เสเอารอยยิ้มขึ้นปิดบังใบหน้าหลบเร้น...แอบซ่อนความในใจหากเมื่อถึงจุดจุดหนึ่งไม่ใช่จุดทุดท้ายไม่ใช่จุดเริ่มต้นหากแต่ป็นจุดที่ทุกคนสามารถระลึกได้โดยมิต้องนัดหมายรอยยิ้มเริ่มจางหายดวงตาเริ่มพล่าพรายอีกครั้ง..ความรู้สึกพลัดพราก..สูญเสีย..ย่างกรายมาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง..ที่น้ำตาอุ่นอาบแก้มใสงานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาถึงเวลาจากกันแล้วซินะ....
ไปเที่ยวกันดีกว่าพี่อาลีวันนี้ไปเที่ยวจังหวัดแพร่ด้วยกันนะคะตามมาเลยค่ะเดี๋ยวไหว้พระธาตุเสร็จ ต้องขึ้นรถตู้ต่ออีกไปหลายที่นะคะ รีบมาเร้ว...
ล้อเล่นเองอ่ะ..ไม่อยากให้เศร้านี่
ดึกแล้วขึ้นเตียงอ่านหนังสือผีก่อนนอนกับมี่ไหมคะพี่อาลี 555 ฝันดีค่ะ
สู้สู้ กับทุกวัน รักษาสุขภาพนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
