อยากไป nyc จัง

มาแอบอ่านคนอยู่ไกลบ้านค่ะ เราไม่เคยอยู่ต่างประเทศนานๆแล้วไม่ได้กลับบ้านนะคะ เคยแต่อยู่โรงเรียนประจำนานมากแล้วไม่ค่อยได้กลับบ้าน เป็นงี้ตั้งแต่เด็ก ช่วงแรกๆเหง๊าเหงา ร้องไห้ทุกวัน สวดมนต์ยังร้อง เข้าใจเลยว่าเหงาจับใจมันเป็นยังไง แต่คงเทียบไม่ได้กับ จขบ. ม้าง

แต่ที่ จขบ. บอกว่าอยู่ห่างพ่อแม่ทำให้เรียนรู้เยอะ อันนี้เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ สู้ๆนะคะ

ยังไงในเวปบลอค ยังมีเพื่อนๆอีกเยอะนะคะ มาเป็นกำลังใจ แล้วขอให้ทำร้านได้ประสบความสำเร็จอย่างที่หวังนะคะ

สู้ๆคับ

แวะมาทักทายพร้อมคิดถึงบ้านด้วยคนค่ะ
ปลายปีนี้จะได้กลับไหมน้อ อยากกินเต็มทีแล้วค่ะ

จขบ.สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ


ปล. น้องพระอาทิตย์น่ารักจังค่ะ

ก๊ากกกกกก ทำไมเขียนผิดไปได้ขนาดนี้
พานดาวหมายถึงปีนี้จะได้กลับบ้านไหมน่ะค่ะ

ไม่ได้อยากกินอะไรสักหน่อย
สมองก็คิดถึงแต่เรื่องกิน อายจัง อิอิ

ขอบคุณนะคะที่แวะไปทักทายเจ้าเตี้ย ยังงัยก็จะเป็นกำลังใจให้นะคะ คงจะคิดถึงบ้านน่าดู ยังงัยให้อดทนนะคะ เพื่ออนาคตจ้า แล้วแวะมาทักทายเจ้าเตี้ยใหม่นะคะ บาย ยินดีที่ได้รู้จักคะ

สู้นะคะ ส่งกำลังใจให้ค่ะ

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ

ส่วนแพนด้า คงยังจำได้ค่ะ แค่ 4 ปีเอง พี่ชายเราไปทำงานที่ตจว. ไม่ได้กลับบ้านตั้งหลายปี แต่พอกลับมาบ้าน ลูก ๆ (สุนัข) ที่บ้านยังจำได้สั่นหางดิ๊ก ๆ ใส่เลยค่ะ

สู้ๆค่ะ..

สู้ต่อไปทาเคชิ
ลัดฟ้ามากับสายโทรศัพท์ครับ

สู้ๆๆๆๆๆๆคะ ถ้าคิดถึงเมืองไทยมากก็ลองโทรกลับ เมืองไทยหาพ่อหาแม่บ้างนะคะจะได้หายคิดถึง ปล.ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

ที่นี่ก็ตกค่ะ คุณข๋าฝนน่ะ
แถวที่เค้าทำนา กันมันไม่ค่อยตกหรอกค่ะ

กรี้ดๆๆ นี่คุณหญิง
ไปเอาคำอวยพรมาจากไหนเจ้าค่ะ

ต๊ายย อลังการมากมาย < โชคเอ !!! > มารับพรค่ะ

สาธุ กรี้ดๆๆๆ

เข้าใจ ๆๆๆ อารมณ์นี้เนี่ย

เป็นกะลังใจให้จ้า

พอดีคิดถึงบ้านเหมือนกันคับ มาอยู่นี่ได้ 4 เดือนเอง คิดถึง เมืองไทย คนไทย และอาหารไทย เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคับ(มาช้าไปหน่อยเน้อะ)