วันนี้ทนายความเชียงใหม่ จะได้นำเสนอ การซื้อขายสินค้าไม่มีหลักฐาน แต่ฟ้องคดีได้ ในการซื้อขายสินค้านั้นสินค้าที่จะนำเสนอในวันนี้เป็นประเภท สังหาริมทรัพย์ โดยปกติแล้วเราจะการซื้อขายสินค้ากับลูกค้าโดยได้มีการส่งมอบสินค้าแล้วเรียกเก็บเงินจากลูกค้าแต่ปรากฏว่า ลูกค้าไม่ชำระเงินให้แก่ท่านทำให้ท่านได้รับความเสียหายตามราคาสินค้านั้นๆเพราะบางท่านอาจจะกู้เงินธนาคารมาเพื่อประกอบกิจการ ต้องการเงินหมุนเวียนแต่เงินดังกล่าวจำนวนหนึ่งกลับมาติดอยู่ที่ ลูกค้า จึงมีปัญหาอีกว่าท่านไม่ได้ทำสัญญาซื้อขายสินค้า หรือออกใบเสร็จให้แก่ลูกค้า หรือใบส่งมอบสินค้าให้แก่ลูกค้า หรือเรียกเงินมัดจำทำให้ท่านไม่ได้รับการชำระเงินค่าสินค้าจากลูกค่าของท่าน แต่ท่านรู้หรือไม่ว่าการที่ท่านได้ส่งมอบสินค้าให้แก่ลูกค้าของท่าน ก็สามารถนำมาเป็นหลักฐานในการฟ้องคดีได้โดยมีประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 456 บัญญัติว่า มาตรา 456 การซื้อขายอสังหาริมทรัพย์ถ้ามิได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เป็นโมฆะวิธีนี้ให้ใช้ถึงซื้อขายเรือมีระวางตั้งแต่ห้าตันขึ้นไปทั้งซื้อขายแพและสัตว์พาหนะด้วย สัญญาจะขายหรือจะซื้อหรือคำมั่นในการซื้อขายทรัพย์สินตามที่ระบุไว้ในวรรคหนึ่งถ้ามิได้มีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใดลงลายมือชื่อฝ่ายผู้ต้องรับผิดเป็นสำคัญหรือได้วางประจำไว้ หรือได้ชำระหนี้บางส่วนแล้ว จะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่ บทบัญญัติที่กล่าวมาในวรรคก่อนนี้ให้ใช้บังคับถึงสัญญาซื้อขายสังหาริมทรัพย์ซึ่งตกลงกันเป็นราคาสองหมื่นบาทหรือกว่านั้นขึ้นไปด้วย ซึ่งเคยมีกรณีว่ามีชาวไร่ขายอ้อยให้แก่นายทุน จำนวนหนึ่งแต่ไม่ได้รับชำระเงินค่าอ้อยทำให้ชาวไร่นั้นได้รับความเสียหาย จึงต้องการฟ้องคดี จึงมีปัญหาว่าชาวไร่สามารถฟ้องร้องคดีได้หรือไม่ ศาลได้ตัดสินว่าการที่ได้มีการส่งมอบสินค้าให้แก่จำเลยแล้ว โจทก์ยอมมีสิทธิที่จะฟ้องจำเลยได้ เพราะมีหลักฐานเป็นการชำระหนี้บางส่วนแล้วโดยเป็นคำตัดสินคดีดังนี้ คำพิพากษาศาลฎีกาที่7735/2555 ป.พ.พ. มาตรา 456วรรคสองและวรรคสามนอกจะบัญญัติให้การซื้อขายสังหาริมทรัพย์ซึ่งตกลงกันเป็นราคาสองหมื่นบาทหรือกว่านั้นขึ้นไปต้องมีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใดลงลายมือชื่อฝ่ายผู้ต้องรับผิดเป็นสำคัญจึงจะฟ้องร้องให้บังคับคดีกันได้แล้ว ยังได้บัญญัติอีกว่า"...หรือได้วางประจำไว้ หรือได้ชำระหนี้บางส่วนแล้ว..."ก็ย่อมฟ้องร้องให้บังคับคดีได้เช่นกัน คดีนี้ข้อเท็จจริงได้ความว่าในการซื้อขายต้นอ้อยโจทก์และจำเลยไม่ได้ทำหนังสือสัญญาซื้อขายหรือมีหลักฐานการซื้อขายเป็นหนังสือลงลายมือชื่อฝ่ายโจทก์หรือจำเลยผู้ต้องรับผิดไว้เป็นสำคัญแต่ในวันที่ตกลงซื้อขายกันโจทก์ได้ส่งมอบกรรมสิทธิ์ต้นอ้อยให้แก่จำเลยและจำเลยเข้าไปตัดต้นอ้อยของโจทก์ไปขายให้แก่โรงงานน้ำตาลอันถือได้ว่าโจทก์ชำระหนี้ตามสัญญาซื้อขายคือส่งมอบต้นอ้อยให้จำเลยแล้วโจทก์ย่อมมีสิทธิที่จะฟ้องร้องบังคับให้จำเลยชำระราคาต้นอ้อยได้ตามบทบัญญัติของกฎหมายดังกล่าว โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระเงิน115,195 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี ของต้นเงิน 112,500 บาทนับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ จำเลยให้การขอให้ยกฟ้อง ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน112,500บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี ของต้นเงินดังกล่าว นับถัดจากวันที่ 31มีนาคม ๒๕๕๓ เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์แต่ทั้งนี้ดอกเบี้ยคิดถึงวันฟ้องต้องไม่เกิน 2,695 บาท ตามที่โจทก์ขอกับให้จำเลยใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์โดยกำหนดค่าทนายความ 3,000 บาท ศาลอุทธรณ์ภาค3 พิพากษายืน ศาลฎีกาพิพากษายืน https://web.facebook.com/nopnapatlawyer/
| Create Date : 26 กันยายน 2561 |
| Last Update : 26 กันยายน 2561 13:46:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 851 Pageviews. |
 |
|
