ดวงตะวันของผม : ตอนที่ 5 : คำอธิษฐานถึงดวงดาว เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ผมขอบันทึกเรื่องราวเหล่านี้เพื่อให้แด่เด็กน้อยคนนึง ผมหวังว่าสิ่งที่ผมเขียนลงไปจะทำให้เด็กน้อยคนนึงคนนี้ ได้รับรู้อยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง และผมจะรอคอยการกลับมาของเขาไปตลอดชีวิต ของผมเอง ความเดิมตอนที่แล้ว เมื่อมีพายุก็ต้องมีฝนฟ้าตามมาทุกครั้งนั่นเป็นกฎของธรรมชาติที่คนส่วนใหญ่รู้ดี แต่กฎของชะตาชีวิตใครเป็นคนกำหนดให้ต้องมีสายฝนซัดมาทับถม ความทุกข์โศกให้กลับมาที่เดิม...ข่าวร้ายข่าวแรกยังไม่ทันจืดจาง นี่จะต้องเตรียมตัวเพื่อยอมรับความเจ็บปวดกับข่าวร้ายข่าวที่สองอีกแล้วรึยังไง.......         "ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์และปฎิหารจากดวงดาวบนท้องทั้งฟ้ามีจริงขอให้ผมได้เจ็บแทนแม่ ทรมานแทนแม่ และถ้าจะมาพรากความตายไปก็ขอให้ผม ได้ทำหน้าที่ของลูกด้วยการเอาชีวิตผมไปแทนแม่ผมด้วยเถิดนะคับ" ผมได้ยินคำอธิษฐานนี้จากหนุ่มน้อยที่ยืนพิงหน้าต่าง มือถูกยกกุมไว้ที่อก และ แหงนหน้ามองฟ้าพร้อมน้ำในตาที่ปริ่มล้นอยู่ในขณะนี้ ไม่กี่วันผ่านไป ในเวลาค่ำคืนที่แสนสงบ แต่เจ้าตะขาบตัวร้ายที่ผมไม่รู้ว่าเกิดจากอำนาจของดวงดวงที่ชั่วร้ายดวงไหน คลืบคลานเข้ามากัดที่ซอกคอ ของหนุ่มน้อยผู้โชคร้ายคนนี้ ที่โตมาด้วยความทะนุถนอมจากคนรอบข้าง ไม่น่าเชื่อว่าไอ่ตัวเล็กยอมอดทนกับความเจ็บปวดโดยที่ไม่บอกใครเพราะเชื่อว่านั่นคือผลจากคำขอของดวงดาวบนท้องฟ้าในคืนนั้น เชื่อว่าความเจ็บปวดนี้ คือความเจ็บปวดแทนแม่ของตัวเอง ผมรู้เรื่องเมื่อหลายวันถัดมา และทั้งๆที่ใจผมบอกว่าคำขอจากดวงดาวนั้นมันไร้สาระและไม่มีทางเกี่ยวข้องกันหรอก แต่ผมกลับปลอบใจไอ่ตัวเล็กว่า เรื่องร้ายๆผ่านไปแล้ว ต่อไปคงจะมีแต่เรื่องดีๆแล้วหละเนอะ... แต่ผมก็ต้องเสียใจที่คำปลอบใจของผมทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่หลอกลวงเหลือเกิน เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ตัวเล็กเริ่มมีอาการปวดหัวพร้อมกับอ้วกออกมา อยู่บ่อยๆครั้ง จนคืนหนึ่งที่ทุกคำกำลังหลับไหล แต่ไม่มีใครรู้ว่าในห้องนอนที่บุฝาผนังด้วยไม้สักเป็นท่อนๆนั่น มีเด็กกนุ่มคนนึงกำลังร้องไห้เพราะความเจ็บปวดทางใจ และกายจากอาการปวดหัวจนหมดสติอยู่บนพื้นไม้ในความมืด ด้วยความรักและความเอาใจใส่จากทุกคนในครอบครับทำให้ไอ่ตัวเล็กถึงมือคุณหมอได้ในเวลาไม่นานนัก แล้วรุ่งเช้าวันถัดมา อากาศที่สดใสแต่ก็ไม่ได้ทำให้สีหน้าของทุกคนที่เฝ้ารอคำตอบจากคุณหมออย่างใจจดใจจ่อ สดใสตามไปด้วยเลยแม้แต่น้อย ข่าวร้าย...คือที่ผมเห็นไอ่ตัวเล็กปวดหัวและอาเจียนอยู่บ่อยครั้งเกิดจากเนื้องอกในสมองไปกดทับเนื้อสมองให้ต้องทุกข์ทรมาน และผลกระทบต่อจากนี้คืออาการปวดหัวที่จะรุนแรงขึ้น ความสับสนกับความคิด ความทรงจำอาจขาดๆหายๆ และบางครั้งอาจ ทำให้ควบคุมตัวเองไม่ได้ และสิ่งที่ทำให้ผมต้องแปลกใจเป็นอย่างมาก เมื่อผมยังเห็นรอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้าขาวซีดของไอ่ตัวเล็กเมื่อรับรู้ข่าวร้ายนี้ ผมคิดว่าไอ่ตัวเล็กของผมคงไม่อยากให้ทุกคนกัลวลใจกับเรื่องนี้ แต่ผมก็คิดไม่ถูกทั้งหมดซะทีเดียว เมื่อมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสองคน "บอลล์เป็นแบบเดียวกับแม่แล้ว คำขอของบอลล์เป็นจริงแล้ว ต่อจากนี้บอลล์จะรับรู้ความทรมานที่แม่ได้เจอมาทั้งหมด และความเจ็บปวดทั้งหมดจะต้องอยู่กับบอลล์คนเดียวเท่านั้น ดวงดาวดวงนี้นี้ศักดิ์สิทธิ์จริงๆนะพี่อู๋ ขอบคุณดาวจังเลย" คืนนั้น...ผมกลับบ้านที่ผมต้องนอนอยู่เดียวดายในบ้านตามลำพังทุกๆวัน ผมเดินขึ้นมาอีกชั้นที่สูงกว่าเดิม พยายามเปิดประตูระเบียงบ้านที่ไม่ได้แตะกลอนประตูมันมา 5 ปี 5 ปี ที่ผมไม่ต้องอาศัยดวงดาวบนท้องฟ้าเป็นเพื่อน เพราะดวงดาวได้ส่งเด็กน้อยคนนึงมาเป็นทุกๆอย่างให้กับผม ผมเปิดมันได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน เหมือนจะบอกให้ผมรู้ว่าผม...ไม่มีวันได้สิ่งที่ผมต้องการมาง่ายๆอย่างงั้นแหละ เมื่อประตูถูกเปิดออก ผมเดินไปที่ริมระเบียงอย่างสิ้นหวัง ค่อยๆปีนขึ้นไปที่ราวระเบียง แล้วกระโดดลงมา   บนหลังคาที่สร้างขึ้นเป็นแนวราบพาดต่อมาจากตัวบ้าน ผมค่อยๆก้าวไปตามข้อต่อของหลังคา เพื่อให้มั่นใจว่าหลังคาจะไม่ทะลุให้ผมตกลงไปซะก่อน  ผมหยุดเดินเมื่อถึงจุดกึ่งกลาง แล้วเงยหน้ามองขึ้นไปบนฟ้าในทิศเดียว กับที่ตัวเล็กเคยมอง แล้วมือทั้งสองข้างของผมก็ยกขึ้นกุมไว้ที่อกโดยไม่รู้ตัว  ปากผมเริ่มขยับ "ผมเคยมีชีวิตอยู่ด้วยความรู้สึกอ้างว้างมา 10 กว่าปี วันนึงก็มีเด็กคนนึงมาขอให้ผมสาบานว่าผมจะต้องอยู่ดูแลเค้าไปตลอดชีวิต ถ้าไม่อย่างนั้นเค้าจะต้องมีอันเป็นไป..... 5 ปีผ่านไป ผมยังไม่เคยผิดคำปนิธานที่เคยให้เอาไว้เลยนะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้หละฮะ "ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเด็กน้อยคนนึงคนนั้น เป็นฝีมือของดวงดาวจริง" "ถ้าดวงดาวสามารถกำหนดให้คนเราเจ็บแทนกันได้ ตายแทนกันได้จริง" "ผมขอมอบชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งหมดให้กับสิ่งเลวร้ายทั้งหลาย" "เพื่อทดแทนให้เด็กน้อยที่ฉุดผมขึ้นมาจากความเดียวดายเมื่อ 5 ปีก่อน" "ได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไหม...ให้พี่คนนี้ได้ดูแลน้องจนลมหายใจสุดท้ายของพี่เองดั่งคำสัญญา" "คำสาบานที่เคยให้ไว้ได้ไหมคับ........"       "ดวงดาว"       ไม่นานฤดูกาลก็เปลี่ยนผัน ความหนาวเข้ามาแทนที่สายฝนโปรยปรายและผมก็หวังว่าลมหนาวจะพัดเอาความเศร้าโศกไปพร้อมกับหยาดน้ำฝนด้วย ต้นปีในฤดูหนาว เป็นวันสำคัญของไอ่ตัวเล็กและครอบครัว แม่ไอ่ตัวเล็กต้องเข้ารับการผ่าตัดใหญ่ เพื่อตัดเอาเนื้อร้ายที่กัดกิดความสุขของทุกคนตลอด ระยะเวลาครึ่งปีออกไป การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี และผมก็ได้เห็นภาพความประทับใจที่ผมคงไม่สามารถเห็นจากที่ไหนได้อีกหลังการผ่าตัดของนางฟ้าของไอ่ตัวเล็ก ไอ่ตัวเล็กของผมได้แปลงกายเป็นเทพารักษ์คอยดูแลผู้ซึ่งเป็นที่รักที่สุดในโลกอย่างใกล้ชิด เช็ดหน้า เช็ดตัว คอยสางผม ทาผิวที่แห้งกร้าน แม้กระทั่งเช็ดของเสีย ด้วยมือของตัวเอง ผมก็ยังคงเห็นรอยยิ้มของไอ่ตัวน้อยอยู่เสมอ  ไอ่เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าคงไม่รู้เลยว่ารอยยิ้มของเจ้ามีความหมายต่อคนรอบข้างเพียงใด... อาการของนางฟ้าของไอ่ตัวเล็กดีขึ้นมากหลังจากผ่าตัดได้ไม่นานก็เหมือนกับว่าทุกคนจะกลับมาดำเนินชีวิตตามปกติได้อีกครั้ง และก็ถึงเวลาที่ตัวเล็กต้องเข้ารับการรักษาเป็นคนต่อไปที่ไกลเกินกว่าคนธรรมดาอย่าผมจะมีสิทธิ์คิดอยากไป   ใกล้ถึงวันต้องจากกันแล้วสิ นานเท่าไหร่ ไอ่ตัวเล็กของผมจะหายไหม คำขอร้องของผมถึงดวงดาวจะสำฤทธิ์ผลหรือไม่ อนาคตเท่านั้นที่รู้       โปรดติดตามตอนต่อไป **เพลงทุกเพลงใน Blog แห่งนี้เป็นเสียงของไอ่ตัวเล็กของผมทั้งหมดนะฮะ   Create Date : 13 กรกฎาคม 2550 14 comments Last Update : 11 พฤษภาคม 2551 23:32:42 น. Counter : 541 Pageviews. Share Tweet

อ่านทีเดียว 2 blog ติดเลย เป็นกำลังให้ทุกๆคนนะครับ เข้มแข็งเข้าไว้   โดย: jone500 (max_pressure ) 13 กรกฎาคม 2550 21:48:41 น.

ฟังเพลงแล้วแบบว่ามันออกมาจากอารมณ์จริงๆ ที่ไม่ใช่อารมณ์ประดิษฐ์แต่อย่างใด ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจที่มอบให้นะครับ   โดย: DJ BrYaN 13 กรกฎาคม 2550 22:52:15 น.

สองวันที่แล้ว เน็ตที่บ้านเจ๋ง เพิ่งเข้าได้ โหอัพบล๊อกตั้งเยอะแล้ว เดี๋ยวขอเวลาไปอ่านก่อนนะ   โดย: อารัย อารัย ก็หมู 14 กรกฎาคม 2550 1:24:38 น.

เข้ามาเป็นกำลังใจให้ตัวเล็กค่ะ สู้ๆๆๆน้า ถ้าทุกสิ่งเกิดจากดวงดาวจริง ขออธิฐานกับดวงดาวด้วยคน ขอให้คำขอร้องของ จขบ ถึงดวงดาวสัมฤทธิ์ผล....   โดย: อ้วนกลม 14 กรกฎาคม 2550 2:57:13 น.

เข้ามาอ่าน รอบดึก และ จะติดตาม และ เป็นกำลังใจให้ ต่อไปนะ   โดย: แบคเองคร๊าบ IP: 124.120.16.175 14 กรกฎาคม 2550 4:27:06 น.

ในฐานะที่ เรียนรู้ ศาสตร์มาหลายศาสตร์ โดยเฉพาะ ในเรื่องที่มองไม่เห็น ผมมีคำอธิบาย และขอ้แนะนำพอสมควร แต่ผมก็รู้ว่า ตัวเล็กไม่ฟัง แล้วก็ไม่เชื่อหรอก รวมทั้งครอบครัวเขาด้วย อ่านแล้วซึ้งนะ วันหนึ่ง ถ้าใครจากไป หรือ ทุกคนต้องจากไป แล้วบันทึกนี้ ได้ทำเป็นหนังสือ ก็คงมีคนอ่านมาอึ้งๆ กับชีวิตจริงที่เกินนิยาย ขอบคุณนะที่ทำให้ได้รับรู้ แง่มุม ดีๆ ของคนที่ผมรู้สึกดี แล้วเริ่มรู้สึกว่า มีอีกหลายคนที่เหมาะกับตัวเล็ก ที่ผ่านมาก็คิดว่าสนิทกับตัวเล็กนะ แต่ตอนนี้ เริ่มรุ้สึกเหมือน เราเป็นแค่คนที่ผ่านมา ในท่ามกลางสี่แยก ที่ผู้คนมากมาย ดีใจแทนน้องชายด้วย ที่มีคนรักและดูแล ขนาดนี้ แม้แต่อ๊ะอู๋เอง ก็ดูแล ห่วงใย และ ฯลฯ หลายๆ อย่าง อ่านแล้วปลื้มแทน ถ้าไม่นับเรื่องร้ายๆ ที่มีเข้ามา นี่คงเป้นนิยายที่เจ้าชายแสนสุข จบอย่างมหัศจรรย์ แต่นี่คือชีวิตจริง ทุกอย่างเป็นไปเพราะกรรม ไม่ใช่คำอธิฐานขอจากใคร แต่การอธิฐานขอ มันจะมีผล ก็ต่อเมื่อกำลังของใจ กำลังของบุญ พื้นฐานที่เรามีอยู่ .. ถ้าผู้มีพลังจิต พลังบุญสะสมอย่างเข้มข้น อย่างคนที่ไม่เคยโกหกเลย .. แค่อธิฐาน หรือพูดอะไรออกไป ก็เป็นจริงได้โดยง่าย มันก็ปลีกย่อยเยอะนะ เรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นเนี่ย ผมรู้จักกับหมอดูเทวดาคนหนึ่ง ซึ่งได้รับการยอมรับว่า ดูแม่น แล้วดูอดีตกรรม รวมถึงบอกวิธีการแก้กรรมที่ถูกต้องได้ ถ้าบอลล์ และที่บ้าน เขายอมเชื่อเรื่องพวกนี้ก็คงดี เพราะนี่ไม่ใช่เรือ่งหลอกลวง แต่ผ่านการพิสูจน์ มาหลายปี ทั้งผู้ทรงธรรม และผู้ที่น่าเชื่อถือหลายๆ ท่าน ก็บอกว่า หมอดูคนนี้ ดีจริงๆ และเหมือนหมอ ที่จ่ายยาได้ถูกโรคจริงๆ ถ้าดวงดาวอธิฐานได้ ผมก็ขออธิฐานตรงนี้เลยละกัน ขอให้น้องบอลล์ และทีบ้าน เชื่อผมซักนิด แล้วลองไปให้หมอพีร์ ได้ดู และบอกทางแก้อีกหนทางหนึ่งให้.. ฯลฯ ผมทำบุญเยอะนะ แต่อดีต ผมก็ฆ่าคนมาเยอะ เลยไม่รู้ว่าบุญปัจจุบันจะพอใช้หรือเปล่า แต่ก็ขอให้บุญที่ทำไว้ ในทุกๆด้าน โดยเฉพาะที่เป็นมหากุศล เป็นมหาทาน ที่ทำมาเป็นประจำ ส่งให้น้องบอลล์ และครอบครัว พ้นเรื่องร้ายๆ สุขภาพแข็งแรง และเจอหนทางแก้ไข และพบรักษาที่ถูกทาง ไม่ต้องทนทรมาน กลับมาเป็นครอบครัว ที่เป็นสุขทั้งกายและใจ สมบูรณ์แบบ ถ้าผมหวังได้ ผมคงหวังให้ครอบครัวนี้ มาสนใจและเชื่อทางศาสตร์ที่มองไม่เห็นบ้าง เพราะมันมีจริง และมันอัศจรรย์เหนือกว่า วิทยาศาสตร์มากมาย ความหวังสุดท้าย ผมหวังจะให้ น้องบอลล์ และครอบครัว รวมถึง เพื่อนๆ ในบล๊อก และที่รู้จักผมทุกคน มีความสุข และอยู่ไปนานๆ นานพอที่จะเห็นความสำเร็จในอัลบั้มต่อไปของผม และถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้ทุกคนอยู่ ทัน มางานศพของผม ความทุกข์ที่กลัวที่สุด คงไม่มีอะไรเกิน กว่าการใส่ชุดดำ ไปนั่งมองรูปของคนที่เรารัก หร้อเพื่อนเรา ที่มีธูปปักอยู๋ข้างหน้า แต่ผมคงสบายใจ ที่ผมจะจากโลกนี้ไป ในขณะที่มีคนที่ผมรู้จัก มากินข้าวต้มในงานผม อิๆๆๆๆ วางแผนไว้แล้วด้วยนะ ว่าจะทำพินัยกรรมไว้ว่า งานศพโจโฉ ห้ามแต่งดำ ให้ทำเป็นปาร์ตี้ย่อยๆ ใส่ชุดสีสดใส มีการแสดงเต็มที่.. ถ่ายทอดสดไปทั่วโลก.. แหม.. ก็ผมมั่นใจนินา ว่า ชาตินี้ผมทำดีเพรียบ ตายไป ผมตายสบายแน่ แค่นี้ คนเขายังบอกว่า ชาติหน้า ถ้าอยากดัง ยังดังกว่าป้าเบริ์ดได้ซะ.. แต่ขอให้แบ่งมาชาตินี้บ้างเหอะเน๊อะ.. แหม.. จากซึ้งๆ มา บ้าอีกแระ .. ว่างๆ เราจัดมีทติ้ง กันดีกว่าม๊ะ นัดรวมพล คนรักตัวเล็ก อยากเจอทุกคนจัง... หาที่จัด มีร้องเพลงโชว์กันด้วยดีก่า.. หุๆ ๆ   โดย: Jocho_Cup 14 กรกฎาคม 2550 13:00:20 น.

ลืมไป ลิงก์ หมอดูทีว่าลองแวะไปอ่านงานของเขาซิ //dungtrin.com/mag/?20.fortune   โดย: Jocho_Cup 14 กรกฎาคม 2550 13:02:24 น.

กำลังงงๆ ขอทบทวนวรรณกรรมก่อนนะครับ อ๊ะอู๋ 13 กรกฎาคม 2550 22:34:31 น. ====================== เช่นดียวกันครับ ยินดีที่มาเยี่ยมยาม   โดย: naigod 15 กรกฎาคม 2550 9:08:54 น.

เพิ่งได้เข้ามาอ่านครับ ย้อนอ่านแล้วทุกตอน... สู้นะครับ...ยิ้มเยอะๆ   โดย: toe_knee 15 กรกฎาคม 2550 14:29:20 น.

บอกน้องด้วยนะคะว่าคิดถึง และเป็นห่วงเสมอ   โดย: โบบี๋(Tequila Girl) IP: 125.25.129.131 15 กรกฎาคม 2550 18:50:13 น.

ตอนนี้นางฟ้าของบอลล์ยังไม่หายดีเลย ยังรอคอยดาวดวงไหนสักดวงมาช่วยให้นางฟ้าของบอลล์หายทุกข์ได้สักที   โดย: เด็กน้อยคนนั้น (เจ้าชายในนิยาย ) 20 กรกฎาคม 2550 17:22:12 น.

เป็นกำลังใจให้นะ คนเราทุกคน ก็มีปัญหาคนละแบบ สู้และ อย่าท้อถอย   โดย: พี่บี IP: 58.8.197.83 25 กรกฎาคม 2550 22:40:37 น.

จะคอเป็นกำลังใจให้เธอหายเนื่อย จะเป็นดั่งสายลมพัดมาห่วงใย เป็นกำลังใจให้อีกคนนะค่ะ เจ้าตัวเล็กคงจะหายดีนะค่ะ เพราะความดีจะคุ้มครองเค้านะคะ สู้ๆนะคะ ขอบอกนะค่ะ คุณเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยค่ะ   โดย: นางฟ้าผู้คอยเปลี่ยนสีของเมฆ IP: 222.123.130.245 28 กรกฎาคม 2550 11:52:21 น.

โดย: PutterZ (ToppuT ) 19 ตุลาคม 2550 14:03:52 น.

• เจ้าชายในนิยาย
• CrazyGuy
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com