keanu keanu keanu keanu keanu
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2553
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
27 ตุลาคม 2553
 
All Blogs
 
น้องนู 10 เดือน 4 วัน ความไม่มีโรคคือลาภอันประเสริฐ

Tue 26/10/2010 น้องนูเป็นหวัด

คืนวันพฤหัสที่ 14/10/2010 น้องนูไข้ขึ้น วันศุกร์แม่ส่งไปเนอสฯ ตอนเย็นไปรับ คุณครูบอกว่าอาการไม่ค่อยดี มีอาเจียนนม น่าพาไปหาหมอ วันเสาร์คุณหมอไม่เข้า แม่อยากหาหมอประจำที่เคยรักษาตอนต้นเดือน เพราะอาการคล้ายเดิม คือมีไข้กลางคืน ไอ อาเจียนนม มีน้ำมูก วันเสาร์แม่เลยยังไม่พานูไปรพ. เลี้ยงเองที่บ้านดูอาการไปก่อน นูก็มีอาการเดิม อาเจียนนมเป็นบางมื้อ น่าจะเพราะไอ aunt มานอนด้วย เลยลองไม่นอนแอร์ ย้ายมานอนชั้นล่าง กางมุ้งเอา เพราะชั้นบนหนาวมากเวลาฝนตก นูก็อาเจียนนมเป็นยกๆ

เช้าวันอาทิตย์เลยพากันไปหาหมอ คุณหมอบอกวนมาเป็นอีกรอบแล้วเหรอ ทำไมเร็วจัง พยาบาลบอกว่าน้องนูอยู่เนอสฯ คุณหมอถามว่าจะนอนรพ.ดูอาการไหม แม่มองหน้า aunt เอาไงดี ถ้านอนรพ.แปลว่าแม่ต้องหยุดงานอีกหลายวัน แต่เพื่อความสบายใจก็นอนดีกว่า รอบนี้คุณหมอไม่ได้ให้เคาะปอดดูดเสมหะแล้ว แต่ให้น้ำเกลือ (รอบก่อนไม่ได้ให้) น้องนูก็ร้องน่าดูตอนเจาะน้ำเกลือ แม่ร้องไห้สงสารลูกเข้ารพ.บ่อยเจ็บตัวอีกแล้ว aunt นึกว่าแม่ร้องไห้เพราะเสียดายเงินกับกลัวตกงานที่หยุดงานบ่อย ในหัวแม่คิดหลายเรื่อง แต่เรื่องที่ทำให้ร้องไห้คือสงสารลูก ขณะเดียวกันกับที่ร้องไห้ แม่ก็พูดกับ aunt ถึงเรื่องลางานกับค่าห้องในรพ. ทำให้ aunt เข้าใจผิดว่า ร้องไห้เพราะเรื่องที่พูด แต่จริงๆ ไม่ใช่ นี่แหละแม่ ชอบทำให้คนเข้าใจผิดประจำ (ขอนอกเรื่องนิดนึง) แต่มีเพื่อนสนิทคนนึง ชื่อป้าเอ เขาจะรู้ว่าแม่เป็นแบบนี้ เพราะเขาเองก็เป็น ตอนเรียนหนังสือเวลาไปยืนหน้าร้านขายอาหาร เขาขายหลายอย่าง ทั้งข้าวขาหมู ราดหน้า แม่กับป้าเอจะไปยืนมองข้าวขาหมู แต่ปากสั่งราดหน้า ทำเอาคนขายงงต้องถามซ้ำ แล้วเราก็มาขำกันว่า ตามองอีกอย่าง แต่ปากพูดอีกอย่าง ทำให้คนงง

รอบนี้ได้นอนตึกเก่า เพราะตึกใหม่เต็ม เราไปรพ.เช้า ยังไม่ค่อยมีคน check out อันนี้ก็เป็นอุทาหรณ์อีกข้อนึง ถ้ามีคนให้เราเลือกว่าเอาเก่า หรือ ใหม่ ขอให้เราเลือก ใหม่ ไว้ก่อน ห้องพักที่ตึกเก่าแม่เลือกห้อง vip มี microwave และไม่เอาอาหาร เพราะนูทานน้อยเดียว แม่เอาอาหารแช่แข็งมาเวฟให้นูทานดีกว่า เมื่อไปถึงห้อง โถงทางเดิน เคาน์เตอร์พยาบาล ค่อนข้างเก่า และทึบ สมกับเป็นตึกเก่าจริงๆ ห้องก็กว้างขวางสะอาดสะอ้านดี แถมมีสวนดาดฟ้าให้ออกไปเดินเล่นได้ด้วย เหมาะกับคนที่ต้องกายภาพบำบัด หรือคนที่ต้องนอนรพ.นานๆ แต่เสียดายฝนตกทุกวัน แม่ไม่เคยอุ้มนูออกไปเดินเลย

ห้องน้ำ พื้น กระเบื้อง ผนัง เฟอร์นิเจอร์ ทุกอย่าง สมกับที่เป็นตึกเก่า คนก็ไม่ค่อยคึกคัก แม่อยู่กับนูเหมือนมาตากอากาศกันมากกว่า นานๆ จะมีพยาบาลแวะเอายามาให้ตามเวลา พยาบาลก็มาคนเดียว เช็ดตัวก็มาคนเดียว ตอนที่นอนตึกใหม่เรียกว่ามากันเป็นทีมงานคึกคักไม่ให้เหงาเลย

เป็นเรื่องน่าแปลกที่คืนวันพฤหัส ศุกร์ เสาร์ นูไข้ขึ้นทั้งสามคืน แม้กระทั่งเช้าวันอาทิตย์ที่มาถึงรพ.ก็ยังมีไข้ แต่เมื่อได้รับการ admit เท่านั้น เจ้าตัวไข้ก็เหมือนจะรีบบอกลาไปอย่างง่ายดาย เหมือนกับไข้กลัวการนอนรพ. โดยที่ยังไม่ได้รับยาใดๆ เลย

พยาบาลอธิบายว่า ที่มีไข้เพราะร่างกายมีเสมหะก็เลยต่อสู้กับเชื้อโรคทำให้เกิดเป็นไข้ แต่ตอนนี้ไข้ลดแล้ว นูมารพ.จะซนกว่าที่บ้าน ซนจนเข็มน้ำเกลือหัก เลือดกระฉูด จนพยาบาลต้องมาถอดน้ำเกลือออกให้ หลัง admit ไม่กี่ช.ม. แล้วบอกให้แม่ป้อนอาหาร ป้อนน้ำนูเยอะๆ และก็ซนจนตีลังกาจากปลายเตียงลงมาที่เก้าอี้ที่ aunt ยกมาไว้ปลายเตียง ลักษณะเหมือนทำม้วนหน้า โชคดีเอาขาลงไม่เป็นไร จนพยาบาลต้องยกที่นอนมาวางพื้นแทน แล้วขยับเตียงไปชิดริมห้อง จากนั้นนูก็ได้พื้นที่ห้องกว้างมากๆ เพราะเป็นห้อง vip เหมือนมีลานโล่งขนาด 3x3 ม.อยู่ตรงกลาง แล้วก็ก็ฟิตคลานไปกลางลานแล้วลุกยืนตลอดเวลา (จะไม่ยอมยืนใกล้ๆ ใคร)พอยืนได้ต้องให้ทุกคนนับ หนึ่ง สอง สาม สี่ ... ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะล้ม พอล้มก็ฟิตจัดลุกขึ้นยืนใหม่ ทำแทบตลอดเวลาจนดึกดื่นถึงจะยอมนอนหลับไป หรือนูเข้าใจว่าเรามาเปิดห้องเพื่อให้นูซ้อมลุกยืน

ยาที่ทานเป็น แก้ไอ ขยายหลอดลม และแก้แพ้ มียาหยอดจมูกเพิ่มมาอีกตัว ที่ตึกนี้ดีหน่อยมีที่วัดไข้เป็นแสงเลเซอร์ยิงใส่หน้าผาก ไม่ต้องรบกวนการนอนของนู เพราะนูแม้กระทั่งวัดไข้เฉยๆ ก็ยังร้องซะมากมายแม้ไม่ได้เจ็บอะไร อาจจะเพราะกลัว

แม่นอนรพ.ไม่เคยเปิดแอร์เลย รู้สึกว่ามันหนาวไป แต่นูก็เหงื่อออกแม้ก็ใช้พัดๆ ให้เอา อาการไอของนูกับอาเจียนนมก็มีเป็นระยะๆ แต่น้อยลงกว่าที่บ้าน เช้าวันจันทร์คุณหมอมาดูอาการแล้วบอกว่า จะนอนต่ออีกคืนก็ได้ หรือจะรับยาไปทานเองที่บ้านก็ได้ แม่เลยกลับบ้านดีกว่า ยาเหมือนเดิมกับที่หาหมอตอนต้นเดือนเลย

แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงจากการเข้ารพ.ครั้งนี้ก็คือ แม่กับพ่อตัดสินใจไม่ส่งนูกลับไปเนอสฯ อีกแล้ว เราไม่ได้โทษว่านูไม่สบายเพราะอยู่เนอสฯ มันอยู่ที่ตัวนูด้วยส่วนหนึ่ง นูเป็นภูมิแพ้อากาศ เนอสฯ เป็นห้องแอร์ แล้วอากาศตอนนี้ก็ปลายฝนต้นหนาว ทำให้นูเป็นหวัดทุกๆ 15 วันร่างกายไม่ได้พักเลย ถ้าแม่ส่งนูไปเนอสฯ อีก รอบนี้นูคงจะป่วยอีกทีสิ้นเดือนต.ค. มานอนรพ.กันอีกรอบ พ่อกับแม่ปรึกษากันครั้งใหญ่ ตัดสินใจเอานูไปเลี้ยงที่ไหนดี

ในหมู่บ้านมีบ้านคนที่เลี้ยงเด็กอยู่แล้วสองคน เป็นตากับยายอายุพอสมควรแล้ว มีหลานๆ ช่วยดูเด็กอีกแรง แต่พ่อเห็นว่าเด็กหลายคนแล้วกลัวเขาจะดูไม่ทัน ยิ่งเด็กแต่ละคนอยู่ในวัยเกาะยืน หัดเดิน กลัวจะล้มหัวฟาด ก็เลยไม่ฝากที่นี่

ที่บ้านคุณลุง (พี่ชายพ่อ) คนบ้านตรงข้ามรับเลี้ยง โดยเขาจะมาเลี้ยงให้ที่บ้านคุณลุง ที่แม่กังวลคือเรื่องบ้านคุณลุง ไกลจากบ้านเราประมาณ 50 โล ใกล้กับที่ทำงานพ่อ นั่นหมายถึงนูต้องนั่งรถไปกลับวันละร้อยโล นั่ง car seat ไปกับพ่อแด๊ด แต่เราก็ไม่มี choice ที่ 3 แล้ว นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดที่เรามี

วันอังคารที่ 19 ต.ค. 2010 แม่กับพ่อพานูไปให้คนเลี้ยงดูตัว ชื่อน้องกุ้ง กุ้งมีลูกแล้วสองคน เด็กๆ เรียนชั้นประถมกันแล้ว ตอนนี้กุ้งเลี้ยงน้องริต้าคนนึงซึ่งจะเลี้ยงถึงแค่สิ้นเดือนนี้ แล้วจะว่างเพราะแม่น้องริต้าจะออกงานมาเลี้ยงเอง เจอกันครั้งแรก แม่เห็นกุ้งอุ้มนู รู้เลยว่าเขาเลี้ยงเก่งกว่าแม่อีก ด้วยท่าอุ้มที่กระชับตัว ไม่เก้ๆ กังๆ แบบแม่ นูไม่ร้องเลย วันแรกที่ไปถึงพอรถจอด เด็กๆ และผู้ใหญ่มารับน้องนูเยอะมาก เพราะปิดเทอมลูกๆ หลานๆ พนักงานบ.คุณลุง และลูกพี่ลูกน้องน้องนู เด็กๆในซ.บ้านคุณลุง คนในซ.บ้านซึ่งสนิทสนมกันดีกับคุณลุง มาดูน้องนูกันใหญ่ แม่ว่าอยู่ที่นี้นูอบอุ่นมากกว่าที่บ้านเราเสียอีก แม่สามารถเดินไปเข้าห้องน้ำ ไปทานข้าวได้ โดยนูไม่ร้องตาม เพราะมี พี่ออยล์ พี่มายด์ พี่ป๊อบ พี่อ๊อตโต้ ฯลฯ มีป้า มียาย มีลุง มีป้า บ้านตรงข้ามอีกหลายคนช่วยกันอุ้มพานูไปเล่น แค่วันแรกนูก็หลับบ้านคุณลุงรอบนึง ไปหลับบ้านกุ้งรอบนึง และเล่นกับพี่ๆ ตลอดบ่าย แถมพี่ริต้าก็หวงนูมาก บอก “น้องหนูๆ ป้าไม่ต้องจับขวดนม หนูจับเอง” บางทีก็บอก “น้องๆ กินน้ำ” “น้องๆ กินนม” “นี่ลูกหนู” ริต้าคงสนุกเหมือนได้เล่นตุ๊กตา แต่เป็นตุ๊กตานูตัวใหญ่มากเกือบจะเท่าพี่ริต้าแล้วล่ะ

วันพุธที่ 20 ต.ค. 2010 แม่กับพ่อพานูไปส่ง แต่วันนี้แม่ออกไปกับพ่อ ลองให้นูอยู่กับกุ้งและเด็กๆ กันเอง บ้านคุณลุงอากาศถ่ายเทดีด้วย มีแดดส่อง แต่ไม่ร้อน เพราะมีทางให้ลมเข้าลมออก มีสนามหญ้ากว้าง ตอนเย็นๆ ปูเสื่อนั่งทานอะไรกันนูก็คลานเล่นอยู่บนเสื่อ จริงๆ นี่แหละคือวิถีที่แม่อยากให้นูโตมาแบบนี้ เหมือนกันแม่ตอนเป็นเด็ก แดดร่มลมตก นั่งเล่นในสวนปูเสื่อกับญาติๆ และนูก็ได้สัมผัสกับบรรยากาศอย่างนี้แล้วจริงๆ อย่างที่แม่หวัง นูคงจะหายป่วยเร็วขึ้น และไม่กลับไปเป็นหวัดบ่อยๆ อีกเหมือนตอนที่เลี้ยงในห้องแอร์

ที่นี่กุ้งเลี้ยงนูแบบไม่ใส่แพมเพอร์สด้วย สิ่งที่แม่สังเกตเห็นคือ ก้นนูไม่เป็นผดแดงๆ แบบเป็นๆ หายๆ อีกแล้ว นอกจากนั้น ยังดัดแขน ดัดขาให้นู และขัดขี้ไคลให้ด้วย ป้ามลเห็นขานูโก่ง กลัวว่าจะเดินขาพันกัน แบบพี่อ๊อตโต้ เลยให้เบอร์แม่โทรไปนัดคุณหมอดิเรกที่รพ.วิชัยยุทธ แม่นัดว่าจะไปปลายเดือนนี้แหละ บางทีการเปลี่ยนแปลงก็ทำให้เราได้เจอคนดีๆ สิ่งแวดล้อมดีๆ ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวเสมอไป ถ้าไม่เกิดวิกฤติที่นูป่วยเข้ารพ.ติดกันสองครั้ง ก็คงไม่เกิดโอกาสให้ได้เปลี่ยนแปลง ถ้าจะให้ดีกว่านี้คือเรื่องเดินทาง แม่อยากให้นูนอนที่โน่นซะเลย โดยแม่ไปนอนด้วย และเดินทางไปทำงานจากที่โน่น เราค่อยกลับบ้านกันสุดสัปดาห์ก็ได้ แต่พ่อนูเกรงใจคุณลุงแล้ว ฝากเลี้ยงไม่พอ แถมไปนอนอีก แต่คุณลุงคุณป้าก็บอกว่าถ้าแม่จะไปนอนให้บอกล่วงหน้าจะให้คนทำความสะอาดห้องนอนเล็กไว้ให้ แม่ก็เกรงใจ แถมพ่อเป็นคนติดบ้าน รักบ้านมาก ยังไงก็ต้องกลับ ก็จะกลายเป็นแยกกันอยู่พ่ออยู่ทาง แม่ลูกอยู่ทาง แม่เลยไม่รู้จะหาเหตุผลไหนที่แม่กับนูจะไปค้างบ้านคุณลุงซะที แม่ยอมขับรถมาทำงานไกล ดีกว่าให้นูนั่งรถไกลทุกวันนะ



Create Date : 27 ตุลาคม 2553
Last Update : 27 ตุลาคม 2553 13:46:29 น. 2 comments
Counter : 698 Pageviews.

 
สวัสดีคะแม่น้องนู
ปรบมือให้แม่น้องนูเลย ที่เอานูออกมาจากเนิสได้
อ่านมาเยอะ เด็กเนิสป่วยบ่อยคะ เหมือนแหล่งสะสมเชื้อโรค
อาเีดยวไม่ค่อยป่วยเพราะอยู่ใต้ถุนบ้านโดนทั้งแดดและลม ที่สำคัญ มีหมาอีกสามตัวด้วย ก็อยู่ได้ไม่เป็นภูมิแพ้ ไม่แพ้อากาศ
เราว่าเด็ก ๆ เหงื่อออกกันทุกคนนะ อย่าเครียดเรื่องเหงื่อลูกนะ คิดว่าเป็นการระบายของเสียออกก็ได้ เสียเหงื่อก็ดีไปอีกแบบ

ชอบบรรยากาศที่บ้านคนเลี้ยงแม่น้องนูนะ คนเยอะ จะได้รู้จักปรับตัวด้วย ได้เล่นได้เจอญาติ ๆ น่าสนุกดี อาเดียวอยู่คนเดียวไม่ค่อยได้ไปไหน เวลาไปไหนเจอเด็ก ๆ จะไม่กล้าไปเล่นกะเขาเลยละใครคุยด้วยก็ก้มหน้าตลอด

ลำบากหน่อยแต่ก็อดทนเพื่อลูกนะคะ

หรือไม่ค่อย ๆ หาคนเลี้ยงที่ไว้ใจได้แถวบ้าน ไม่ต้องรีบร้อนหาไปเรื่อย ๆ เพราะเรามีข้ออ้างบอกคุณลุงอยู่แล้วว่าบ้านไกล

เอาใจช่วยเสมอคะ

อาเดียวกำลังซนมากเชียวคะ เรื่องหัวโต นี่เร่ิ่มเป็นกังวลตรงไม่มีผมนี่ละ



โดย: ปันฝัน วันที่: 28 ตุลาคม 2553 เวลา:10:13:36 น.  

 
เพื่อนนูหายดีแล้วเน๊อะ เวลาลูกไม่สบายนี่แม่สะเทือนใจมากจริงๆ

เพื่อนตั้งไข่แว้ววว ภีมยังยืนเขย่งเต้นบัลเล่ต์อยู่เลย รอเค้าด้วยจิ๊


โดย: แม่น้องภีม (smartdevil ) วันที่: 28 ตุลาคม 2553 เวลา:15:49:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

NongNuDaddy
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add NongNuDaddy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.