เช้าวันเสาร์ในเดือนพฤศจิกายน 2539 เราไปเที่ยวเดินเล่นที่จตุจักร เดินแบบเรื่อยๆเปื่อยๆดูโน้นดูนี้ แล้วมันก็เกิดเรื่องเพราะดันไปเดินที่เค้าขายสัตว์เลี้ยง ได้ไปเห็นลูกพุดเดิ้นสีดำอยู่กลุ่มหนึ่งยังเล็กมากอยู่เลยอายุไปน่าจะเกินเดือนด้วยซ้ำยังเล็กมาก ตัวนิดเดียวเอง แล้วก็เพราะความอยากเล่นกับลูกหมาของเรานี้เองที่ดันไปอุ้มมันขึ้นมา ก็ไม่ยืนดูแล้วมีเจ้าตัวน้อยตัวนี้ที่วิ่งเข้ามาหานี้นา พอเราอุ้มปุบมันก็ฉี่ปับ อืม..เอากับมันฉันยังต้องไปเดินอีกหลายที่นะย่ะมาทำงี้ได้ไง แต่เหมือนมีอะไรมาโดนใจนะ ทำให้ทิ้งเค้าไว้ที่แผงนั้นไม่ได้ดูสายตาเค้าแล้วเหมือนเค้าต้องการหาที่พึ่ง สุดท้ายเลยยอมจ่ายเงินซื้อเค้ามา เป็นลูกหมาตัวแรกที่เสียเงินค่าขนมเราซื้อมาเชียว แถมยังไม่รู้เลยว่าจะไปเลี้ยงที่ไหน หอพักต้องไม่ให้เราเลี้ยงแน่ๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้วเดียวย้ายมาเช่าบ้านเอาก็ได้ว่ะ จะได้เลี้ยงเค้าได้ เพื่อลูกชายตัวน้อยของเรา รับเลี้ยงเค้าแล้วนี้นะต้องให้สุดๆกันหน่อย.............จากวันนั้นจนถึงวันนี้เรายังมีเค้าอยู่ด้วยเสมอถึงแม้ว่าตอนนี้จะเหลือเพียงรู้ถ่ายและวีรกรรมที่อยู่ในความทรงจำของเรา ไว้จะทยอยเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือเก็บเอาไว้นะ พี่ข้าวต้มจากเราไปวันที่ 14 ธันวาคม 2548 เป็นการจากไปที่ทำให้เราเสียใจและรู้สึกผิดที่สุดในชีวิต ..ทำไมรู้สึกผิดนะเหรอ ไว้วันหลังค่อยเขียนแล้วกันนะ เขียนตอนนี้เดียวจะจิตเกิดขึ้นมาอีก แต่อยากจะบอกพี่ข้าวต้มนะว่าไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม ยังไงหนูก็จะอยู่ในใจของแม่ตลอดไป Love you everlasting.

Create Date : 04 ตุลาคม 2550
Last Update : 4 ตุลาคม 2550 18:08:10 น.		6 comments
Counter : 1377 Pageviews.
Share Tweet