เสียงกรีดร้องของหัวใจ

ห่างหายไปนานมากมาย กลับมาก็ขอระบายความคับแค้นในใจซะหน่อย ก็ไม่รู้ว่าจะมีใครเคยประสบปัญหาแบบเราบ้างหรือเปล่า ปัญหานั้นก็คือ.. การถูกบังคับให้ทำตามกฎ และระเบียบข้อบังคับทั้งหลายทั้งปวง อย่างที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ในที่ทำงาน ยกตัวอย่างเช่น

1. การแต่งกาย ( เราเข้าใจว่ามาตรฐานสากลเป็นอย่างไร แต่มาตรฐานของคนบางคนอันนี้ไม่เข้าใจ โดยเฉพาะคนอื่นทำไม่ได้ แต่ถ้าเป็นฉัน.. คนที่ออกกฎ.. สามารถค่ะ )

2. การเข้า-ออกที่ทำงาน ( จนไม่สามารถออกไปกินข้าวกลางวันข้างนอกได้ เพราะจะต้องได้รับการอนุญาติจากผู้บังคับบัญชาเป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น )

3. การบังคับลาหยุด.. หากบริษัทจะหยุดทำการ บริษัทจะบังคับให้พนักงานใช้สิทธิ์ลาพักร้อน แม้จะไม่ตัดเงินแต่เราจะตัดสิทธิ์ของพนักงานไปเรื่อยๆ หากวันลาของคนไหนหมดก็ให้เอาอนาคตมาใช้ และหากถึงขนาดไม่เหลือให้ยืมแล้วก็คงจะต้องใช้การหักเงินแทน ทั้งๆที่วันพักร้อนเป็นสิทธิตามกฎหมายที่พนักงานพึงมี พึงได้ แต่ท้ายที่สุดก็มาโดนหักออกไปอย่างหน้าตาเฉย มีใครรู้ไหมคะว่ามันถูกกฎหมายไหม เขาสามารถทำได้จริงๆเหรอ

4. การทำงานวันละ 9 ชั่วโมงนับตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึง หกโมงเย็นของทุกวันจันทร์ถึงวันพฤหัสบดี แต่หากเป็นวันศุกร์ถึงจะได้เลิกห้าโมงเย็น

5. ข้อบังคับที่ออกมาใหม่เพื่อบังคับใช้ โดยที่มักจะมีประโยคแนบท้ายให้พนักงานเกิดความสับสน แต่ท้ายที่สุดก็เพื่อประโยชน์ของตัวเองมิใช่ของพนักงาน กว่าที่เราจะมารู้ก็ตอนที่เรากำลังจะลาออกนั่นล่ะค่ะ ถึงได้รู้ว่าเงินเราทั้งนั้นเลยที่โดนโขมยไปหน้าตาเฉย เขามีวิธีเอาเงินเราไปได้อย่างชาญฉลาดจริงๆ

..และอีกหลากหลายอย่างที่มันมากขึ้นทุกเมื่อเชื่อวัน บางครั้งเราเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่าการที่เราตั้งใจมาทำงาน ตั้งใจทุ่มเทเอาใจใส่ แม้จะไม่ตลอดเวลาแต่เราก็มั่นใจว่าเราไม่เคยเอาเปรียบบริษัท ไม่เคยคิดหรือมุ่งร้าย แม้แต่การที่เรามานั่งระบายก็ไม่ใช่ว่าเราจะโทษว่าบริษัทเราไม่ดี แต่ที่เราอยากจะโทษก็คือคนที่อยู่เบื้องหลังของสิ่งเหล่านี้ต่างหาก คนที่ทำตัวเริงอำนาจและมีความประพฤติไม่ต่างไปจาก.. การเป็นมาเฟียในที่ทำงาน คน.. ที่อาศัยการปลอมแปลงตัวตนให้คนอื่นเข้าใจว่าทำตัวเป็นผู้ดูแลที่ดี ..หากในความเป็นจริง คุณก็เป็นเพียงแค่ .. มายา..

Create Date : 22 มิถุนายน 2552		0 comments
Last Update : 22 มิถุนายน 2552 15:25:31 น.
Counter : 342 Pageviews.
Share Tweet