เดินไปเรื่อยๆก็จะเข้าวัดชินฮึงซา ซึ่งวัดแห่งนี้เป็นวัดเก่าแก่ มีอายุกว่า 4,000 ปีสร้างขึ้นสมัยชิลล่า ตั้งอยู่ที่โซคังวอน วัดแห่งนี้เป็นวัดหลักที่สำคัญในประวัติศาสตร์ในปี 1971 ค้นพบโดยนักบวชจาซาง ซึ่งเป็นผู้ตั้งชื่อวัดนี้ด้วย ภายในวัดมีศาลาวัดและกุฏิที่สร้างตามรูปแบบของเกาหลี พร้อมทั้งสะพานชำระจิตใจ ในบริเวณวัดกว้างขวางมีภาพผนังประตูทางเข้าทั้งสองด้านเป็นรูปยักษ์หลายตนที่คอยเฝ้าดูแลรักษาบริเวณวัดประตูวัดมีคำจารึกไว้ว่า ภูเขาส่งความสุข

ตั้งอยู่ในเมืองยงอิน จังหวัดคยองกีโด เป็นวัดเก่าแก่ที่ตั้งอยู่กลางภูเขา ทำให้ได้เห็นวิวธรรมชาติได้ที่ล้อมรอบ อย่างสวยงาม จึงเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่นิยมอีกที่หนึ่งเลย เมื่อเข้าไปยังไม่ทันถึงตัววัดก็จะเห็นเศียรพระพุทธรูปไม้สลักขนาดใหญ่มากสีทองอร่าม ดูโด่ดเด่นมาแต่ไกล ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญของวัดนี้ เศียรพระพุทธรูปนี้มีความสูงถึง 8 เมตร วางตั้งอยู่บนกองหินขนาดใหญ่

ข้อมูลจากเวป //www.letgokorea.com/korea-tourist/waujeongsa-temple.html

บ่ายสองก็มาถึงวัด รถจอดตรงลาน ตรงกันข้ามก็เป็นห้องน้ำ ทุกที่มีป้ายภาษาไทยตลอดเลยครับ

ทางขึ้นไปพระนอนใหญ่

เดินพอหอบเล็กน้อยก็มาถึงพระนอน ไกด์อธิบายว่าใครไม่สบาย ให้มาขอพรท่านได้ พระองค์นี้จะช่วยเรื่องสุขภาพหรือถ้าใครไม่ได้มา เราจะอธิฐานให้กับญาติที่เจ็บไข้ให้หายได้ ไกด์บอกว่าคนเกาหลีมาอธิฐานกันเยอะมาก (ข้อมูลมาจากไกด์ครับ โปรดพิจารณาเอาเอง)

ทางเดินขึ้นไปยังพระพุทธรูปครับ

ทางขึ้นเส้นทางนี้ไม่ค่อยดีเท่าไร แต่ก็เดินสบายๆ ร่มรื่น แต่ถ้าใครเป็นโรคไขข้อ ก็อาจจะเดินลำบากหน่อยครับ เดินมาได้ซักพักก็มาถึงแล้ว ไม่ต้องกลัวขนาดแม่ยายผมหกสิบสี่แล้ว ยังเดินไหวเลย

ทางขึ้นไปไหว้พระมีสองทางครับ ขากลับผมเดินลงอีกทาง ทางนี้เดินสบายหน่อย

ตรงนี้ไม่รู้เป็นอะไร เหมือนทำพฺิธีเกี่ยวกับงานศพอยู่ (ไม่แน่ใจนะครับ)

เดินลงเขาไปที่จอดรถ

ลงมาถึงทางเดินขึ้นไปชมพระนอนจะมีรูปปั้นนกฮูก น่ารักเชียว

เดินไปหน่อยเป็นปากทางเข้าวัด จะมีร้านอาหารบ้านทรงเห็ดไว้รองรับนักท่องเที่ยว กรุ๊ปผมไม่ได้กินร้านนี้

หลังจากไกด์ปล่อยให้เดินเล่นจนเมื่อย (ประมาณชั่วโมง) ก็ได้เวลาไปสวนสนุก

ลาที่วัดวาวูจองซา ด้วยภาพเศียรพระพุทธรูปไม้สลัก อยู่ด้านหน้าทางเข้าเลย

ทัวร์จัดบัตรเล่นสวนสนุกได้ทุกประเภทเลยครับ มีตั๋วแล้วก็ลุยกันเลย

ได้บัตรเข้ามาแล้วก็เดินตามไกด์มาถึงตรงนี้ 

หลังจากไกด์นัดเวลา สถานที่เจอก็ปล่อยให้ลูกทัวร์เดินเล่นตามสบาย แต่ไกด์จะแนะนำทุกเครื่องเล่นทุกอย่างให้ทราบคราวๆ เพราะเครื่องเล่นแต่อย่าง รอเป็นครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมงก็มี

ไกด์จะพาไปส่งนั่งกระเช้ากอนโดล่า มีไว้ให้บริการ ซึ่งเราสามารถใช้เจ้ากอนโดล่าตัวนี้ลงมาส่วนข้างล่าง ที่เป็นพวกซาฟารี และ เครื่องเล่นต่าง ๆ ได้ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เราเดินเล่นเครื่องเล่นกันเอง ดีครับ อิสระดี อิอิ

ลงมาได้เลี้ยวซ้ายไปรอคิวเข้าซาฟารี รอได้สิบห้านาที เห็นคิวแล้วอีกชั่วโมงจะได้เข้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ เลยตัดสินใจไม่เข้าดีกว่า ส่วนพระเอกของเอเวอร์แลนด์ คือ T-Express (อยู่ใกล้ซาฟารี) สุดยอดรถไฟเหาะตีลังกาความเร็วสูงที่ใหญ่เป็นอันดับต้น ๆ ของเอเชีย และเป็นรถไฟเหาะที่ใช้ไม้ทำ มีสามที่ในโลก (อเมริกามีสองที่)วันเสาร์-อาทิตย์ จะต้องรอคิวเล่นประมาณ 3 ชั่วโมง ขนาดผมไปวันศุกร์ ดูคิวแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าชั่วโมงเลยได้แต่ถ่ายรูปมาโชว์อย่างเดียวครับ

สวนสนุกมีเครื่องเล่นเยอะ แต่ละคิวจะรอนานผมเลยไม่ได้เล่นอะไร ได้แต่ถ่ายรูป นั่งดูเด็กๆเกาหลีเล่นเครื่องเล่น เพลินดีเหมือนกันครับ

ครอบครัวแฟนผมก็เข้าไปดูหนัง 4 มิติ 

โรงหนัง 4 มิติ

ส่วนผมเดินเข้าไปดูนกหงษ์หยกเค้าจะสร้างเป็นกรงใหญ่ นกเยอะมากอยู่ใกล้ๆกับโรงหนัง 4 มิติ

 พอหนังจบก็ไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้ต่อครับ

สามชั่วโมงผ่านไปเร็วมาก ได้เวลาเดินกลับไปยังจุดนัดหมายระหว่างทางก็ผ่านเครื่องเล่นหลายอย่าง ได้แต่เดินดูอย่างเดียว ขี้เกียจต่อคิว 

อากาศเย็นๆ เหล้าโซจูกับหมูย่าง เข้ากันมากเลยครับ (โซจูจ่ายเองครับ ขวดละ 3,000 วอน)

อิ่มเสร็จ ก็เดินทางเข้าโซลไปช๊อปปิ้งที่ตลาดทงแดมุน สวรรค์ของสาวๆเค้า