|
Strawberry Kiss บทที่ 11 (YURI)
๑๑ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม! รสายังคงตื่นเต้นกับคำสารภาพรักแบบไม่ทันตั้งตัว ทำเอาไปไม่เป็นเลยทีเดียว จึงยกมือขึ้นหยิกแก้มตัวเองจนรู้สึกเจ็บ “โอ๊ย!” ไม่ใช่ความฝัน จันจิราหัวเราะคิกคัก กับการแสดงออกของคนตรงหน้า จึงถามออกไปว่า “ไม่เคยได้ยินใครพูดแบบนี้เลยเหรอคะ?” สาวร่างเล็กค้อนวงโต “ฉันไม่ได้สวยรวยเหมือนคุณนะคะ จะได้มีคนตามจีบเป็นโขยง” คำตอบนั้นทำให้คนฟังยกยิ้มมุมปาก “ขอบคุณนะคะที่ชม” สาวสวยกล่าวอย่างร่าเริง แล้วพูดเข้าเรื่อง “แต่จะให้ดีพี่อยากเป็นแฟนคนแรก และคนเดียวของน้องสามากกว่า” ใจคอจะไม่ให้เวลาคิดเลยหรือไง ผู้ช่วยสาวทอดถอนใจ “อย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะคะ” “เรื่องอื่นพี่อาจจะพูดเล่น แต่ถ้าเป็นเรื่องน้องสา พี่พูดจริงทุกคำนะคะ” คนสวยยืนกรานหนักแน่น สาวหน้าแขกจ้องวงหน้างดงามดังเทพธิดาเดินดิน ไม่เห็นแววตาล้อเล่นแฝงอยู่แม้แต่น้อย จึงอดคล้อยตามไม่ได้ เหมือนจะพูดจริง รสาถอนใจเบาๆ แต่เร็วเกินไปที่จะตกปากรับคำเป็นคนรัก หลังรู้จักกันไม่กี่วัน จึงขอผัดผ่อน “ไว้ค่อยพูดเรื่องนี้ทีหลังได้ไหมคะ?” “ได้ค่ะ พี่จะให้เวลาน้องสาคิด อาทิตย์หน้าพี่จะถามใหม่” “หนึ่งอาทิตย์น้อยไปนะคะ เรื่องแบบนี้ต้องดูกันนานๆ ถึงจะถูก” เธออยากมีเวลาศึกษาอีกฝ่ายให้มากกว่านี้ ...บางคนรู้จักเป็นสิบปี ยังรู้จักแค่ผิวเผินเท่านั้น “ไม่น้อยหรอกค่ะ อาจจะเจอปุ๊บก็รักปั๊บ อย่างเช่นพี่ไงคะ” สาวสวยตอบหน้าตาเฉย ตื๊อชะมัด อีกคนคิดอ่อนใจ กับความดื้อรั้นขั้นเทพที่เกินจะรับมือไหว “เย็นนี้ว่างไหมคะ?” จันจิราเปลี่ยนเรื่องคุยกระทันหัน “มีอะไรคะ?” “พี่จะชวนน้องสาวไปหาชุดราตรีน่ะค่ะ” ตลกอีกแล้ว! “ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเสื้อผ้าพวกนี้หรอก คุณชวนผิดคนแล้ว ไปกับคนอื่นเถอะค่ะ” เธอปฏิเสธ “ในฐานะผู้ช่วย น้องสาต้องไปงานเสี่ยวิชัยกับพี่ ตกลงตามนั้นนะคะ” คนสวยพูดเองเออเองเสร็จสรรพ แล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง เผด็จการชะมัด! สาวร่างเล็กนึกบ่นกระปอดกระแปด หยิบเอกสารแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานใหม่ พอใจกับความหรูหราชวนนั่งอย่างมาก มือลูบโต๊ะสวยน่าใช้ แล้วเผยรอยยิ้มร่าเริงออกมา สบายดีจัง...ดีกว่าตัวเก่าที่โรงงานอีก เจ้านายสาวลอบมองรสา แล้วอมยิ้มในหน้า นิสัยเด็กมาก...ดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดู เย็นวันนั้น จันจิราพารสาไปยังห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในตัวเมือง เดินขึ้นไปยังชั้นสอง ซึ่งเป็นร้านเสื้อผ้าชื่อดังระดับโลก ร้านนี้เลยเหรอ! ร่างเล็กกู่ร้องในใจ คว้าข้อมือหล่อนเอาไว้ “ร้านนี้ไม่ไหวมั้งคุณ” สาวงามชะงักฝีเท้า ทำหน้าไม่เข้าใจ “อะไรไม่ไหวคะ?” “ก็มันแพงมากน่ะสิ ฉันไม่มีตังค์จ่ายหรอกนะคะ” ผู้ช่วยสาวบอกข้างหูอีกคน เคยเห็นราคาชุดของร้านนี้ผ่านตามาบ้าง บางชุดราคาแพงเกินเงินเดือนของตนเสียอีก ...ขืนซื้อชุด คงไม่มีเงินเหลือพอกินกระทั่งมาม่า โธ่เอ๊ย! เจ้านายสาวคลี่ยิ้มอย่างเอ็นดู “พี่ขอให้น้องสาไปทำงานให้ พี่ก็ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายค่ะ ไม่ต้องห่วง” “ซื้อร้านอื่นก็ได้ ร้านที่สวยๆ ถูกๆ มีตั้งเยอะ” เธอให้เหตุผลอย่างรู้จักค่าของเงิน ไม่คิดจะใช้ฟุ่มเฟือยกับการแต่งตัวจนเกินไป “ไม่ได้ค่ะ งานนี้งานใหญ่ ต้องแต่งตัวให้ดูดีที่สุด ไม่งั้นพี่เสียหน้านะคะ” จันจิราค้าน ค่าเสียหน้านี่ราคาแพงเหลือเกิน นึกประชดในใจอย่างหมั่นไส้ “ลืมไปว่าคุณเป็นเศรษฐี งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะคะ” “ด้วยความยินดีค่ะ” หล่อนฉวยโอกาสจูงมือรสา เดินเข้าไปในร้านเสื้อแบรนด์เนมนั้นทันที พนักงานสาวของร้านกุลีกุจอมาต้อนรับ แม้ลูกค้าจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา แต่เธอไม่กล้าเสียมารยาทด้วย “สวัสดีค่ะคุณลูกค้า วันนี้สนใจรับชุดแบบไหนคะ?” “ขอดูชุดเดรสหน่อยสิ” ร่างบางบอกจุดประสงค์ “เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานสาวนำลูกค้าไปเลือกชมด้านใน ซึ่งเป็นสินค้าเกรดแพงสุดของทางร้าน สาวผมยาวกวาดตามองรอบๆ ที่มีชุดสวยเรียงรายเต็มไปหมด โหย! เยอะขนาดนี้จะเลือกยังไงล่ะเนี่ย “น้องสาชอบแบบไหนคะ?” จันจิราถามคนข้างกาย “ฉันเลือกไม่ถูกหรอก” อีกคนตอบเกร็งๆ น้อยครั้งจะเดินเข้าร้านเสื้อหรูหราแบบนี้ เธอจะซื้อเสื้อผ้าที่ใช้ได้ในทุกวัน มีราคาสมเหตุสมผลมากกว่าชุดสวยราคาแพงระยับ ที่ไม่รู้จะใส่ตอนไหนดี “งั้นพี่ช่วยเลือกนะคะ” เจ้านายสาวอาสา “ก็ดีค่ะ” รสายอมรับความช่วยเหลือ ไม่อยากเสียเวลาอยู่ในร้านนี้นานเกินไป สาวสวยเลือกดูชุดที่แขวนบนราวรอบๆ ก่อนเงยหน้ามองชุดสวยบนหุ่นสองตัว แล้วชี้บอกกับคนของร้าน “ขอลองชุดแบบนี้กับหุ่นสองตัวนี้ สองไซด์ ขนาดของคุณผู้หญิงกับของฉัน” “สักครู่ค่ะ” พนักงานของร้านรับคำหายไปไม่นาน ก็นำชุดมาให้ พร้อมนำไปยังห้องลองชุดด้านหลังร้าน “ใส่เสร็จแล้วให้พี่ดูด้วยนะคะ” จันจิราบอกกับรสา ห๊า! “ต้องดูด้วยเหรอคะ?” “พี่จะได้เลือกถูกว่าชุดไหนเหมาะกับน้องสา” ร่างเล็กถอนใจเบาๆ ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ เพราะอีกฝ่ายน่าจะมีรสนิยมในเรื่องนี้มากกว่าตน “งั้นก็ได้” เธอเข้าไปเปลี่ยนชุดแรก สำรวจตัวเองในกระจก เป็นชุดสีแดงสดผ้าเนื้อบางเบา มีสายเกาะไหล่ที่ทำให้หญิงสาวดูโดดเด่นมากขึ้น รสาชอบใจไม่น้อย ยกเว้นแต่... โป๊ชะมัด ถอนใจเบาๆ ชอบจะดูคนอื่นใส่มากกว่า “เสร็จหรือยังคะน้องสา?” เจ้าของเสียงใสหวานตะโกนถาม สาวหน้าแขกเม้มริมฝีปาก แล้วตัดสินใจเปิดประตู นัยน์ตาของจันจิราเป็นประกายแวววาว สำรวจอีกคนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วสืบเท้าเข้ามาใกล้ “สวยค่ะ สวยมากๆ” ร่างบางกระซิบชมออกมา “น้องสา มีบราไร้สายไหมคะ?” รสาส่ายหน้าน้อยๆ แทนคำตอบ “งั้นเดี๋ยวไปหามาสักตัว” “ต้องใช้ด้วยหรือคะ?” “จำเป็นค่ะ พี่ไม่อยากให้ใครเห็นน้องสาวโป๊ เพราะพี่มีสิทธิ์เห็นได้แค่คนเดียว” สาวงามพูดหน้านิ่ง เหมือนเป็นเรื่องปกติ “คนลามก ทะลึ่งไม่มีใครเกิน!” เธอต่อว่าลอดไรฟัน ใบหน้าคมขึ้นสีแดงจาง มีน้องสาคนเดียวที่ว่าพี่แบบนี้ เพราะพี่ไม่เคยพูดแบบนี้กับใคร คนสวยหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี “ลองอีกชุดค่ะ “ค่ะ” อีกคนได้แต่รับคำ ผู้ช่วยสาวปิดประตูแล้วเปลี่ยนชุด ซึ่งเป็นชุดเกาะอก ดูเซ็กซี่โชว์แผ่นหลังยิ่งกว่าชุดแรกเสียอีก โหย! ต้องโชว์อะไรกันนักเนี่ย...ยิ่งมีน้อยๆ อยู่ สาวร่างเล็กบ่นเป็นหมีกินผึ้ง กับขนาดหน้าอกหน้าใจของตัวเองที่ไม่ได้มีเหลือเฟือเหมือนจันจิรา ทำให้ใส่ชุดราตรีไม่สวยเท่าที่ควร “เป็นไงบ้างคะ?” หล่อนถามขึ้นมาอีกรอบ รสาแง้มประตูออกไป อายที่จะให้คนอื่นเห็นตนแบบนี้ เจ้านายสาวจึงเดินเข้าไปใกล้ แล้วมองอย่างพินิจพิจารณา “สวยค่ะ สวยไม่แพ้ชุดแรก เลือกยากจริงๆ” “แต่ฉันว่าชุดแรกดีกว่าค่ะ” เธอรีบพูดขึ้น หล่อนเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วย้อนถาม “ทำไมคะ?” “ก็ฉันไม่ได้อกใหญ่โต ใส่ชุดนี้ไม่ดีหรอกค่ะ” “เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา แค่หาบราเซียสักตัวกับฟองน้ำสักคู่ ก็ใช้ได้แล้วค่ะ” อีกคนแนะทางออกให้เสร็จสรรพ ลืมไปว่าคุณคงต้องออกงานแบบนี้บ่อยๆ เดาว่า จันจิราต้องชำนาญเรื่องแต่งตัวไม่น้อย แค่ใช้สายตามองปราดเดียวก็เลือกชุดสวยๆ ออกมาได้ “แล้วคุณไม่ลองชุดรึ?” รสาถาม หลังเห็นอีกคนใส่เสื้อผ้าชุดเดิม “พี่รอน้องสาลองเสร็จก่อนค่ะ” ร่างบางตอบยิ้ม ก่อนดันเธอให้เข้าไปในห้องลองเสื้อ พร้อมถือชุดเดรสของตนตามเข้าไปด้วย “คะ คุณเข้ามาทำไม?” สาวหน้าคมถามเสียงตะกุกตะกัก “พี่จะเปลี่ยนชุดแล้วให้น้องสาช่วยดูไงคะ” ได้ไง! “ก็ไปเปลี่ยนอีกห้องสิคะ แล้วค่อยออกมาดู” เธอเอ่ยปากไล่ “อีกห้องไม่ว่างค่ะ มีลูกค้าอยู่” หล่อนพาดชุดเดรสที่ราว แล้วปลดกระดุมเสื้อออก อ๊าย! รสากรีดร้องในใจ รีบหันหลังให้ แต่ก็ยังคงเห็นหล่อนจากกระจกเงาที่ติดรอบห้องอยู่ดี และเผลอจ้องตาค้างตกตะลึง จู่ๆ ลำคอก็แห้งผากกะทันหัน หลังเห็นเรือนร่างงดงาม ที่ยามนี้มีเพียงชุดชั้นในสีดำสองชิ้นติดกาย สาวงามมีกล้ามเนื้อและแผ่นท้องแบนราบ ดูแข็งแรงและเซ็กซี่ ประหนึ่งนางแบบเลยทีเดียว หะ หุ่นดีชะมัด... “แอบมองพี่เหรอคะ หื้ม...” เจ้าของเสียงหวานกล่าวลากเสียงยั่วเย้า มองผู้ช่วยสาวผ่านเงาสะท้อน สาวร่างเล็กสะดุ้งเมื่อโดนจับได้คาหนังคาเขา รีบเบนสายตามองไปทางอื่น แล้วพูดแก้ตัวตะกุกตะกัก “ปะ เปล่านะ” ปากแข็งจริงๆ สาวงามนึกขำ หมุนตัวก้าวไปประชิดตัวรสา ยกมือสวมกอดจากด้านหลัง เกยคางบนไหล่เปลือยของสาวร่างเล็ก เธอเกร็งตัวแข็งทื่อ ไม่ชินกับสัมผัสแบบนี้เอาเสียเลย “คะ คุณ...” “พี่สวยไหมคะ?” “อะ อื้อ...” สาวผมยาวขานเสียงต่ำๆ ในลำคอ “แล้วน้องสาชอบไหมคะ?” สาวหน้าแขกเคลิบเคลิ้ม จึงหลุดปากออกไป “ชะ ชอบสิ” “แค่นั้นแหละ ที่พี่อยากได้ยิน” คนสวยฉวยโอกาสหอมแก้มเนียนนุ่มเบาๆ “คุณ...” ผู้ช่วยสาวหน้าขึ้นสีเรื่อ แทบหลอมละลายอยู่ในวงแขนของอีกคน รับรู้ได้ถึงก้อนเนื้อนุ่มที่สัมผัสแผ่นหลัง ยิ่งทำให้ท้องไส้ป่วนปั่นขึ้นมา จนต้องหายใจลึกๆ เพื่อข่มความรู้สึกนั้นลง ...ความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นหลังเจอหล่อน ที่นับวันจะมีมากขึ้นเรื่อยๆ สติรสา สติ...กลับมาเร็วๆ รสาพยายามย้ำเตือนตัวเอง “ตอนนี้น้องสามีสิทธิ์แค่มองพี่ค่ะ จนกว่า...” จันจิราจงใจหยุดพูดครึ่งๆ กลางๆ สาวหน้าแขกคันหัวใจอยากรู้ “จนกว่าอะไรคะ?” “จนกว่าจะรับปากเป็นแฟนพี่ค่ะ รับรองว่า พี่จะให้น้องสาทำอะไรได้มากกว่ามอง” คนสวยแกล้งพูดเชิญชวนเสียงหวานเจี๊ยบข้างใบหู ไม่เคยเลยที่จะโป๊เปลือยแบบนี้ให้ใครเห็น ...ยิ่งกว่าให้ท่าเสียอีก ยะ อย่ารับปากเชียวรสา ร่างเล็กย้ำกับตัวเอง “น้องสาคิดว่ายังไงคะ?” สาวงามถามขึ้น หลังผู้ช่วยสาวนิ่งเงียบไม่ยอมตอบคำถามสักที “คะ ใครจะไปอยากทำแบบนั้นกัน” เธอตอบเสียงสั่นพร่า เหมือนไม่มั่นใจในตัวเองนัก “พี่จะรอดูค่ะ” เจ้านายสาวคลายวงแขนออก หยิบชุดเดรสมาลองสวม เหลือบเห็นรสาแอบมองตนอยู่ก็ไม่ว่าอะไร พอสวมชุดเสร็จ ก็ถามความเห็น “ชุดนี้เป็นไงบ้างคะ?” สะ สวยเหลือเกิน น่าหลงใหลที่สุด “มะ เหมาะมาก” สาวหน้าแขกตอบเสียงแผ่ว หัวใจเต้นกระหน่ำกับความงามตรงหน้า ทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ได้แต่งหน้าแต่งตาเป็นพิเศษเลยด้วยซ้ำ สาวร่างบางสำรวจตัวเองผ่านกระจก แล้วเผยรอยยิ้มพอใจ แต่ที่พอใจมากกว่าคือ...ตนสามารถสะกดสายตาของรสาไว้ได้ จ้องพี่ซะขนาดนี้ ชอบล่ะสิ...ปากแข็งเกินนะเด็กน้อย “งั้นพี่ขอลองอีกชุดก่อน” “อา...ค่ะ” รสารู้ตัวแล้วว่า ตนไม่อาจละสายตาไปจากหล่อนได้ โดยเฉพาะเวลานี้ที่อีกฝ่ายมีเพียงชั้นในสองชิ้น แต่กลับไม่สามารถเบือนมองไปทางอื่น สายตาจับจ้องร่างสวยตรงหน้าผ่านกระจกเงาอย่างลืมตัว ไปว่าคนอื่นทะลึ่ง เธอก็พอกันแหละรสา เธอนึกต่อว่าตัวเองในใจ “พี่ดูเป็นไงบ้างคะ?” หล่อนถาม หลังสวมชุดเสร็จ “ก็ดีค่ะ” ผู้ช่วยสาวชมสั้นๆ แบบปากไม่ตรงกับใจนัก คนงามยิ้มกว้าง สำรวจตัวเองผ่านกระจกเงา แล้วย้อนถาม ขณะเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับชุดเดิม “แล้วน้องสาไม่เปลี่ยนชุดเหรอคะ?” “คุณออกไปก่อนค่ะ” ผู้ช่วยสาวเอ่ยปากไล่ตรงๆ เรื่องอะไรจะให้อีกคนเห็นเธอโป๊ “ไม่ยุติธรรมเลย” จันจิราทำหน้างอ เสียดายที่ไม่ได้เห็นอาหารตา แบบที่ตั้งใจไว้ “ไม่ต้องมาพูด ฉันไม่ชอบโชว์แบบคุณหรอกนะคะ” “แหม ก็เผื่อน้องสาจะอยากโชว์ขึ้นมา” “รีบไปเลยคนทะลึ่ง” รสาเปิดประตูดันหลังอีกคนออกไป แล้วปิดประตูอย่างเร็ว ผู้หญิงอะไรสวยจัด แต่ลามกชะมัด... ให้ตายสิ! นึกบ่นในใจ หลังเปลี่ยนใส่ชุดเดิม แล้วออกไปหาเจ้านายสาว “ฉันเลือกชุดแรกนะ” รสาบอก ทว่าสาวงามหันไปพูดกับพนักงานขายว่า “เอาทั้งสองชุดเลย รบกวนใส่ถุงให้ด้วย” ผู้ช่วยสาวขยับปากจะค้าน อีกคนส่ายหน้า จูงมือชวนไปดูส่วนอื่นของร้าน “น้องสามาหาบราเซียไร้สายด้วยค่ะ ทางนี้” “คุณนี่เอาแต่ใจจริงๆ จะดูฉันโป๊ให้ได้รึไง” สาวร่างเล็กต่อว่าแบบไม่จริงจัง ใบหน้าแดงระเรื่อแบบอายๆ “พี่รออยู่เนี่ยค่ะ เผื่อจะได้ดู” จันจิราหัวเราะคิกคัก “ไม่มีทางย่ะ” เธอค้อนวงโตให้อีกฝ่าย หลังได้ของที่ต้องการครบ สาวงามจ่ายค่าเสียหายชำระด้วยบัตรเครดิตมูลค่าเกือบสี่หมื่นบาท จากนั้นพาเธอไปส่งที่เรือนเทวัญ เพื่อเอามอ’ ไซค์กลับบ้าน “ขอบคุณสำหรับชุดนะคะ” “ยินดีค่ะ เดี๋ยวพี่ให้คนซักรีดให้ วันเสาร์หน้าน้องสาจะได้ใส่เลย” “ตามใจคุณค่ะ” เธอไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ “ขับรถดีๆ นะคะ พรุ่งนี้เจอกัน” คนสวยยืนส่งข้างมอเตอร์ไซค์ “ค่ะ” ผู้ช่วยสาวขึ้นคร่อมสองล้อ แล้วขับออกไป จันจิรามองตามจนอีกคนลับสายตา จึงเดินขึ้นเรือนไทยหลังใหญ่ ใบหน้าสวยเปื้อนรอยยิ้ม OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ และทุกหัวใจนะคะ ไรท์มีความสุขค่ะที่ได้อ่าน ^^ ตอนนี้พี่จันแจกโปรแบบลดกระหน่ำมาก เหมือนจะได้รับผลตอบรับที่ดีซะด้วยสิ น้องสาเริ่มออกอาการบ้างแล้ว อิอิ ....ในตอนหน้าน้องสาจะออกอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงสุดๆ สาเหตุมาจากอะไรนั้น ต้องรอติดตามกันต่อค่ะ ...เรื่องนี้ โหลดซื้อ E-book ได้ที่ MEB นะคะ ลิงค์อยู่ทางขวามือบนค่ะ ถ้าชอบก็แจก 5 หัวใจเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขในการอ่านค่ะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 23 ธันวาคม 2562 |
|
0 comments |
| Last Update : 23 ธันวาคม 2562 17:43:37 น. |
| Counter : 604 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [