เที่ยวพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งไทย
วันเสาร์ที่ 15 มกราคม พุทธศักราช 2554เพราะน้องไทต้องอยู่บ้านเกือบทุกวันที่เป็นวันราชการ (ก็พ่อหนุ่มกะแม่หวีดเป็นมนุษย์เงินเดือนนี่จ๊ะ) พอถึงวันหยุดเลยต้องช่วยกันหาที่พาน้องไทไปเปิดโลกกว้างกะเค้าบ้าง ถึงจะเป็นกบในกะลาติดอินเตอร์เน็ทหรือจานดาวเทียมก็คงไม่สู้ไปเรียนรู้จากของจริงนะแม่คิดว่าอย่างนั้นวันนี้ก็เป็นความคิดของพ่อหนุ่มที่จะพาน้องไทยไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งไทย ที่ถนนปิ่นเกล้า-นครชัยศรี จังหวัดนครปฐม ขาไปแม่กะลูกใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์โดยการแอบงีบเอาแรง พอไปถึงน้องไทเลยเมาขี้ตาเล็กน้อย วันนี้แดดร้อนจริงๆค่าเข้าชมคนละ 50.-บาท น้องไทเข้าฟรีอีกแล้ว มีอาคารขายตั๋วต่างหาก ซื้อเสร็จแล้วก็เดินไปเข้าชมหุ่นขี้ผึ้งที่อาคารด้านหลัง ผ่านป้ายต้องมีเก็บหลักฐานกันก่อนเข้าไปในอาคารติดแอร์ชุ่มฉ่ำ เดินตามลูกศรชี้ไปเรื่อยๆ ก็จะเจอคุณลุงนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ลุงคนเดิมท่าเดิมกับที่แม่เคยเห็นเมื่อน๊าน นาน มากแล้วที่แม่เคยมาเมื่อครั้งยังละอ่อน คงเป็นหุ่นรุ่นแรกเลยมั้งเดินต่อมาก็จะเริ่มมืดๆ เป็นชุดพระอริยสงฆ์ เช่นมาดูกันใกล้ๆ เดินต่อ (แปลว่าอุ้มต่อ) เพราะไม่ยอมเดิน งอแงเล็กน้อย คงทั้งมืดบวกกับเมาขี้ตา คงเพราะงานนี้มีแค่สองผลัด พ่อหนุ่มมีแอบบ่นว่าหนักขึ้นหรือเปล่าเนี่ยและแล้วก็มาเจอห้องสว่างๆ ก็ยังเกาะเป็นลูกลิงแม่ลิงเหมือนเดิม ไม่ยอมลงเดิน ทั้งที่น้องไทวิ่งได้แล้ว หรือน่าจะเรียกว่าเดินเร็วมากกว่ามั้งท่านี้เรียกว่าลูกลิงเกาะแม่ลิงห้องนี้เค้าเล่นหมากรุกมาประมาณยี่สิบกว่าปีแล้วยังไม่มีใครชนะเลย (ที่นี่น่าจะเปิดตั้งแต่ปี 2531)พ่อหนุ่มทนเห็นไม่ไหวเลยขอสอนซะหน่อย แต่ก็ไม่มีใครสนใจ ถ้ามีลุงคนไหนพยักหน้าซะหน่อยก็คง...หึ หึขึ้นไปชั้น 2 กันต่อดีกว่า ขอพ่อหนุ่มรวบรวมพลังก่อน ฮึ๊บ พ่อหนุ่มสู้ สู้ น้องไทยังแค่ 12 กิโลเองไปถึงปล่อยพ่อหนุ่มหอบ แฮ่กๆ ไปก่อน เราไปดูต่อดีกว่าระหว่างนี้มีหุ่นชุดเลิกทาส เค้าห้ามถ่ายรูป เราก็ปฏิบัติตามโดยเคร่งครัด น้องไทคงไม่เข้าใจเพราะยุคนี้ไม่มีแล้ว ทาส คือ คนที่ต้องทำทุกอย่างตามที่เจ้านายสั่ง มีลูกก็ยังต้องเป็นทาสกันต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด ทำผิดก็โดนเฆี่ยนตี เราโชคดีที่มีพระมหากษัตริย์ที่มองเห็นคุณค่าของความเป็นมนุษย์ เช่น ร.5 ท่านทรงเลิกทาส โดยออก "พระราชบัญญัติเลิกทาส ร.ศ.124" เมื่อ พ.ศ.2448 โตขึ้นหนูคงจะได้เรียนน่าจะเป็นวิชาประวัติศาสต์ไทยมั้งแล้วก็ผ่านมาห้องใหญ่ เป็นห้องชุดพระบรมรูปข้างหลังห้องใหญ่จะมีห้องเล็กๆ แสดงหุ่นชุดใหม่สุดของที่นี่ สมเด็จย่า และพระพี่นาง เป็นชุดที่แม่ชอบที่สุดไม่รู้จะบรรยายเป็นคำพูดได้อย่างไร คือ รู้สึกได้ถึงความนุ่มนวล ความอ่อนโยนของทั้งสองพระองค์ อีกทั้งรู้สึกถึงความรัก ความห่วงใยของแม่และลูกผ่านออกมาจะเจอห้องการละเล่นของเด็กไทย มี รีรีข้าวสาร แมงมุม แล้วก็ขี่ช้างชิงเมือง (ไม่ใช่ม้านะ)แล้วก็ห้องนี้ผลัดกันชี้ น้องไทชี้ม้านิลมังกร แม่ชี้นางยักษ์ หน้าเธอแสดงถึงความเศร้าเหลือเกินที่สามีพาลูกหนี (จำถูกรึเปล่า?)หน้าประตูจะเจอคุณยายกะพี่สาวต้องไปทักทายกันหน่อยออกมาพักเตรียมกลับบ้านกันกังหันนี้ในหลวงได้พระราชทานรูปแบบและพระราชดำริให้สร้างขึ้นมา ใช้เติมอ๊อกซิเจนให้น้ำเพื่อการปรับปรุงคุณภาพน้ำ นี่ไง กังหันกำลังหมุนติ้วๆ อยู่ ดูรูปนี้แล้วจะเห็นว่าแดดร้อนแรงแค่ไหนจริงๆ แล้วน้องไทคงอยากลงไปเล่นน้ำที่ตีฟู่ๆ อยู่ ช่วงนี้ชอบเหลือเกินอะไรที่เกี่ยวกับน้ำนี่ ช่วยรดน้ำต้นไม้ทีเปียกกันทั้งตัว เจอสายยางหรือก๊อกน้ำเป็นไม่ได้ พุ่งเข้าหาทันที ต้องให้เล่นแบบพอประมาณ เดี๋ยวจะเป็นหวัดกัน แม่ไม่อยากเห็นหนูไม่สบายเลยนี่ยังมีหุ่นอีกหลายชุดเลยที่ไม่ได้ลงรูป ไว้โตแล้วแม่จะพาไปอีกนะจ๊ะรักน้องไทสุด สุด**แม่หวีดจ้า**
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
หุ่นขี้ผึ้งที่ว่าเหมือน ยังไม่เหมือนเท่าน้องไทเหมือนคุณแม่มากค่ะ..5555555....