BlogGang.com : : kkop : 38 Week 2 D : ลุ้นๆๆๆๆๆ

38 Week 2 D : ลุ้นๆๆๆๆๆ

หลังจากปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณพ่อในการเข้ามา Update ข่าวคราวในบล๊อค มาเป็นเวลานานนนนนนนนนนนนนนน ก็ถึงเวลาที่ฝนคงต้องเข้ามาบ้างละ (จริงๆ โดนบังคับจากเฮียอ่ะ บอกว่าให้ทำมาส่งเป็นการบ้าน

) แหม....ก็คนมันขี้เกียจอ่ะ ฮะเอิ๊ก...ฮะเอิ๊ก

ก็เอานะ เห็นว่าว่างๆ เลยขอมาเล่าต่อละกันว่า หลังจากไปหาฤกษ์มาแล้ว เกิดไรขึ้นบ้าง

พอถึงวันนัดเราก็ไปหาหมอตามปกติ ไปถึงก็ต้องไปที่ห้องคลอดเพื่อทำการติดเครื่อง ทำ NST เหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ธรรมดาคร๊าบพี่น้อง เพราะคราวนี้ห้องคลอดไม่ว่าง กำลังมีคุณแม่คลอดน้องอยู่ พี่เกรียงเลยอดเข้าไปรอในห้องคลอดเหมือนทุกที ให้ฝนเข้าไปได้คนเดียว แถมไปอยู่ห้องในสุดอีกตะหาก เป็นห้องเล็กๆ ทีวีก็ไม่มี ดูแล้ววังเวงชอบกล แต่ก็เข้าใจอ่ะนะ เพราะดูทุกคนวุ่นวายกันไปหมด พี่พยาบาลเค้าก็มาติดเครื่องให้อย่างรวดเร็ว แล้วก็ขอตัวไปช่วยทำคลอดคุณแม่คนนั้น ไอ้เราก็ได้แต่พยักหน้าค่ะๆๆ (ในใจก็ตื่นเต้นแทนเค้านะ เพราะเห็นว่าคลอดธรรมชาติด้วย ตอนเดินผ่านหน้าห้องคลอดยังไม่กล้ามองเข้าไปเลย แถมเอามืออุดหูด้วย กลัวได้ยินเสียงเค้าร้องแล้วเราจะกลัวอ่ะ

) ผ่านไปสัก 10 นาทีมั้ง ก็ได้ยินเสียงมีคนตะโกนว่า ออกแล้วๆๆ แล้วก็ตามมาด้วยเสียงเด็กร้อง "แว๊กๆๆๆๆ" น้องเค้าร้องอย่างนี้จริงๆนะ แล้วก็ดังมากด้วย ตอนแรกเรายังคิดเลยว่าเออแฮะ มัยมันไม่ร้อง "อุแว๊ๆ" อ่ะ น้องเค้าร้อง "แว๊กๆๆๆ" ตลกดี แต่ขอบอกขนาดไม่ใช่ลูกหลานเรานะ เราได้ยินเสียงแรกของน้องเค้า เรายังนอนยิ้มอยู่คนเดียวเลย เราเลยลูบท้องแล้วบอกน้องต้นน้ำว่า ถึงตอนหนูเนี่ยร้องให้เสียงดังๆ มีพลัง เหมือนพี่เค้านะลูก แล้วเหมือนเจ้าต้นน้ำเค้าจะรู้เรื่องนะ เพราะติดเครื่องมา 10 นาที เจ้แกไม่ยอมดิ้นเลย หลังจากลูบท้องคุยกัน เจ้แกดิ้นกระจาย

สงสัยจะกลัวน้อยหน้าอ่ะ อิอิ

พอเสร็จจากการติดเครื่อง 20 นาที ก็ลงมาพบหมอที่ห้องตรวจ คุณหมอก็ถามเหมือนเดิม ว่าลูกดิ้นดีมั๊ย พร้อมกับดูกราฟ ที่เราไปติดเครื่อง NST มา หมอบอก "อืม...ต้นร้าย ปลายดีนะ" คือตอนครึ่งแรก ลูกไม่ดิ้นเลย มาแดนซ์กระจายช่วงหลัง ก็เลยเล่าให้หมอฟังว่าสงสัยได้ยินเสียงรุ่นพี่เค้า เลยกลัวน้อยหน้าลุกขึ้นมาแดนซ์ละมั๊งคะ หมอก็ยิ้มๆ แล้วก็ให้เราไปขึ้นเขียง เอ๊ย ขึ้นเตียง ตรวจหน้าท้อง ระหว่างกำลังขึ้นเตียง ได้ยินพี่เกรียงคุยกะคุณหมอว่าถ้ายังงัยต้องผ่า อยากจะขอนัดคุณหมอผ่า วันศุกร์นี้เลย (25/4) คุณหมอก็เลยบอกว่าน่าจะได้ แต่ถ้าก่อนหน้านั้นมีอาการอะไรก็ให้มาหาหมอก่อนได้เลย เพราะเราบอกหมอไปว่าตอนนี้เริ่มมีอาการท้องแข็งบ้างแล้ว คุณหมอเลยเป็นห่วงว่ากลัวไม่ทันวันศุกร์อ่ะจิ แต่พอหมอมาจับๆ คลำๆ พุง ก็ทำหน้าประหลาดๆ แล้วบอกว่าเด๋ว ขอตรวจภายใน กับ อุลตร้าซาวน์ดู เพื่อคอนเฟิร์มว่าท่าก้นแน่ๆ แล้วหมอจะประเมินด้วยว่าจะคลอดเร็วๆ นี้มั๊ย

ตอนตรวจภายในเนี่ย ก็นะ....คราวนี้เจ็บกว่าคราวที่แล้วหน่อยนึง แต่ก็ถือว่าพอรับได้ (ตรวจมะเร็งปากมดลูก เจ็บกว่าอีก) แต่ที่แน่ๆ เขิลลล อ่ะ แต่ก็อย่างว่า คงเป็นเพราะว่าตั้งใจจะคลอดเองมั้งเลยทำให้ทำใจมาบ้างแล้ว

ตรวจเสร็จ คุณหมอบอกว่าปากมดลูกยังไม่เปิด แต่ว่าเริ่มบางลงแล้ว น่าจะยังพอรอได้อีกหน่อย แล้วก็ให้ไปทำอุลตร้าซาวน์ต่อ

พอมาอุลตร้าซาวน์ คุณหมอก็เอาหัวตรวจมาจ่อด้านบน ที่คาดว่าน่าจะเป็นหัว แล้วทำหน้าแปลกๆ แถมบอกว่า "แปลกมากๆๆ" สักพัก คุณหมอแกก็เลื่อนหัวตรวจลงมาข้างล่างเลย แล้วก็บอกว่า "นี่ไง หัวๆๆ อ้าว เอาหัวลงแล้วนี่" โอ้โห...เท่านั้นแหละ อีแม่มันแทบจะกระโดดลงมาแดนซ์แข่งกะลูกมันเลย ดีใจม๊ากๆๆๆๆๆๆ เลยลืมถามหมอเลย ว่าสายสะดือที่มันคล้องคอน้องอยู่เนี่ย มันหลุดไปยัง ลูกหนักเท่าไหร่ ฯลฯ ไอ้ที่คิดว่าจะถามถ้าได้ซาวน์อีกรอบเนี่ย ลืมหมดค่ะ หมอก็ได้แต่บอกว่า งั้นคงต้องมาประเมินกันใหม่แล้ว

สรุปว่า ไม่ต้องนัดผ่าแระ รอให้เค้ามาเอง แต่หมอก็บอกว่า ยังงัยก็ยัง 50/50 อยู่ เพราะถึงแม้น้องจะเอาหัวลง แต่ก็ยังลอยสูง แถมยังเอียงๆ อีกต่างหาก ยังไม่ลงไปในอุ้งเชิงกรานเลยด้วย แต่ก็อย่างว่านะ (อันนี้คิดเองอ่ะ) ขนาดตีลังกาเอาหัวลงมาได้ กะอีแค่ขยับหัวมาทางขวาอีกไม่ถึงคืบ น้องต้นน้ำคงทำได้ละน่า ตอนนี้ก็ได้แต่ลุ้นๆๆๆ ว่าเค้าจะมาวันไหนเท่านั้นเอง ส่วนอาการเจ็บท้องเตือนก็ยังเป็นอยู่เป็นระยะๆ แต่ไม่มากมายอะไร แล้วก็ไม่เจ็บขนาดที่ว่าทนไม่ได้ด้วย

สาธุ......ขอให้คลอดเองได้ง่ายๆ เจ็บไม่นานด้วยเถิดดดดดดดดดดดด