วันนี้วันดี ... ท้องฟ้าแจ่มใส เหมาะแก่การทำความดีม๊ากมาก

เนื่องจากสัปดาห์หน้าจะเริ่มงานแล้ว มีสิ่งนึงที่อยากจะทำตอนว่างๆ แล้วยังไม่ได้ไปทำ

นั่นก็คือ ... การไปเป็นอาสาสมัครอ่านหนังสือเสียงให้คนตาบอด

ว้าว ๆ ดูเป็นคนจิตใจงามเหลือเกิน ... ทั้งที่หน้าตาก็แสนโฉด (อย่างนี้เค้าถึงบอกว่า คนเราตัดสินคนอื่นที่หน้าตาไม่ได้นะจ๊ะ)

คือที่อยากทำก็เพราะรู้สึกว่า ถึงแม้เราจะไม่มีเงินทองไปช่วยเหลือให้คนอื่นเค้าอยู่ได้

แต่สิ่งที่เรามีอยู่ แล้วเอาไปใช้ช่วยคนอื่นได้เนี่ย ทำไมถึงจะไม่ทำล่ะ ??

ว่าแล้วก็บอกบุญเพื่อนรัก สาวกวาง ไปด้วยกัน (เผื่อหลงทาง จะได้มีเพื่อนหลง ฮ่าๆ)

ได้ข่าวมาว่าที่ B2S Central World ก็มีจุดให้บริการอ่านหนังสือเสียงเหมือนกัน เลยว่าจะไปที่นั่นกันดีกว่า

ถ้าไปที่สมาคมฯ เกรงว่าจะมัวแต่หลงทางกัน เพราะแต่ละคนก็สันทัดเรื่องทิศทางกันซะมาก

ไปเจอกันที่ Central World เที่ยงนิด ๆ พากันเดินไปหาจุดที่ว่า

ก็พบตู้กระจกเล็ก ๆ เหมือนตู้คาราโอเกะ ตั้งอยู่กลาง B2S ชั้น 3 ในนั้นมีหญิงสาวนางหนึ่งกำลังง่วนกับการใช้คอมพิวเตอร์อัดเสียง

ดูดี ๆ เห็นว่าเป็นพนักงาน B2S นี่แหละ ดูดี ๆ อีกที มีตู้คาราโอเกะนี่ห้องเดียวเองรึ? เราก็จินตนาการว่าจะเป็นที่ใหญ่ ๆ กว่านี้หน่อย

หลังจากชะเง้อกันอยู่สักพัก บวกกับคุณเพื่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จะถ่ายรูปเก็บเป็นหลักฐานทางนิติเวช

หญิงสาวนางนั้นก็เดินหน้าตึงออกมาจากตู้ แล้วบอกกับเราด้วยภาษาดอกไม้ประมาณว่า

"ต้องจองคิวก่อนนะ มี 4 รอบ ตอนนี้เต็มหมดแล้ว ว่างอีกทีก็วันที่ 1 นู่นแน่ะ .... อ้อ แล้วถ้าจะถ่ายรูปน่ะ ก็ต้องไปขอทางพี่อั้มก่อนนะ"

เราสองคนก็มองหน้ากัน กระพริบตาปริบ ๆ ในใจพยายามนึกว่าอั้มไหนวะ ไม่รู้จัก อั้มกลัวเสียงชัตเตอร์รึเปล่า ถึงต้องขอก่อน

แล้วนางก็หยิบใบระเบียบการใบนึงยัดใส่มือเรา แล้วก็ทำท่าจะเดินเข้าไปร้องคาราโอเกะต่อ ...

งง ๆ เอ๋อ ๆ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เดินออกจาก Central World มา และสาปแช่งนางที่ไม่ยอมให้เราใช้ตู้คาราโอเกะด้วย ชิส์

แต่ไหน ๆ ก็ตั้งใจมาแล้ว จึงไม่ย่อท้อ ตัดสินใจนั่งรถไปลุยสมาคมคนตาบอดซะเลย (จะไปช่วยเค้าหรือไปหาเรื่องเค้าเนี่ยะ)

หลังจากจุดธูปถามทางเสร็จ เราก็มะงุมมะงาหรามาถึงนี่กันจนได้ ... ห้องสมุดคนตาบอดแห่งชาติ

เข้าไปถึงก็จำหน้าพี่เจ้าหน้าที่ได้เลย นี่มันคนที่ได้ออกในรายการ English Breakfast นี่นา กรี๊ดกร๊าด เจอตัวจริงด้วย

ดู ๆ แล้วคนไม่เยอะ แต่เครื่องคอมพิวเตอร์ถูกจับจองไปหมดแล้ว เพราะห้องสมุดที่นี่เล็กมาก

แบบ ดูในทีวีหรือรูปถ่ายก็คิดว่าน่าจะใหญ่กว่านี้ แต่นี่ห้องสำหรับอัดเสียงก็ไม่ใหญ่ ห้องที่คนตาบอดไปอ่านกันก็เล็กนิดเดียว

จริงๆขึ้นชื่อว่า "แห่งชาติ" เชียวนะ ... ไม่มีใครที่เข้ามาช่วยเหลือได้เลยเหรอ

ทำให้มันดีกว่านี้หน่อยเถอะ สงสารคนที่เค้าอยากมาใช้บริการ อยากให้เค้าได้รับสิ่งที่ดี เท่าเทียมกับคนตาดีๆ เค้ามีกันน่ะ

เอาล่ะ หลังจากบ่นมาสี่บรรทัด พี่เค้าก็ให้เราไปฝึกอ่านออกเสียงดู

ดูเหมือนจะง่าย แต่ซุปเปอร์ยากเลย อ่านยังไงให้ชัดเจน ความเร็วปานกลาง น้ำเสียงน่าฟัง ??

ซึ่งเสียงเราก็นะ หลบแล้วหลบอีก เสียงเหมือนคนจะหมดลม -*- แต่ก็พยายามพูดให้ชัดที่สุดแล้ว

ฝึกไปซักพัก ก็มีเครื่องว่าง เรากะกวางก็เลยลุยโลด คนละเครื่อง

อ่านไปอ่านมา คอแห้งสุด ๆ ไม่รู้ว่าข้างหน้ามีน้ำเปล่าบริการฟรี โถ่ถัง

จนถึงสี่โมงกว่า จึงขอตัวกลับ รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้มีส่วนให้ความรู้(ทางอ้อม)กับคนที่อ่านหนังสือเองไม่ได้

ถ้ามีโอกาสจะไปช่วยอีกแน่นอน วู้ววว

ส่วนตอนนี้ขอไปดูหนังก่อน

ไพเรทส์ ออฟ เดอะ แคริบเบียน 4

ดูแบบ IMAX ซะด้วย จริง ๆ ไม่ชอบเลย ปวดตา เป็นคนไม่ชอบใส่แว่นเลยจริงจริ๊ง

โชคดีจังที่สายตาเราไม่มีปัญหา ไม่ต้องใส่แว่น

โชคดีจัง .....

Create Date : 27 พฤษภาคม 2554
Last Update : 27 พฤษภาคม 2554 0:33:43 น.		1 comments
Counter : 2702 Pageviews.
Share Tweet