Bloggang.com : นิ้วนาง-เดียนา : Why Love? โอบกอดด้วยรัก? ตอนที่ ๑๘ (YURI)

ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์

สิงหาคม 2559

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

26 สิงหาคม 2559

Why Love? โอบกอดด้วยรัก? ตอนที่ ๑๘ (YURI)

Why Love? โอบกอดด้วยรัก? ตอนที่ ๑๘ (YURI)

๑๘

สองสาวนั่งทานอาหารมื้อค่ำอันสุดแสนจะโรแมนติก บนโรงแรมหรูระดับห้าดาวริมแม่น้ำเจ้าพระยา...เลิฟ ริเวอร์ไซด์ ซึ่งกันทิมาได้โทรมาจองโต๊ะเอาไว้ก่อน

ทั้งคู่เลือกอาหารฝรั่งที่เสิร์ฟพร้อมกับไวน์ขาว

“อย่าดื่มเยอะนะคะ เดี๋ยวเมา” กันทิมาเตือนด้วยความเป็นห่วง หลังเพื่อนร่วมโต๊ะจิบไวน์อย่างเพลิดเพลินหมดไปแล้วสองแก้ว

แม้จะชอบยามได้เห็นใบหน้างดงามเขินอาย แต่ไม่ชอบนักหากหล่อนเมาแล้วทำอะไรที่คาดไม่ถึงออกมา

“พรุ่งนี้วันหยุดค่ะ” อลิษายกเหตุผลเข้าข้างตัวเอง

“แต่พี่ต้องทำงานค่ะ” หมอสาวแย้ง

อันที่จริงแล้ว เธอจะไม่เข้าไปที่ร้านก็ได้ เพราะไม่มีนัดลูกค้า แต่ในฐานะเจ้าของร้านไม่อยากหยุดบ่อยเกินไป จะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับลูกน้อง

“ขยันเกินไปหรือเปล่าคะ?” หล่อนส่ายหน้าที่ถูกขัดคอ ก่อนหันไปสนใจอาหารตรงหน้าแทน ตักใส่ปากทานอย่างงดงาม

“อร่อยไหมคะ?”

กันทิมาถามอย่างเอาใจ ยกมือขึ้นเท้าแขนบนโต๊ะ จ้องเจ้าหล่อนยามเผลอไม่วางตา ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนตกหลุมรักอีกฝ่ายมากขึ้นเรื่อยๆ ในทุกนาที

'ผู้หญิงอะไร...ยิ่งมอง ยิ่งสวย'

คุณหนูแห่งไดมอนด์กรุ๊ปเงยหน้าขึ้นสบตา หลังรวบมีดกับส้อมบ่งบอกว่าอิ่มแล้ว

“อร่อยค่ะ แต่จะอร่อยมากกว่านี้ ถ้าหากมีใครชวนไปเต้นรำ”

กันทิมาหัวเราะเบาๆ ยิ้มกว้างเกลื่อนหน้า ลุกขึ้นยืนข้างโต๊ะ โค้งต่ำในท่วงท่าที่ชวนมอง

“ไม่ทราบว่า เจ้าหญิงจะให้เกียรติเต้นรำกับหมอจนๆ หน่อย ได้ไหมคะ?”

“ยินดีค่ะ หมอมา”

อลิษายิ้มในหน้าอย่างยินดี ลุกขึ้นควงแขนอีกฝ่ายไปกลางฟลอร์ที่ถูกจัดไว้ ซึ่งวงดนตรีกำลังบรรเลงเพลงจังหวะช้า หล่อนชอบที่อยู่ในวงแขนคู่นี้ และปล่อยให้ร่างสูงเป็นผู้นำพาล่องลอยไปตามท่วงทำนองอย่างไหลลื่นนุ่มนวล

“เราไม่ได้เต้นรำด้วยกันนานแล้วนะคะ” หมอสาวเปรยขึ้น พลางชื่นชมวงหน้าสวยใกล้ๆ

“แค่ไม่กี่เดือนต่างหากค่ะ” อลิษาแย้ง “ล่าสุดงานปีใหม่ที่ผ่านมาเราก็เต้นด้วยกันนี่คะ”

“เออใช่ พี่ลืมไป” กันทิมาเพิ่งนึกออก

ปกติช่วงปีใหม่ไดมอนด์กรุ๊ปจะมีงานเลี้ยงเป็นประจำทุกปี และเธอมีหน้าที่เป็นคู่ซ้อมคู่เต้นให้กับหล่อนตั้งแต่ชั้นประถม เรียกว่าเต้นไปอุ้มไปลากไปก็ทำมาแล้ว

มีอยู่ครั้งหนึ่ง เธอปฏิเสธไม่ยอมเต้นรำด้วย คุณหนูตัวน้อยถึงกับร้องไห้โฮกลางงาน ทำเอากันทิมาเข็ดขยาดกับความแสบทรวงของอีกคนที่ง้องอนอยู่นานกว่าจะยอมหยุด และทำให้เธอโดนนมเอียดตำหนิยกใหญ่โทษฐานขัดใจน้อง จึงต้องเป็นคู่เต้นขาประจำเรื่อยมา

เธอเลื่อนสองมือบางของหล่อนให้เกาะกุมบ่าของตน ก่อนวางมือของตนที่เอวคอดตรงหน้า ดูแล้วเหมือนทั้งคู่กำลังแนบชิดไม่ต่างจากการตระกองกอดนัก ทว่าไม่ได้ดูขัดตาชาวบ้านนัก เพราะหลายคู่ก็เต้นคล้ายแบบนี้

เสียงเพลงดังในอดีตกล่อมขึ้นอย่างอ่อนหวาน เพลงตั้งแต่สมัยคุณแม่ยังสาวดังขึ้น

“...โปรดอย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีต...”

กันทิมาร้องเพลงคลอไปด้วยสุ้มเสียงไพเราะ เหมือนจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำทั้งหลายให้หล่อนได้ฟังเพียงผู้เดียว

ร่างบางซุกหน้าเข้าที่ต้นคอระหงของคนตรงหน้า ราวกับจะซึมซับความรู้สึกดีๆ เหล่านี้เอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้

หล่อนสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน ความจริงใจ และความรักที่สาวร่างสูงมอบให้ และมั่นใจว่า ตนก็รู้สึกไม่ต่างจากกันทิมานัก แม้รู้ว่าความรักนี้อาจไม่ยั่งยืน อาจมีจุดจบที่อกไหม้ ไส้ขม หากแต่สาวน้อยอยากที่จะลองเสี่ยงดูสักครั้ง

'ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว กล้าๆ หน่อยอลิษา'

ปลุกปลอบขวัญตัวเองในใจ

สองสาวเต้นรำกันอยู่หลายเพลง ก่อนกลับไปนั่งโต๊ะเพื่อสนทนากันต่อในเรื่องจิปาถะ ไม่เร่งรีบที่จะกลับแม้เวลาจะล่วงเลยไปเกือบสี่ทุ่มแล้วก็ตาม คุยไปดื่มไปจนไวน์พร่องไปกว่าครึ่งขวด

...ซึ่งส่วนใหญ่คนที่ดื่มเอาดื่มเอาก็คืออลิษา

'ท่าจะไม่ไหวแล้วมั้ง?'

กันทิมาประเมินสภาพอีกฝ่ายในใจ หลังเห็นหล่อนจิบไวน์หมดไปหลายแก้ว ขณะที่เธอเอาแต่นั่งมองอย่างเป็นห่วง

และแล้วเสียงมือถือราคาแพงของหล่อนก็ดังขึ้น อลิษาคว้ามากดรับโดยไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา

“ฮัล โหล...” เสียงของคุณหนูยามนี้อู้อี้จนแทบฟังไม่รู้เรื่อง “นั่นใครน่ะ?”

หล่อนเงี่ยหูฟังคนในสาย แล้วตอบไป

“มากับ พี่มาค่ะ”

'อย่าบอกนะว่านายใหญ่โทร...'

กันทิมาเสียวสันหลังขึ้นกะทันหัน เมื่อคิดว่าอนันต์อาจโทรตามลูกสาวที่ยังไม่กลับบ้าน แต่แล้วอลิษาก็ยื่นมือถือมาให้

“มีคน อยากคุยด้วย...”

'ซวยแน่ฉัน!'

สาวร่างสูงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก รับอุปกรณ์สื่อสารนั้นมา

“สวัสดีค่ะ”

“หมอมา!” เสียงแองเจิลกรอกมาตามสายอย่างดุๆ

“ฟ้าเหรอ?” กันทิมาจำเสียงนั้นได้เป็นอย่างดี

“อลิษาดื่มไปกี่แก้ว?” นายหญิงถามห้วนๆ

“สี่หรือห้ามั้ง” เธอไม่ได้นับ

“หา! รีบพาน้องกลับไปนอนที่คอนโดของหมอมานะ อย่าพากลับบ้าน แล้วก็อย่าให้พ่อรู้” แองเจิลสั่งอย่างเร็ว “ถ้าให้ดี ก็ทำให้หลับซะด้วย ไม่งั้นยุ่งแน่ เชื่อฉัน แค่นี้นะ” แล้วก็วางสายไป

'พูดอะไรของเขา?'

กันทิมาทำหน้างุนงง

“กลับกันเถอะนะคะ ดึกมากแล้ว” เอ่ยชวนสาวน้อย

“ก็ ด้าย ค่ะ...” อลิษารับคำเสียงยานคาง

แม้จะไม่เข้าใจนักแต่สาวร่างสูงก็ทำตามคำสั่งของนายหญิง จ่ายค่าอาหารด้วยบัตรเครดิต ประคับประคองอลิษาที่ยามนี้แทบจะไม่ลืมตาเดินดูทางเลยด้วยซ้ำพาขึ้นรถกลับคอนโด กันทิมาอุ้มร่างบางขึ้นห้องโดยไม่ยอมให้ใครช่วยเหลือ นอกจากเปิดประตูให้เท่านั้น

เธอพักคอนโดเดียวกับแองเจิล แต่อยู่ต่ำกว่าหนึ่งชั้น และเป็นแค่ห้องธรรมดาไม่ได้เป็นเพนเฮ้าส์สองชั้นราคาแพง

“วันนี้ อลิษา สนุกมาก...อึก” หล่อนพึมพำแทบไม่เป็นภาษา

กันทิมาฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ที่ทำให้เธอเสียสมาธิที่สุดก็คือ มือไม้ของอีกฝ่ายไม่อยู่สุขเอาเสียเลย คอยแต่จะลูบไล้ต้นคอทรวงอกของเธออยู่ตลอด

'เมาแล้วชอบลวนลามหรือเนี่ย...ให้ตายเถอะ!'

สาวร่างสูงบ่นในใจ

ไม่คิดว่า น้ำเปลี่ยนนิสัยจะมีผลกับสาวน้อยแบบนี้ เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน เพราะส่วนใหญ่อีกคนจะไม่ดื่ม หรือดื่มก็แค่จิบๆ นิดหน่อยเท่านั้น กว่าจะพาหล่อนไปนอนแผ่หลาบนเตียงใหญ่ได้ ทำเอาเหงื่อซึมเสียพลังงานไปไม่น้อย

“ทีหลังจะห้ามไม่ให้ไปดื่มกับใครเลย คอยดูสิ ไม่ไหวจริงๆ” หมอสาวบ่นออกมาอย่างอ่อนใจผสมเป็นห่วง

“พี่มา...พี่มา ขา...” อลิษาเรียกชื่อแฟนป้ายแดงเสียงอ้อแอ้ ทั้งที่ยังหลับตาอยู่

“เชื่อเขาเลย”

กันทิมาอ่อนใจกับเจ้าหญิงขี้เมา ก่อนเดินออกไปหาผ้าเช็ดหน้ากับอ่างน้ำ มาจัดการเช็ดตัวให้หล่อน

“อือ...” ร่างบางส่งเสียงขัดใจ เมื่อใบหน้าสัมผัสกับน้ำเย็น และหันหน้าหนีไปมา

“อย่าดิ้นสิคะเจ้าหญิง เช็ดตัวแล้วจะได้หลับสบาย” ร่างสูงเอ่ยอย่างอ่อนโยน เต็มใจปรนนิบัติอีกคนโดยไม่คิดว่าเป็นภาระ บรรจงใช้ผ้าซับวงหน้าสวยอย่างเบามือที่สุด ฉวยโอกาสสำรวจเครื่องเคราที่ลงตัวทีละส่วนบนหน้านั้นอย่างหลงใหล ตั้งแต่หน้าผากมนกว้าง จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเรียวยาวสวย ริมฝีปากได้รูปที่หวานชื่นใจชวนจูบแล้วจูบอีก

“พี่ มา...”

“ว่าไงคะ?” ขานตอบ โน้มหน้าต่ำเข้าไปใกล้จนเหลือระยะห่างไม่มากนัก “คนอะไร ยิ่งโตยิ่งสวย”

คนเมาเผยอเปลือกตาขึ้น นัยน์ตาของทั้งคู่สบประสานเหมือนดั่งต้องมนตร์ จู่ๆ อลิษาก็ยกสองแขนรั้งต้นคออีกฝ่ายเข้ามาใกล้ จนไม่เหลือระยะห่างอีกต่อไป

...ริมฝีปากทั้งคู่ประกบกัน

กันทิมาเบิกตาโตกว้างในตอนแรก ก่อนหลับตาพริ้มไม่ถอยหนีจากจุมพิตแสนหวานผสมกับรสไวน์ ที่ทำให้รสชาติดีมากมายอย่างบอกไม่ถูก เธอบดเบียดจูบลึกซึ้ง และเปิดทางให้เรียวลิ้นของหล่อนอย่างเต็มอกเต็มใจ

...แต่ทว่าอลิษาในเวลานี้ ต้องการอะไรมากกว่าจูบ

หล่อนพลิกตัวขึ้นอยู่ด้านบน นัยน์ตาคู่คมจ้องใบหน้าของกันทิมาเขม็ง ขณะที่สองมือบีบเคล้นเนินอกพอดีมืออย่างถืออภิสิทธิ์

“อา...”

กันทิมาผวากับสัมผัสที่สร้างความป่วนปั่นในกาย จนเผลอแอ่นอกให้อีกฝ่ายตามสัญชาติญาณ

“จะ จะ เจ้าหญิง...” หลุดร้องเรียกอีกฝ่ายเสียงหลง โดยไม่รู้เหมือนกันว่าตนจะเรียกเพื่ออะไร?

...หยุดหรือไปต่อ?

อลิษาหาได้สนใจกับปฏิกิริยาของคนด้านล่างไม่ บีบขยุ้มหน้าอกแรงขึ้นเหมือนยังไม่หนำใจ เรียกเสียงครวญครางของผู้ถูกกระทำให้ดังถี่ขึ้นไปอีก

“อ่า...”

หมอสาวเริ่มหูอื้อตาลาย เมื่อไฟปรารถนาถูกปลุกเร้าขึ้น ทั้งที่ไม่มีความคิดที่จะก้าวสู่ขั้นตอนนี้กับอีกฝ่ายเร็วนัก อยากเว้นระยะห่างของความสัมพันธ์ เพื่อดูใจกันอีกสักพัก

หากแต่ยามนี้ความคิดดีๆ เหล่านั้น ได้ปลิวออกนอกหน้าต่างไปหมดสิ้น เธอยกสองแขนขึ้น จนฝ่ามือสัมผัสกับหน้าอกเต็มไม้เต็มมือของหล่อนบ้าง

'นุ่มจัง ใหญ่ด้วย'

กันทิมานึกชม จากที่เคยเห็นครั้งก่อนพอเดาได้ว่า ทรวงอกของหล่อนใหญ่กว่าเธอเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าจะน่าจับน่าลูบไล้ขนาดนี้

แต่หล่อนนึกขัดใจ จึงปัดมือของคนอายุมากกว่า แล้วกดให้วางลงข้างตัว ไม่ให้มาเกะกะ

“คืนนี้พี่มาต้องเป็นของอลิษา!” ออกคำสั่งเน้นย้ำช้าชัด “เป็นของ อลิษาคนเดียว เข้าใจไหมคะ?”

'เป็นของอลิษา?'

สัตวแพทย์สาวทำหน้าไม่เข้าใจ มึนงงสงสัยว่า อีกคนรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา?

แต่ไม่ทันจะอ้าปากไถ่ถาม เธอก็ต้องร้องเสียงหลงออกมา เมื่อมือนุ่มของหล่อนสอดผ่านกางเกงทั้งสองชั้น ไปสัมผัสกับเนินเนื้อกลางกายอย่างรวดเร็ว ชนิดที่เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่า ถูกรูดซิปกางเกงลงตั้งแต่เมื่อไหร่

“อ่า...ยะ อย่าค่ะ”

เธอห้ามเสียงหลง พยายามยกมือขึ้นขัดขวางการบุกรุก นึกลังเลว่าจะทำให้อีกคนสลบดีหรือเปล่า?

ชั่วพริบตานั้น คนเมาดึงดันไม่ยินยอม มิหนำซ้ำยังขยับปลายนิ้วร้ายให้สัมผัสยังจุดอ่อนไหวที่เปียกชุ่ม จนกันทิมาเสียววาบไปทั่วทั้งร่าง ไร้สิ้นพละกำลังจะดิ้นรนขัดขืน

“อา...”

“รัก พี่มา นะคะ...” อลิษาโน้มตัวลงจูบอีกฝ่ายที่หายใจหอบแรง เติมเชื้อไฟสวาทให้หมอสาวแทบจะมอดไหม้อ่อนยวบ

“จะ เจ้า หญิง...”

เธอนึกอะไรไม่ออก นอกจากผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังทำให้ร้อนรุ่มจนแทบทนไม่ไหว เผลอส่ายสะโพกเคลื่อนไหวตามจังหวะที่ปลายนิ้วนั้นพาไป ก่อนกระตุกตัวเมื่อถูกอีกฝ่ายบุกรุกยังพื้นที่คับแคบส่วนตัว ที่พรั่งพร้อมไปด้วยความปรารถนา

“อ่า...” ร่างสูงครางต่ำๆ ออกมา

อลิษาพรมจูบไปยังซอกคอของหมอสาว ขณะที่ปลายนิ้วก็ยังคงขับเคลื่อนสร้างความร้อนรุ่มให้ร่างสูงแบบไม่บันยะบันยัง

หล่อนเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง กันทิมาแทบระเบิดเป็นเสี่ยงๆ เมื่อปลายนิ้วนั้นขยับเคลื่อน และนำเธอไปยังดินแดนแห่งความสุขภายในไม่กี่นาที สาวร่างสูงกระตุกแรงๆ หลายครั้ง หลับตาพริ้ม อ่อนระทวยหลังสารเคมีแห่งความสุขหลั่งไหลไปทั่วทั้งร่าง

พอเริ่มมีกำลังหมอสาวลืมตามอง ‘เจ้าหญิงตัวร้าย’ หลับสนิทคาอกเธอไปเสียแล้ว

'ร้ายกาจจริงๆ...น้องใครเนี่ย'

นึกบ่นในใจ ค่อยๆ ดึงนิ้วมือของหล่อนที่ยังค้างคาใน ‘ส่วนนั้น’ ของตนออกอย่างช้าๆ

“เมาแล้วปล้ำ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ!” กันทิมาหลุดสบถออกมา ส่ายหน้ากับพฤติกรรมสุดแสบของเจ้าหล่อน ที่ปกติดูจะเรียบร้อยเป็นกุลสตรีไทยเต็มรูปแบบ

...เป็นอะไรที่เกิดคาดจริงๆ

“หวังว่าคงไม่เคยไปทำแบบนี้กับใครมาก่อนหรอกนะ”

เธอพลิกร่างบางให้นอนด้านหนึ่งของเตียง ก่อนห่มผ้าให้ แล้วลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน หลังสำรวจกับกระจกเงาก็เห็นร่องรอยบางอย่างที่ต้นคอของตัวเองสองสามแห่ง

“ทำรอยอีกต่างหาก เยี่ยมจริงๆ เฮ้อ!”

หมอสาวจัดการชำระล้างร่างกายแล้วสวมชุดนอน โดยมีชุดคลุมทับอีกชั้น ก่อนนอนร่วมเตียงกับอลิษา คนรักคนแรกที่ไล่ปล้ำเธอ แล้วชิงหลับหนีไปเสียก่อน

แต่กันทิมาไม่คิดจะลักหลับเอาคืนหล่อนคืนนี้ ดัวยถือว่า นี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์เท่านั้น

หมอสาวนอนมองใบหน้างดงาม ที่หลับตาพริ้มใต้ผ้าห่มเดียวกัน ก่อนยกมือปัดปอยผมที่มาปกคลุมหน้าผากออก

“พี่เป็นของเจ้าหญิงแล้วนะคะ...ฝันดีค่ะ”

กันทิมาประทับจุมพิตหน้าผากเบาๆ เหมือนที่ชอบทำ ก่อนนอนกอดอลิษาไว้เป็นหมอนข้าง แล้วหลับใหลตามไปในเวลาต่อมา

OoXoO

ตัวอย่างบางส่วนจากในเล่มค่ะ ...ยั่วน้ำลายเล่นๆ

OoXoO

“แล้วอีกเรื่องคือ พวกเราสองบ้านจะเป็นทองแผ่นเดียวกัน” นายใหญ่กล่าวข่าวดีเรื่องต่อไป

“ผมคุยกับสงค์แล้วเรื่องจะให้กริชหมั้นกับอลิษา”

“อะไรนะคะ!”

“มามีปัญหาเหรอ?” อนันต์เลิกคิ้วหนาขึ้นเล็กน้อย

“ใช่ค่ะ มากับอลิษา-” กันทิมาพูดไม่ทันจบประโยค ก็ถูกใครบางคนเอ่ยแทรกขัดจังหวะขึ้น

“อลิษาไม่มีปัญหาค่ะ” คุณหนูแห่งไดมอนด์กรุ๊ปเอ่ยเสียงเย็น ไม่ยอมสบตากับหมอสาวแม้แต่แวบเดียว

OoXoO

“เชื่อเถอะว่าผู้ชายมากมาย ต้องอิจฉาผม ที่ผมได้เป็นผัวผู้หญิงสวยๆ แบบคุณ” ชายหนุ่มละเมอพร่ำเพ้ออยู่คนเดียว “คืนนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขจนลืมไม่ลงเลย”

เขาจ้องไปยังผิวเนื้อขาวๆ ท่อนบนของหล่อน ที่มีเพียงบราเซียราคาแพงปกปิด แล้วเลียริมฝีปากหนากับความอยากที่พุ่งสูงขึ้น

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตามนะคะ แล้วจะแวะมาแจ้งเรื่องหนังสือเป็นระยะค่ะ