|
15 สิงหาคม 2555
|
|
|
|
นั่งรถไฟไปตลาดร่มหุบ (2)
แผนก็คือจะนั่งรถไฟฟ้าไปลงสถานีวงเวียนใหญ่ก่อน 8.25 น.ซึ่งเป็นเวลารถออก ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง เดินทอดน่องเรื่อยๆ เพื่อรอขึ้นรถไฟสายแม่กลองเวลา 10.10 น.
เช้าวันเข้าพรรษา 2555 ออกจากบ้านช้ากว่าที่คิดทำให้ไม่แน่ใจว่าจะไปทันเวลารถออก ตัดสินใจไปแท็กซี่แทน 7.40 น ถึงสถานีวงเวียนใหญ่ เห็นรถไฟกำลังจะออก ก็ทอดน่องไปเรื่อยๆ เพราะยังไม่ใช่ขบวนที่ต้องการ แต่แม่ค้าวิ่งกระหืดกระหอบแซงหน้า คนปล่อยรถเรียกให้มาไวไว เลยวิ่งตามแม่ค้าไปซะอย่างนั้น เฮ้ย เรายังไม่มีตั๋วเลย ?
ทำอะไรไม่ได้แล้วเลยตามเลย ซักพักคนตรวจตั๋วมา บางคนมีก็ควักให้ตรวจ บางคนไม่มีก็นั่งเฉยกันไป สองข้างทางต้นไม้และบ้านเรือนตั้งอยู่ชิดกับทางเหลือเกิน โอกาสที่จะขยายเส้นทางเป็นรถไฟชานเมืองคงยากเต็มทน สถานีแรกที่หยุดคือ ตลาดพลูน่าจะเป็นสถานีรายทางเดียวกระมังที่ยังไม่โดนยุบเป็นที่หยุดรถ
มีคนขึ้นพอสมควร แต่ส่วนใหญ่ก็เกือบเต็มมาแต่วงเวียนใหญ่แล้ว น่ายินดีที่ทางรถไฟสายนี้ยังตอบสนองความต้องการในการใช้งานได้อย่างน่าพอใจ รถผ่านที่คลองต้นไทรและจอมทองโดยไม่หยุดให้ขึ้นลง ผ่านสะพานข้ามคลองด่าน ที่ครั้งหนึ่งนั้นผมเคยยืนดูรถไฟอยู่ริมทางจากวัดราชโอรสารามราชวรวิหารนั้นนั่นเอง
ป้ายหยุดรถต่อไปคือวัดไทรซึ่งครั้งหนึ่งนั้นผมเคยนั่งรอรถไฟเป็นเวลา หนึ่งชั่วโมงที่สถานีตลาดพลูเพื่อนั่งรถไฟแค่ 7 นาทีเพื่อมาลงที่สถานีนี้มาแล้ว เพียงเพราะอยากมาวัดไทรที่อยู่ติดกับทางรถไฟสายนี้นี่เอง
จากที่หยุดรถวัดไทร ไปวัดสิงห์ บางบอน การเคหะ รางสะแก รางโพธิ์ สองข้างทางเริ่มโล่งเป็นแบบต่างจังหวัดหน่อยๆ เริ่มมีชาวต่างชาติขึ้นรถ มีการจ่ายค่าโดยสารด้วยเพราะรถไฟฟรีนั้นมีเพื่อคนไทยเท่านั้น เชื่อแล้วล่ะว่า มหาชัยเป็นเมืองของชาวมอญและพม่าที่เข้ามาทำงานเต็มไปหมดจริงๆ
เนื่องจากผมไม่ได้ขึ้นไปรอบนขบวนรถไฟเลยได้ที่นั่งตอนซ้ายของโบกี้ ทำให้ถ่ายรูปป้ายสถานีและที่หยุดรถได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่สภาพแต่ป้ายนั้น ก็เหมือนจะไร้การดูแลจริงๆ ไม่ได้สวยงามเหมือนในเส้นทางสายหลักเลย เผลอไปหน่อยเดียว รถไฟลอดใต้ถนนพระรามสองไปตอนไหนเนี่ย ?
รถไฟเข้าเขตจังหวัดสมุทรสาคร พรมแดน ทุ่งสีทอง บางน้ำจืด คอกควาย บ้านขอม คลองจาก ในที่สุด ข. 4341 ก็มาหยุดที่สถานีปลายทางมหาชัย ขณะนี้เป็นเวลา 8.40 น. มีเวลามากพอที่จะเดินเที่ยวชมที่ท่องเที่ยวใกล้เคียง ที่ผมแนะนำได้ก็ศาลหลักเมือง และป้อมวิเชียรโชฎกซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก แต่ผมเห็นจนเบื่อแล้วผมเดินทอดน่องไปยังท่าเรือข้ามฟากเพื่อข้าไปท่าฉลอม
ยังมีเวลาราวหนึ่งชั่วโมงก่อนที่รถไฟสายแม่กลองจะออกเดินทาง ผมตัดสินใจที่ไปเที่ยววัดช่องลม ตอนแรกคิดจะเดินไปด้วยสองเท้า แต่ในที่สุดตัดสินใจนั่งมอเตอร์ไซค์ดีกว่า เพื่อเป็นการประหยัดเวลา ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง หากเดินมาแค่แค่วงเวียนคงหอบจับ ไม่คุ้มกับค่ารถ 15 บาทแน่ๆ
จากหน้าวัดผมตัดตรงไปด้านหลังริมแม่น้ำ ทอดสายตาไปยังปากอ่าว ทิวทัศน์นั้นยังคงสวยงามไม่เปลี่ยนแปลง ด้านขวามือเป็นโรงเรียนอันนาลัย ที่มีสัญลักษณ์เป็นรูปปั้นนักบุญอันนารูปหญิงสาวใจดีโอบกอดเด็กสาว ด้านขวามือเป็นร้านอาหารสองร้าน ที่ผมเคยกินประจำคือร้านกันเอง
Create Date : 15 สิงหาคม 2555 |
|
4 comments |
Last Update : 10 มิถุนายน 2556 11:25:41 น. |
Counter : 2322 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
ผู้ชายในสายลมหนาว |
|
|
|
|