วันก่อนสอนนักเรียนเรื่องการแต่งกาพย์ยานี 11 ค่ะ มีการสอบแต่งสด ในหัวข้อ "วันวานของเรา" ให้เวลา 40 นาที แต่งอย่างน้อย 2 บทค่ะ ขณะที่นักเรียนแต่ง ห้องเรียนก็เงียบเชียบเชียว (มันก็ต้องงั้นดิเนาะ)
ก็เลยคันไม้คันมือ คว้ากระดาษขึ้นมาร่ายยาวเกี่ยวกับวันวานของตัวเองมั่ง ปรากฏว่าเวลา 40 นาที แต่งได้ 10 บทค่ะ (หุหุ ภูมิใจอีกแล้ว)

วันนี้ก็เลยเอามาลงบล้อก วันวานของครูเดียวนะค้า...

เมื่อฉันยังเป็นเด็ก
ตัวเล็กเล็กน่าเอ็นดู
พ่อแม่ก็อุ้มชู
อยู่กับท่านตลอดมา

เมื่อโตเรียนประถม
ก็ชื่นชมท่านนักหนา
เลี้ยงชีพด้วยวิชา
การศึกษาในโรงเรียน

ฉันจึงได้ซึมซับ
และยอมรับฝึกอ่านเขียน
ขยันและหมั่นเพียร
ฝันสักวันต้องเป็นครู

อยู่กรุงตอนมัธยม
ก็สะสมฝันเลิศหรู
อาชีพหลากหลายอยู่
ทั้งดีเจนักเขียนงาน

สุดท้ายกลับกลายมา
เลี่ยงวิชาที่เกียจคร้าน
เอ็นท์ติดจึงเดินผ่าน
เข้าสู่บ้านรั้วเทาทอง

เพื่อนดีมีมากมาย
จบสุดท้ายอย่างผยอง
เกรดดีมีคนจอง
รับทำงานด้านคุณครู

เมืองชลสู่พัทยา
เดินทางมาเพื่อเรียนรู้
เปิดโลกที่เป็นอยู่
ฝึกภาษาให้แข็งแรง

จากครูธรรมดา
ก็ก้าวหน้าและเข้มแข็ง
การงานให้แจกแจง
หลายแขนงที่ดูแล

สอนศิษย์มาหลายปี
ผูกพันมีอย่างแน่แท้
รักจริงมิผันแปร
ดังที่เรียก "ลูก" จากใจ

ครูดีเด่นรับมา
ภาคภูมิว่าเราทำได้
แม่พิมพ์ของชาติไทย
ดั่งเคยได้ปฏิญาณ



**ขอบคุณ ภาพไอค่อน กับ ไลน์งามๆ จาก บล้อกคุณ ฮัทโตริ ค่ะ BG งามๆ จาก บล้อกคุณ โอเล่ค่ะ **