|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ไม่น่าเชื่ออออ...
ใกล้ถึงวันสอบคอมพรีแร้วอ่ะดิ.........ไม่อยากคิดเร้ยยยยย
นี่เราจาจบโทจริงๆแล้วนะเนี่ย....อดทนเรียนจนหัวโตมาจนป่านนี้
(หัวไม่ได้โต เพราะความรู้....แต่ที่โต เพราะกลวงตะหาก เอิ๊กๆ) ใครจะเชื่อว่าเด็กหญิงออย ...ที่ชอบร้องไห้กลับบ้านตอนเรียนอนุบาล 2
...ที่ชอบลืมทำการบ้านแล้วโดนคุณครูคุณครูตีแถมดอดไปบอกพ่อกะแม่ (พ่อกะแม่ก็ครูอีกอ่ะ) แล้วก็นะ โดนตีดับเบิ้ล ใครจะนึกว่าเด็กหญิงออย
...ที่โดนอาจารย์ช่อฟ้าด่าตั้งแต่คาบแรกที่เรียน algebra (หรือไอจะบ้า)ตอนป.ตรีว่า "อย่างเธอนะวัลภา...ตอบคำถามแบบนี้ เค้าเรียกว่า ตายตั้งแต่ปฏิสนธิ..." กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก..... แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ตาย และก็จบมาแร้วด้วย...(แถมรอปฏิสนธิอีกตะหาก..กร๊ากกกกก) ใครจะนึกว่าเด็กหญิงออย
...ที่เกลียดคณิตศาสตร์เมื่อตอนเด็กๆ แต่ก็จบตรี วิทยา คณิต มาได้ แถมตอนนี้ก็กำลังจะจบโท MBA จากเด็กตัวเล็กๆที่เคยเดินๆแล้วโดนรถจักรยานชน แถมไอขาตั้งจักรยานแทงเข้าหัวเย็บหลายเข็ม ยังมานั่งหายใจนั่งเขียนบล็อกนี้อยู่ได้
นี่ละนะ....เค้าว่า..ธรรมชาติสร้างสรรชีวิต..อย่างมหัศจรรย์เสมอช่วงนี้เหงาๆ บอกไม่ถูก
อยากไปเที่ยว ไกลๆ แต่ไม่มีเงิน เอิ๊กๆ (เวลาและใจพร้อม แต่ขาดเงิน เวนกำ)
ชีวิตเราต้องอยู่คนเดียวแบบนี้อีกนานมั้ยนะ
มีคนรู้ใจทั้งที ก็ดันอยู่ไกลกันคนละซีกโลก (ทำไมเมกาไม่อยู่แถวๆประจวบวะ)
นี่ก้อ เกือบปี แล้วซินะ ที่เรารู้จักกัน.....แต่ทำไมชีวิตเรามันเหมือนเดิมเลยวะ
เหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ห่างไกล...คิดถึง......เหงา......ห่าง.....อะไรคือความลงตัว.......งงชีวิต
เอาน่า ยังไงก็ยังยิ้มได้...ดีซะอีก...อยู่คนเดียวซะให้ชิน
เผื่อใครจะทิ้ง.....ก็....ชิว.ชิว
Create Date : 15 สิงหาคม 2550 |
|
4 comments |
Last Update : 15 สิงหาคม 2550 20:26:56 น. |
Counter : 457 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: pecochan 16 สิงหาคม 2550 2:12:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nisasa 16 สิงหาคม 2550 8:26:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นมนุษย์ผู้หญิงที่รักอิสระ ชอบความท้าทาย เบื่อการหยุดนิ่ง แต่บางทีก็มีแอบอ่อนไหว ... ไหวไปตามแรงการกระทำของใครบางคน.... แค่นั้น
........เลือกที่จะเดินไปด้วยตัวเราเอง...... .....คนเราอยู่ได้ด้วยความหวัง.... *รอยยิ้มในความเงียบ ทางเดินใหม่กับเรา คน เดิม เดิม*
|
|
|
|
|
|
|
มู๋ผักบุ้งคนนี้ ป.ตรีปี 2 เองง่ะ