คนที่เกิดมาพร้อมกับการคาบช้อนแพลตทินัมฝังเพชรนั้นช่างสุขใจเสียจริงๆ

มีพร้อมทุกอย่าง เกิดมาบนกระเป๋าแอร์เมส เบอร์กิ้น หลากสีกองโต

กินหูฉลามแทนข้าวเปล่า ทานไข่ปลาคาเวียร์เหมือนทานไข่ดาว

จิบน้ำแร่วันละ 6-8 แก้วแทนน้ำเปล่า

มีคนรับใช้ล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด จะหยิบจะจับอะไรก็มีทาสรับใช้

มาคลานต่ำเข้ามาเทคแคร์

จะไปเที่ยวรอบโลกก็ First Class สถานเดียว

ล่าสุดก็จองตั๋วไปเที่ยวจกรวาลกับริชาร์ด เบ็นสัน

เรียกได้ว่าอยากได้อะไร สมความปรารถนาทั้งหมด ยกเว้นแค่เดือนกับดาว

ครั้งที่แล้วแอนพูดถึงคนบ้า Shopping ไปแล้ว

 รอบนี้ขอ ขบกัด คนบ้าแบรนด์บ้างนะคะ

แอนจะค่อยๆขบไปทีละแบรนด์แล้วกันนะคะ วันนี้ขอเกริ่นก่อน

คนบ้าแบรนด์ อย่าเรียกว่าคนบ้าชอปปิ้งนะคะ  2 กลุ่มนี้ไม่เหมือนกัน

เพราะคนบ้าชอปปิ้งจะซื้อแหลก ซื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า

แต่คนบ้าแบรนด์จะซื้อเฉพาะแบรนด์ที่เจ๋งเท่านั้นไม่ซื้อมั่วๆ

โรคนี้มักเกิดในผู้ชายได้เหมือนกัน

แต่ทั้ง2แบบคงมีผลกับตัวเลขเงินเก็บในบัญชีไม่แพ้กัน...

   เคยสังเกตไหมคะ ว่าเวลาไปเดินห้างหรูพารากอนมักจะมีร้านอาหารที่เปิดโล่ง

มีโซฟาเก๋ๆให้นั่งแบบอยู่บ้าน เวลาสั่งอาหารอิตาเลียนมาก็กินโชว์ลูกค้า

ที่เดินผ่านไปผ่านมา แอนดูแล้วไม่เห็นมีความเป็นส่วนตัวเลย

แต่ลูกค้าบางคนชอบโชว์ ซื้อนาฬิการุ่นท๊อป ก็ใส่มาอวด

ซื้อแอร์เมส เบอร์กิ้นใหม่ก็หิ้วเดินโชว์ทั่วห้าง

ซื้อรถใหม่แมร่งก็ไม่ยอมถอดป้ายแดงออกเป็นเวลานาน เพื่อโชว์ว่าเป็นมือหนึ่ง

เป็นลักษณะปมด้อยทางจิตใจของเศรษฐีใหม่ที่เมื่อก่อนไม่มี

        ลองสังเกตดูคนรวยมากๆหรือเศรษฐีเก่าแก่ มักจะใช้เงินอย่างประหยัด

และใช้เงินเป็น แต่เงินในบัญชีมีเงินเป็นร้อยล้านผิดกับเศรษฐีใหม่บางคน

ที่ไม่มีเงินเก็บเลย ซึ่งพฤติกรรมแบบนี้มีเยอะมากในสังคมไทยและทั่วโลก

ใครใช้ Paul Smith , louisvuitton , Prada ....

(แค่ Paul Smith อย่างเดียวก็แบ่งออกเป็น 12 สายงานแล้ว)

แอนจะแวะมาขบเป็นระยะๆนะคะ

เล่ายังไงก็ไม่มีวันจบสิ้น เสมือน Apple หรือ สามก๊กยังไง ยังงั้น


         ปล.แอนไปกระทบโดนใครเข้า ต้องกราบขออภัยไว้ณ ที่แห่งนี้ด้วยนะคะ

             สำหรับวันนี้กราบสวัสดีค่ะ ^^