วันเอ๋ย...วันหยุด
วันนี้วันหยุด ฉัตรมงคล กะว่าจะอยู่บ้านทำงานบ้านสักหน่อย
แต่หนสุดท้ายก็ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปในเมือง (ก้ออยู่บ้านนอกนี่น่า)
เพื่อไปซื้อนมให้ลูกสาว ดันลืมตุนไว้ซะนี่ ลืมได้ไงก็ไม่รู้
กลับมาถึงบ้านก็ปาเข้าไป 10.00 น. ไม่ใช่ว่าไกลหรอกนะ แต่ไถลนิดหน่อย
นาน ๆ ได้ช็อปปิ้งส่วนตัวสักที ดูโน้นดูนี่ ไปเรื่อย รอน้องชายมารับ
ครั้งแรกพ่อตัวดีบอกว่าไม่กลับบ้านหรอก เพราะไกล
หนสุดท้ายก็กลับมา แถมกลับถึงเอาซะบ่าย
พรุ่งนี้ก็ต้องออกแต่เช้า กลับมาทำไมให้เหนื่อยก็ไม่รู้
แต่มีเพื่อนนั่งมาด้วย ก็ค่อยสบายใจหน่อย ขับรถระยะทางไกลคนเดียว
ก็เป็นห่วงนะ เป็นอะไรขึ้นมาก็ไม่มีใครช่วย