DEEP PURPLE ชมชื่นนาง
ฮ้า...นั่นรอยยิ้มหญิงงามใด สะอาดใสสงบสมน่าชมชื่น ผู้ผ่านทางหยุดพักมองตะลึงตื่น ปรมาณูแห่งหมู่คลื่นสะเทือนตา
ควบตรึงแน่นแกว่นกล้าวิเศษเสมอ และนั่นเธอ...เธอคือใคร ได้พบหน้า กระซิบหวานผ่านถึงใจไหวเวลา ระยะทาง ห่างหน้า นึกมาทวน
ละไมหวานพอประมาณที่อ่านได้ แต่แทรกเศร้าเหงาข้างในสายลมหวน ผลัดผลิบาน ชั่วไม่นาน เร่งแปรปรวน ตามสมควร คล้ายรอยยิ้ม เรื่อ ๆ จาง
ขอขอบคุณ ค่าความงาม ที่มอบให้ ขอบน้ำใจ ชโลมไว้ ใคร? อ้างว้าง ขานในห้วงนิทรา...วรา..วราง ถาง...พงรกปรกร้าง ความเข้าใจ
ศานติ เพียงใจ มกราคม ๒๕๕๒
หนาวผ่านเข้ามาเต็มฤดู สองข้างทางที่เคยครึ้มขจี บัดนี้เปลี่ยนเป็นซีดจาง แน่นอนว่าแล้งกำลังเร่งเดินทางเข้ามาเยือนในไม่ช้า
ต้นไม้นี่ดีนะปรับตัวได้เร็วกว่าคน
พวกมันรีบสลัดใบทิ้งลงพื้น มองดูผาดๆ เหมือนกับว่ามันแห้งหงิกเฉาตาย
แต่ที่ไหนได้เผลอแวบเดี๋ยวไม้ใหญ่หลายพันธุ์แอบผลิใบเล็กๆ ค่อยๆ สูดกินสายหมอกความชุ่มเย็นพอใจกับรสชาติน้ำค้างยามเช้า และแสงอุ่นๆ ของดวงตะวันที่ส่องเฉียงจากทิศใต้
สีสันต้นไม้ขณะผลิใบงามเตะตาได้ดีทีเดียว สำหรับผมนับเป็นของกำนัลจากธรรมชาติสองข้างทางขณะขับรถไปไหนมาไหน ดีกว่าจำเจมองซังข้าวและกองฟางหลังเก็บเกี่ยว
ขอโทษที...ไม่มีเวลาสืบถามผู้รู้ว่านี่คือต้นอะไร บันทึกเป็นภาพถ่ายไว้แล้วรีบโพสต์ขึ้นฝากเพื่อนๆ ในบล็อก ด้วยเกรงว่าจะห่างหน้าห่างตาไปหลายวัน
Create Date : 22 มกราคม 2552 |
|
3 comments |
Last Update : 24 มกราคม 2552 23:18:24 น. |
Counter : 807 Pageviews. |
|
|
|