนิดเดียว ถึงร้านแล้วนั่น ศรีสุวรรณ ณ ศาลายา ที่จอดรถก็โออยู่นะ มีพื้นที่จอดได้เยอะเลยล่ะค่ะ ร้านนี้ เสาะหามาจากรายการตี๋อ้วนชวนหิว และหาพิกัดจากในห้องก้นครัวนะคะ ขอบคุณทุกๆข้อมูลด้วยจ้า ร้านนี้มีทางลาด มีรถเข็ญบริการสำหรับคนเดินไม่เก่งนะคะ ใส่ใจลูกค้าจริงๆ ปรบมือๆๆๆๆ อ้าวนั่น พรีเซนเตอร์ร้านหรอ มีอาหารแนะนำอยู่หลายรายการค่ะ แต่อยากจะบอกเหลือเกินว่า ครั้งนี้หนูใหม่ทานไม่หนำใจเลยค่ะ พี่ตี๋บอกว่า จะพามาทานอีกวันหลัง แสดงว่าเฮียก็ถูกใจใช่มั้ยเอ่ย ฮิ้ววววววววว สาวน้อยกับสามล้อแฟนซีที่หน้าร้านค่ะ เป็นพร้อพถ่ายรูปได้ด้วยนะเนี่ย ป่ะ เดินเข้าร้านกันซะทีเนาะ หรือจะเล่นเกมก่อน เพลินเกินไปแล้ว สองคนข้างบนน่ะ ไปหม่ำได้แล้วย่ะ คุณพี่พนักงาน(จะเรียกคุณลุงก็เกรงจิตค่ะ)ก็เข้ามาสอบถาม และเสนอว่าไปนั่งห้องแอร์มั้ยเอ่ย แน่น้อนค่ะ ไปแน่ๆ เพราะผู้ชายข้างกายหนูใหม่ขี้ร้อนหลาย ที่นี่มีโซนที่เป็นพัดลมอยู่ด้านนอกสุดค่ะ เหมือนเป็นโต๊ะจีนเลย ใช่แล้ว ที่นี่รับจัดโต๊ะจีนนี่นา แอบเซิร์ชมาก็เลยรู้ว่า เค้าก็เป็นที่นิยมพอสมควรเลยค่ะ นั่งห้องแอร์ ต้องเดินเข้ามาอีกราว 50 เมตรค่ะ ทางขึ้นก็มีทางรถเข็ญด้วย มิต้องกังวลค่ะ วันนั้น ในเวลานั้น มีนั่งทานอยู่ 2-3 โต๊ะ คงเพราะไม่ใช่เวลาทานอาหาร นั่นมันบ่ายสามแล้วนี่นา อ่ะ ได้ที่นั่งแล้วก็หันหลังไปมองประตูทางเข้า และกวาดตามองรอบๆ ตั้งใจจะไม่ถ่ายให้ติดลูกค้าโต๊ะอื่นนะคะ เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา ไม่ใช้แฟลชด้วยน้า ปกติไปทานอาหารก็จะไม่ใช้อยู่แล้วค่ะ เพราะว่ารบกวนเวลาส่วนตัวของท่านอื่นเนาะ รูปมืดก็มาแต่ง ปรับสว่างเอา น้องสาวผู้กำลังหิว (คุณพี่ก็หิว แต่มันเป็น level หิวมากๆๆๆๆ) เมนูสีเขียวเล่มโต เปิดดูแต่ละหน้า ก็เลือกไม่ถูกว่าจะทานไรดีค่ะ มึนงงเล็กๆ แต่ก็สั่งไปแล้ว พักให้เวลาพ่อครัวทำอาหาร ด้วยการดื่มน้ำเย็นๆก่อนนะคะ จ้องมองดูอุปกรณ์ไปก่อน และหมู่มวลน้ำจิ้มสารพัดอย่าง คนละ 1 ชุดค่ะ ข้างหลังเป็นตู้ปลาขี้อายค่ะ เพราะชอบแอบๆ ซ่อนๆ ไม่มาแหวกว่ายให้ได้เชยชมโฉมเลย เพียงชั่วอึดใจเดียว เป็ดก็มาวางตรงหน้าค่ะ เร็วรวด รวดเร็ว คนข้างๆที่โปรดเป็ดดี๊ด๊านักหนา ไม่ได้หม่ำมามานเชียว เพราะหนูใหม่หล่อนไม่หม่ำเป็ด คนหม่ำเป็ดลิ้มลองแล้วบอกว่า ใช้ได้เลยนะเนี่ย อร่อยพอตัวทีเดียว คนหม่ำเป็ดลิ้มไป 1 คำ ไม่พอ ก็ต่อคำที่ 2-3-4 มีหลักฐานด้วยค่ะ หรือเพราะคุณพี่ไม่ได้ทานเป็ดมานาน ก็เลยรู้สึกว่ามันอร่อย แต่วันนี้คนนี้ก็หม่ำเป็ด พี่ตี๋เลยมีเพื่อนหม่ำ แต่กว่าอีกจานจะมา หนูใหม่ก็รอพักหนึ่งเลยค่ะ มองหน้าคนหม่ำเป็ดไปมา ชิชะ น้ำดื่มเค้าก็เป็นยี่ห้อศรีสุวรรณ โถนั้นคือข้าวเปล่า ช่วงนี้โหมกินวุ้นเส้นอบๆๆๆ วันนั้นก็สั่งกุ้งอบวุ้นเส้นค่ะ ได้เยอะเลยทีเดียวล่ะ กุ้งก็ตัวโต พี่ตี๋ชมเปาะ อร่อยกว่าที่เคยทานที่ไหนๆ เป็นกุ้งแชบ๊วยนั่นเอง ต่อไปเป็น...ทอดมันปลากราย น้อยหน้าใครที่ไหน หนุบๆหนับๆ กินกันคนละชิ้นสองชิ้น กินกับน้ำจิ้มถ้วยนี้ และ สุดท้ายที่ น้ำพริกไข่ปู (ดูไม่ค่อยเข้ากับเมนูทั้งหลายข้างบนเลย) แต่อยากกิน มีไรอ่ะปั่น ผสมเนื้อปูหวานๆลงมาด้วยค่ะ มีปลาทูมาให้ 1 ตัว เป็นเครื่องเคียง เสร็จแมวเลย แว้กๆๆ ไม่ได้สั่งเมนูแกงๆ น้ำๆมาเลย กะลังจะสั่ง แต่โดนเบรคจากคุณลุงที่รับออเดอร์ เลยกินแบบขาดๆเกินๆ ดังเห็นค่ะ ยังมีอีกหลายอย่างที่อยากทาน ไว้วันหลังจะไปซ่อม กินซ่อมๆๆๆๆ กินคาวแล้วก็ต้องกินหวานเนาะ สั่งมาล้างปากหน่อยจ้า หนูใหม่ไม่ได้สั่งคะ แอ๊บกินของน้อง แอ๊บกินของพี่ตี๋ เดี๋ยวแคลอรี่ประจำวันจะพุ่งปรี๊ด ทับทิม ถั่วดำ และน้ำแข็งค่ะ นี่คือ สิ่งที่รับประทานไปค่ะ น้ำดื่มขวดใหญ่ 1 น้ำแข็ง 1 ข้าวเปล่า 1 โถ ทั้งสิ้น ราคา 650 บาทจ้าๆๆๆ ที่น่ารักคือ ตอนไปก็คุยกับพี่ตี๋ว่า เค้าเปิดแอร์ไม่กลัวเปลืองเลยเนาะ ห้องใหญ่ค่ะ แล้วก็เย็นมากๆปรากฏว่า เฉลย.... มีค่าแอร์ คนละ 10 บาท ด้วยนั่นเอง อุอุอุ ยินดีจ่ายค่ะ ก็ช่วยกันไปนะคะ หลังจากแยกย้ายกับน้องสาวแล้ว สองเราก็มุ่งกลับแหล่งพักพิงค่ะ กลับไปดูลีซานนั่นเอง ใช้เส้นทางขากลับเส้นทางเดิม ขึ้นทางด่วน ฟิ้ววววว ชมวิวยามเย็น เพลินดี ทุกอย่างเกือบจะดีหมดค่ะ ถ้าไม่มีแท็กแท็กคันนี้ หันหัวมาปาดน้องโมจิมีไส้เป็นถั่วดำ 2 ทีติดๆกัน หนุใหม่ร้องกรี๊ดดดดดดดดดดด ใจหายวาบ นึกว่า กรึ๊ดดดดดดดดด ปรี๊ดดดดดดดดซะแล้วสิ เลยได้อวยพรคนขับคันนั้นไปซะหลายเลยค่ะ โอ้วๆๆๆ อนิจจัง มือสั่น ถ่ายมาไม่ได้ทะเบียน ค่ะ ไม่น่าเลยเหตุการณ์นี้ ชิชิชิ ----------------------------------------------------- ถึง... น้องอ้อน ดีใจที่ได้เจอกันนะจ๊ะ คนน่ารัก น้องอ้อนยังคงเป็นน้องสาวคนเดิมที่เคยรู้จัก ไม่ว่าจะไม่ได้เจอกันนานเท่าใด แต่พอได้เจอ ทุกอย่างก็เหมือนเดิม คือ รัก ผูกพัน และห่วงใย ขอให้น้องอ้อนมีความสุขกับทุกสิ่งที่น้องอ้อนกำลังกระทำอยู่นะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้น้องสาวเสมอจ้าๆๆๆๆ -----------------------------------------------------

Create Date : 11 มิถุนายน 2552		6 comments
Last Update : 11 มิถุนายน 2552 14:00:31 น.
Counter : 3057 Pageviews.
Share Tweet