Bloggang.com : nuchju : เยียวยา

เยียวยา

Loneliness
ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง จ้องมองฉันผ่านกระจกบานใหญ่ นัยน์ตาของเธอดูเลื่อนลอย แดงก่ำ บวมโต มีน้ำตาคลอตลอดเวลา ดูเหมือนเธอกำลังเสียใจกับอะไรบางอย่าง เธอดูผิดหวัง อ้างว้างว่างเปล่า ฉันรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี และจำได้ว่าเธอเคยร่าเริงแค่ไหน แววตาเธอดูมี ความสุขทุก ๆ ครั้งที่เธอพูดถึงผู้ชายคนหนึ่งให้ใครต่อใครฟัง เธอชอบเล่าเรื่องราวระหว่างเธอและเขา เธอจดจำได้ทุกรายละเอียด แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาเอง หรือใคร ๆ อาจไม่อยากสนใจ แต่เธอก็ยัง พอใจที่จะเล่าถึงมัน

แต่...ตอนนี้เธอช่างดูหมองหม่น แววตาเธอบ่งบอกถึงความเจ็บปวด รวดร้าว ไม่เหลือร่องรอยของความสดใสที่เคยมี และฉันก็รู้ดีว่า ไม่เคยมีใครเคยเห็นเธอเป็นเช่นนี้ "นอกจากฉัน"

เธอนิ่งเฉย ได้แต่จ้องตาฉัน ฉันพยายามค้นหาความหมายที่ซ่อนอยู่ในตาคู่นั้น แต่สิ่งที่ได้พบมีเพียงความว่างเปล่า ฉันเข้าใจว่าคงเผชิญกับความสูญเสีย แต่ฉันก็ยังแอบเห็นเธอร่าเริง ดูมีความสุข เวลาที่มีผู้คนอยู่รอบข้าง แต่ผู้คนเหล่านั้นไม่เคยได้รับรู้เลยว่า เวลาที่เธออยู่อย่าง โดดเดี่ยวเพียงลำพังนั้น มันช่างดูน่ากลัวเพียงใด เพราะเราจะไม่มีทางรู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และเธอจะทำสิ่งใด บางทีเธอก็ได้แต่นั่งนิ่งเฉย เหม่อลอยในความเงียบเหงาของราตรี เธอเป็นได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ทำไม? ฉันเองก็ไม่เข้าใจ

เธอคงจะทุ่มเทและคาดหวังกับบางสิ่งจนมากเกินไป แต่แล้วเมื่อ สิ่งนั้นไม่เป็นไปตามที่ใจของเธอต้องการ เธอคนเดิมที่เคยเข้มแข็ง มั่นใจในตัวเอง จึงกลับกลายเป็นคนขี้แพ้ อ่อนแอ จนอดคิดไม่ได้ว่า "เธอจะอยู่อย่างนี้ได้หรือ?"

ฉันจ้องกลับไปที่สายตาคู่นั้น พร้อมกับส่งกำลังใจและสื่อถึง ความห่วงใยไปให้เธอ และหวังว่าอีกไม่นานเธอคงจะดีขึ้น ขอให้เวลาช่วยเยียวยารักษาเธอ ผู้คนรอบข้างชื่นชมว่าเธอเป็นคนดี คนเก่ง หลาย ๆ คนมองเห็น แต่เธอกลับไม่เห็นในสิ่งที่เธอมีอยู่ในตัว เรื่องราวที่ผ่านไปแล้ว หากเป็นเรื่องที่ทำให้ขมขื่น ไม่น่าจดจำ ก็ขอให้มันจงผ่านไป เธอจงอย่าเก็บมันมาใส่ใจ สักวันเมื่อเธอทำใจได้ เธอจะค้นพบ "คุณค่า" ในตัวเธอเอง ถึงเขาคนนั้นจะไม่คิดเหมือนกันก็ตาม

ยังมีใครอีกหลายคน ที่อยู่รอบกายเธอ จะคอยให้กำลังใจ และคอยปลอบโยนเธอเสมอ ขอเพียงแต่เธออย่าปิดกั้นตัวเอง ให้โอกาส ตัวเองอีกสักครั้ง ความรักไม่ใช่ทุกสิ่งของชีวิต แต่เป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิต เริ่มต้น แม้ในวันนี้เธออาจยังไม่สมหวัง แต่ต้องมีสักวันที่เป็นวันของเธอ

นั่นแน่ ! ฉันเห็นเธอยิ้มอีกครั้ง พร้อมกับน้ำตาที่แห้งไปแล้ว ถึงแม้ว่าตาของเธอจะยังบวมและแดงก่ำอยู่ก็ตาม แต่มันก็พอมีประกายของความสดใส และดูมีความหวังขึ้นอีกครั้ง เชื่อสิ ว่าเธอ ทำดีที่สุดแล้ว ฉันหวังว่าคงจะไม่ได้เห็นดวงตาอันเศร้าสร้อยของเธออีกนะ เฮ้อ..... รู้สึกดีจังที่ได้นั่งคุยกับตัวเองที่หน้ากระจก

Create Date : 08 มิถุนายน 2552

Last Update : 8 มิถุนายน 2552 15:57:44 น.

0 comments

Counter : 88 Pageviews.