มาบอกให้โลกรู้ว่า...แม่ปลื้มหนู ที่สู้อุตสาหะ จนผ่าน มาได้....
แม้จะเรียบง่ายกับการดำเนินชีวิต ของ ครอบครัวเรา ไม่มีแรงเค้น แรงเครียด เดินกันแบบช้าๆ จนบางครั้งมีลังเลว่า เราพากันมาถูกทางรึเปล่า
พ่อเดิน แม่เดิน ลูกเดิน
บางครั้งพ่อนำ ไป แม่ก็รีบจูงหนูๆเดินให้ทัน
อ้าว บางครั้ง แม่เดินเร็วไป พ่อก็จ้ำสองก้าวสามก้าวก็ทันแล้ว
เอ๋ หนูๆจะเดินเร็วกว่าเราสองคนนะพ่อ รีบเดินกันบ้าง มัวชมนกชมไม้ เดี๋ยวจะหลงทางกัน
เราพากันเดินอยู่ค่ะ พาเดินไปพร้อมกับเวลา ใครเหนื่อยก็บอกกัน รอกันบ้าง เดินล่วงหน้าไปมาก ก็หยุดพักรอ บางครั้งอาจต้องเร่งเร้า ปลุกปลอบ กระตุ้นเตือน ด้วยความเอื้ออาทร กันและกัน...
วันนี้ หนูจบปริญญาตรี ที่บอกให้แม่รู้ว่า หนูผ่านเวลามาแล้ว ช่วงหนึ่ง ช่วงการเรียนรู้ อดทน ฝึกฝน ให้อยู่ในสังคมนี้ ได้อย่างปกติสุข ระดับหนึ่ง
ซึ่งแม่กะพ่อ ชื่นใจ ที่หนู เดินได้อย่างมั่นคง เพื่อ วันหนึ่ง หนูจะเดินต่อๆไป ได้อย่างมีความสุข สมหวัง ดั่งตั้งใจไว้
ยึดมั่นคุณธรรม ในครรลองของชีวิต นะลูกนะ
เข้มแข็ง โอนอ่อน ไม่เบียดเบียนใคร อย่าให้ใครรังแก
รู้จัก กันและแก้ ปัญหา รู้จักอดทน รู้รักสามัคคี รู้ในความพอเพียงและเพียงพอ เพื่อการดำรงชีวิต ต่อไป....
อย่างผาสุก สงบ สมบูรณ์.....นะลูกนะ
วันนี้โลกใบนี้ สวย และงดงามเจิดจ้า สำหรับแม่และพ่อ อีกหนึ่งวัน
| Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2550 |
| Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2550 22:57:45 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 753 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ...