|
"ได้โปรด! Please!" บทที่ 5 (ํYURI)
5 “ดีจังเลย ตั้งใจทำงานให้ดีๆ ทำให้สมกับเงินค่าจ้างของคุณเขานะ” พันสากำชับลูกสาว หลังพันไมล์นำข่าวดีมาเล่าให้ฟังในตอนเย็น ผู้เป็นแม่นึกขอบคุณร่มฉัตรและเพื่อนร่วมงานของลูกสาวเสมอ ที่เอ็นดูพันไมล์ด้วยการให้งานที่เงินเดือนสูง เจ็บป่วยเบิกค่ารักษาพยาบาลได้เต็มจำนวน มีสวัสดิการดีกว่าบริษัทเอกชนชั้นนำเสียอีก จึงมักให้ลูกสาวนำของอร่อยไปฝากเสมอ ทั้งที่สำนักงาน SPY 123 และที่ค่ายมวยครูบรรจงด้วย พันสาถือคติที่ว่า ‘มีคนรักดีกว่ามีคนชัง’ ไม่อยากให้ลูกสาวผิดใจกับคนอื่นถ้าไม่จำเป็น ตอนแรกแม่ไม่ถึงกับชอบอาชีพของลูกสาวนัก ด้วยเสี่ยงกับอันตรายได้ง่าย แต่ไม่ขัดใจหลังพันไมล์ดูมีความสุขกับงานนักสืบมากกว่างานทำบัญชี ...ชีวิตนี้สั้นเกินกว่าจะฝืนใจทำงานที่ไม่ชอบไปวันๆ ผู้เป็นแม่ไม่เคยคิดเลยว่า การส่งลูกสาวไปเรียนการต่อสู้ ณ ค่ายมวยครูบรรจงในวัยเด็ก จะมีส่วนทำให้พันไมล์เป็นนักสืบในวันนี้ ทั้งยังได้เพื่อนดีๆ หลายคน “ค่ะแม่” สาวแว่นรับคำ ก่อนพูดอย่างห่วงใย “ไมล์อาจจะกลับบ้านไม่ค่อยเป็นเวลา แม่จะอยู่บ้านคนเดียวได้หรือเปล่า?” “พูดอย่างกับแม่เป็นเด็กๆ แถวนี้ก็คนรู้จักทั้งนั้น จะต้องกลัวอะไร” พันสาไม่กังวลกับเรื่องความปลอดภัย ด้วยเพื่อนบ้านส่วนใหญ่จิตใจดีงามและคุ้นเคยกันมาหลายสิบปี ประกอบกับมีค่ายมวยของบรรจงอยู่ท้ายซอยทำให้พวกนักเลงอันธพาล แม้กระทั่งขโมยขโจร ไม่กล้ามาวอแวกับผู้คนแถวนี้ “ถ้าวันไหนไมล์กลับดึก แม่ก็ชวนน้าน้อยมาค้างเป็นเพื่อนก็ดีนะ แม่จะได้ไม่ต้องกลัว” เธอเสนอทางออกแบบไม่คิดมาก “ไม่ดีกว่าเกรงใจน้อยมัน แม่อยู่ได้ไม่ต้องห่วงหรอก” แม่ปฏิเสธเสียงนุ่มนวล หากเปรียบเทียบแล้ว เธอไม่กลัวคนแปลกหน้า แต่กลัวน้อยมากกว่า ไม่อยากเกิดเรื่องผิดผี หลังผู้หญิงคนนั้นมีจิตคิดไม่ค่อยซื่อกับตน ไม่อยากให้ชื่อเสียงต้องด่างพร้อยตอนแก่ “งั้นตามใจแม่แล้วกัน” “มากินข้าวกัน วันนี้มีแกงเขียวหวานของโปรดไมล์นะ” “ดีจัง” “แล้วก็ไข่ต้มยางมะตูมด้วย” “ว้าว” “กี่ขวบแล้วเรา ได้ยินของกินก็ทำหน้าระรื่นเป็นเด็กๆ ไปได้” “ก็...ไมล์ยังเป็นเด็กอยู่นี่คะ” เธอดัดเสียงให้เล็กเป็นเด็กน้อย เกาะแขนแม่แบบอ้อนๆ “เฮอะ กวนประสาทจริง” พันสาว่าแบบไม่จริงจัง ใช้มือโยกศีรษะของลูกสาวที่ตอนคลอดขนาดแค่กำปั้น ผ่านไปยี่สิบกว่าปีไวเหมือนโกหก ลูกน้อยเติบใหญ่เป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย มีชายหนุ่มมาจีบหลายคน แต่น่าเสียดายที่พันไมล์ไม่ชายตาแลชายใด ด้วยสเปคคนรักคือเพศเดียวกัน ตอนแรกที่ผู้เป็นแม่รู้เรื่องนี้ ก็ผิดหวังที่ชาตินี้จะไม่ได้อุ้มหลาน แต่พอคิดไปคิดมา ก็ทำใจยอมรับได้ จึงปล่อยเลยตามเลย “ไมล์จะรักใครชอบใครแม่ไม่ว่า แต่ไมล์ต้องรักตัวเองให้มาก อย่าหลงจนหน้ามืดตามัว เผื่อใจสำหรับผิดหวังบ้าง ในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน เข้าใจไหม?” คนเป็นแม่ให้ข้อคิดกับลูกสาว หลังพันไมล์พาแฟนคนแรกมาบ้าน ทั้งสองคบหากันอยู่ช่วงหนึ่ง สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด แม่เห็นลูกสาวทุกข์ใจก็คอยปลอบใจเป็นกำลังใจให้ พันไมล์ใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม พันสาคิดว่าลูกสาวยังไม่พร้อมจะเปิดใจหรือเริ่มต้นใหม่กับใคร ได้แต่สวดมนต์ไหว้พระใส่บาตร อธิษฐานขอพรให้พันไมล์ได้เจอคนรักที่ดี จะได้มีความสุขเหมือนกับคนอื่นบ้าง “ถ้าได้เงินเดือนเพิ่ม ไมล์จะให้เงินส่วนใหญ่แม่นะ แม่จะได้เอาไว้ใช้” “ไม่ต้องหรอกลูกฝากธนาคารไว้เถอะ ถ้าแม่อยากได้แม่จะบอกเอง” พันสาภูมิใจที่ลูกสาวเป็นคนกตัญญูมาก “เอางั้นเหรอคะ?” “แบบนั้นแหละ ไปจัดโต๊ะสิ จะได้ทานข้าวกัน” “ค่า” เธอขานรับเสียงใสกลายร่างเป็นเด็กน้อยอีกครั้ง คนเป็นแม่ส่ายหน้าอ่อนใจ เฮ้อ นี่ฉันเลี้ยงลูกโตแต่ตัวรึเปล่า BDSM นี่อุปกรณ์เยอะชะมัด หลังทานข้าวเย็นกับแม่เสร็จ นั่งคุยนั่งอ้อนอีกนิดหน่อย พันไมล์จึงขอตัวขึ้นห้องนอน แล้วใช้เวลาค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมอย่างเคร่งเครียด ตั้งอกตั้งใจกว่าตอนอ่านหนังสือสอบเสียอีก “ฉันเป็นนาย ตอนนี้ฉันไม่มีสัญญาทาสกับใคร ถ้าเธอสนใจ...เรามาทดลองเพลย์กันหน่อยไหม?” คำเชิญชวนของรังสิมายังคงดังก้องอยู่ในหู ปลุกความอยากรู้อยากเห็นว่า แท้จริงความสัมพันธ์นายกับทาสนั้นเป็นแบบใดกันแน่? เธอเปิดอ่านข้อมูลเพื่อหาคำจำกัดความ BDSM ที่ยาวเหยียด ไล่อ่านทีละบรรทัดอย่างตั้งใจ ทำให้รู้ว่า BDSM จริงๆ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ผู้คนส่วนใหญ่เข้าใจกัน แต่เป็นเรื่องของความสมัครใจ ที่จะต้องทำตามกฎกติกาที่ตกลงกันไว้ ซึ่งมีทั้งลายลักษณ์อักษรหรือปากเปล่าก็ได้ ไปจนถึงการตกลงว่าเรื่องไหนทำได้หรือทำไม่ได้ ระดับความรุนแรงของกิจกรรมแบบไหน ‘ปลอดภัย’ หรือ ‘ไม่ปลอดภัย’ และที่สำคัญที่สุดคือสัญญาณต่างๆ ที่เรียกว่า RED YELLOW และ GREEN มิน่าคุณแมวหยิ่งถึงบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับเซ็กส์ หวนคิดไปถึงเงื่อนไขที่หล่อนกำหนดไว้ พลันทอดถอนใจเบาๆ จะมีทาสสักกี่คน ที่สามารถอดใจไม่ครอบครองกุหลาบงามดอกนั้นได้ ผ่านไปกี่ปีก็ยังสวยสง่า ไม่สิ ต้องเรียกนางพญาตัวแม่ เธอเผลอยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าสวยหยิ่งเชิดนั้น ดูงดงามยิ่งกว่ารูปปั้นมหาเทวี ออร่าเจิดจ้าแสบตา พลันจินตนาการไปถึงเรือนร่างที่ได้สัดส่วนชวนเตลิดไปไกล หากมีโอกาสได้ลูบไล้ผิวพรรณทั่วทั้งตัวของหล่อน...คงดีไม่น้อย น่าเสียดายชะมัด เฮ้ย! พันไมล์ชะงักกับความคิดที่วูบผ่านเข้ามาในหัว ใบหน้าคมแดงก่ำ ยกมือป้องปากตัวเองไม่ให้ส่งเสียงดัง แตกตื่นกับความปรารถนาลึกๆ ในใจ นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่! ฉันกับคุณเขา...เป็นไปไม่ได้หรอก รีบสะบัดหน้าทิ้งความคิดชั่วร้ายนั้นออกไป เธอไม่คิดทำสัญญานายทาสกับรังสิมา ไม่อยากมีความสนิทชิดเชื้อหรือสกินชิพกับใครเป็นพิเศษ ...อย่างน้อยก็ในตอนนี้ ส่วนเหตุผลที่ปฏิเสธข้อเสนอของหล่อน เพราะไม่อยากเป็นของเล่นของใคร ประกอบกับรังสิมามีเสน่ห์มากเกินไป กลัวว่าตนเองจะเผลอให้ใจ แล้วลงเอยด้วยการเจ็บช้ำใจอีกครั้ง ...แค่ครั้งเดียวก็เจ็บเกินพอแล้ว หากมีครั้งที่สอง เธออาจขาดใจได้ ขณะใจลอยคิดฟุ้งซ่านไปไกล นิ้วมือพลันกดเข้าไปยังคลิป BDSM คล้ายกับที่เคยเห็นในโชว์วันนั้น ต่างกันก็ตรงที่นายหญิงสวมชุดหนังใส่ถุงน่องส่วนทาสสาวอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า นายหญิงฟาดแส้กระหน่ำใส่ทาสสาวที่ถูกมัดขึงกับเตียง มีเสียงร้องดังหลุดรอดออกมาบ้าง ...ทว่าฟังแล้วไม่เหมือนเจ็บปวด สาวแว่นจ้องดูสองตาแทบไม่กระพริบ เผลอเอาตัวเองสวมบทบาทเป็นทาสสาวที่โดนแส้ฟาดกระหน่ำใส่ตั้งแต่ลำตัวไปจนถึงต้นขา มีรอยแดงหลายสิบรอย ปลุกให้ความรู้สึกป่วนปั่นในช่องท้องเกิดขึ้นอีกครั้ง ...อารมณ์รุนแรงยิ่งกว่าดูโชว์วันนั้นเสียอีก แม้จะเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแฟนเก่า แต่เป็นไปแบบอ่อนโยนนุ่มนวล ไม่เคยทำอะไรรุนแรง หรือตื่นเต้นเร้าใจแบบนี้เลยสักครั้ง ถ้าถามว่าเคยอยากลองบ้างไหม? ใจจริงก็อยากทดลองอะไรใหม่ๆ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ได้แต่คิด ไม่รู้จะไป ‘เล่น’ กับใคร หลังไม่คิดทำอะไรนอกลู่นอกทาง เห็นแบบนี้แต่เธอไม่ง่ายหรอกนะ น่าจะเจ็บเอาเรื่อง พันไมล์กลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างลำบาก เผลอกัดริมฝีปากล่างเมื่อคิดว่าแส้นั้นฟาดใส่ร่างของตนครั้งแล้วครั้งเล่า ความเจ็บปวดในความคิดทำให้หัวใจสูบฉีดแรง ตื่นเต้น และตื่นตัวคละเคล้ากันไป ในยามที่ทาสสาวถึงจุดไคลแมกซ์ เธอรับรู้ได้ถึงความเปียกแฉะที่จุดอ่อนไหวของตน ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด เร้าใจเกินไปแล้ว... สาวแว่นเม้มปากแน่น เพื่อระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ลังเลเล็กน้อยว่าจะดูต่อหรือไม่ สุดท้ายก็เปิดดูต่อ ซึ่งแต่ละคลิปมีการใช้อุปกรณ์แตกต่างกันออกไป ไม่ว่าจะเป็นปลอกคอ กุญแจมือ แส้ โซ่ เชือก ที่บีบหัวนม เทียนไข และอีกหลากหลายอย่าง ผ่านไปไม่นาน เธอก็รับรู้ถึงอำนาจดำฤษณา ที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในก้นบึ้งหัวใจของตัวเอง ถ้าโดนทำแบบนี้บ้าง...คงสนุกดี! ขณะที่พันไมล์กำลังตั้งอกตั้งใจดูคลิปอยู่นั้น จู่ๆ ข้อความก็เด้งขึ้นมาจากผู้ที่เพิ่งรับเป็นเพื่อนรายล่าสุด RangSima : นอนหรือยัง? RangSima : ฉันจะส่งโลคอนโดให้นะ 1000 Miles : โอเคค่ะ RangSima : (ส่งโลเคชั่น) พันไมล์เปิดดู แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว หลังคอนโดอีกฝ่ายอยู่ไม่ไกลจากเดอะวันเท่าใด 1000 Miles : ไม่ได้อยู่บ้านเหรอคะ? RangSima : อยู่ที่นี่สะดวกกว่า RangSima : ทำอะไรอยู่? ฉันขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า? จะให้บอกว่าขัดจังหวะดูคลิปโป๊ มีหวังโดนมองว่าเป็นคนลามกจกเปรตแน่ 1000 Miles : ดูอะไรเรื่อยเปื่อยค่ะ RangSima : งั้นเหรอ RangSima : คงไม่ใช่เรื่อง BDSM หรอกนะ โห รู้ได้ไง พันไมล์หน้าร้อนผ่าว รีบตอบไปว่า 1000 Miles : ไม่บอกค่ะ RangSima : ขี้งก (สติกเกอร์แมวกอดอกเชิดหน้า) ขนาดสติกเกอร์ยังเลือกเหมือนตัวเองอีก หยิ่งสมเป็นคุณจริงๆ 1000 Miles : มีอะไรหรือเปล่าคะ? RangSima : สะดวกไปต่างจังหวัดกับฉันไหม? มีธุระต้องไปจัดการ ถ้าเธอไม่สะดวก ฉันจะได้ชวนคนอื่น เอาไงดี? พันไมล์นิ่งคิดไปอึดใจ พอคิดไปว่า นี่เป็นความรับผิดชอบของตนในฐานะบอดี้การ์ด หากตนไม่ไป แล้วมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น จนหล่อนบาดเจ็บ เธอคงรู้สึกผิดไปอีกนาน 1000 Miles : ได้ค่ะ บอกล่วงหน้าหน่อยก็ดี ฉันจะได้หาคนมาอยู่บ้านเป็นเพื่อนแม่ RangSima : อยู่กันแค่สองคน? 1000 Miles : ค่ะ RangSima : บ้านอยู่แถวไหน? 1000 Miles : (ส่งโลเคชั่น) RangSima : ฉันจะส่งลูกสาวแม่บ้านไปหานะ คนนี้ไว้ใจได้ อยากให้ทำอะไรก็บอก เรื่องค่าจ้างฉันจัดการเอง 1000 Miles : ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันเกรงใจ RangSima : ฉันต่างหากที่ต้องพูดแบบนั้น เพราะฉันรบกวนเธอ ฉันควรชดเชยให้ 1000 Miles : เป็นงานนี่คะ ทำไมเงียบ? พันไมล์สงสัยหลังอีกฝ่ายอ่านแล้วแต่ไม่ตอบ จนเกือบคิดว่าหล่อนจบการสนทนา แล้วข้อความก็เด้งขึ้น RangSima : นั่นสินะ RangSima : ดึกแล้ว พรุ่งนี้ฉันมีประชุมเช้า ไว้ค่อยคุยกัน ทำไมรู้สึกเหมือนคุณเขาไม่พอใจ เธอขมวดคิ้วเข้าหากันแบบสงสัย 1000 Miles : ฝันดีค่ะ RangSima : เช่นกัน (สติกเกอร์แมวหลับตาพริ้ม) ผู้หญิงอะไรดูเชิดเป็นนางพญา แต่ก็มีมุมน่ารักเพียบ พันไมล์ยิ้มกับตัวเอง ลุกไปอาบน้ำเพื่อเตรียมเข้านอน ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะเข้าสำนักงาน เพื่อช่วยคนอื่นทำภารกิจที่คั่งค้างให้เสร็จสักนิดก็ยังดี เธอนอนบนเตียงมองเพดานสีขาว คิดถึงการเขียนคุยกับหล่อน ทำให้ยิ้มจนแก้มแทบแตก คุณเขาคงไม่ถามเรื่องสัญญาทาสกับฉันอีกแล้วมั้ง...เปลี่ยนใจดีไหม? นักสืบสาวเริ่มโลเล ความคิดวนเวียนไปมา เกือบทุกเรื่องล้วนไม่ไกลจากรังสิมานัก ไม่นานความง่วงก็มาทักทาย สองตาค่อยๆ ปรือใกล้จะปิด แต่ยังไม่วายคิดไปถึงหล่อน แล้วเจอกันในฝันนะคุณแมวหยิ่ง
| Create Date : 28 มิถุนายน 2567 |
|
0 comments |
| Last Update : 28 มิถุนายน 2567 17:47:56 น. |
| Counter : 346 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [