บ่อยเลย ความมุ่งมั่นที่เคยมีอย่างเปี่ยมล้น ตอนนี้มันหล่นอยู่ที่ไหนก็ไม่ทราบ

ข้าพเจ้ามิแน่ใจว่า เป็นเพราะ พอได้รู้ว่า.. โลกแห่งความเป็นจริงมันช่างต่างกับภาพฝัน ก็เลยทำให้เสียกำลังใจ

ทางออกคือ ทำใจว่ะ.. สหาย

แล้วก็นึกถึงตอนที่สนุกนั่นแหละ (พร้อมกับลืมความโหดร้ายในโลกจริงไปชั่วคราว)

  

อืม เคยนะ ทุกวันนี้ เหมือนโดนเอาเปรียบเกินไป ทั้งๆที่ทำในสิ่งที่รักแท้ๆ แต่ปัจจัยอื่นทำให้เราคิดเป็นอย่างอื่น

  

เคยเป็นบ้างบางครั้งค่ะ
แต่ตอนนี้ความมุ่งมั่นกลับมาแล้วค่ะ 555

บางทีจะทำให้เกิดความมุ่งมั่นได้ ต้องมีเป้าหมายค่ะ

ถ้ามีเป้าเราก็จะทำให้ถึงเป้าได้

แต่มีอยู่ช่วงที่เราเป้าลางๆ ทำให้เราเรื่อยๆเปื่อยๆ เหมือนคุณเลย จะเขียนงานแต่ละที บางทีดองไว้จนเกือบปิดต้นฉบับค่อยส่ง

  

บางทีความมุ่งมั่นก็เหนื่อย
แล้วแอบไปนั่งพักผ่อนบ้างล่ะน๊า
เดี๋ยวก็มา
อย่ากังวลเลยน๊า

  

ตัวเองก็เคยเป็น ความมุ่งมั่นหายไปแต่หลังจากอ่านBlogของคุณความมุ่งมั่นของเรามันกลับมาแล้วจ้า เย้...ดีใจเราไม่ได้เป็นโรคประหลาด ตื่นเช้ามาออกกำลังกายแล้วสำรวมจิตใจเริ่มทำงานต่อ ฟังเพลงบรรเลงสร้างสมาธิ ช่วยได้นะ บางทีเราไม่ได้อยู่ในบรรยากาศสร้างสมาธิไง...เลยทำให้ธาตุไฟเข้าแทรก ลองดูนะ เป็นกำลังใจให้

  

อาการนี้เป็นบ่อย พอจะทำแล้วก้อนั่งค้างซะงั้น

ส่วนใหญ่จะหนีบความขี้เกียจไว้ แล้วเผลอทำความมุ่งมั่นหล่นทุกทีเลย

  

ท้อแต่อย่าถอยซิค่ะ...สู้ๆๆ

  

เจออะไร
ที่ผิดไปจากที่คาดไว้ใช่ไหมคะ

มองข้ามไป
แล้วเริ่มต้นใหม่นะคะ

  

เฮ้อ ทุกวันนี้มันยังไม่กลับมาเลยอ่ะ