๗

มินตราแวะเวียนไปร้าน‘ชามา’ เกือบจะวันเว้นวัน เพื่อเล่นกับเด็กน้อยคุยกับชาลิสา และซื้อของสะสมที่อยากได้ติดไม้ติดมือกลับบ้าน

เมื่อคืนเธอฝันดีมากในฝันนั้นมีชาลิสากับชามา เราสนิทสนมกันจนแทบจะเรียกได้ว่าเป็น ‘ครอบครัว’ เลยทีเดียวขณะกำลังหวานซึ้งจับมือถือแขนกันอยู่นั้น ร่างสูงโน้มหน้าจะไปลิ้มรสเรียวปากนุ่ม ที่ห่างไม่ถึงสองเซนติเมตร

กริ๊ง! กริ๊ง!

นาฬิกาปลุกดังขัดจังหวะขึ้นสาวร่างสูงสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้น เอื้อมไปกดปุ่มปิดเสียงรบกวน ยกมือกุมหัว แล้วบ่นเสียดายอย่างสุดซึ้ง

“โธ่เว้ย! มาปลุกอะไรตอนนี้ เกือบจะได้จูบแล้วเชียว”

หลังนั่งทบทวนความฝันหวานซึ้งเป็นนาทีก็ผุดยิ้มกว้างเต็มหน้าออกมาเหมือนคนไม่เต็มเต็ง ก่อนลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อลงไปทานมื้อเช้ากับบิดาเหมือนทุกวัน

“ทำไมวันนี้อารมณ์ดีจังลูก?”มนต์ชัยพูดนุ่มนวล หลังเห็นลูกสาวที่เพิ่งทรุดนั่งเก้าอี้ว่างข้างๆยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ผิดกับทุกวัน

“นิดหน่อยค่ะพ่อ”

สาวใช้นำจานใส่ขนมปังปิ้งสองแผ่นไข่ดาวหนึ่งฟองกับกาแฟมาวางตรงหน้า แล้วล่าถอยออกไปยืนรอห่างๆ

สองพ่อลูกจึงคุยกันต่อ

“ยิ้มแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องงาน?”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพ่อมินแค่ฝันดีเฉยๆ” สาวหน้าคมรีบปฏิเสธอย่างเร็ว ขวยเขินเกินกว่าจะเล่าเรื่องทั้งหมดออกมาน่าจะเป็นเพราะหมู่นี้เธอได้ใกล้ชิดกับสองแม่ลูกบ่อยๆ จึงกลับมาฟุ้งซ่านเรื่องหล่อนจนเก็บไปฝันเป็นตุเป็นตะ

เด็กจริงๆลูกคนนี้

คนเป็นพ่อไม่คิดจะซักไซ้อะไรต่อในสายตาของเขามินตราไม่ว่าผ่านไปกี่ปี เธอก็ยังคงเป็นเด็กน้อยเสมอ

“แล้วชุดที่จะออกซีซั่นหน้าเตรียมโปรโมทหรือยังลูก?”

“อาทิตย์หน้านัดนางแบบมาถ่ายชุดค่ะ”สาวเพรียวตอบ ตัดขนมปังไปพร้อมกับถามอีกฝ่ายบ้าง “แล้วทางโรงงานเป็นไงบ้างคะ?”

“ผู้จัดการบอกว่าอีกสองสามวันจะเริ่มผลิตเสื้อของ MinTra ล็อต แรกน่าจะเสร็จภายในสองสัปดาห์”

“ดีจัง” ลูกสาวยิ้มกว้างหลังได้ยินข่าวดี

ทั้งคู่เงียบทานอาหารไปไม่ถึงห้านาทีบิดาถามความคืบหน้าของงานที่ลูกสาวอยากทำต่อไป

“แล้วเรื่องที่อยากแตกไลน์ไปเครื่องประดับหานักออกแบบถูกใจได้หรือยังล่ะ?”

“เจอแล้วค่ะแต่เธอยังไม่รับปาก” ลูกสาวตอบเสียงเรียบน้ำเสียงไม่ถึงกับหมดหวังไปเสียเลยทีเดียว

คนเป็นพ่อนิ่งคิดแล้วเปรยขึ้น

“ก็พยายามต่อไป”

“ค่ะ”

“ตั้งใจทำงานนะลูกพ่อเชื่อว่าลูกทำสำเร็จแน่ ไม่มีอะไรยากถ้าเราตั้งใจ” มนต์ชัยกล่าวให้กำลังใจ

อันที่จริงแล้วเขาเชื่อมั่นในตัวลูกสาวมากกว่าลูกชายเสียอีก ถ้าหากเปลี่ยนมินตราเป็นโมกข์ชายสูงวัยคาดว่า บริษัทใหม่ของลูกชายคงไม่มีทางเป็นรูปเป็นร่างได้รวดเร็วแบบบริษัทMinTra แน่นอน ด้วยชายหนุ่มเป็นพวกเถรตรง ยึดติดกับแบบแผนเก่าๆไม่มีความคิดสร้างสรรค์เท่าที่ควร อุปนิสัยต่างกับน้องสาวเกือบจะสิ้นเชิง

...โมกข์เหมาะที่จะรับช่วงบริษัทเสื้อกับโรงงานต่อจากเขาแต่ไม่เหมาะที่จะไปริเริ่มโปรเจคใหม่ๆ

“ขอบคุณค่ะพ่อ”มินตราพยักหน้าอย่างเชื่อมั่น

ฉันจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังเด็ดขาด

เนื่องจากเป็นช่วงใกล้จะออกสินค้าชุดใหม่ของMinTra ร่างสูงจึงยุ่งจนหัวปั่น ต้องคอยเช็ครายละเอียดให้ลูกน้องตามงาน เพื่อจะได้เสร็จตามแผนแม้จะคิดถึงสองแม่ลูก แต่ไม่มีเวลาแวะไปที่ร้าน ‘ชามา’ เลยใน ช่วงหลายวันที่ผ่านมา

เฮ้อ! เหนื่อยชะมัด

มินตราหย่อนก้นเอนหลังนั่งเก้าอี้ที่ทำงานยังไม่ทันร้อนเสียงมือถือก็กรีดร้องขึ้น เธอคว้าสมาร์ทโฟนมาดูว่าใครโทรมาในใจนึกลุ้นอยากให้เป็นชาลิสาเหลือเกิน แต่ว่าต้องผิดหวังอีกเช่นเคยหน้าจอแสดงชื่อของตาล...ผู้ช่วยของตน จึงกดรับด้วยเข้าใจว่าเป็นเรื่องงาน

“ว่าไงตาล?”

“คุณนุ่นมาถึงแล้วค่ะกำลังแต่งหน้าแต่งตัวอยู่ คาดว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมงคงจะเริ่มถ่ายรูปได้”

“แล้วตากล้องมาหรือยัง?”

“พี่แมนมาถึงสักพักแล้วค่ะตอนนี้กำลังเซ็ตฉากกับแสงอยู่”

ตาลเป็นคนติดต่อแมนตากล้องจากนิตยสารชื่อดังที่รับจ๊อบนอกบ้าง เพื่อให้ผลงานของแบรนด์ MinTra ออกมาดีที่สุด นอกจากงานดีแล้วราคายังย่อมเยา นอกจากนี้ชายหนุ่มยังเป็นหนุ่มโสดที่มีอัธยาศัยดีมีสาวๆ ติดตรึม แต่เขาหวงความโสด จนหลายคนเริ่มไม่แน่ใจว่า

...ตกลงแมนมีสเปคแบบใดกันแน่?

“โอเค งั้นอีกสักพักพี่จะลงไปขอเคลียร์งานก่อน ฝากดูแลทุกคนด้วยนะตาล” สาวเท่กำชับ

“เข้าใจแล้วค่ะ”ผู้ช่วยรับปาก ก่อนกดวางสาย

เฮ้อ! จะตื่นเต้นทำไม กะอีแค่เจอเฉยๆ

มินตราปลุกปลอบขวัญของตัวเองที่จู่ๆ ใจก็เต้นรัวหลังได้ยินชื่อ ‘คุณนุ่น’ นางแบบอันดับสามของ VK Models ที่เธอไม่ได้ปลื้มอะไรหญิงสาวคนนี้แม้แต่น้อย

..กลับกันนางแบบคนนั้นต่างหากที่มาปลื้มเธอ ทุกครั้งที่นุ่นจ้องร่างสูงจะขนหัวลุกเกรียวเย็บวาบไปทั้งหลังราวกับเป็นเป้าหมายที่อีกคนจ้องจะขย้ำเธอเป็นอาหาร

ครั้งหนึ่งไปเลี้ยงฉลองกันที่ร้านอาหารหลังถ่ายแบบมีปาปารัสซี่ถ่ายภาพที่นุ่นนั่งบนตักเธอเผยแพร่ออกไปบนโลกออนไลน์ ทำให้มินตรามีภาพลักษณ์กลายเป็นเพลย์เกิร์ลในชั่วข้ามคืนแม้จะเป็นข่าวที่ทำให้เธอเสียหาย แต่สาวเท่เลือกจะใช้วิกฤติเป็นโอกาส ทำให้แบรนด์เสื้อMinTra เป็นที่รู้จักอย่างรวดเร็วในหมู่หญิงรักหญิง

แต่ด้วยความเข็ดขยาดจึงถอยห่างจากนางแบบคนนี้ไปพักใหญ่ ด้วยการหลบหน้านุ่น และไม่ยอมจ้างมาถ่ายเสื้อผ้าให้ MinTra ระยะหนึ่ง โดยให้ตาลติดต่อพิมพ์อัปสรหรือรมยากรของ VK Models แทน

“คุณนุ่นสวยกว่าฉันตั้งเยอะแล้วจะมาปลื้มอะไรฉันนักหนา ไม่เห็นเข้าใจเลย?” เธอเคยถามปิ่นสุดาแบบนั้น

เพื่อนสนิทหัวเราะพรืดออกมาราวกับฟังเรื่องขำขัน

“นี่แกไม่รู้จริงๆเหรอ?”

มินตราส่ายหน้า

ฉลาดมากเพื่อนฉัน

เพื่อนสนิทประชดในใจแต่เลือกที่จะไม่ตอบออกไปตรงๆ

“แกคิดว่าผู้หญิงที่มีชื่อเสียงต้องการอะไรบ้าง?”

สาวเท่กลอกตานิ่งคิด

“ความรักไม่ก็ความสุขมั้ง”

“แล้วอะไรอีก?”

“ก็คงเงิน”

“นั่นแหละคำตอบ”ปิ่นสุดาเฉลย

สาวร่างสูงถอนใจยาวเหยียดกับคำตอบที่ไม่ชวนสบอารมณ์เอาเสียเลย ในใจไม่ได้รังเกียจคนเห็นแก่เงิน เพราะทุกคนต้องใช้เงินถึงจะมีชีวิตอยู่ได้แต่ว่าหากใครคนนั้นพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งเงิน ยอมกระทั่งขายตัว ขายศักดิ์ศรีนับเป็นบุคคลที่ไม่ควรสมาคมด้วยอย่างที่สุด...ยิ่งไม่ต้องคิดถึงเรื่องการคบเป็นแฟนหรือคนรัก

“แล้วเลือกฉันเนี่ยนะ...บ้าหรือเปล่า”

“ไม่บ้าหรอก”เพื่อนสนิทยักไหล่ บอกเสียงเรียบ “นางแบบใกล้ร่วงโรย ต้องหาหลักเกาะเป็นธรรมดา”

อาชีพที่ขายหน้าตาขายรูปร่างนั้นหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ แต่หากินได้ไม่นาน น้อยมากที่อายุขึ้นเลขสามแล้วยังเป็นนางแบบชื่อดังได้ส่วนใหญ่แทบไม่พอกินไม่พอใช้ ด้วยเคยชินกับการใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อ

ถ้าระหว่างโกยเงินได้ไม่หางานสำรองหรือมีเงินเก็บไว้ ทางเลือกสุดท้ายก็คือต้องหาแฟนรวยๆ

“หลักหลักอะไร?”

“ก็พวกนักธุรกิจเงินถุงเงินถังแบบแกไง”

“เฮอะ”เธอแค่นเสียงต่ำในลำคอ

“เอาน่าอย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้แกดังเป็นพลุแตก” ปิ่นสุดาพูดความจริงในแง่ดี

“เฮ้อ! ก็คงงั้น” มินตราถอนใจยาวอีกเฮือก ทำใจกับบางเรื่องที่เธอไม่อาจย้อนไปแก้ไขได้

เกือบหนึ่งปี นุ่นทำให้เธอกลายเป็นเพลย์เกิร์ลโดยไม่ได้ตั้งใจไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี

เรื่องก็เกิดมาตั้งนานหวังว่าคุณนุ่นจะหาเหยี่อรายใหม่ได้แล้ว

ร่างสูงคิดแบบนั้นมองเวลาที่ผ่านไปพักหนึ่ง สูดหายใจลึกๆ ปิดแฟ้มที่อ่าน ลุกออกไปดูการถ่ายแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ของบริษัท

“หันหน้าไปทางซ้ายอีกนิดครับ”แมนบอกนุ่น ขณะมองผ่านจอหลังกล้องฟูลเฟรมตัวเก่ง ก่อนกดชัตเตอร์เก็บภาพรัวๆ เอาไว้แล้วบอกท่าโพสต์ต่อไป “หันหน้าไปทางขวา ยกแขนซ้ายขึ้นเท้าสะเอวครับ”

เขาให้ลูกน้องจัดเตรียมไฟกับฉากในสตูดิโอของMinTra เพื่อให้สีผิวของนางแบบออกมานุ่มนวลชวนมองแสงใกล้เคียงกับแสงธรรมชาติที่สุด ขอเพียงได้ภาพคมชัด ที่เหลือก็พึ่งโปรแกรมในคอมพิวเตอร์แล้วคัดภาพที่ดีที่สุดส่งตามจำนวนที่ผู้จ้างกำหนด ซึ่งทำงานไม่ถึงอาทิตย์ ถือว่าเร็วมากต่างจากสมัยสิบปีก่อนคนละเรื่อง

นุ่นโพสต์ท่าตามที่แมนบอกอย่างคล่องแคล่วสมเป็นนางแบบมืออาชีพ

“ยิ้มมุมปากนิดนึงครับ”แมนกล่าวขึ้น หลังเห็นว่า ภาพสวยตามต้องการก็กดบันทึกภาพเอาไว้ทั้งแนวตั้งแนวนอนจนพอใจ แล้วบอกกับนางแบบสาว “พักเปลี่ยนชุดครับ”

“ค่ะพี่แมน”หญิงสาวในชุดสวยบอกอย่างว่าง่าย ผ่อนลมหายใจออกมาหลังโพสต์ท่ามาเกือบครึ่งชั่วโมง

พลันเหลือบเห็นเจ้าของบริษัทยืนคุยกับลูกน้องสองคน คือน้อยกับตาล นุ่นยิ้มกว้างออกมา ก้าวยาวๆ ไปหาคนคุ้นเคยทันที

“มินคะ”

“สวัสดีค่ะคุณนุ่น”สาวเท่ทักทายอย่างเป็นมิตร แต่ขณะเดียวกันก็แอบเกร็งไม่น้อยที่ต้องเผชิญหน้าด้วย

นางแบบสาวยื่นมือไปจับมือคนตรงหน้าอย่างยินดีพร้อมส่งยิ้มที่คิดว่าสวยที่สุดออกไป

“ขอบคุณนะคะที่ให้นุ่นได้ทำงานนี้”

“มะ มินควรจะเป็นฝ่ายพูดถึงจะถูก”สาวเพรียวเอ่ยตะกุกตะกัก พยายามเว้นระยะกับอีกคน

“ไม่เจอกันแป๊บเดียวมินปากหวานขึ้นตั้งเยอะนะคะ” นุ่นไม่พูดเปล่าฉวยโอกาสยกมือเรียวขึ้นลูบแก้มอย่างสนิทสนม เจตนาจงใจแสดงให้คนอื่นเข้าใจว่า...เราสนิทกันเกินเพื่อน

เฮ้ย!

น้อยกับตาลที่ยืนอยู่ใกล้ๆปั้นหน้าไม่ถูก ไม่คิดว่า นางแบบสาวจะใจกล้าหน้าหนาไม่เลือกที่แบบนี้หันมองหน้ากันไปมา

มือไวเกิ๊น

มินตราหน้าเปลี่ยนสีรีบตะครุบมือซุกซนไว้ แล้วเบี่ยงเบนความสนใจไปยังเรื่องอื่น เพื่อให้ไกลตัวเธอ

“คุณนุ่นคะเดี๋ยวต้องถ่ายรูปต่ออีกไม่ใช่เหรอคะ”

นุ่นทำหน้าตื่นเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้

“จริงด้วยสิเดี๋ยวนุ่นมานะคะมินอย่าเพิ่งไปไหนนะ รอนุ่นถ่ายรูปเสร็จแล้วไปทานข้าวด้วยกัน”

สาวเท่ฝืนยิ้มแต่ไม่ตกปากรับคำสายตามองตามแผ่นหลังอีกคนที่ก้าวไปหลังฉากไม้ ที่เตรียมไว้เพื่อเปลี่ยนชุดก่อนถอนใจอย่างโล่งอก

เข้าใกล้ไม่ได้เลยจริงๆ...เฮ้อ!

“ผู้หญิงอะไรมือไวชะมัด”ตาลพึมพำกระปอดกระแปด ไม่ชอบใจที่นุ่นฉวยโอกาสกับเจ้านายของตน

“พี่ว่า คุณนุ่นคงไม่ใช่แค่มือที่ไวมั้ง”น้อยเปรยขึ้น ด้วยโทนเสียงเย็นๆ ต่างจากปกติ

“แปลว่าอะไรพี่น้อย?”ผู้ช่วยสาวอดสงสัยไม่ได้ จึงหันไปถาม

“ไม่รู้?” คนอายุมากกว่าย้อนถาม

ตาลส่ายหน้าไปมาไม่ค่อยประสีประสากับเรื่องแบบนี้นัก

“แบบนี้ไง...” น้อยจึงเอียงหน้าไปกระซิบเบาๆข้างหูไม่กี่คำ คนฟังหน้าขึ้นสี ทำหน้าแตกตื่น ก่อนหลุดอุทานออกมา

“เฮ้ย! ได้ไง”

“อย่าเอ็ดไปสิ”อีกคนเอ็ดเบาๆ ไม่อยากให้มินตราที่ยืนอยู่ใกล้ๆ มาร่วมรู้เห็นกับบทสนทนาด้วย

“ขอโทษค่ะ” คนอายุน้อยกว่าพึมพำเหลือบมองไปทางเจ้านายที่ยืนหน้านิ่ง จนเดาอารมณ์ไม่ถูก

หวังว่าคุณมินคงไม่โอเคกับคุณนุ่นจริงๆหรอกนะ แต่ละสาวนี่ไม่ไหวเลยจริงๆ

“นั่นคุณปิ่นมากับใครน่ะไม่เคยเห็นหน้าเลย มีเด็กมาด้วย” น้อยเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย

เด็ก?

มินตรามองตามสายตาน้อยแล้วเบิกตาโตกว้าง ที่เห็นสองคนที่เธอแอบคิดถึงอยู่หลายวัน แต่ไม่มีโอกาสไปหา จึงยิ้มกว้างออกมา

“คุณน้ำ ชามา”

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตาม ตอนนี้โหลดซื้อ E-book ที่ MEB ได้ที่ลิงค์ทางขวามือบนนะคะ

ส่วนหนังสือจองได้ถึง 8 เม.ย.ค่ะ มีทั้งปกแข็งและปกอ่อนค่ะ

ถ้าชอบอย่าลืมแจก 5 หัวใจให้ไรท์ด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

นาง

OoXoO 

Create Date : 30 มีนาคม 2561
Last Update : 30 มีนาคม 2561 20:39:58 น.		0 comments
Counter : 730 Pageviews.
Share Tweet