Bloggang.com : นิ้วนาง-เดียนา : MAYDAY! ช่วย(รัก)ฉันที! บทนำ (Yuri)

ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์

มกราคม 2559

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

11 มกราคม 2559

MAYDAY! ช่วย(รัก)ฉันที! บทนำ (Yuri)

บทนำ

ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียงในผับชื่อดังใจกลางเมืองหลวง เวลา ๒๒.๓๕ น. ยังถือว่าเป็นแค่หัวค่ำเท่านั้น คืนนี้ยังอีกยาวไกลสำหรับนักท่องราตรี

...แต่ไม่ใช่เรื่องสนุกเลยสำหรับณิชากร

'น่าเบื่อชะมัด ตกลงข่าวที่ได้รับแจ้งมานี่...มั่วหรือเปล่า?'

เธอบ่นในใจอย่างหงุดหงิด

หญิงสาวสวมกระโปรงรัดรูป เสื้อเชิ้ตสีอ่อนที่จงใจปลดกระดุมออกหลายเม็ด เพื่อเผยให้เห็นหว่างอกวับๆ แวมๆ ไว้ล่อตายั่วเย้าชายหนุ่มให้น้ำลายยืดเล่นๆ แม้จะไม่เซ็กซี่ถึงระดับนางงาม แต่ก็ได้ผลดีไม่เว้นกระทั่ง บริกรชาย ที่เดินวนเวียนชายตามองมาบ่อยๆ

เธอเลือกนั่งโต๊ะกลมสำหรับสองที่ ทำทีเป็นสาวขี้เหงาเพื่อ ‘อ่อยเหยื่อ’ ให้ออกมาติดเบ็ด แต่นั่งแช่ในสถานที่นี้จนน้ำเมาหมดไปสองแก้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะเจอ ‘หมอนั่น’ มีแต่หนุ่มๆ ที่ไม่ใช่เป้าหมายแวะเวียนมาเชิญชวนออกไปขยับแข้งขยับขา แต่ณิชากรปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม

บลูไดมอนด์ผับเป็นผับใหญ่กลางกรุง เป็นธุรกิจในเครือไดมอนด์กรุ๊ปซึ่งนับเป็นกลุ่มผู้มีอิทธิพลใหญ่หนึ่งในสามของแถบนี้ โดยไดมอนด์กรุ๊ปดูเผินๆ ก็เป็นธุรกิจครอบครัวคล้ายบริษัทใหญ่ที่มีพนักงานหลายร้อยชีวิตเป็นฟันเฟือง

...หากแต่มีอิทธิพลมหาศาล แทบไม่ต่างจากแก๊งค์ยากูซ่าในญี่ปุ่นเลยทีเดียว

'สงสัยคืนนี้จะฟาล์ว'

เธอคิดแบบผิดหวัง ขยับข้อมือมองเวลาเกือบจะห้าทุ่ม สมควรที่จะกลับได้แล้ว แต่ก่อนที่จะลุกจากเก้าอี้

“ให้เกียรติดื่มกับผมสักแก้ว ได้ไหมครับ?” เสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งพูดขึ้นจากด้านหลัง ก่อนก้าวมาหยุดยืนด้านข้างโต๊ะของหญิงสาว

ณิชากรเงยหน้าขึ้นมองแขกไม่ได้รับเชิญ แล้วก็อึ้งไปชั่วขณะเมื่อเห็นใบหน้าคมคาย ผิวสองสี รูปร่างสูงใหญ่ เดาว่าอายุน่าจะแก่กว่าเธอหลายปี

'หรือจะเป็นหมอนี่?'

สาวหน้าคมนึกเดาในใจ ชั่งใจเล็กน้อยก่อนตัดสินใจตอบรับ

“แก้วเดียวนะคะ ฉันกำลังจะกลับ”

“ขอบคุณครับ ผมเชษฐา” เขาแนะนำตัว

“ณิค่ะ” บอกชื่อออกไปตามมารยาท

“รับอะไรดีครับ?”

“Sex on the beach ค่ะ” ตอบเสียงอ่อนหวานกว่าปกติ

หญิงสาวจงใจเลือกเครื่องดื่มที่ชื่อชวนคิดลึกมากเอาการ ขยับตัวยกแขนเท้าคาง จ้องใบหน้าของคนตรงหน้า เหมือนพยายามจะจดจำเขาเอาไว้ท่ามกลางแสงไฟที่ไม่ถึงกับสว่างมากนัก

'เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริงๆ'

เชษฐายิ้มมุมปาก นัยน์ตาคมเป็นประกายวาววับ รับรู้ได้ถึงความขี้เล่นของอีกฝ่าย ที่ใช้คำเชิญชวนจินตนาการไปไกล หันไปสั่งบริกรชายด้วยออเดอร์ที่เหมือนกัน

เพียงไม่นานน้ำเมาที่ต้องการก็มาวางตรงหน้า

“ดื่มเพื่อมิตรภาพครับ” เขาชูแก้วขึ้น

“เพื่อมิตรภาพ” ณิชากรพูดตาม ด้วยใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ชนแก้วกับเขา แล้วจิบเพียงเล็กน้อย แม้จะเป็นคอกเทลที่ไม่แรง แต่หากไม่คุ้นคออาจจะเมาได้ง่ายๆ

เชษฐายิ้มอย่างพึงพอใจ จ้องวงหน้าสวยคมของอีกฝ่ายไปด้วย เขาไม่เคยเห็นเธอที่นี่มาก่อน คาดว่าคงเป็นลูกค้าจร ไม่ก็แวะมาเที่ยวครั้งแรก แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญนัก

...เขาสนใจแต่เรื่องหลังจากตอนนี้ต่างหาก

'แค่ไม่กี่อึก เดี๋ยวก็หมอบ หุหุ'

ชายหนุ่มคิดอย่างชั่วร้าย แล้วเริ่มคุยเพื่อถ่วงเวลา

“คุณณิ มาคนเดียวหรือครับ?”

เธอแสร้งทำหน้าเบื่อๆ แล้วเล่าตามบทที่เขียนเตรียมไว้

“นัดเพื่อนไว้ค่ะ แต่ท่าทางจะเบี้ยว เลทเป็นชั่วโมงแล้วค่ะ”

ณิชากรรู้สึกว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับตนเอง สายตาทั้งคู่เริ่มพร่ามัวเห็นภาพเบลอภาพซ้อน จึงสะบัดหัวแรงๆ แต่ก็ไม่ช่วยอะไรมากนัก

'แย่แล้ว!'

เธอรู้ทันทีว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น จึงลุกขึ้นยืนพรวดจนเก้าอี้ล้มลงแล้วเดินออกไปให้พ้นจากโต๊ะ ให้พ้นจากเขาให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

เสียงเก้าอี้ล้มไม่ดังนัก เมื่อเทียบกับเสียงเพลงที่ดังสนั่นหวั่นไหวภายในผับ หลายคนชำเลืองมองหญิงสาวแบบไม่ใส่ใจ เพราะมัวแต่สนใจกับกิจกรรมของตนเองมากกว่า

'บ้าเอ๊ย! วางยากันซึ่งๆ หน้าเลยเนี่ยนะ'

ณิชากรนึกตำหนิตัวเองที่ชะล่าใจ พลาดท่าโดนวางยา ทั้งที่คิดว่าระวังตัวดีแล้ว และนึกเสียใจที่ฉายเดี่ยวคืนนี้ ซึ่งปกติจะมีเพื่อนมาด้วยอย่างน้อยหนึ่งคน

เธอพยายามก้าวเท้าเร็วๆ เพื่อออกจากที่อโคจรแห่งนั้น แต่ฤทธิ์ของยาที่โดนมีอานุภาพรุนแรงเกินไป สมองของหญิงสาวแทบจะไม่ทำงานอยู่แล้ว

“ชะ ช่วยด้วย...ช่วย ฉัน ที...” ณิชากรพึมพำแผ่วเบา ใกล้จะหมดสติอยู่รอมร่อ เดินโซเซไปมาดุจแม่ปูขาเก ใครไม่รู้ก็จะคิดว่า เธอกำลังมึนเมาจากการดื่มหนัก

แม้ไม่ได้หันไปมองข้างหลัง แต่เดาว่า เชษฐาคงเดินตามมาห่างๆ เพื่อหาวิธีรวบตัวเธอเอาไว้ ซึ่งไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับชะตากรรมแบบไหน

...แต่เชื่อว่าเป็นเรื่องร้ายมากกว่าดี

'พ่อจ๋า แม่จ๋า...ช่วยณิด้วย!'

หญิงสาวนึกถึงบุพการี โดยหวังว่าจะมีใครสักคนเป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยในนาทีวิกฤต

แต่แล้วณิชากรก็เดินชนกับใครบางคนเข้าเต็มที่ แล้วก็รู้สึกได้ว่าโดนรวบเอวเอาไว้จึงไม่ล้มลงกับพื้น ใบหน้าของเธอซุกเข้ากับหัวไหล่ของคนตรงหน้า

“ช่วยด้วย ฉัน ถูก วาง ยา...”

สาวหน้าคมพูดกระท่อนกระแท่นออกมาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วทุกอย่างรอบตัวก็ดับวูบไป

OoXoO

Create Date : 11 มกราคม 2559

Last Update : 11 มกราคม 2559 19:34:46 น.

0 comments

Counter : 284 Pageviews.