Group Blog |
เปิดประตูผิดบาน เมื่อก้าวเท้าเข้าไปห้องเพื่อดูแลผู้ป่วยเหมือนที่เคยทำ แต่จะมีห้องหนึ่งที่จะทำให้รู้สึกหดหู่ เศร้าใจ พร้อมทั้งเกิดคำถามว่า การมีชีวิต คืออะไร เป็นแบบไหน ตราบที่เรายังหายใจแม้ต้องใช้เครื่องช่วย ความดันโลหิตยังมี หัวใจยังเต้น นั้นหรือคือ ความหมายของการมีชีวิต ตั้งแต่ ขึ้นชั้นปี 4 เคยได้มองเห็น ร่างเล็กๆ บอบเบา นอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง สิ่งที่แสดงว่ายังมีชีวิต คือ หน้าอกที่เคลื่อนที่ขึ้นลง ร่างน้อยๆ มีสายยาง ที่ใช้เพื่อความจำเป็นในการดูแล สายนำ้เกลือ สำหรับให้ยา สายยางเพื่อป้อนอาหารเหลวให้ สายระบายของเสียของร่างกาย และสายอ๊อกซิเจน แน่นอนเวลาทำหน้าที่ของมันอย่างดี นิสิตปี 4 ได้ขึ้นเป็น เด็กปี 5 และ วันที่เป็น Extern ปี 6 เมื่อวนมารับผิดชอบวอร์ดนี้ ก็จะได้เจอน้องน้อยนอนอย่างเงียบเหงา คนเดียว จนวันหนึ่งได้คุยกับรุ่นพี่เรื่องของน้อง ว่าเจอน้องมาหลายปีแล้ว ไม่ค่อยมีใครมาเยี่ยมน้องเลย เอาจริงๆ ผู้ป่วยในห้องนี้ ก็แทบไม่ค่อยมีญาติมาเยี่ยม หมอรุ่นพี่ได้เล่าให้ฟังว่า พี่เจอน้องนอนแบบนี้มาตั้งแต่เป็นนิสิตแพทย์ปี 4 จนวันนี้พี่เป็นหมอ ตอนนี้น้องอายุ ราวๆ 8 ขวบ น้องเป็นลูกคนแรกของครอบครัว พ่อและแม่รอคอยลูกคนนี้มานาน ตอนน้องเกิดมาสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง มีปัญหาพัฒนาการช้าร่วมด้วย คืนวันหนึ่งตอนอายุ ขวบกว่าๆ น้องถูกมา รพ เพราะมีอาการป่วยหนักเข้าขั้นวิกฤติ หมอที่รักษาได้สอบถาม พ่อกับแม่ ว่า หากเกิดอะไรขึ้น จะให้ปั้มหัวใจ และสอดท่อช่วยหายใจหรือไม่ โดยอาจารย์หมอ อธิบายผลที่เกิดตามมา ในเวลานั้นพ่อและแม่ตัดสินเลือกที่ให้ทำทุกอย่างเพื่อรักษาชีวิตลูก วันนั้น อาจารย์หมอก็สามารถยื้อชีวิตน้องกลับมาได้ แต่...จากคืนวันนั้น นอนก็อยู่ในสภาพเป็นเจ้าหญิงนิทรา ที่มิอาจจะหาเจ้าชายมาจุมพิตให้ตื่นได้ เหมือนในนิทาน แรกๆ พ่อแม่ก็มาหาน้องทุกอาทิตย์ ผ่านไปสักระยะ ครอบครัวคงมีภาระทั้ง จากหน้าที่การงาน การดูแลสมาชิกใหม่ที่เกิดขึ้นมา และเรื่องอื่นๆ ก็ค่อยๆหายไป เป็นเดือนละครั้ง หรือหลายๆเดือนครั้ง มาเยี่ยมน้อง เวลาที่ผ่านมาเกือบ 7 ปี น้องต้องนอนอยู่บนเตียงคนไข้อย่างเงียบเหงา ไม่มีสามารถบอกใครว่า หิว ร้อนไหม หนาวไหม มีเพียงคุณหมอ ที่เข้ามาดูอาการ และ ผู้ช่วยพยาบาลที่เข้ามาป้อนอาหารทางสายยางเช็คตัว หรือจับตัวน้องผลิก ตะแคง ก็จะพูดคุยทักทาย เล่าเรื่องต่างๆ ให้น้องฟัง เมื่อไรที่ ต้องไปดูแลผู้ป่วย ที่อยู่ในวอร์ดนี้ ก็จะมีคำถามว่า ความหมายของชีวิต นั้นมันคืออะไร วนขึ้นมาถามตัวเองทุกครั้ง เวลาที่เราต้องตัดสินใจจะเลือกเปิด ประตูที่จะหาโอกาสให้ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะต้องทำอะไร ขอให้แค่ยังมีลมหายใจอยู่ โดยอาจต้องนอนนิ่งช่วยตัวเองไม่ได้เลย ตลอดไป หรือเราจะเลือกเปิดประตู ที่ปล่อยให้ ชีวิตของเรามีอิสระ ที่จะโอกาสได้เดินทางไปสู่ดินแดนใหม่ ตามกฎของธรรมชาติที่ทุกคนก็ต้องไปสู่ปลายทางนั้นเหมือนกัน เรื่องที่เล่านี้ เราไม่ต้องการตัดสินว่าเปิดประตูถูกหรือผิดบาน แต่อยากให้เราตั้งคำถามกับตัวเราและทุกคน ให้ใช้สติคิดให้ดี ก่อนจะเลือกเปิดประตูบานแห่งนาทีชีวิตอาจเป็นประตูของเราเอง หรือ ประตูแห่งชีวิตของคนที่เรารักมาก
|
แมวเหมียวลายสีชมพู
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] Link |
||||||||||||||
