และแล้ววันที่ตั้งหน้าตั้งตารอก็มาถึง นั่นคือวันที่ต้องเราย้าย เบบี้ กลับเข้าท้องย้วยๆ พุงยุ้ยๆ ซะที

เรายังไม่รู้ว่าผลออกมาจะติดหรือไม่ติด แต่่เราได้ทำความเข้าใจกับคุณสามีแล้วว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

เราจะมีความสุขและยินดีกับมัน ....

เราถึงรพ.พญาไทศรีราชา ตอน 7.30 น. ซึ่งระหว่างทางเราก็ดื่มน้ำไปขวดนึงประมาณ 600 ml.

ซึ่งทางพยาบาลให้เราดื่มไปเลยจะได้ไม่เสียเวลาและจะได้ไม่ปวดฉี่จนทนไม่ไหว

ทีแรกเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้ดื่มน้ำเยอะๆ จนกระทั่งปวดท้องฉี่น๊า แต่ก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้อยู่อย่างนั้น 

จนถึงเวลาที่เราต้องอยู่​ตรงนั้นเองถึงเข้าใจ..

เกือบแปดโมงแล้ว ท้องเริ่มปวดหน่วงๆ แต่ก็ยังกลั้นได้ ...พยาบาลบอกว่า เดี๋ยวสักพักคุณหมอจะลงมาแล้ว เราก็เลยแจ้งว่าเราเริ่มปวดฉี่แล้ว พยาบาลเลยให้เราไปรอให้ห้องผ่าตัด เพื่อเปลี่ยนชุดและเตรียมตัวเข้ากระบวนการย้ายตัวอ่อน

และแล้วคุณหมอก็มา และอธิบายว่า สรุปตัวอ่อนตอนนี้ทำบลาสโตซิสแบ่ง 8 เซลล์แล้วแต่เป็นเกรดบี ยังไงก็ทำใจให้สบายเพราะเราไม่มีตัวเลือกแล้วเหลือแค่สองฟอง...

เรากับสามีบอกไปว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นติดหรือไม่ เราถือว่าเราพยายามและทำดีที่สุดแล้ว

จากนั้น...คุณหมอให้เราไปขึ้นเตียงขาหยั่ง มีพยาบาลผูช่วยราวๆ สี่ห้าคนอายเหมือนกันแฮะ แต่ผู้หญิงทั้งนั้นไม่เป็นไรหรอกน่า..

พยาบาลทาครีมที่หน้าท้องเพื่อหาตำแหน่งของมดลูก และพยาบาลอีกคนเอาผ้ามาปิดตา อีกคนปิดขา ตอนนั้นพยายามทำใจให้สบาย

ไม่คิดอะไร แต่มันก็ระงับอาการะตื่นเต้นไม่ได้เยอะเท่าไหร่หรอก...รู้สึกตลอดเวลาเพราะไม่ต้องฉีดยาชาหรือให้ยาสลบ...

คุณหมอใส่เครื่องมือเข้าไป เสียงฟู่ๆ จากเครื่องมือคล้ายๆ กับลมเป่าเวลาทำฟันยังไงก็ไม่รู้ สักพักก็รู้สึกว่ามีอะไรค่อยใส่ไปอีกชิิ้น

ซึ่งขั้นตอนในการย้ายตัวอ่อนแค่ 20 นาทีเท่านั้น ส่วนคุณสามีนั่งรอด้านหน้าห้อง....

เวลาใส่ตัวอ่อนเสร็จคุณหมอโชว์ให้ดูทางจอภาพ เป็นจุดเล็กๆ ขาวๆ ตรงกลางมดลูก 2 จุด นั่นคือ ตัวอ่อน นั่นเอง

ตอนนั้นเรายังปวดฉี่อยู่ คุณหมอบอกว่า เดี๋ยวพยาบาลจะสวนปัสสาวะให้ แล้วคุณหมอก็เหน็บยาให้อีก 2 เม็ดจากนี้เราต้องอยู่นิ่งๆ ประมาณ ชั่วโมงนึงหรือกว่านั้น และพักผ่อนมากๆ จริงๆ แล้วเราต้องไปพักต่อที่ห้องพัก แต่ ณ ตอนนั้นทุกห้องเต็มหมดไม่มีห้องว่างเลย พยาบาลเลยให้เราไปพักที่แผนกกายภาพบำบัดก่อน แล้วจะพยายามหาห้องให้อีกที

พอไปถึงห้องกายภาพก็เป็นห้องรวมมีเตียงราวๆ 7 - 8 เตียงได้ เราอยู่เตียงแรก สักพักมีเด็กป่วยเป็นไข้หวัดเข้ามาพักห้องเดียวกัน แล้วร้องกระจองอแงคงเพราะอาการไม่สบายตัวแล้วต้องโดนฉีดยาและให้น้ำเกลือด้วย เลยทำให้แกกรีดร้องลั่นห้อง ซึ่งเราเองก็กลัวว่าจะติดหวัดจากเด็กเลยขอพยาบาลให้เปลี่ยนห้อง เพราะตอนนี้เราต้องพยายามอย่างมากไม่ให้่ป่วยเด็ดขาด

เวลาผ่านไปสักชั่วโมงนึง เราได้ห้องชั้น 11 ก็เลยย้ายไปที่นั่น เราอยู่จนกระทั่ง 15.30 น. แล้วก็กลับไปพักที่บ้านต่อ

ลงไปชำระเงินที่แผนกอีก 35,000 บาทพร้อมกับยาเหน็บอีกสองอาทิตย์ ซึ่งเหน็บสามเวลาเหมือนเดิมแต่ลดปริมาณลงเหลือครั้งละสองเม็ด จากเดิม 3 เม็ด...

เราไม่รู้หรอกว่าจะดูแลตัวเองได้ดีแค่ไหน จะลดอาการไฮเปอร์ได้มากหรือน้อย

แต่สัญญาจะทำให้ดีที่สุด เพื่อสิ่งที่เรารอมาทั้งชีวิต 

อีกสองสัปดาห์จากนี้ เราต้องกลับไปเช็คฮอร์โมนอีกครั้งเพื่อเช็คดูว่า เทวดาหรือนางฟ้าที่เรารอคอยจะมาอยู่กับเรามั้ย

Create Date : 03 กันยายน 2553
Last Update : 3 กันยายน 2553 18:54:40 น.		6 comments
Counter : 1592 Pageviews.
Share Tweet