ตอน 3 เปิดร้านออนไลน์ไม่่ง่ายอย่างที่คิด

หายไปเป็นอาทิตย์เลย.. พอดียุ่งกับงานประจำเลยไม่มีเวลาเข้ามา ชีวิตมนุษย์เงินเดือนก็เป็นงี้..เอาแน่ไม่ได้เลย

เล่าเรื่องร้านค้าออนไลน์ที่เราเป็นเจ้าของดีกว่า

เหมือนหัวข้อเรื่องเลยค่ะ เปิดร้านค้าออนไลน์ไม่ง่ายอย่างที่คิด ก็หลังจากเปิดร้านค้าเต็มตัวแล้วมันไม่ราบรื่นอย่างที่คิดนะสิ ... ปัญหาเยอะชะมัด สรุปเป็นข้อๆเลยละกันค่ะ

ปัญหาแรกที่เจอเลย ลูกค้าหายไปไหนหว่า
ลูกค้าน้อยลง เพราะคู่แข่งเยอะมาก แต่ไม่เป็นไรปลอบใจตัวเองค่อยเป็นค่อยไประบบล่มบ่อยมาก บางทีเราอยากจะเข้าไป แต่งร้าน ระบบก็ล่มซะอย่างนั้นเลยคิดเข้าข้างตัวเองว่า ระบบล่มบ่อยมั้งเลยไม่ค่อยมีลูกค้า และ เวลาแต่งร้านค้า หน้าเว็บมันก็เอ๋อ ๆ ไม่เป็นอย่างที่เราทำเลย ชักเบื่อๆ น้าตา web เราทำไมมันขี้เหร่ น้อ สังเกตว่าร้านที่สวยๆ ขายดี ดีเค้าจะเป็น package platinum กันเป็นส่วนใหญ่อ่ะ เวลาว่างๆ ก็พยายามเข้าแอบดูร้านคนอื่นเค้าเหมือนกัน ทำไมคนอื่นเขาขายดังจังเลย แต่ร้านเราไหงมันเงียบเหงางี้ แต่ก็ได้แต่ทอดถอนใจ แต่ใจยังสู้นะคะ ก็หาเวลาเข้าไป update ร้านเรื่อยๆ ไปโปรโมทตามเว็บบอร์ดบ้างอะไรบ้างแต่ยอดขายก็ยังน้อยอยู่ดี

ปัญหาที่ 2 อยากได้ลูกค้าเลยตั้งราคาซะถูกเกิ๊น ทั้งที่ต้นทุนสูงลิบลิ่ว
เนื่องจากเราเป็นร้านเล็กๆ สต๊อก ของเรามีไม่เยอะ บางอย่างลูกค้าสั่งก็ไม่มีของให้ ก็เลยต้องเปิดให้ pre บ้างแต่ก็ไม่แปลกเพราะร้าน pre ก็เปิดกันเยอะแยะ ปัญหาคือ เราไม่ได้ไปหิ้วเอง ต้องไปรับจากร้านอื่นมาที่เป็นร้านส่ง ก็ต้อง pre เขาอีกทอด ปรากฏว่า โอนเงินไปก่อน พอถึงวันส่งของ ได้ของไม่ครบเค้าก็ตอบมา ง่ายๆ ของไม่มี เด๋วโอนเงินคืนนะคะ (ปล.จริงๆ เค้าก็ไม่ผิดนะคะ เพราะร้าน pre ส่วนใหญ่เป็นงี้ ถ้าคนที่ชอบซื้อสินค้า Pre จะเข้าใจค่ะ) แต่สำหรับเรา อ้าว อย่างนี้ก็แย่สิ ไปสัญญากะลูกค้าแล้ว รับเงินเค้ามาเป็นเดือนและ เรากลัวไปเอาว่าลูกค้าจะโกรธ อันนี้เราคิดไปเองนะ เพราะบางคนเค้าก็อาจจะไม่ว่าอะไรถ้าเค้าซื้อสินค้า Pre เป็นประจำคงจะเข้าใจและทำใจไว้บ้างแล้วว่าจะต้องเจอกับกรณีของไม่ครบบ้าง แต่เราเกรงใจอ่ะกลัวลูกค้าจะว่าไม่อยากให้เสียความรู้สึกเลยต้องไปหาของให้ลูกค้าให้ได้ ถึงต้นทุนจะแพงก็เหอะ บางทีขาดทุนก็มี ตอนนั้นปลอบใจตัวเองเหมือนกัน เราเพิ่งเปิดร้าน รอให้คนติดก่อน เค้าปรับราคาก็ได้ หรือไม่ก็ถ้าลูกค้าเยอะขึ้นเราอาจจะซื้อของได้ในราคาที่ถูกกว่านี้เพราะเราสั่งของเยอะ ขายเอาปริมาณก็ได้นี่นา

ปัญหาที่ 3 การส่งสินค้า
เราเองก็อ่อนประสบการณ์มากเรื่องการค้าขาย เราดันไปลงในหน้าเว็บว่า มีบริการส่งสินค้าแบบนัดรับ ซึ่งมูลค่าของจริงๆ มันสามารถส่งลงทะเบียนได้ซึ่งสะดวก ประหยัดและเป็นที่ยอมรับ แต่เราคิดไปเองอีกแหละ กลัว เค้าไม่ไว้ใจ เพราะเราเองก็เป็นมือใหม่ในเรื่องของการซื้อขายออนไลน์มาก ก็เลยคิดว่าถ้ามีแบบนัดรับจะเป็นการเรียกลูกค้าอีกทางหนึ่ง แต่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างที่คิดเลย มันค่อนข้างเสียเวลามาก ค่าใช้จ่ายเยอะกว่ามากเลยค่ะ ถ้าใครคิดจะเปิดร้านเราแนะนำนะคะ ถ้าไม่ใช่ของมีมูลค่าสูงจริงๆ ส่งไปรษณีย์ไทยเนี่ยแหละค่ะ สะดวก รวด เร็ว ประหยัด ปัจจุบันนี้ก็ ใช้ช่องทางนี้อยุ่ค่ะ ยังไม่เคยมีประสบการณ์ของหายจากไปรษณีย์ไทยเลยค่ะ

ว่าด้วยเรื่องนัดรับสินค้ามีเหตการณ์ครั้งนึงทำเราท้อเลยค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า น้องเด็กผู้ชายคนนึง สั่งของเยอะมากบอกว่าสั่งให้แฟนแต่ของบางอย่าง เราไม่มีเราก็จัดแจงสั่งของจากร้านประจำ และนัดเค้าอีกสองอาทิตย์ได้ของโดยไม่ได้ให้เค้าโอนเงินมาก่อนนะคะ (คนดี หรือคนโง่ ไม่รู้ )พอครบสองอาทิตย์ ก็นัดเค้ารับของ เค้าบอกว่าบ้านอยู่แถวดอนเมือง เราบอกว่าทำงานอยู่แถวอโศก เด๋วเจอกันรถไฟฟ้าคงไม่ลำบาก(จริงๆ ลำบากแต่ปากเสียไปบอกเค้าว่าไปได้) แต่ปรากฏว่าช่วงนั้นเป็นช่วงม๊อบเสื้อแดง กำลังครุกรุ่นเลย office เราปิดเลยไม่ต้องไปทำงานเป็นอาทิตย์แน๊ะ ซึ่งเป็นช่วงวันนัดรับของของน้องเค้าพอดี เค้าก็รับผิดชอบนะ รักแฟนมาก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น โทรมาพร้อมกับบอกว่า พี่อย่าลืมเอาของมาส่งนะครับกรรมของเรา บ้านเราอยู่จรัญฯ ลำบากไปไหม แต่รับปากแล้วก็ต้องไปแต่ก็ผลัดไปหลายวันอยู่เหมือนกัน ว่ามันมีม๊อบอ่ะ พี่ไปลำบาก แต่สุดท้ายก็ต้องไปเพราะน้องเค้าอยากได้ของมากเอาไปให้แฟนเค้า

เลยตกลงกันว่าเจอกันอนุสาวรีย์ คนละครึ่งทาง(ตรงไหนเนี่ย)นัด5โมงเย็น สถานการณ์ก็กำลังมาคุเลย มียิงแถวพญาไท ด้วย แต่เราก็ไม่ท้อเราก็นั่งรถปอ.ไป แต่ รถติดมว๊าก 5โมงแล้วยังไม่ถึงไหนเลย น้องเค้าก็โทรมาเร่งทุก 10 นาที เราเลยลงจากรถปอ. แล้วเรียกมอเตอร์ไซด์วินเสี่ยงตายฝ่าดงม๊อบไป เสียค่ารถไป 300 บาท ทุลักทุเลมาก พอลงรถก็รีบวิ่งไปหาน้องเค้าเลย นัดเจอกัน McDonald ในห้าง center one เราไปเจอน้องเค้าในสภาพไม่น่าดูเลย ผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้ามันแผล็บเชียว

สรุป ได้เงินมาสองพันกว่า คิดหักต้นทุนค่าโน่นนี่ นี่นั่น เหลือกำไร สองสามร้อยบาท แต่ยังไม่จบแค่นี้ ของที่น้องเค้าสั่งขาดไป 1 ชิ้น น้องเค้าก็บอกว่า ไอ้ที่ขาดเนี่ยได้เมื่อไร เราก็นัด อีก 1 อาทิตย์ถัดมา( แต่ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าจะเอาของที่ไหนไปให้เขา พูดไปก่อน) แต่หลังจากนั้น น้องเค้าโทรมา เราไม่เคยรับเลย นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นแล้วยังขนหัวลุกไม่หาย แต่น้องเค้ามีความพยายามโทรหาเราตลอดไม่หยุดไม่หย่อน ประหนึ่งเราไปติดหนี้เค้าไงไม่รู้ จนเราส่งข้อความไปบอกน้องเค้าว่า พี่ป่วยนอนรพ.อยู่ ไม่สะดวก จ๊ะ น้องเค้าก็เลยเลิกตามเรา นี่เราเป็นคนเลวใช่ไหมเนี่ย ?? แย่จัง

ช่วงนั้นเราก็แทบจะเลิกขายเลยค่ะ เข็ดสุดสุด ความกระตือรือร้น ลดลงไปกว่า 70% ลูกค้ามาสั่งของ มีก็มีไม่มีก็บอกว่าไม่มี นิ่งไปพักนึงเลยค่ะ แล้วเราก็ไปเอาข้อความที่บอกว่า นัดรับของ ออกด้วย ช่วงหลังๆ ก็จะมีแต่เพื่อนๆ และก็คนกันเองเนี่ยแหละค่ะ ลูกค้าอื่นไปไหนกันหมดก็ไม่รู้

ขอหลบไปตั้งหลักก่อนดีกว่า แลดูจะไปไม่รอดแล้วธุรกิจเรา ... แง แง

แต่เราไม่ได้เลิกนะคะ ยังคงวนเวียนอยู่ในโลกออนไลน์นี่แหละจ่่ะ แต่เบนเข็มไปขายสินค้าอื่นแทน.เด๋วตอนหน้ามาอ่านต่อนะคะ ว่าเราไปทำอะไร

Create Date : 21 มกราคม 2555 Last Update : 21 มกราคม 2555 15:52:29 น. Counter : 2297 Pageviews.		9 comments
Share Tweet