ที่สำนักสงฆ์ถ้ำช้างเผือกมีสุนัขที่ญาติโยมยกให้พระหลวงพ่อเลี้ยงดู หนึ่งในนั้นชื่อเจ้าไข่แดงสุนัขพันธุ์พุดเดิ้นผสมชิสุ ตัวมันมีขนปุกปุยแต่แขนขายาวกว่าหน่อย และไม่สูงมากนักเจ้าไข่แดงเป็นสมาชิกตัวหนึ่งในตระกูลไข่ อีก 2 ตัวคือ ไข่ขาวและไข่ดำ อายุประมาณปีกว่าๆนิสัยซุกซนตามประสาสุนัขพันธุ์เล็ก กินอาหารเก่ง ไม่เลือกกิน แต่เจ้าไข่แดงกินไม่เก่งเรียบร้อยกว่าตัวอื่นๆ มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ฉันไปทำบุญถวายอาหารพระหลวงพ่อทุกวันฉันก็จะพบมันในลักษณะผอมบาง ไม่ค่อยร่าเริง เหมือนตัวอื่นๆพระหลวงพ่อท่านว่ามันกินอาหารน้อย ไม่โตขึ้นเท่าไหร่ ก็เลี้ยงดูตามยถากรรม

วันหนึ่งฉันนำอาหารมาถวายพระหลวงพ่อปกติทุกเช้า พระท่านกล่าวกับฉันอย่างร้อนใจ

“เจ้าไข่แดงคงไม่รอดแล้ว มันไม่กินข้าวลุกเดินไม่ได้ พออุ้มให้ลุกขึ้นยืน มันก็ล้มทั้งยืน”โยมที่มาถวายอาหารพระอีกคนบอกฉันว่า “ที่บ้านของเค้าก็เคยมีอาการแบบนี้ แล้วอีกไม่กี่วันก็ตายลง”

ฉันได้ฟังก็เป็นทุกข์แทนพระหลวงพ่อกลับบ้านไปค้นหาข้อมูลทางอินเตอร์เนตอ่านหลายข้อมูล พอจะพบอาการที่ใกล้เคียง น่าจะเป็นมากที่สุดคือ อาการอัมพฤกษ์โดยจะค่อยๆเป็นจากขาเดินไม่ได้ จนกระทั่งนอนที่ลุกไม่ได้ ปากแข็งในที่สุด เกิดจากติดเชื้อในกระแสเลือดโดยมีหมัดสุนัขเป็นพาหะ และมีสาเหตุที่น่าสนใจ แต่ไม่น่าเป็นไปได้ คือกล้ามเนื้ออ่อนแรง

ช่วงบ่ายในวันเดียวกันฉันพาเจ้าไข่แดงไปพบหมอสัตว์แพทย์ หมอได้ทำการวินิจฉัยเบื้องต้น ว่า “น่าจะได้รับอุบัติเหตุกระดูกเคลื่อน เส้นเอ็นผิดปกติ หรือกล้ามเนื้ออักเสบ แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นโรคในกระแสเดือดด้วย”หมอให้ฉันตัดสินใจตรวจโรคเจ้าไข่แดง ว่าจะเอ็กซเรย์ หรือเจาะเลือด ขั้นตอนไหนดี

ฉันตัดสินใจให้หมอเจาะเลือดเจ้าไข่แดงเพราะถ้ามีเชื้อ สุนัขหลายตัวที่สำนักสงฆ์ก็จะมีเชื้อด้วย แล้วก็จะป่วยมีอาการเช่นนี้20 นาทีขณะนั่งรออย่างร้อนรนว่าผลจะออกมาดีหรือร้าย เมื่อผลตรวจมาถึง เป็นกระดาษพิมพ์ครึ่งa4 แสดงค่าเลือดต่างๆของเจ้าไข่แดง อยู่ในเกณฑ์ปกติทุกอย่าง และไม่มีพาหะนำโรคใดๆ ฉันก็ได้โล่งใจตัดสาเหตุโรคในกระแสเลือดทิ้งไป

หมอจึงสันนิฐานเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงจึงจัดยากระตุ้นกล้ามเนื้อ ยาลดอักเสบ ยาบำรุงกล้ามเนื้อ และยาแก้ปวดมาให้กินเช้าเย็น แล้วถ้าอาการไม่ดีขึ้นก็จะต้องเอ็กซเรย์เพื่อดูความผิดปกติของกระดูก

กลับมาบ้านอย่างกังวลเพราะเหมอให้ยาเป็นเม็ดมาทั้งหมด เวลาป้อนยาสุนัขนี้ไม่ง่ายเลยยิ่งเจ้าไข่แดงไม่ค่อยจะกินอาหารด้วยแล้วมันคงจะกลืนลูกชิ้นสอดไส้ยาอยู่หรอก

ฉันนึกถึงตอนที่พ่อฉันป้อนยาตอนฉันเด็กๆท่านเอายาบดและผสมน้ำผึ้งให้ฉันกินยาง่ายๆ คิดดังนั้น ก็จัดการบดยาตามที่หมอจัดไว้แล้วผสมน้ำผึ้งกวนให้เข้ากัน กรอกเข้าปากเจ้าไข่แดง แรกๆ ก็ง่ายนะ ดูท่าทางจะชอบกินน้ำผึ้ง

หลังๆเจ้าไข่แดงคงได้รับรสขมอยู่ในส่วนผสมดังกล่าว มีอาการดื้อดึง เรียกไม่มาพอเห็นฉันถือช้อนยาก็เบือนหน้าหนี กรอกยาให้กินอยู่ 2 วัน เจ้าไข่แดงเริ่มยืนได้แล้ววันต่อมาๆ ก็เริ่มวิ่งหนียาในช้อนที่ฉันถือมาป้อนให้ทุกครั้งไป ถึงฉันจะเหนื่อยหน่ายความดื้อไม่กินยาแต่ก็สบายใจที่เจ้าไข่แดงวิ่งได้ และกินอาหารเก่งขึ้นในที่สุด

ช่วงหลังๆฉันพยายามกรอกยาให้เจ้าไข่แดงให้หมดชุดยา ให้หายเป็นปกติแต่สิ่งผิดปกติก็มาพบกับฉัน ก็ความร่าเริง เห่าเก่ง เห็นอะไรเห่าหมด ใบตองแห้งไหวๆก็เห่า ดึกดื่นก็เห่าหอนอยู่ข้างๆ ห้องที่ฉันนอนทุกครั้ง แล้วฉันก็นอนไม่ค่อยหลับนอนไม่พอหลายคืน เพราะหนวกหูเจ้าไข่แดงเห่าต้องตื่นทุกครั้งไป

แต่ก็ดีแล้วที่เจ้าไข่แดงปกติตอนนี้ฉันย้ายมันกลับไปอยู่กับกับพระหลวงพ่อแล้ว