Group Blog
 
<<
มีนาคม 2554
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
4 มีนาคม 2554
 
All Blogs
 
ด้วยรักและผูกพัน (6) ตอน....กระทงหลงทาง ตอนจบ



ด้วยรักและผูกพัน (6) ตอน....กระทงหลงทาง ตอนจบ


ความเดิม ในตอนที่แล้ว


ภายหลังที่วงเหล้า แตกกระเจิงเพราะมีคนวิ่งออกมาทำท่าเหมือนกับว่าโดนผีหลอก มายืนหน้าซีดถอดสี คล้ายกำลังจะเป็นลม ทำให้สามีของเธอรีบวิ่งเข้าไปประคอง พลางซักถามเรื่องราวเป็นการใหญ่


และหลังจากที่ฟังคนเล่าจนจบ ยังมีการตามไปพิสูจน์อีกต่างหาก จนกระทั่งเห็นกันจะๆไม่ต้องมานั่งสงสัยกันอีก และเมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดเล่นกัน ทุกๆคนที่อยู่ในห้องนั้นจึงได้มารวมตัวกันที่ห้องรับแขกด้านนอกแทน ไม่มีใครพูดอะไรเลยสักคำเดียว มันเงียบมากจนผิดสังเกตุราวกับว่าตรงนั้นไม่มีใครนั่งอยู่เลยด้วยซ้ำไป ทั้งที่กว่าห้าชีวิตนั่งมองหน้ากันสลอน แต่ไม่ยอมพูดยอมจาเท่านั้นเอง


นาน เท่าไหร่ไม่มีใครรู้ รู้แต่ว่าเวลามันช่างผ่านไปเชื่องช้าเสียเหลือเกิน แต่ในที่สุดความเมาบวกกับความมึน ก็สามารถเอาชนะทุกสิ่งได้ โดยเฉพาะความกลัว แต่ละคนจึงค่อยทยอยพับหลับไปที่ละคนสองคน ส่วนที่เหลืออยู่ก็นั่งคอพับคออ่อน หงายหน้าหงายหลังอยู่รอมร่อ คาดว่าไม่เกินห้านาที รับรองได้ว่าหงายเงิบกันหมดทุกคน รวมทั้งสามีของเธอด้วย


ส่วนไอ้ที่ว่ากลัวจนขี้ขึ้นสมองนั้น ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงแล้ว เพราะพอเหล้าเข้าปากก็เป็นธรรมดาที่จะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น เรียกว่าหมดสภาพไปตามกัน ดีนะที่ยังไม่มีใครถึงขั้นอ้วกออกมา ดังนั้นภายในบ้านชั้นล่างจึงเหลือเพียงเธอคนเดียวที่ยังคงนั่งเอาหลังพิง โซฟา และหันหน้าออกไปทางหน้าต่างบานใหญ่ซึ่งอยู่ในทิศทางเดียวกับห้องน้ำนั่นเอง


ด้วย ความเหนื่อยอ่อนและเพลียเมื่อตอนหัวค่ำ ทำให้เธอเริ่มง่วงเช่นกัน แต่พอหันมามองคนข้างๆที่นอนอ้าปากน้ำลายไหลอีกต่างหาก แถมยังกรนเสียงดัง สลับกับเสียงกรนเพื่อนที่นอนแผ่หราอยู่ถัดไปดังปานเครื่องจักรในโรงสี กลับทำให้คนง่วงจนตาแทบปิด เกือบจะปล่อยก๊ากออกมาแทน ก็สภาพของคนเมาแต่ละคนมันแสนจะทุเรศทุรัง ยากเกินจะบรรยายจริงๆ


และ เมื่อเธอไม่สามารถหลับลงได้ จึงได้แต่นั่งหันข้างเอาคางเกยพนังพิงมองออกไปนอกหน้าต่างเล่นๆเพื่อฆ่าเวลา เพราะเท่าที่ดูนาฬิกาจากข้อมือคนเมาแล้ว จึงรู้ว่าตอนนี้เกือบตีสามแล้ว เธอจึงคิดว่าอีกแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็จะเช้าแล้วนั่นเอง


ขณะที่ เธอกำลังคิดอะไรอยู่เพลินๆนั่นเอง พลันหางตาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างเข้าพอดี มันดูคล้ายๆกับเงาของคนมานั่งยองๆอยู่นอกหน้าต่าง มองผ่านๆไปเหมือนกับเงาของต้นไม้ใหญ่ที่พาดผ่านผนังห้องน้ำด้านนอกพอดี เธอจึงได้ขยับตัวลุกขึ้นนั่งและพยายามมองฝ่าความมืดออกไปอย่างตั้งใจ จึงได้เห็นว่าเงาตะคุ่มๆนั้นมันเคลื่อนไหวไปมาได้


แต่ก่อนที่ เธอจะทันเอื้อมมือไปสะกิดสามีที่นอนเลื้อยหล่นลงไปนอนหงายพังพาบอยู่บนพื้น ร่างของสิ่งที่นั่งหันหลังให้นั้น ก็ค่อยๆหันกลับมา พร้อมกับแสยะยิ้มให้กับเธอราวกับว่าตั้งใจ ใบหน้าที่บิดเบี้ยวเหยเกเต็มไปด้วยหนอนชอนไชจนเละเทะดูไม่ได้ ผสมกับน้ำหนองและเลือดแห้งกรังที่เยิ้มไหลออกมา มันดูสยองและน่ากลัวชวนให้สะอิดสะเอียน และขนลุกสิ้นดี แถมในปากยังคาบไข่ต้มและของเซ่นไหว้คาอยู่อีกด้วย ซึ่งเธอจำได้ว่าเคยเห็นผ่านตา ตอนเดินผ่านศาลเล็กๆที่อยู่ข้างต้นไม้ใหญ่รกหนา ห่างจากทางเดินที่จะเข้ามาบ้านพักเมื่อตอนบ่ายนี่เอง


แต่ถ้าไม่ สังเกตดีก็แทบจะไม่เห็นเลยทีเดียว ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เธอกลัวจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว รวมทั้งผมบนหัวที่มันค่อยๆพองตั้งขึ้นจนเธอรู้สึกได้เลยว่า ไอ้ที่เขาเรียกว่าขนหัวลุกมันเป็นอย่างไร จึงได้แต่ยกมือขึ้นลูบแขนของตัวเองสลับกับหัวไปมา พลางเอื้อมมือไปเขย่าร่างคนเมาที่หลับเป็นตายให้ลุกขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อน แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล เพราะนอกจากจะไม่กระดิ๊กแล้วแถมยังกรนอีกต่างหาก


ในขณะที่เธอเอง ก็ไม่กล้าร้องออกมา เพราะกลัวว่าสิ่งนั้นจะได้ยินเข้า และอาจอยากจะมาทักทายเธอเป็นการส่วนตัวอีกก็ได้ สองตาของเธอจึงไม่อาจละสายตาไปจากสิ่งตรงหน้าได้เลย โชคดีที่สิ่งนั้นหันมาเพียงแวบเดียวก่อนที่อยู่ๆมันก็หายไป แต่กลับทำให้เธอรู้สึกโล่งใจขึ้นมาอย่างน่าประหลาด


ทว่าแทนที่มันจะหายไปเลย แต่คราวนี้เธอกับเห็นว่า มีเงาตะคุ่มๆอีกหลายเงาที่เคลื่อนที่ไปมา และที่สำคัญมันตรงมายังห้องที่เธอเคยใช้นอนอีกด้วย และดูจากทิศทางเหมือนกับว่าจะเป็นทางผ่านไปห้องน้ำนั่นเอง


ชั่ว พริบตาเดียวที่เงาเหล่านั้นเคลื่อนหายเข้าไปยังผนังด้านนอกของห้องน้ำในห้อง นอนของเธอ ทำให้เธออดที่สงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะอะไร ตอนนี้เธอก็ไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว


สอง มือที่จับไหล่ของสามีเขย่า เริ่มออกแรงมากขึ้นด้วยความกลัวว่าเขาจะไม่ยอมตื่นขึ้นมา ผสมกับอาการขนหัวลุก ทำให้เธอไม่ยั้งมืออีกต่อไป เธอออกแรงเขย่าขนาดที่ทำให้คนเมาถึงกับหัวสั่นหัวคลอนเลยทีเดียว กว่าจะยอมลืมตาขึ้นมามองอยู่ชั่วอึดใจ แถมยังส่งเสียงคล้ายกับว่ารำคาญที่ถูกปลุกขึ้นมาอีกต่างหาก


ใน เมื่อทำทุกอย่างแล้วไม่ได้ผล เธอจึงตัดสินใจที่จะวิ่งขึ้นไปรวมตัวกับบรรดาเมียๆและเด็กๆที่นอนอยู่ข้างบน จึงได้กึ่งเดินกึ่งวิ่งจะขึ้นบันไดไป แต่พอขึ้นไปได้เพียงสองสามขึ้น ยังไม่ทันจะถึงชานพักดี สิ่งที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าทำให้เธอต้องวิ่งกลับมานั่งก้มหน้า ขดตัวอยู่ข้างๆสามีแทน เพราะไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมามองเงาตะคุ่มๆที่นั่งขวางบันไดอยู่ตรงชานพัก นั่นเอง


จึงได้แต่นั่งร้องไห้กระซิกๆด้วยความกลัว ตัวสั่นเทา หัวใจจะวายเสียให้ได้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครให้ความสนใจเธอเลย เพราะแต่ละคนก็เมาจนหมดสภาพไปตามๆกัน และในขณะที่เธอนั่งหลับตาปี๋ ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่นั้นเอง จู่ๆมือของใครบางคนก็เอื้อมมาจับที่ท่อนแขนของเธอ...................... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด เธอร้องออกมาจนสุดเสียง และไม่รับรู้อะไรอีกเลย



เช้า วันรุ่งขึ้นเมื่อเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง จึงได้รู้ว่าห้องนอนที่เธอเคยนอนเล่นอยู่นั้นแต่เดิมไม่เคยมีมาก่อน แต่เพิ่งมาสร้างเพิ่มขึ้นทีหลัง และที่สำคัญดันไปสร้างทับทางสามแพร่งอีกด้วย นอกจากนี้บริเวณที่สร้างบ้านพัก ยังไปคร่อมที่ดินเก่า ที่เล่ากันว่าเคยเป็นที่ฝังศพของเจ้าของที่มาก่อน เมื่อก่อนจะมีเจดีย์ใหญ่ใส่โกศของเจ้าของที่เอาไว้ แต่ตอนหลังได้รื้อทิ้งและสร้างศาลเพียงตาให้อยู่แทน


เพราะฉะนั้น จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า ทำไมจึงมีกระทงดอกไม้มาอยู่ใต้เตียง ก็เพราะเป็นการเซ่นไหว้บรรดาเจ้าที่และขาจรทั้งหลายที่ใช้เส้นทางนี้ผ่านไป มานั่นเอง และทำไมเธอจึงเห็นเงาตะคุ่มๆลอยไปลอยมาและหายไปทางห้องน้ำ ไม่ใช่เป็นเพราะพวกเขาท้องเสียหรอกนะ แต่ว่านั่นเป็นทางผ่านประจำของเขาต่างหาก
และที่สำคัญคนเฝ้าบ้านพักยังบอกอย่างหน้าตาเฉยอีกว่า พวกคุณไม่เป็นคนกลุ่มแรกที่ถูกพวกเขาแวะมาทักทาย เหอ เหอ






ปล. ตอนแรก บางคนอ่านแล้วมันไม่น่ากลัวเท่าไหร่ ถ้างั้นลองอ่านตอนจบดู แล้วบอกกันบ้างนะคะว่าน่ากลัวมั๊ย กรี๊ดดดดดดด ขอกรี๊ด เจีนเอง กลัวเอง หุๆ






Create Date : 04 มีนาคม 2554
Last Update : 24 มีนาคม 2554 20:08:12 น. 0 comments
Counter : 1352 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Setakan
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





อยากให้คนที่เข้ามาได้รอยยิ้ม
และความสุขกลับไปค่ะ

..................

นิยายปี 53










นิยายปี 54










งานเขียนในบล็อกนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตาม พ.ร.บ. พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ส่วนหนึ่งส่วนใด โดยมิได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร




TOP : Users Online hits
Friends' blogs
[Add Setakan's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.