Bloggang.com : MsBrenda : California trip # 22 : Lancaster

California trip # 22 : Lancaster

14 เมษายน 2008

เมื่อคืนเรานอนหลับสนิทเพื่อชดเชยเวลานอนที่ขาดหายไป
เช้าวันนี้เลยเริ่มต้นกันอย่างสดใสกับอาหารกลางวันมื้ออร่อย
( ไม่มีมื้อเช้าอีกตามเคยเพราะว่าตื่นไม่ทัน อิๆ )

วันนี้เราและฟางมีลูกชิ้นทอดกับน้ำจิ้มรสเด็ดมาเสิร์ฟให้ถึงที่บ้าน
อันที่จริงคืออาสะใภ้ของฟางเป็นแม่ครัวของร้านอาหารที่นี่ค่ะ
พวกเราเลยมีอาหารอร่อยๆกินกันอย่างไม่ขาดปาก
เห็นแบบนี้แล้วดีใจแทนฟางที่ไม่ต้องกิน American breakfast

เป้าหมายของพวกเราวันนี้คือไปดูดอกป๊อบปี้กันที่ Lancaster
โดยมีพี่จั๋งเป็นโชเฟอร์ขับรถให้
เอออ พูดอย่างนี้เหมือนเป็นรถของพวกเราเลย
จริงๆต้องบอกว่าเป็นรถอาออด ( ญาติฟาง ) และ พี่จั๋งขับ
ส่วนพวกเรามีหน้าที่นั่งรถ แหะๆ

ขับรถกันมาไม่นานก็มาแวะถ่ายรูปกันก่อนที่ Lake Palmdale กันก่อน
น้ำในทะเลสาบที่นี่สีฟ้าสวยอีกแล้ว แต่ว่าเป็นทะเลสาบเล็กๆ ไม่เหมือนที่ Tahoe
ที่แปลกตาไปหน่อยคือริมทะเลสาบมีกังหันลมอยู่ด้วย
เราว่ากังหันลมอันนี้น่าทำงานได้เยอะดีเพราะว่าลมแรงจริงๆ
เราแค่ลงไปถ่ายรูปแถวๆนี้ลมก็พัดหมวกปลิวไปเสียแล้ว ยังไม่ทันจะไปถึง Lancaster เลยนะเนี่ย

รูปนี้ถ่ายหมวกเป็นการสั่งลา ไม่อยากกลับเมืองไทยก็ไม่บอก หุหุ

ขับรถเลยมาสักหน่อยก็เจอดอกไม้สีเหลืองๆ กระจายทั่วไปตามเนินเขาทั้งสองข้างทาง
ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะมาดูดอกป๊อบปี้เราก็คงไม่รู้ว่านี่คือดอกป๊อบปี้ แหะๆ
ทำไมดอกป๊อบปี้ที่เค้าเอามาขายในวันทหารผ่านศึกถึงมีแต่สีแดงอ่ะ
เราเลยเข้าใจว่าดอกป๊อบปี้ต้องสีแดงมาตั้งนาน

ตอนนี้อาออดเริ่มสับสนเล็กน้อยว่าใช้ที่เดียวกับที่เคยมาดูรึเปล่า
เห็นแค้าบอกว่าปีที่เค้ามาดูดอกป๊อบปี้มีหลายสีกว่านี้
แต่ยังไงนั่งรถผ่านแล้วก็ลงมาถ่ายรูปกันก่อน
ซึ่งวันนี้กว่าจะถ่ายรูปกันเสร็จก็หัวยุ่งไปตามๆกัน
ลมพัดแรงมากกก เป็นอุปสรรคสำคัญต่อฟางอย่างยิ่งให้การถ่ายรูป อิๆ

เดินหมุนไปหมุนมาสักพักก็ชวนกันขึ้นรถ ไปหา Lancaster ของอาออดกันต่อ
พวกเราลองจอดรถถามคู่สามีภรรยา หน้าตาเหมือนชาวอเมริกาคู่หนึ่ง
ปรากฏว่าเค้าก็มาจากเยอรมันเหมือนกัน มาเที่ยว
หุหุ สรุปว่าไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ตรงไหน
แต่ก็รู้สึกดีว่าที่ที่เรามาเที่ยวนี่ มีนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกจริงๆ

เด็กฝรั่งแถวๆนี้

ขับมาอีกหน่อยเจอผู้ชายขับรถแทรกเตอร์ กำลังง่วนกับการขนดินอยู่ข้างทาง
พี่จั๋งเลยจอดรถแล้วเสี่ยงตายเดินเข้าไปถาม
คราวนี้เลยคุยกันไม่รู้เรื่องเลย เพราะเค้าเป็นคน Mexican พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้
ผลสุดท้าย ก็เลยหากันเองเหมือนเดิม

หลังจากเลี้ยวไปเลี้ยวมาสองสามรอบ พวกเราก็เริ่มเห็นป้าย antelope valley
แปลว่าพวกเรามาถูกทางกันแล้ว
ขับเลยมาอีกหน่อยก็เจอป้าย Lancaster ( Poppy reserve )
ดีใจจริงๆที่มาถึงจนได้

จากที่จอดรถเค้ามีทางเดินให้นักท่องเที่ยวเดินชมวิวไปทั่วๆได้
เวลามาเดินอยู่ในนี้แล้วเรียกว่าเห็นแต่ดอกป๊อบปี้สุดลูกหูลูกตาจริงๆ
เวลาเห็นสีเหลืองๆของดอกไม้ตัดกับสีฟ้าใสๆแบบไร้เมฆของท้องฟ้า แล้ว โลกก็ดูจะสดใสขึ้น

วิวแบบนี้ชวนให้รู้สึกอยากจะถ่ายรูปตัวเองเวลากระโดดเก็บไว้จริงๆ
คิดได้ดังนี้แล้วก็ไม่รอช้า รีบบังคับฟางให้ถ่ายรูปให้ทันที
แล้วเราก็ได้กระโดดสมใจ ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วยนะ
เราต้องกระโดดหลายรอบมากๆกว่าคนถ่ายและคนกระโดดจะจูนกันติด
เวลามาเปิดดูรูปย้อนแล้วยังขำตัวเองไม่หายเลย
เพราะว่ารูปที่ถ่ายมาจะมีหลายขั้นมากๆ ตั้งแต่ยังไม่กระโดด จนถึงกระโดดลงมาเรียบร้อยแล้ว
เสียดายอยู่อย่างเดียวตรงที่รูปที่พอดีถ่ายได้จังหวะสวยๆเสื้อดันเปิดขึ้นมาเสียนี่
เลยไม่ขอเอาลงไว้ตรงนี้แล้วกันเนื่องจากไม่อยากโชว์พุง 55

กระโดดกันจนเหนื่อยแล้วก็ไปถ่ายรูปกันต่อ
พี่จั๋งเห็นพวกเราถ่ายรูปกันแล้วเริ่มสงสารที่เราหลับตาเวลาถ่ายรูปเกือบทุกรูปเลย
คือถ้าจะให้ลืมตาต้องไม่ยิ้ม ถ้ายิ้มตาจะปิดโดยอัตโนมัต หุหุ
เลยให้ยืมแว่นกันแดดมาใส่ถ่ายรูป
ฟางและพี่จั๋งบอกว่าเราใส่แว่นแล้วดูดีขึ้น
ตอนแรกเราก็อยากรู้ว่าเท่าไร เพราะว่าอยากซื้อบ้าง
พอได้คำตอบจากเจ้าของแว่นว่าหกสิบกว่าเหรียญนี่ก็แทบจะถอดแว่นคืนเค้าไปในเดี๋ยวนั้นทีเดียว
เพราะว่ากลัวทำแว่นเค้าพัง 55

เรื่องน่าตื่นเต้นของที่นี่อีกอย่างหนึ่งคือเค้ามีป้ายระวังงูหางกระดิ่งติดอยู่หลายที่เหมือนกัน
แถมมีคุณป้าฝรั่งคนหนึ่งมาบอกพวกเราว่าแกเห็นงูหางกระดิ่งด้วย
คราวนี้ฟางเลยเครียด เพราะว่าเธอกลัวงูมากๆ
ก็นับว่ายังดีที่มารู้กันตอนอยู่ข้างนอกแล้ว
ไม่งั้นคงสนุก เอ้ย ไม่ใช่ คงหมดสนุก อิๆ