คืนขม...

ดึกดื่น เหงาเงียบ เยียบเย็นหนาว...

ดื่มเหล้า แกล้มดวงดาว บนหาวห้วง

เมฆบังจันทร์ มืดมิด สนิทดวง

สะท้อนทรวง ร้าวร่วง ไม่สร่างซา

นกราตรี ขันกู่ เหมือนขู่ก้อง

แมกไม้ร้อง บรรเลง เพลงพฤกษา

ลมเย็นเย็น โชยสะบัด พัดโบกมา

ไล้น้ำตา หยาดเพชร เป็นเม็ดพราว

ถามดารา ทุกดวง บนห้วงฟ้า

เมรัย รสปร่า ในคืนหนาว

ขวัญเอย สายธาร อันเหยียดยาว

ช่างขมคอ ขื่นคาว ร้าวรานใจ

คืนวิบาก ยากนัก จักจบสิ้น

ดื่มแล้วริน กินทุกข์ สุขไฉน

เพียงเวลา ผันผ่าน เนิ่นนานไป

สะทกใจ ทดท้อ ระย่อทรวง

ดึกดื่น เหงาเงียบ เยียบเย็นหนาว

ดื่มเหล้า แกล้มดวงดาว บนหาวห้วง

รอเวลา แสงทอง มาส่องดวง

คือระวี โชติช่วง ชัชวาล...

โดย..พงษ์ศักดิ์ ไพรอังกูร

 

Create Date : 18 กันยายน 2551		1 comments
Last Update : 18 กันยายน 2551 7:42:21 น.
Counter : 939 Pageviews.
Share Tweet