Closer บทที่ 7 (Yuri)
๗ “ผู้หญิงที่มากับอาจารย์พรใครน่ะ? สวยชะมัด” นักศึกษาชายคนหนึ่งของชมรมถ่ายภาพแอบกระซิบถามเพื่อน ขณะรอขึ้นรถทัวร์สองชั้น เพื่อเดินทางไปทัศนศึกษาต่างจังหวัด “ไม่รู้ว่ะ” อีกคนเอียงคอมาตอบ “แต่สวยจริงสวยจัง นึกว่านางฟ้านางสวรรค์เลยนะนั่น” “ทริปครั้งนี้ต้องสนุกมากๆ แน่” คนแรกออกอาการระรี้ระริกแบบไม่เก็บอาการ “เฮ้ย! อย่าทะลึ่งไป นั่นพี่สาวของอาจารย์พรชนก ผู้จัดการชื่อดังของวงการแกลอรีเชียวนะ” ฐากรรีบปรามเพื่อนสองคนที่กระซิบกระซาบกันอยู่ เขารู้ว่าหล่อนเป็นใคร เคยเห็นบทสัมภาษณ์ในหน้าหนังสือพิมพ์บ่อยๆ ในฐานะผู้บริหารสาวไฟแรงของธุรกิจรับจัดแสดงงานศิลปะ ซึ่งเป็นผู้หญิงเพียงไม่กี่คน ที่สามารถก้าวขึ้นมาอยู่แถวหน้าในวงการนี้ แน่นอนว่าชายหนุ่มอยากที่จะให้ผลงานของตน ได้แสดงโชว์ในโฟกัส แกลอรีบ้าง....สักวันหนึ่ง อยากรู้จังผู้จัดการแกลอรีถ่ายรูปเป็นหรือเปล่า? หรือดังขึ้นมาได้เพราะพ่อ? ฐากรนึกฉงนฉงายกับทักษะถ่ายภาพของหล่อน “จริงอ่ะ” เพื่อนคนที่สองทำหน้าอึ้งๆ ระคนประหลาดใจ “เออสิ” หนุ่มหล่อของชมรมโฟโต้ยืนยัน “เหรอ มิน่าดูคล้ายกันจัง” คนแรกพึมพำ รีบหยุดความคิดไม่ดี หลังคนงามสูงส่งเกินจะเอื้อมถึง “สวยทั้งพี่ทั้งน้อง สวยหยาดฟ้าขนาดนี้น่าจะมีแฟนแล้วชัวร์” “น่าเสียดายชะมัด” อีกคนเสริมขึ้น ไม่บ่อยที่จะเจอผู้หญิงสวยมีเสน่ห์ขนาดนี้ อดมองแล้วน้ำลายไหลไม่ได้ ทำได้แค่มองต่อไป หนุ่มหลายคนมาเข้าชมรมถ่ายรูป เพราะเชื่อคำของรุ่นพี่ที่บอกว่า ถ้าเป็นตากล้อง สาวๆ จะสนใจเป็นพิเศษ แต่พอเอาเข้าจริง ก็ไม่ใช่แบบที่คิดไว้ พวกผู้หญิงตามตื้อตามจิกเขาเพื่อทวงรูป แต่ไม่คิดจะคบหาเกินเพื่อน ผ่านไปจวนจะเรียนจบอยู่แล้ว บางคนยังคงโสดอย่างเหนียวแน่น เพิ่มเติมคือมีพุงอีกต่างหาก ...ช่างเป็นชีวิตวัยเรียนที่แสนรันทดหดหู่ใจ ผิดจากที่จินตนาการเอาไว้ชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ พี่สาวอาจารย์พร...ก็พี่ธัญน่ะสิ? ชวารีที่ยืนอยู่กับคมกริช ได้ยินคำสนทนาชื่นชมนึกสงสัย จึงหันมองไปทางอาจารย์สาวของตน แล้วหัวใจก็ต้องเต้นผิดจังหวะ เมื่อเห็นใบหน้าหวานที่เธอแอบคิดถึงมาหลายวัน ธัญชนกในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวกางเกงสีเข้มเข้ารูป ยืนเคียงข้างน้องสาวที่กำลังคุยกับนพคุณ อาจารย์หนุ่มของชมรมโฟโต้อีกคน พี่ธัญ เอ๊ย คุณธัญไปด้วยเหรอเนี่ย ดีจัง! สาวร่างสูงอดคิดแบบนั้นไม่ได้ จากนั้นก็หุบยิ้มเปลี่ยนเป็นใจฝ่อแฟบ เมื่อคิดว่าต้องเจอหน้าสวยๆ ตลอดหลายวัน ทำให้การจะตัดใจจากอีกฝ่ายคงทำได้ยากยิ่งขึ้นไปอีก เฮ้อ! คิดผิดหรือเปล่าที่ไป? “รู้จักเหรอ?” คมกริชถามขึ้น หลังเห็นสีหน้าชวารีขรึมกว่าปกติ “ลูกค้าที่ร้านน่ะ เพื่อนสนิทพี่มา และเป็นพี่สาวอาจารย์พร” เธอตอบเสียงเรียบ ไม่กล้าตีซี้เหมือนสนิทสนมกับอีกฝ่าย ...กลัวใจตัวเองจะหวั่นไหวมากไปกว่านี้ ชายหนุ่มเหลียวไปมองธัญชนกอย่างพินิจพิจารณา แล้วพึมพำ “สวย สวยลืมตายเลยล่ะ” เป็นไม่กี่ครั้งที่เพื่อนชายเอ่ยชมผู้หญิงออกมา เธอหมุนตัวไปจ้องหน้าคนพูด ด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ แม่เจ้า! คมกริชชมผู้หญิง เขาทำหน้างง ที่อีกคนจ้องหน้าด้วยสายตาพิกล “อะไร?” “วันนี้แกไม่สบายหรือเปล่า?” สาวเฉยถาม เพื่อนชายทำหน้าไม่เข้าใจ จึงย้อนถามกลับไป “ไม่นี่ ทำไม?” “ก็แกชมผู้หญิงว่าสวย ฉันเพิ่งเคยได้ยินแค่สองครั้งเองมั้ง” สาวผมสั้นทำท่าคิด “คนแรกรุ่นน้องดาวคณะ แล้วก็มาคุณคนนี้...น่าสงสัย?” หืม? เขาขมวดคิ้วหนาแทบเป็นปม ก่อนตอบเสียงสูงปรี๊ด “บ้า! ฉันชมผู้หญิงผิดตรงไหน ฉันเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะเฟ้ย” “อ้าวเหรอ! ฉันนึกว่าแกชมเป็นแต่ผู้ชาย” เธอพูดหน้าตาย เสียงดังกว่าปกติ เรียกความสนใจของหลายคนที่ยืนอยู่ให้หันมามอง “จริงอ่ะตัวเอง เค้าโสดนะ” จูดี้เพื่อนร่วมชมรมเอ่ยแทรกขึ้นทันที ผู้ชายหน้าหวานแต่งตัวในชุดลำลอง เสื้อยืดกางเกงขาสามส่วน สวมแว่นกันแดด พร้อมจะไปเที่ยวมากกว่าไปถ่ายรูป ตวัดสายตามองคมกริชแล้วยิ้มพราย มีบุคลิกอ้อนแอ้น เป็นชายเหนือชายที่คบมาแล้วหลายคน แต่ตอนนี้กำลังเหงาใจ หลังเลิกรากับแฟนคนล่าสุดไปสดๆ ร้อนๆ เวรแล้ว! คมกริชสะดุ้งเฮือก กลัวหมอนั่นจะคิดไม่ซื่อด้วย จึงรีบตอบอย่างเร็วรัวยิ่งกว่าจรวดไอพ่น “ไอ้รี แกอย่ามามั่ว ฉันไม่ได้ชอบแบบนั้นสักหน่อย” “โธ่! นึกว่าชอบจริง ฉันยอมนะ ถ้าคมไม่เป็นงาน เดี๋ยวจูดี้เทรนให้ก็ได้ ไม่มีปัญหา” ผู้ชายร่างอ้อนแอ้นอาสา พร้อมส่งตาเล็กตาน้อย อย่ามาคิดอะไรกับฉันนะเฟ้ย! คมกริชมองอย่างระแวง ขยับตัวห่างจากจูดี้หลายก้าว “ไม่ต้อง ไปไกลๆ เลย” “แหม! แค่พูดก็เข้าใจแล้วว่าคมไม่ชอบ ไม่ต้องมาแสดงท่าทางรังเกียจกันแบบนี้ก็ได้ เชอะ” ชายใจสาวสะบัดหน้า แล้วกลับไปรวมกลุ่มเพื่อนตัวเอง “ทุกคนช่วยมาทางนี้หน่อยค่ะ” พรชนกเรียกสมาชิกรวมพล หลังใกล้เวลานัด เพื่อเช็คว่ายังขาดใครอีกบ้าง ซึ่งสมาชิกที่ลงชื่อไปในวันนี้มีจำนวนไม่มาก แค่ยี่สิบคนนิดๆ “มองรอบๆ สิว่า เพื่อนคนไหนยังไม่มา” เอ๋อยู่ไหน? ชวารีกวาดตามองหาใครบางคน ที่รับปากมั่นเหมาะ...แต่ไม่เห็น จึงรีบยกมือขึ้น “มัชฌิมายังไม่มาค่ะอาจารย์” “มัชฌิมาบอกครูเมื่อวานแล้วว่ามีธุระด่วน ไปไม่ได้” พรชนกบอก “ชวารีก็มานอนห้องเดียวกับครูนะ” อาจารย์สาวแก้ปัญหาเรื่องห้องพักคล้ายๆ กับทุกครั้ง เนื่องจากชมรมโฟโต้มีสมาชิกหญิงไม่กี่คน และส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบร่วมกิจกรรมนอกสถานที่ หลายครั้งที่ต้องนอนร่วมห้องกับสาวผมสั้น จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้อาจารย์สาวสนิทสนมกับชวารีมากเป็นพิเศษ ให้ฉันนอนห้องเดียวกับอาจารย์ แล้วคุณธัญล่ะ? สาวผมสั้นขมวดคิ้วสงสัย มองไปทางคนงามที่ส่งยิ้มหวานมา จึงได้แต่ยิ้มน้อยๆ ตอบไป อาจารย์หนุ่มของชมรมกระแอมเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้น “สาวสวยที่จะไปร่วมทริปกับเราในวันนี้ คือคุณธัญชนก พี่สาวของอาจารย์พรชนก” นพคุณผายมือแนะนำหล่อนกับเหล่านักศึกษา แล้วกล่าวต่อ “คุณธัญชนกถ่ายรูปเก่งมาก ใครอยากถ่ายรูปสวยขึ้น ลองมาปรึกษาเธอดู ครูเชื่อว่าคุณธัญจะให้คำแนะนำดีๆ กับพวกเราได้” “จริงเหรอครับ” หนุ่มๆ หลายคนตาลุก ผุดยิ้มที่มีความหมายให้ต้องคิด เดี๋ยวไอ้พวกนี้คงไปรุมขอคำแนะนำคุณธัญกันตรึมแน่ ชวารีโคลงศีรษะ กับพฤติกรรมของฝูงเพื่อนชายร่วมชมรมที่ขี้หลีติดอันดับต้นๆ ของสถาบัน “งั้นผมฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ คุณธัญ” นักศึกษาชายชั้นปีที่สี่ใจกล้า ยกรอยยิ้มแฝงความทะลึ่งตึงตังในที นัยน์ตาเป็นประกายวิบวับ ออกอาการกระดี้กระด้าทุกครั้งที่เห็นผู้หญิงหน้าตาดี นานๆ จะเจอคนสวยขนาดนางฟ้าแบบนี้...ขอบคุณสวรรค์! “เช่นกันค่ะ” ธัญชนกยิ้มกับหนุ่มอ่อนวัยกว่าอย่างรู้ทัน แต่ก็ไม่ว่าอะไร หญิงสาวคุ้นชินกับท่าทางแบบนี้ของเพศตรงข้าม ไม่นึกว่าฉันยังเนื้อหอมอยู่นะเนี่ย หล่อนนึกขำ ที่โดนหนุ่มวัยละอ่อนแจกขนมจีบ “ปรึกษาได้เฉพาะเรื่องถ่ายรูปนะ เรื่องอื่นมาถามครูนี่” นพคุณรีบดักคอ ไม่อยากให้หนุ่มๆ คิดอะไรนอกลู่นอกทาง ไอ้เด็กพวกนี้ จริงๆ เลย โหย! จารย์อ่ะ ลูกศิษย์นึกโอดครวญในใจ ที่เจอทศกัณฐ์สกัดหน้าคว่ำ ตั้งแต่ยังไม่ทันออกสตาร์ท “แหม อาจารย์นพดับฝันผมทำไม” หนุ่มคนหนึ่งเอ่ยพึมพำอย่างเสียดาย...นึกอยากเล่นของสูง ไวไฟไปนะพวกแก คนนี้ฉันจองเฟ้ย! นพคุณนึกต่อว่าลูกศิษย์ในใจ “คุณธัญชนกไม่ใช่เพื่อนเล่นให้เกียรติเธอด้วย เข้าใจนะ” อาจารย์หนุ่มย้ำเสียงเข้ม กลัวพวกลิงทโมนจะทำให้ตนขายหน้าเหลือเกิน แล้วจะพลอยทำให้หล่อนไม่ชอบเขาไปด้วย “เข้าใจแล้วค่ะ / เข้าใจแล้วครับ” หลายเสียงตอบประสานกัน นพคุณหันสบตานักศึกษาหญิงเพียงคนเดียวของทริปนี้ “ชวารี” “คะ?” เจ้าของชื่อรีบขานรับ “ตลอดทริปนี้ ครูขอมอบหน้าที่สำคัญให้ทำนะ” เธอทำหน้างงงวย “อะไรคะ?” “ฝากดูแลแขกคนสำคัญของเราด้วย คุณธัญชนก” อาจารย์หนุ่มเอ่ยฝากฝัง หลังรู้จากสองพี่น้องว่า ชวารีรู้จักกับธัญชนก เธอจึงเหมาะสมกับหน้าที่นี้อย่างที่สุด เป็นบอดี้การ์ดหรือไม้กันหมา นพคุณไม่อยากเสี่ยงให้นักศึกษาชายใจสั่น ทำอะไรไม่สมควรออกมา เมื่ออยู่ใกล้พี่สาวของพรชนก เขาเองยังอดหวั่นไหวไม่ได้ ความงดงามของธัญชนก ทำเอาเขาแทบลืมหายใจเลยทีเดียว ทั้งที่เคยเจอกันมาก่อนหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีภูมิต้านทานแม้แต่น้อย หา! เธอชะงักงันกับหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เป็นงานที่ไม่ยาก ...แต่มันอันตรายกับก้อนเนื้อในอกซ้ายเป็นอย่างยิ่ง “พี่รบกวนน้องรีด้วยนะคะ” ธัญชนกเอ่ยเสียงใส พร้อมยิ้มหวานกับสาวร่างสูง โดยไม่รู้เลยสักนิดว่า ตนได้ทำให้หลายคนที่มองหัวใจอ่อนยวบขนาดไหน นางฟ้าชัดๆ ...มารบกวนผมก็ได้ อะไรผมก็ยอมหมด ให้เป็นทาสรักก็ยอมนะครับ นักศึกษาหนุ่มหลายคนทำหน้าเคลิ้ม อยากเสนอตัวดูแลสาวสวยแทนเพื่อนสาวใจจะขาด จะตั้งใจปรนนิบัติอย่างดี ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง จนถึงกล่อมเข้านอนเลยก็ยังได้ ยะ อย่ายิ้มแบบนี้สิคะ ได้โปรด สาวผมสั้นนึกครางในใจ รู้สึกแพ้ทางสาวหวานผู้นี้อย่างมาก จึงทำอะไรไม่ได้นอกจากเออออไป “เอ่อ ค่ะ” เรียกน้องรีเชียว ไหนบอกว่าแค่ลูกค้าที่ร้าน คมกริชนึกสงสัย กับคำเรียกขานที่สนิทสนมเกินเหตุ ฉันคิดผิดหรือเปล่าที่ชวนพี่ธัญมา...เฮ้อ! พรชนกขมวดคิ้ว หลังเห็นเหล่าศิษย์หนุ่มสนใจพี่สาวของตนมากเกินไป...แอบกังวลว่าจะเกิดเรื่องยุ่งๆ ขึ้น “ตอนขึ้นรถนั่งด้วยกันนะคะ พี่มีอะไรจะคุยด้วย” คนสวยกระซิบกับชวารีเบาๆ คุย! “เอ่อ ค่ะ” เธอแอบสงสัยว่า หล่อนอยากจะคุยเรื่องอะไรกับตน “เอาล่ะมาครบกันหมดแล้ว หิ้วกระเป๋าขึ้นรถได้เลย เราจะได้แวะถ่ายรูปสักแห่งสองแห่ง ก่อนเข้าที่พัก” เสียงพรชนกบอกกับลูกศิษย์ เสียงครับขานรับดังหนักแน่น ขณะที่เสียงค่ะมีแค่คนเดียว “ฉันขึ้นก่อน” “ไม่ฉันก่อน แกทีหลัง” ฯลฯ พวกหนุ่มๆ กระดี้กระด้าแย่งกันขึ้นรถทัวร์สองชั้น เพื่อจะเลือกที่นั่งตอนหลังรถเสียส่วนใหญ่ โดยแบ่งเป็นกลุ่มใครกลุ่มมันชัดเจน “ให้มันได้อย่างนี้สิ” นพคุณบ่นอุบอิบ กับพฤติกรรมเหล่าลูกศิษย์ที่ไม่ค่อยมีวุฒิภาวะสักเท่าไหร่ ทั้งที่ใกล้จะจบการศึกษาในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า โตแต่ตัวจริงๆ ไอ้พวกนี้ ขายหน้าคุณธัญชะมัด เขาเคยแอบปลื้มพรชนกอยู่ แต่พอเห็นคนพี่ก็เปลี่ยนใจกะทันหัน “รีเดี๋ยวนั่งกับพี่ธัญนะ ครูนั่งกับอาจารย์นพเอง” อาจารย์สาวหันหน้ามาย้ำกับชวารี ผู้รับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้กับพี่สาวของตน ซึ่งดูน่าไว้วางใจมากกว่าคนอื่น “ค่ะอาจารย์” เธอตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ หัวใจเริ่มทำงานหนักหลังได้กลิ่นน้ำหอมที่โชยมาจากเรือนร่างของหล่อน...กลิ่นมะลิ ท่าจะชอบดอกไม้มาก ร่างสูงตั้งข้อสังเกตในใจ จำได้ว่าครั้งก่อนที่โอบประคองคนสวย ได้กลิ่นน้ำหอมคล้ายกลิ่นกุหลาบ แต่ไม่ว่าจะเป็นน้ำหอมกลิ่นไหน เธอก็คิดว่าเหมาะกับหล่อนทั้งสิ้น ธัญชนกหันมาส่งยิ้มให้กับเพื่อนต่างวัย แล้วชวนคุย “น้องรีจะนั่งริมทางเดินหรือชิดหน้าต่างคะ?” “ตรงไหนก็ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบแบบไม่คิดมาก ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเมารถ ส่วนใหญ่นั่งเพียงไม่นานก็ตีตั๋วนอนยาวๆ ไม่ค่อยสนใจกับวิวข้างทางนัก ...แต่วันนี้ต่างจากทุกครั้ง เธออาจจะตื่นเต้นจนหลับไม่ลง เพราะมีหล่อนนั่งอยู่ข้างกาย “ถ้าอย่างนั้นพี่ขอนั่งชิดหน้าต่างก็แล้วกัน จะได้ดูวิวไปด้วย” สาวหวานตัดสินใจแทน หลังอีกคนปฏิเสธที่จะเลือก “ค่ะ” ชวารีตอบเสียงแผ่ว ในใจของหญิงสาวหวั่นไหวอย่างที่สุด ไม่แน่ใจว่า ตนจะต้านทานหล่อนได้นานแค่ไหน จึงได้แต่คิดปลอบใจตัวเอง อย่าหลงเสน่ห์พี่ธัญนะชวารี เรื่องแค่นี้ง่ายจะตายไป ต้องทำได้สิ...หวังว่านะ OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตาม ขอบคุณสำหรับคอมเม้น และหัวใจนะคะ...ไรท์อ่านไปก็ยิ้มไปค่ะ ^^ ต้องมาลุ้นกันต่อว่า อยู่ใกล้พี่ธัญนานๆ...น้องรีจะไหวไหม? ...เป็นความสนุกที่ได้แกล้งนางเอกค่ะ 5555 ขอให้สนุกกับการอ่าน พบกันตอนหน้าค่ะ นาง ^^   
OoXoO
| Create Date : 19 สิงหาคม 2562 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2562 14:14:32 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 502 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
