Bloggang.com : noopau : โหมดโหด : กรรมตามทัน

โหมดโหด : กรรมตามทัน

เมื่อวานมัวแต่ตื่นเต้นกับสาคูไส้หมู ลืมเล่าโหมดโหดตอนเช้าให้ฟัง มาเล่าวันนี้ดีกว่า

เมื่อวานนี้ช่วงเช้าตอนเรากำลังอยู่ในครัว ก็เห็นเด็ก ๆ อนุบาลกับช่วงชั้น 1 ชาย(ป.1-ป.3) เดินตามพี่เลี้ยงคนนึงชื่อครูวี ไปกันเป็นแถวยาวเหมือนขบวนการล่าผีปอป ครูวีถือไม้นำหน้า เด็ก ๆ ที่เหลือเดินตาม คุยกันเสียงเซงแซ่ เราก็เลยเรียกเด็ก ๆ มาถามว่ามีอะไรกัน

เด็ก ๆ ก็แย่งกันพูดจับใจความได้ว่า "เล็ก แอบเข้าไปรื้อตู้ห้องครูวี แล้วนัทเห็น นัทมาฟ้องครูวี ครูวีจะตีเล็ก เล็กเลยซ้อมนัทครับ"

"แล้วตอนนี้เล็กไปไหนแล้ว"

"ไม่รู้ครับ วิ่งหนีไปแล้วครับ"

เราก็เรียกพี่เลี้ยงคนอื่น ๆ มาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ก็สรุปได้ใจความเหมือนที่เด็ก ๆ พูด เราก็เลยให้เด็กไปหาไม้มา แล้วเรียกทั้งบ้านประชุม แต่เล็กก็ยังไม่ออกมา เราก็เลยถามว่าใครเห็นเล็กบ้าง มีคนตอบว่าอยู่ในห้องดนตรีใต้ถุนบ้านเรา

เราเลยให้เด็กไปตามมา

เรียกเล็กมาสอบสวนก็ได้ความว่า เข้าไปจริง ไปรื้อตู้จริง เพราะคิดว่าน้องขโมยเสื้อตัวเองไป เป็นเสื้อที่ต้องเอาไว้ใส่ทุกวันอาทิตย์ เลยถามว่าทำไมไม่บอกครูวีดี ๆ ทำไมไม่ขอเข้าไป แล้วซ้อมน้องทำไม เล็กไม่มีคำตอบให้เรา เราเลยให้กอดเสา แล้วตี(โหดเนาะ)

คดีแรก 6 ที คดีซ้อมน้องอีก 6 ที ฟาดแล้วเมื่อยแขนไปหมด

เราสอบสวนและตีเล็กต่อหน้าเด็ก ไม่ได้เป็นการประจาน แต่ต้องสอนให้ทุกคนรู้ ว่าอะไรผิดอะไรถูก เด็ก ๆ ที่นี่ทำผิดโดนทำโทษทุกคน แล้วการที่เราให้เด็กกอดเสาเพราะเวลาตีเด็ก แล้วเด็กชอบเอามือมากัน (ถ้าโดนแขนหรือโดนมือจะเจ็บกว่าโดนก้น) ตอนตีเล็กร้องไห้ บอกว่าเจ็บ เราเลยถามว่าแล้วน้องเจ็บมั้ยตอนตัวเองซ้อมน้อง (นัทเลือดออกที่หัวเข่า) ถ้าทำน้องเจ็บเล็กก็ต้องพร้อมจะเจ็บด้วย

แล้วเราถามว่าถ้าเจ็บจะเปลี่ยนคนตีมั้ย เล็กไม่เปลียน เพราะในบ้านเราตีเบาที่สุดแล้ว ปกติเราจะไม่ค่อยตีเด็กเอง ไม่ใช่เพราะว่าตีไม่เจ็บนะ

แต่เราเหมือนกับว่าเป็นอะไรที่เด็ก ๆ คาดหวัง อธิบายไม่ถูก ถ้าถามเด็กว่าใครใจดีที่สุด "พี่ปอ" ใครดุที่สุด "พี่ปอ" กลัวใครที่สุด "พี่ปอ" อยากได้อะไรขอใคร "พี่ปอ" ใครตีเจ็บที่สุด "พี่เอ" 5555555 พี่ปอพลาดตำแหน่ง แต่ถ้าถามว่ารักใครที่สุด เด็กก็จะตอบว่าคนถามนั่นแหล่ะ แล้วก็พ่วงคนอื่นมาอีกนิดหน่อย ถ้าเราถามก็ตอบว่าเรา พี่เอด้วยพี่นีด้วย เอถามก็ตอบว่ารักพี่เอ รักพี่วินด้วย ประมาณเนี้ย เด็กเราเหลี่ยมจัดมะ

เราตีเล็กจนครบ 12 ทีตีไปร้องไห้ไป เด็กร้องไห้เราก็ร้อง(จริง ๆ แล้วร้องสร้างภาพ) 55555 เราบอกเด็ก ๆ ว่าพวกหนูเจ็บพี่ปอก็เจ็บด้วย (รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ นะ) คราวหลังอย่างทำอย่างนี้ อยู่บ้านเดียวกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน ยังจะมาทะเลาะกันเองอีก (เหมือนการเมืองย่อส่วนเนาะ)

รูปไอ้ตัวแสบกับพระอาจารย์

ประเทศไทยก็มีคนสองสีทะเลาะกันเอง บ้านเด็กเราก็มีเด็กเล็กกับเด็กโตทะเลาะกันเอง แต่ไม่แบ่งสี (เกี่ยวม๊ายยยยยยย) ไม่เอาละ ๆ ๆ เปลี่ยนเรื่องเดี๋ยวยาว

เราเคยทำโทษเด็ก ก็ตีนั่นแหล่ะ แล้วมีแขกมาเยี่ยมเด็ก มาพูดทำนองว่าโหดไปมั้ย ทำไมต้องตีกันด้วย ทำไมต้องลงไม้ลงมือ เราเลยย้อนถามไปว่า "ถ้าเป็นพี่พี่จะตีลูกพี่มั้ยถ้ามันโดดเรียนมาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่ รู้" เค้าอึ้งแล้วก็ยืนมองเราตีเด็ก เราก็บอกเค้าอีกนะว่า "ถ้าพี่มีลูก 80 กว่าคน ถ้ามีคนนึงทำผิดแล้วพี่ไม่ทำโทษ ถามว่าที่เหลือมันจะทำตามกันมั้ย"

พวกเราตีเด็ก ไม่ใช่ว่าจะตีเป็นตีตาย ตีให้รู้ว่าผิด ตีให้รู้สำนึก แต่ไม่ใช่ทุกครั้งไปที่เราจะตีเด็กเวลาโดดเรียน มันมีขั้นตอน ครั้งแรกโดนจับแยกจากเพื่อน ให้ไปกางเต้นท์นอนที่เรือนพยาบาล ไม่ให้ดูทีวี ไม่ให้ทำกิจกรรมกับเพื่อน คือกินข้าวกินยาเสร็จเข้าเต้นท์ (ก็คือการกักบริเวณดี ๆ นี่เอง) ครั้งที่ 2 เพิ่มวันกักบริเวณ ครั้งที่ 3 ตี ครั้งที่ 4 ตีเพิ่มขึ้น ครั้งที่ 5 พบจิตแพทย์ 5555555555 พบจริง ๆ นะ

เด็ก ๆ ที่นี่ถ้าใครมีพฤติกรรมแปลก ๆ หรือทำผิดซ้ำซาก เราพาพบจิตแพทย์หมด พาไปศิริราช ไม่ใช่ว่ากังวลเกินเหตุ แต่ว่าเด็ก ๆ พวกนี้เราไม่รู้ว่าเค้าเจอกับอะไรมาบ้าง จิตใจบอบช้ำมาแค่ไหน ถึงมีพฤติกรรมแบบนั้น ถ้าเด็กไม่บอบช้ำจากข้างนอก ก็มาแบบไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

ลองนึกภาพนะคะ เด็กอายุไม่เกิน 10 ขวบ พอจำความได้อาจกำพร้าพ่อแม่แล้ว อดมื้อกินมื้อ ไปโรงเรียนไม่ได้ เข้าสังคมไม่ได้ อยู่กับปู่ ย่า ตา ยายหรือญาติ แต่สังคมรอบข้างตราหน้าว่า "ลูกเอดส์" หรือ "เด็กเอดส์" เลยทำให้เค้าต้องมาอยู่กับพวกเรา เราไม่รู้หรอกว่าเด็กเจอกับอะไรมาบ้าง เด็กบางคนเห็นพ่อแม่ตายต่อหน้าต่อตา เค้าซึมซับอะไรมา เราถึงต้องส่งเด็กให้จิตแพทย์ช่วยกันฟื้นฟู ช่วยกันบำบัดเค้าไงคะ

เราคงไม่สามารถไปคาดเดาได้ แต่สิ่งที่เราทำได้คือฟื้นฟู และเติมเต็ม และไม่ซ้ำเติม พวกเราที่นี่ไม่ได้มีจิตใจดีหรือสูงส่งกว่าใครหรอก เพียงแต่ได้มีโอกาสทำในสิ่งที่คนอื่นไม่มีโอกาส หลายๆ คนอาจทำได้ดีกว่าเรา คิดได้ดีกว่าเรา แต่เค้าไม่มีโอกาส

วันนี้กรรมสนองเราแล้ว ผลกรรมมันตามทันไวจริง ๆ เรายกแขนแทบไม่ขึ้น ตอนแรกลืมเรื่องตีเด็กไปเลย จริง ๆ นะคะ คิดว่าเป็นเพราะว่าเมื่อวานนี้ลวกก๋วยเตี๋ยวให้เด็ก ๆ เยอะไป แล้วก็ผัดไส้สาคู เลยทำให้เมื่อยแขน วันนี้ขับรถพาเด็ก ๆ ไปเล่นดนตรีที่วัด รู้สึกเมื่อยมาก ๆ พอเห็นหน้าเจ้าเล็ก เลยนึกออกว่าเมื่อวานตีเด็กนี่หว่า

เฮ้อออออออออออทำไมเวรกรรมมันตาม ทันแต่เราหว่า ทำไมไอ้คนที่มันทำเวรทำกรรมมากกว่าเราเนี่ย กรรมตามไม่ทันสักที สงสัยกรรมเก่าเรามากกว่าเค้าเนาะ (คำรำพึงนี้ไม่เกี่ยวข้องใด ๆ กับการเมือง ไม่เกี่ยวข้องใด ๆ กับอดีตนายกทั้งสิ้น) 55555555555555555

Create Date : 27 กันยายน 2552

Last Update : 27 กันยายน 2552 23:46:31 น.

0 comments

Counter : 598 Pageviews.