ถนนสายนี้มีตะพาบโจทย์ที่ 175 - ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว - คิดได้เมื่อวัยย่าง 80 กะรัตที่บุโรพุทโธ ถนนสายนี้มีตะพาบโจทย์ที่ 175 - ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว - คิดได้เมื่อวัยย่าง 80 กะรัตที่บุโรพุทโธ ความพยายามของหญิงชรา ในการขึ้นสู่สถูปองค์ประธานของโบราณศาสนสถานบุโรพุทโธ ด้วยร่างกายที่ไม่พร้อมจะปีนบันไดสูงลิบ ขอบคุณของแต่งบล็อกจากอินเทอร์เน็ต เอนทรี่นี้อยู่ในหมวด งานเขียนและบทประพันธ์ Lullabies for Bedtime Fisher Price credit: YouTube & Uploader Best Baby Lullabies โดยนิสัยที่ติดตัวมาแต่เกิด ที่เขาเรียกสันดานนั่นแหละค่ะ เป็นคนไม่ค่อยกลัวอะไรที่ไม่มีเหตุผล เรื่องที่กลัวจึงมีนับจำนวนได้ ก็นะ คนเรามันก็ต้องรู้จักกลัวสิ่งที่ควรกลัวบ้าง หลายเรื่องที่เราอยากทำและอาจมีสิทธิที่จะทำได้ แต่ถามตัวเองบ้างว่า มันค้านกับสามัญสำนึกของเราบ้างไหม ถ้าสามัญสำนึกไม่ยินยอมก็อย่าตะแบงอ้างสิทธิ์ว่าทำได้เลย เพราะเมื่อไรที่มีคนได้รับผลกระทบจากสิทธิ์ของเรา ทวงถามสามัญสำนึกของเราว่า มันหายไปไหน เราจะสิ้นทางตะแบง ก็ควรต้องกลัวและละเว้นการกระทำเรื่องนั้นๆ หลายปีมานี้ นอกจากสายตาไม่ดีแล้ว เรายังมีปัญหากระดูกเสื่อม จนซีกซ้ายของร่างกายไม่ค่อยมีแรง การเดินในที่เดินลำบากจึงต้องอาศัยไม้เท้าพยุงบ้าง ทำให้เกิดความกลัวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆว่า นี่นั่นโน่นไม่ควรทำไปหมด ด้วยกลัวว่าจะหกล้มหกลุกเป็นเหตุให้ร่างกายทรุดหนักลงไปอีก จนกระทั่งเมื่อปีก่อน ลูกสาวอยากพาไปสักการะบุโรพุทโธที่อินโดนีเซีย ใจเราอยากไปมาก แต่นึกถึงสังขารแล้วก็ไม่กล้าไป เพราะต้องปีนบันไดสูงชันมากและหลายชั้นด้วย แต่ลูกก็อยากให้ไป บอกว่า จะจัดไปพักที่โรงแรมมะโนหะราซึ่งจากห้องอาหารสามารถมองเห็นบุโรพุทโธได้ และถ้าเดินไม่ไหวจริงๆ จะให้แม่รออยู่แค่นั้น เราจึงสงบความกลัวการพลาดพลั้งจนเป็นอันตรายไปได้ระดับหนึ่ง ส่วนคนข้างกายซึ่งมีปัญหาเส้นเลือดในสมองตีบตั้งใจว่าจะไปถึงชั้นฐานล่างเท่านั้น เราจึงเตรียมตัวไปกัน แต่พอใกล้วันเดินทาง ก็เกิดอุบัติเหตุกับเราถึงสองครั้ง ครั้งหนึ่งเกือบสูญเสียการได้ยิน อีกครั้งล้มในห้องน้ำ ซีกซ้ายของร่างกายซึ่งไม่ดีอยู่แล้ว เจ็บปวดฟกช้ำไม่น้อย ไม่น่าจะเดินทางไปได้ แต่เราจ่ายค่าทัวร์ไปหมดแล้ว จึงพยายามกินยาและประคบส่วนที่บาดเจ็บจนพอออกเดินทางไปได้ และเพราะมัวแต่วุ่นวายรักษาตัว วินาทีสุดท้ายก็ยกกองเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปทำสวนที่บ้านป่าใส่กระเป๋าไป ไม่ได้คิดถึงความสวยงามแต่อย่างใด เป็นความพอเพียงโดยไม่ตั้งใจ เสื้อผ้าหลายตัวปริขาดลุ่ยหลายแห่ง รองเท้าก็คว้ารองเท้าของพี่ปูสีสดสุดแปร๋น ถือเป็นความสมถะที่สุดตั้งแต่เคยเดินทางออกนอกประเทศมาในชีวิต สภาพของเราในภาพแรกกำลังจะออกเดินทางจากไทย ไม่น่าจะตลอดรอดฝั่งเลยน้อ เมื่อเราเดินทางไปถึงโรงแรมมะโนหะรานั้นเป็นเวลาเย็นใกล้ค่ำและเริ่มมีฝนมาตลอดทาง ที่พักเป็นอาคารชั้นเดียวทั้งหมด ล้อมรอบด้วยสวนสวยน่าอยู่มาก หลังจากเก็บของเข้าห้องพักแล้ว เราก็เดินออกไปทางห้องอาหารเพื่อมองดูว่าจะสามารถไปได้สักแค่ไหน เรามองดูแล้วก็ออกเดินไปโดยไม่ได้พูดอะไรกับใคร ใช้ไม้เท้าประคองเดินตัดสนามไปจนถึงบันไดขึ้นไปสู่ชั้นฐานล่างสุดของมหาสถูปนั้น แต่เป็นเวลาที่เขาปิดทางขึ้นแล้ว ได้แต่ยืนมองขึ้นไปและโดยรอบบริเวณ บอกตัวเองว่า เราน่าจะขึ้นไปได้บ้างสักชั้นสองชั้น ถ่ายภาพกันสองสามภาพแล้วก็เดินกลับไปรับประทานอาหารค่ำที่โรงแรม นอนแต่วันเพื่อตื่นแต่เช้า ไปพยายามขึ้นให้ถึงชั้นสูงสุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ได้สังหรณ์ใจเลยสักนิดว่า งานนี้จะไม่สามารถขึ้นได้เลยแม้สักชั้นเดียว คืนนั้นเรานอนหลับสบายมาก แต่แม้ว่าจะไปแบบสมถะมากแล้ว ปรากฏว่า พอขึ้นไปถึงลานหน้าบุโรพุทโธ เราเริ่มรู้สึกว่า แหวนสองวงเล็กๆที่เรามักใส่ติดตัวคับมากจนต้องถอดออก สมถะมากขึ้นอีก วันรุ่งขึ้นกลับมาบาหลีจึงใส่ได้อีก รุ่งเช้า ประมาณหกโมงเช้า เราทุกคนก็พร้อมออกเดินไปที่บุโรพุทโธ กะว่าจะใช้เวลาอยู่ที่นั่นสักหนึ่งชั่วโมงแล้วกลับมากินอาหารเช้าก่อนออกเดินทางทัวร์ต่อไป จากภาพที่เห็นเดินกันอยู่นี้ ท่านใดจะพอคาดเดาได้บ้างว่า แม้ตัวเราจะเดินได้คล่องพอสมควร แต่จะไม่สามารถขึ้นมหาสถูปได้เลยสักชั้นเดียว ถ้าเดาไม่ออก เดี๋ยวมีคำตอบค่ะ [เราก็คือคนที่ใส่เสื้อกั๊กลายสก็อตสีน้ำเงินขาวนั่นแหละค่ะ ใส่ตลอดทริปเลย นี่คือเสื้อตัวเก่งที่ใส่ทำสวนที่บ้านป่า] พอเดินมาถึงประตูออกจากเขตโรงแรม จะข้ามสนามรอบบุโรพุทโธไปขึ้นบันไดไปสู่ศาสนสถานแห่งนั้น เราก็นึกได้ด้วยความตกใจอย่างมากว่า เราขึ้นไปไม่ได้เลยเสียแล้ว แต่ก็ไม่มีเวลาแก้ไขอะไรเพราะเวลาตามโปรแกรมบังคับไว้หมด เราจึงตั้งใจอย่างเด็ดเดี่ยวมุ่งหน้าเดินต่อไปโดยไม่ได้บอกใคร ไม่อยากให้ทุกคนรู้ว่ามีปัญหาใหญ่ ไม่อยากให้ต้องพยายามแก้ไขในเวลาฉุกละหุกเช่นนั้นด้วย พี่ปูก็รู้สึกผิดปกติ เธอส่งเสียงเรียกให้หยุด เพราะแม่ออกเดินเร็วมาก แต่ตอนนั้นเราไม่ฟังเสียงใครท้วงแล้ว ในขณะที่พ่อเดินช้า เธอก็เลยห่วงหน้าพะวงหลังไปตลอด เราขึ้นมายืนบนชั้นฐานล่างมองขึ้นไป ตอนนี้ทุกคนรู้ปัญหาของเราแล้ว ดูจากภาพจะเห็นว่า เราลืมไม้เท้าไว้ที่ห้องพักในโรงแรม ปกติก็ลืมบ่อยเพราะถ้าลำพังเดินในที่เรียบๆ ไม่มีก็เดินได้ เราอยากขึ้นไป เตรียมตัวมาดีพร้อมเท่าที่จะทำได้ กำลังใจนั้นเหลือเฟือ แต่ก็เหมือนมีอุปสรรคท้าทายศรัทธาของเราอยู่เรื่อย ถ้าเราขืนขึ้นโดยไม่มีไม้เท้า เกิดอันตรายใดๆขึ้น เราจะทำให้ทุกคนเดือดร้อน แต่ก็เหมือนสวรรค์หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยากลองศรัทธาในใจเรานั่นแหละ ทำไมเราไม่ลองดูสักตั้งก่อน เราปล่อยให้เพื่อนร่วมทัวร์ขึ้นไปกันก่อน แล้วในที่สุดเราสองคนตายายก็ตัดสินใจตามเพื่อนร่วมทัวร์ขึ้นไปชั้นแรก ไม่ง่ายเลย บันใดแต่ละขั้นก้าวสุดกำลัง เราทั้งสองคนระมัดระวังเหนื่ยวราวบันใดให้มั่นมือ บางช่วงไม่มีราวบันใดต้องตั้งใจให้มั่นคง ระมัดระวังมือเท้าให้ผ่านไปได้ทีละขั้น เราสองตายายขึ้นถึงชั้นที่หนึ่ง ตกลงจะเดินดูรอบๆ รอจนกว่าทุกคนจะกลับมา ก็ดูเอาเถอะ มองขึ้นไปจนสุดสายตาแล้ว ยังไม่ถึงยอดเลย แต่เดินอยู่สักพัก พอหายเหนื่อยล้าก็ชักมีแรง เลยตกลงกันใหม่ว่า ขึ้นไปอีกชั้นแล้วกัน แล้วเราก็ไปถึงจนได้ แต่ตอนนี้พ่อบอกว่าไม่กล้าไปต่อแล้ว แต่เราเดินๆแล้วก็อยากไปต่อไปอีก เลยบอกให้พ่อรอแล้วปีนขึ้นต่อไป พักไป ต่อไป ในบางช่วงเคลื่อนย้ายตัวเองลำบากมาก หลายจุดต้องอาศัยทั้งมือและเท้า รวมทั้งมีชาวต่างชาติตามอยู่ข้างหลังสองคน เราพยายามหลีกให้เขาแซง แต่เหมือนเขาอยากช่วยเป็นกำลังใจ บอกว่าเขาจะอยู่ข้างหลังไปเรื่อยๆ ให้เรา take it easy จนถึงชั้นสุดท้ายจนได้ ต้องขอบคุณเขาเป็นอย่างยิ่ง รู้ภายหลังว่าพ่อตามขึ้นไปอีก เหลือชั้นเดียวก็จะได้กราบสถูปองค์ประธานแล้ว แต่ในที่สุดก็หยุดแค่นั้น กลัวร่างกายจะทนสภาพไม่ไหว แล้วเราก็ขึ้นมาถึงชั้นที่เห็นสถูปองค์ประธานอยู่เบื้องหน้า พี่ปูหันมาเห็นด้วยความยินดีว่าแม่ขึ้นไปถึงจนได้ เธอว่า ขอเพียงมีศรัทธาและกำลังใจ ที่เหลือธรรมะจะจัดการให้เอง ว่าแล้วก็จัดแจงให้แม่ขึ้นไปยืนเพื่อถ่ายภาพเด็ดสักภาพ เป็นภาพเด็ดที่สุดในชีวิต ไม่เคยโพสต์เช่นนี้มาก่อนเลย ต้องบอกว่าดีใจสุดๆ พอกะว่าลูกจะกดชัตเตอร์ก็บรรเลงเสียสุดๆเลย 555 แล้วก็ลงไปยืนใกล้ขอบสถูป ก้มลงกราบงามสามครั้ง ระลึกถึงพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณทุกครั้งที่แตะก้อนหินภูเขาไฟอันเยียบเย็น (ลืมถอดหมวกเสียนี่) มีความมั่นใจว่า ชีวิตต่อไปที่เหลือ จะยังมีอะไรดีๆที่ยังทำได้อีกมาก ขอเพียงพยายามตามกำลัง ไม่ท้อและไม่หวั่นกลัวเกินเหตุ ต่อจากนั้น ก็ใช้เวลาอีกมากในการชมวิวและถ่ายภาพกันอีกมากมาย เสียดายที่ไม่รู้ว่าพ่ออยู่ต่อลงไปอีกชั้นเดียว ไม่เช่นนั้นจะพากันลงไปหิ้วขึ้นไปให้ได้กราบเช่นกัน กว่าจะรู้ เราก็ใช้เวลาหมดไปมากกว่าที่กำหนดไว้เป็นชั่วโมง ทำให้ต้องตัดทัวร์ไปหนึ่งรายการ แต่ที่นี้ก็เกินคุ้มเลย อย่างหนึ่งที่เราชอบมากคือสถูปรายล้อมองค์เล็กๆที่เขาว่ามีถึง 72 องค์ ภายในบรรจุพระพุทธรูปหินแกะสลัก องค์หนึ่งไม่มีฝาครอบจึงได้เห็นองค์พระทั้งองค์ เขาว่ากันว่า ถ้าได้ล้วงเข้าไปแตะองค์พระได้ก็จะอธิษฐานขออะไรได้สมความตั้งใจด้วย เราขอเพียงได้อยู่เย็นเป็นสุขอย่างพอเพียงก็พอ หญิงชรายืนดูด้วยความสนใจ วิวโดยรอบก็สวยมากนะคะ เป็นเช้าที่มีทะเลหมอกและยังไม่มีเค้าฝนซึ่งเขาบอกว่าช่วงนั้นฝนตกทุกวัน (คงจะสังเกตเห็นว่า แก้มข้างซ้ายยังเขียวช้ำจากอุบัติเหตุ ก็เที่ยวไปทั้งแก้มช้ำๆเหมือนโดนตบไปนั่นแหละ นี่ก็คงโดนสวรรค์ท้าทายอีกเช่นกัน แต่ถึงจะไม่ถูกท้าทายก็จำใจไปสู้อยู่แล้วค่ะ ก็พี่ปูจ่ายค่าทัวร์ไปจนหมดแล้ว) ขากลับลงมาไม่ค่อยกลัวเท่าไร ความลำบากในการลงก็พอประมาณ แต่ขึ้นได้ก็ลงได้สิน่า ขาลงนี้ไม่ได้ลงคนเดียวด้วย พอลงมาถึงข้างล่างก็พบว่า มีกลุ่มนักเรียนออกมาทำกิจกรรมเก็บคะแนนการพบปะพูดคุยกับนักท่องเที่ยวต่างชาติเพื่อฝึกการใช้ภาษาอังกฤษ อันเป็นการเตรียมพร้อมการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน จขบ.ก็ไม่พ้นถูกรุมสัมภาษณ์เหมือนคนอื่นๆ ก็สนุกดีค่ะ เด็กๆน่ารักมาก อัธยาศัยดี ยิ้มเก่งทุกคน credit: YouTube เอนทรี่นี้ไม่ได้พาไปท่องเที่ยวนะคะ เป็นเพียงการบันทึกไว้ว่า เมื่อเราอยากทำอะไรสักอย่าง ความตั้งใจ กำลังใจและศรัทธาที่จะทำเท่านั้นที่จะนำพาให้เราไปสู่ความสำเร็จได้ดังใจ สนใจรายละเอียดการทัวร์ครั้งนี้ ติดตามได้ที่เฟซบุ๊คของคุณ Addsiripun ค่ะ ขอบคุณภาพจากคุณ Addsiripun และ Julnudda Chulapoomphinit ขอให้มีความสุขทุกท่านด้วยค่ะ   Create Date : 28 มีนาคม 2560 39 comments Last Update : 30 มีนาคม 2560 18:17:04 น. Counter : 2296 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณmcayenne94, คุณmoresaw, คุณtoor36, คุณรัชต์สารินท์, คุณกะว่าก๋า, คุณmambymam, คุณเนินน้ำ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณThe Kop Civil, คุณnewyorknurse, คุณRinsa Yoyolive, คุณชลบุรีมามี่คลับ, คุณhaiku, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณALDI, คุณSweet_pills, คุณลอยละล่อง บล็อกแกงค์, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณเรียวรุ้ง, คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmariabamboo, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณผีเสื้อยิปซี, คุณที่เห็นและเป็นมา

อ่านไปลุ้นไปด้วยความตื่นเต้น และตื้นตันใจรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของกับพี่ภาที่บรรยายไว้ในเนื้อความ และภาพถ่ายยิ้มแก้มปริลายภาพนั้น (โดยเฉพาะภาพล้วงเข้าแตะพระพุทธรูปในสถูปองค์ที่ 3) ราวกับเป็นพี่ภาเสียเอง อ่านจบยังอินน้ำตาคลอไปด้วยเลยนะคะ เก่งมากค่ะทั้งพี่ภา และคุณพ่อ ปีนขึ้นไปตั้งสูง ดูเหมือนที่พี่ภา อธิษฐานนั้น จะน้อยกว่าที่มีที่เป็นอยู่ อยู่แล้วนะคะ สาธุอนุโมทนาบุญด้วยคุ่   โดย: mcayenne94 28 มีนาคม 2560 19:28:36 น.

เหมือนคุณเย็นค่ะ อ่านไปลุ้นไปและรู้สึกถึงความรู้สึกที่พี่บรรยาย การไปครั้งนี้นอกจากอิ่มบุญมากแล้ว ยังได้ชมสถานที่สำคัญและธรรมชาติสวยๆอักด้วยนะคะ สถานที่นั้นสวย ดูศักดิ์สิทธิ์แบะอเมซิ่งสุดๆ อาากาศก็ดูดีมากเลย พี่สุดยอดมากกกที่ขึ้นถึงชั่นบนสุด ชอบพี่โพสต์ท่าค่ะ เก๋จัง ลงชื่อไว้ก่อนค่ะ   โดย: mambymam 28 มีนาคม 2560 20:13:00 น.

แก้คำผิดค่ะ>>แบะอเมซิ่ง=และอเมซิ่ง   โดย: mambymam 28 มีนาคม 2560 20:15:04 น.

สวัสดีค่ะพี่ภา อยากไปที่นี่จัง เพื่อนชวนแต่เขาไปก่อนน้อยกลับมา เลยไม่ได้ไป สวยงามนะคะ น้อยถึงเม่ื่อวานแล้วค่ะ ถึงบ่ายที่นี่ก็คือกลางคืนเมืองไทย ง่วงมาก พยายามไม่นอน เมื่อคืนเลยหลับได้ยาว อยากจะ ปรับตัวเข้ากับเวลาที่นี่เร็วๆ พอดีวันนี้เพื่อนผ่านมาจะไป outlet แวะรับก็ดีเหมือนกัน นั่งรถเขาไปเดินซื้อของจะได้ไม่ง่วง ไว้กลับมาใหม่ค่ะ   โดย: newyorknurse 28 มีนาคม 2560 20:22:03 น.

อ่านลุ้นตัวโก่งว่าขึ้นไหวมั้ยหนอ ในที่สุดก็ทำได้ ฉันไม่กลัวอะไรอีกแล้ว นอกเรื่องนิด เสียดายไม่ได้ขึ้นที่นี้ ไปบาหลีตอนนั้น เกิดภูเขาไประเบิดแถวนั้น เลยปิด อดขึ้นบุโรพุทโธ คงไม่มีบุญครับ   โดย: moresaw 28 มีนาคม 2560 20:28:26 น.

ยกนิ้วโป้งให้เลยค่ะ เก่งสุดยอดจริงๆ แถมวันนี้เป็นดาราหน้ากล้องสุดเหวี่ยงเลยพี่ ลุ้นตั้งแต่ฐานบันไดที่รู้ว่าไม่มีไม้เท้า ใจสู้ซักอย่างไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว คุ้มค่าค่ะพี่ ครั้งหนึ่งในชีวิตเมื่ออายุเริ่มที่ แปดสิบ น้องเองก็หวังว่าแปดสิบจะเดินปร๋อแบบพี่ภาค่ะ หนีบล๊อกหลายวัน ตามเฉ่งโหวดจนหมดตรูด มาใหม่พรุ่งนี้นะคะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 28 มีนาคม 2560 20:38:24 น.

สวัสดีคะคุณพี่ภา... อ่านไปก็กังวลใจไปด้วยคะ.. จะไปรอดไหมเนี่ยะ..!! เป็นเพราะบุญกุศลที่ได้กระทำมา ส่งเสริมให้ปลอดภัย ตลอดการเดินทางคะ..   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 28 มีนาคม 2560 23:20:17 น.

เกิดเรื่องหลายๆ อย่างก่อนการเดินทางเลย ดีที่อาการดีขึ้นจนสามารถไปได้ จริงๆ มีวิธีแก้อีกวิธีคือ เดินแล้วจับมือคนอื่นก็พอจะช่วยได้ แล้วให้อีกคนช่วยระวังให้อีกที แต่ดีแล้วครับที่ไม่เกิดอุบัติเหตุ เดินขึ้นถ้าทางชันน่ากลัวนะครับ ไม่ได้นำเที่ยวก็ต้องเป็น Diarist   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 28 มีนาคม 2560 23:50:06 น.

เล่าได้ชวนติดตามและซาบซึ้งมากค่ะ เหมือนไปเดินข้างๆคุณภาเลย   โดย: ออมอำพัน 29 มีนาคม 2560 5:59:45 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ภา อ่านแล้วก็ดีใจไปกับพี่ภาด้วยครับ สถานที่บางแห่งเหมือนเติมศรัทธาให้เราได้จริงๆ คล้ายกับว่ามีแรงฮึดนะครับ แล้วด้านบนก็สวยงามมากจริงๆ โหวตครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 29 มีนาคม 2560 6:31:11 น.

สวัสดีค่ะพี่ภา สองแผ่นดิน Photo Blog ดู Blog Mitsubachi Food Blog ดู Blog The Kop Civil Movie Blog ดู Blog เจ้าหญิงไอดิน Dharma Blog ดู Blog คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog   โดย: mambymam 29 มีนาคม 2560 7:32:23 น.

สุดยอดมาก ๆ ค่ะพี่ภา อ่านแล้วได้กำลังใจดีค่ะ ทริปนี้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ลองใจตั้งแต่ก่อนออกเดินทางเลยนะคะพี่   โดย: เนินน้ำ 29 มีนาคม 2560 8:23:34 น.

8.. พี่ไม่มีปัญญาเขียนเรื่องท่องเที่ยวหรือประสบการณ์ หรอกค่ะ น้องต่อ ถ่ายภาพไม่เก่งและจำรายละเียดไม่ได้ ครบถ้วน ถ้าจะเขียนสองเรื่องนี้ก็เขียนตั้งแต่กลับมาแล้ว แต่คิดว่า คุณ Addsiripun ที่ไปด้วยสามารถทำเรื่องแนว นี้ได้สุดยอดอยู่แล้ว พี่คอยเก็บไว้ดูน่าจะดีกว่า แต่โจทย์ของน้องต่อทำให้พี่เกิดแรงบันดาลใจให้เขียน เรื่องนี้ไว้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนวัยพี่ที่สังขารไม่อำนวย เช่นกัน ได้มีกำลังใจว่าถ้ามีศรัทธาและกำลังใจจะทำอะไร สักอย่าง ก็ยังมีหนทางไปสู่ความสำเร็จได้ อย่าเอาแต่กลัว แต่สำหรับเรื่องโหวต คงต้องแล้วแต่ผู้โหวตนะคะ เห็น บางคนเขียนเรื่องมาท่องเที่ยวในไทย เราก็โหวตไกลบ้าน ให้เยอะแยะไปค่ะ พี่ก็เอาด้วย งงๆเหมือนกันนะ พี่แค่ แนะนำโหวตไว้สำหรับเพื่อนๆที่ไม่รู้จะโหวตอะไรน่ะค่ะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 29 มีนาคม 2560 8:51:28 น.

ผมนั่งอ่านมาเรื่อย ๆ ใจนึกถึง หนังสือ เฒ่าทะเล ซึ่งเขียนไปเรื่อย ๆ ชวนติดตาม... บางขณะก็ลุ้นว่า พี่จะขึ้นไปแล้วหอบหรือเปล่า 555 ไม่ใช่ดูถูกนะครับ สูงไม่ใช่เล่น.. เที่ยวฤดูฝน ดีไปอย่าง เสียไปอย่าง คือเปียก.. แต่ได้ ภาพอีกมิติ... มีหมอกหรือเมฆให้ดู... คนบ้านป่า Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น อดโหวตให้ไม่ได้ แบบนี้ซิครับ บันทึกไดอะรี่   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 29 มีนาคม 2560 11:05:31 น.

บล็อกนี้อ่านไปลุ้นไปค่า ตื่นเต้น ๆ ดีใจด้วยนะคะที่ทำสำเร็จค่า   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 29 มีนาคม 2560 13:06:24 น.

ยังแข็งแรงอยู่มากเลยครับ 55 ขอบคุณสำหรับคำอวยพรด้วยครับ   โดย: The Kop Civil 29 มีนาคม 2560 14:41:48 น.

สวัสดีค่ะพี่ภา วันแรกมาถึงน้อยไม่ได้นอน ราวๆบ่ายสองโมงก็คือตีหนี่ง เมืองไทย ง่วงมาก พยายามไม่นอน เอาของออกจะกระเป๋า ให้หมด จัดเข้าที่เลยไม่ได้นอน เริ่มนอนสองทุ่มของเมกา ก็เกือบเข้าที่แล้วค่ะ วันรุ่งขี้นเพื่อนแวะมา เลยไปช้อบกับเขา เขาขับรถมารับ นั่งไปกับเขาเราไม่ต้องขับรถ กลับบ้านก็เย็น เลยได้นอนราวๆสองทุ่ม เช้านี้ตื่นตีห้า คิดว่าจะเข้าที่แล้วค่ะ โหวดค่ะ   โดย: newyorknurse 29 มีนาคม 2560 17:11:19 น.

ขอเพียงมีความมั่นใจเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นค่า ข้างบนวิวสวยมองลงมามีหมอกจางๆ ด้วย ชอบค่ะบรรยากาศแบบนี้ ไปเที่ยวต่างบ้านต่างเมืองเจออะไรที่แปลกต่างช่างตื่นเต้นจริงๆค่า พี่ภาดูแข็งแรงมากๆ ศรัทธาล้วนๆ เลยนะคะเนี่ย บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต The Kop Civil Movie Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Klaibann Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Literature Blog ดู Blog mambymam Home & Garden Blog ดู Blog moresaw Funniest Blog ดู Blog ตุ๊กจ้ะ Topical Blog ดู Blog เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog หอมกร Movie Blog ดู Blog คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog   โดย: Rinsa Yoyolive 29 มีนาคม 2560 17:50:29 น.

ยกยอดโหวตสามวันค่ะ ช่วงนี้สายตาไม่ค่อยดี ไม่ค่อยได้เม้นท์ เขียนบล็อกกว่าจะเสร็จสักบล็อกนานโข บล็อกใครยาวๆตัวเล็กๆต้แงแบ่งอ่าน แล้วก็ต้องซูมเยอะ แต่ก็มีความสุขที่ได้ ไปเยี่ยมเพื่อนๆและน้องๆนะคะ 27-03-2017 กาปอมซ่า Review Food Blog ปรัซซี่ Review Food Blog tuk-tuk@korat Music Blog moresaw Funniest Blog หอมกร Movie Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog สาวไกด์ใจซื่อ Review Food Blog บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Review Food Blog ชลบุรีมามี่คลับ Literature Blog The Kop Civil Sports Blog 28-03-2017 ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog mambymam Home & Garden Blog Sai Eeuu Food Blog สองแผ่นดิน Photo Blog กะว่าก๋า Photo Blog Rinsa Yoyolive Review Travel Blog ข้ามขอบฟ้า Klaibann Blog mcayenne94 Dharma Blog เนินน้ำ Food Blog เรียวรุ้ง Literature Blog 29-03-2017 newyorknurse Klaibann Blog toor36 Cartoon Blog The Kop Civil Movie Blog สาวไกด์ใจซื่อ Review Food Blog **mp5** Dharma Blog กะว่าก๋า Dharma Blog ออมอำพัน Literature Blog ลอยละล่อง บล็อกแกงค์ Review Food Blog tuk-tuk@korat Music Blog ตุ๊กจ้ะ Topical Blog ขอบคุณโหวตจากทุกๆท่านด้วยค่ะ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 29 มีนาคม 2560 18:39:39 น.

ขอบคุณที่พาเที่ยวค่ะ สวยมากเลยค่ะ   โดย: ชลบุรีมามี่คลับ 29 มีนาคม 2560 19:36:56 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ภา ถือเสียว่าเป็นช่วงพักผ่อนก็ดีเหมือนกันครับพี่ ช่วงนี้ผมก็ไม่ได้เล่นคอมต่อกันนานๆเลย หลานมา แย่งที่นั่ง แย่งคอมครับ 555 ผมเลยใช้โอกาสนี้ไปอ่านหนังสือแทน   โดย: กะว่าก๋า 29 มีนาคม 2560 20:20:06 น.

ของผมจะเขียนไว้ที่บล็อกว่าหมวดอะไร (ที่เม้นต์แรก) ถ้าไม่เขียนก็แล้วแต่ผู้อ่านเลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 29 มีนาคม 2560 21:42:40 น.

พี่ภาสุดยอดเลยค่ะ มีความตั้งใจมีศรัทธาความสำเร็จต้องมีน๊า โรงแรมบรรยากาศน่าพักมาก ภาพสวยค่ะ กาญไม่มีแผนไปเที่ยวอินโดนีเซียเลยค่ะ แต่เห็นภาพจากบล๊อกพี่ภาแล้ว อยากไปสักการะบุโรพุทโธสักครั้งค่ะ คนบ้านป่า Literature Blog   โดย: ข้ามขอบฟ้า 30 มีนาคม 2560 1:55:59 น.

เก่งมาก ๆ เลยค่ะ เป็นหนูคงได้รออยู่ข้างล่างแน่ ๆ สถานที่นี้สวยขลังมาก น่าไปเยือนสักครั้งในชีวิต แต่ต้องขอฟิตร่างกายก่อนไปสักพักค่ะ คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog   โดย: ALDI 30 มีนาคม 2560 2:09:28 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ภา   โดย: กะว่าก๋า 30 มีนาคม 2560 6:19:31 น.

พี่ภาขา อ่านแล้วชื่นชมและนับถือในความตั้งใจจริงของพี่ภาค่ะ อุปสรรคใดๆก็เอาชนะได้นะคะ คนบ้านป่า Literature Blog องค์เจดีย์และวิวบุโรพุทโธสวยมากค่ะ ขอบคุณพี่ภาสำหรับภาพสวยๆและข้อคิดดีๆนะคะ   โดย: Sweet_pills 30 มีนาคม 2560 7:57:38 น.

คนบ้านป่า Literature Blog สวัสดียามเช้าค่ะ สุดยอดเลยค่ะปีนขึ้นไปจนถึง วันนี้อากาศร้อนมากๆเลยค่ะ   โดย: ลอยละล่อง บล็อกแกงค์ 30 มีนาคม 2560 8:23:29 น.

อ่านแล้วน้ำตาซึมด้วยความปลาบปลื้มยินดีเลยค่ะพี่ภา เก่งมากๆ เลย เสียดายคุณพ่อ อีกชั้นเดียวเท่านั้น แต่ไปได้ขนาดนั้นก็เก่งมากๆ แล้วนะคะ ธรรมะจัดสรรให้พี่ภาจริงๆ ค่ะ เป็นที่ที่หนูอยากไปมากๆ แต่ยังไม่ได้ไปสักทีค่ะ อยากไปจังเลยน้อ โหวตนะคะพี่ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 30 มีนาคม 2560 11:10:05 น.

คนบ้านป่า Literature Blog เมื่อวานไปสมุทรสาคร กลับเอาเที่ยงคืนค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 30 มีนาคม 2560 12:33:50 น.

อ่านแล้วลุ้นตามเลยค่ะพี่ภา ไปจนถึงที่นั่นแล้วในที่สุดพี่ภาก็ได้ขึ้นไปกราบบุโรพุทธโธสมใจ ดีจังค่ะ อ่านแล้วนึกถึงพ่อกับแม่เลย อายุก็มากแล้วด้วย เด๋วให้น้องสาวดูตั๋วเครื่องบินบ้างดีกว่า คนบ้านป่า Literature Blog   โดย: เรียวรุ้ง 30 มีนาคม 2560 15:15:43 น.

คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog เรื่องเล่าสนุกภาพประกอบสวยดีค่ะพี่ภา นี่คือหลักฐานความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาที่นี่ค่ะ   โดย: หอมกร 30 มีนาคม 2560 19:41:47 น.

ภาพสวยมากค่ะพี่ เอาใจช่วย อ่านไปลุ้นไปค่ะ ในที่สุดพลังศรัทธาก็เอาชนะอุปสรรคทั้งปวง เป็นบันทึกดี ๆ อีกหน้าหนึ่งเลยค่ะพี่ภา บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต zungzaa Parenting Blog ดู Blog ซองขาวเบอร์ 9 Literature Blog ดู Blog Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog haiku Fanclub Blog ดู Blog บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Review Travel Blog ดู Blog คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 30 มีนาคม 2560 20:36:44 น.

ขอบคุณที่แบ่งปัน   โดย: Kavanich96 31 มีนาคม 2560 1:41:32 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ภา   โดย: กะว่าก๋า 31 มีนาคม 2560 6:42:23 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog หอมกร Movie Blog ดู Blog tuk-tuk@korat Travel Blog ดู Blog ชีริว Travel Blog ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Klaibann Blog ดู Blog อุ้มสี Fanclub Blog ดู Blog เรียวรุ้ง Funniest Blog ดู Blog คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น สวยน่าไปค่ะคุณแม่ เป็นอีกที่หนึ่งที่แม่โมอยากไปสัมผัส   โดย: mariabamboo 31 มีนาคม 2560 9:22:15 น.

ขอบคุณค่ะพี่ภา รุ้งว่าคงไม่ใช่ช่วงนี้แน่ค่ะ ยังต้องหาตั๋วเครื่องบินก่อน และก็คงไปกันเองค่ะ   โดย: เรียวรุ้ง 31 มีนาคม 2560 9:27:42 น.

สวัสดี ค่ะ พี่ภา ในที่สุดหนูก็ได้อ่าน ตะพาบ "ฉันจะไม่กลัวอะไรอีกแล้ว" เฮ้อ! อ่านไปลุ้นไป ในที่สุด พี่ภา ก็ได้มีโอกาสกราบ พระบรมอัฐิธาตุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยแรงแห่งความตั้งใจ ศรัทธา ความกลัว อันเนื่องจากสุขภาพและเพิ่งหายจากเจ็บไข้เนื่องจากอุบัติเหตุก่อนเดินทาง จึงไม่สามารถเป็นอุปสรรคในการ ไปบุโรพุทโธ ครั้งนี้ ค่ะ หนูดีใจกับพี่ภาด้วยค่ะ ที่ได้กราบพระบรมธาตุ ฯครั้งนี้สมดั่งความตั้งใจอันแน่วแน่ หนูเคยไปที่บุโรพุทโธ ตอนปี 57 ซึ่งอายุเพียง 66 เอง กว่าจะขึ้นถึง ยังเหนื่อยมากเลย พี่ภา เลข 8 แล้ว สุดยอดจริง ๆ ค่ะ ถือเป็นความภาคภูมิใจในชีวิตเรื่องหนึ่งได้เลยนะคะ ห้าห้า โหวด หมวด งานเขียนของเจ้าของบล็อก ค่ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 31 มีนาคม 2560 15:32:44 น.

พี่ภา หนูยังไม่ได้โหวด บล็อกนี้เลย ทำไม่เขาไม่ให้โหวดคะ แสดงว่า โหวดเจ้านุ้งไปแล้ว พรุ่งนี้ หนูถึงเข้ามาโหวดใหม่ได้ ใช่ไหม คะ เนี่ย   โดย: อาจารย์สุวิมล 31 มีนาคม 2560 15:35:54 น.

สวัสดีค่ะ พี่ภา หนูแวะมาโหวดแต่เช้า ค่ะ กลัวลืม อิอิ โหวดได้แล้วค่ะ   โดย: อาจารย์สุวิมล 1 เมษายน 2560 6:32:57 น.