ชีวิตที่มึความสวยงามนั้น อาจไม่ได้หมายถึงชีวิตที่มีความ "เต็ม" ในทุกๆด้าน แต่มันเป็นเพียงการที่เรารู้จัก "เติม" สิ่งที่สร้างสรรค์ให้กับชีวิตวันละนิดละหน่อย เหมือนการสร้างประโยคเล็กๆที่ดีๆให้กับชีวิต จนกลายเป็นเรื่องราวที่มีคุณค่าและน่าอ่านในท้ายที่สุด
Group Blog
 
 
เมษายน 2550
 
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
21 เมษายน 2550
 
All Blogs
 

Doctor & Society @ สลัมคลองเตย

วิชาที่เป็นไฮไลท์ของเทอมหนึ่งนี้คงหนีไม่พ้นวิชา doctor & society ที่พวกเราเรียกกันย่อๆว่า docsoc แปลเป็นไทยได้ว่ารายวิชาแพทย์กับสังคม วิชานี้พึ่งเริ่มสอนเมื่อสี่ปีที่แล้วค่ะ วิชานี้เรียนเกี่ยวกับบทบาทและคุณลักษณะแพทย์ที่เหมาะสมกับสังคมไทย และ องค์ประกอบทางสังคมที่มีผลกระทบต่อสุขภาพ ซึ่งก้อคือการดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวม ( holistic approach เป็นที่ฮิตมากตอนนี้ ใช้กันทุกวงการ)

ดูเนื้อหาวิชาก็ปกติธรรมดา แต่ที่เราว่าเป็นไฮไลท์ก็เพราะเป็นวิชาที่มีกิจกรรมให้ทำหลากหลายมาก ทั้งแสดงละคร อภิปราย และ ฝึกภาคสนาม ( ยังกะฝึกทหาร ) รวมถึงการให้คะแนนจากการประเมินพฤติกรรม อารมณ์คล้ายๆจิตพิสัยสมัยมัธยม แต่หนักกว่าเพราะคนที่ให้คะแนนจิตพิสัยมีทั้งอาจารย์ และ เพื่อน ( มีเชคชื่อทุกคาบ ) คำว่าหนักของเราคือมันอึดอัดน่ะ ( โดยส่วนตัว ) คือในบางคาบเรียนที่มีการทำกิจกรรมร่วมกัน รวมถึงตอนออกชุมชนด้วยมั้ง ทุกคนจะต้องติดป้ายชื่อ แน่นอนว่าพอประกาศชื่อตัวเองหราอยู่บนหน้าอกแล้วมันก็ต้องทำตัวให้เป็นคนดีถูกมั้ย เราจะรู้สึกคล้ายๆเป็นการใส่หน้ากากชั่วคราว ยังดีที่ว่าชั่วโมงที่ต้องติดป้ายชื่อมีไม่กี่คาบ ถือว่าเป็นการเพิ่มรสชาติให้ชีวิตก็แล้วกัน

ถึงแม้จะมีเรื่องชวนให้อึดอัดใจบ้างในบางครั้ง แต่ก็ยังคงมีเรื่องสนุกๆให้ทำ ตัวเราเองมีเรื่องที่ประทับใจและจำไปตลอดชีวิตเรื่องนึงค่ะ เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าจะมีการดูงานเกี่ยวกับการแพทย์แผนตะวันออกและภูมิปัญญาท้องถิ่นค่ะ เค้าแบ่งนิสิตเป็นหลายๆกลุ่ม แล้วแต่ละกลุ่มจะแยกย้ายกันไปดูงาน สถานที่ที่พาไปก็เช่น โรงเรียนแพทย์แผนไทยวัดโพธิ์ โรงเรียนอายุรเวชที่รพ.ศิริราช แผนกฝังเข็มที่จุฬานี่เอง สรุปว่าไอ้ที่บอกมาทั้งหมดเราไม่ได้ไปค่ะ กลุ่มเรานั้นได้ไปสลัมคลองเตย ค่ะ เหอๆนะ เกี่ยวกับแพทย์แผนไทยตรงไหนฟะ ตรูละงง อุตส่าห์อยากไปวัดโพธิ์

ถึงวันเดินทางกลุ่มเรานั้นขึ้นรถบัส( คันอื่นที่ไม่ใช่ของคณะ ) ไปค่ะ ที่สำคัญคือ แอร์ไม่เย็น รู้สึกคล้ายๆนั่งรถในกทมตอนเที่ยงครึ่งโดยไม่เปิดแอร์ค่ะ อืมมม เริ่มลางไม่ค่อยดี รถพาไปส่งที่ข้างๆเชิงสะพาน ของถนนอะไรก็ไม่รู้ คือไม่มีที่จอดรถ ชนิดที่เรายังงงว่าให้ลงตรงเนี้ยอ่ะหรอ พอลงจากรถมากิจกรรมแรกคือเดินข้ามทางรถไฟเราเข้าใจว่าเป็นทางรถไฟนะ มะรู้เหมือนกันว่ามันคือสายไหน แล้วมีรถไฟวิ่งรึเปล่า หรือเราจำผิด แต่วิวที่เดินผ่านคือกองขยะ อันนี้ไม่ผิดแน่ๆ หลังจากเดินมาสักพักเจอตึกแถวและอากาศที่ไม่มีกลิ่น เจ้าหน้าที่ที่พามาบอกว่านี่ล่ะค่ะ คือ สลัมคลองเตย เรานั้นออกแนวงงๆค่ะ เห็นเป็นตึกแถวนะ สภาพก็ไม่ได้แย่อะไร อาจจะมีคนท่าทางแปลกๆเดินอยู่ตามถนนบ้าง แต่เฉยๆง่ะ

จุดหมายแรกของพวกเราคือบ้านชีวิตใหม่ค่ะ บ้านชีวิตใหม่คือสถานที่รับเลี้ยงเด็กในชุมชนแออัดคลองเตย ซึ่งเป็นเด็กที่ไม่มีทะเบียนบ้าน ทำให้ไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากมูลนิธิเด็กอ่อนของสมเด็จพระพี่นางได้ ที่นี่ส่งเสริมการศึกษาของเด็กๆ ให้เด็กวัยรุ่นไปเรียนศึกษาผู้ใหญ่ สอนให้เด็กรู้สึกว่าชีวิตเค้าไม่จำเป็นต้องจบลงเหมือนครอบครัวเค้าเสมอไป อันนี้สำคัญเพราะฟังเจ้าหน้าที่เล่าเรื่องชีวิตของเด็กแต่ละครแล้วเศร้าแทนค่ะ มีน้องคนนึงถูกข่มขืนซ้ำแล้วซ้ำอีก เริ่มจากพ่อเลี้ยง จนกระทั่งถูกคนขับรถบรรทุกที่ขับผ่านมาลากไปข่มขืน เหมือนในหนังเลยอ่ะ เราคงอินกับสิ่งที่เค้าเล่าได้มากกว่านี้ถ้าไม่ใช่ว่าเพื่อนๆที่ไปด้วยกันนั้นตั้งใจฟังและจดอย่างจริงๆจังๆ ด้วยสาเหตุว่าเค้าบอกจะออกสอบค่ะ เหอๆ เราดันเป็นประเภทขวางโลกได้อีก คือถ้าเราจะฟังก็เพราะเราอยากฟังอ่ะค่ะ แล้วเลยพาลไปไม่ค่อยอยากฟังในสิ่งที่เค้าสั่งให้ฟัง หุๆ

ที่นี่พวกเราได้ดูการเพ้นท์สีลงบนเสื้อ และร้อยลูกปัด เป็นการหารายได้เสริมค่ะ เรานั้นเฉยๆ ก้อได้ดูบ่อยแร้นนี่นา เลยแอบไปยืนเซ็งๆอยู่นิดหน่อย นึกในใจว่า ทำไมไม่เห็นเหมือนอย่างที่คิดไว้เลย … ไม่นานเกินรอ หลังจากออกมาจากบ้านชีวิตใหม่ เราก็ได้เห็นสิ่งที่เราอยากเห็นค่ะ เพราะเจ้าหน้าที่พาไป เขตพื้นที่สีแดง สภาพบริเวณหลังป้ายนี้เป็นไปตามนิยามของคำว่าสลัมจริงๆค่ะ ( เรานิยามเองแหละ แหะๆ ) อ่านนิยายมาก็ตั้งนาน พึ่งเข้าใจคำว่าบ้านอยู่เรียงติดๆกัน ชนิดหลังคาแทบจะเกยมันเป็นอย่างไรก็วันนี้แหละค่ะ ก็ระหว่างบ้านเป็นทางเดินใช่มั้ย แล้วทางเดินก้อออ แคบๆๆ เดินได้คนเดียวอ่ะ แล้วเราก็ได้ตกใจเมื่อเจ้าหน้าที่บอกว่าจะพาไปเดินหนึ่งรอบ หา…….. เหอๆ เอาวะ ไหนๆก้อมาถึงแล้วนี่ ( เค้าปักป้ายซะน่ากลัวเรยอ่ะ จริงๆถ้าไม่ปักคงไม่น่ากลัว ) พอเดินเข้าไปแล้วรู้สึกเป็นเป้าสายตาของคนแถวๆนั้น เกิดอาการเสีย self ขึ้นมาทันที งืมๆ สิ่งที่เรากลัวที่สุดในทางเดิน คือ หมา ค่ะ ตอนเราเดินๆอยู่มานมีสองตัวไล่กัดกันอ่ะ แล้วทางเดินมานก้อแคบ หลบไม่ได้อีก วิ่งกลับกันกระเจิงเลยคราวนี้ ก้อได้คนในพื้นที่น่ะแหละค่ะ มาช่วยกันให้ ขอบคุณฮับๆ ปกติเราไม่กลัวหมาเท่าไรนะ แต่รู้สึกสถานการณ์กดดัน หรือกดดันตัวเองหว่า ในที่สุดหลังจากเดินๆๆ แทบไม่ได้มองบ้านคน มองแต่ทางเดิน เราก้อหลุดออกมาได้โดยสวัสดิภาพ อืมมม จริงๆก้อไม่น่าจะมีอะไรอ่ะนะ

จุดหมายสุดท้ายของวันนี้คือบ้านรับเลี้ยงเด็กอ่อนของพระพี่นางค่ะ ได้ดูเด็กๆเต้น น่ารักดี หลังจากนั่งรถกลับมาถึงรพ จุฬา ปรามาณเกือบๆหกโมงเย็น อยู่ดีๆเมฆสีดำก็ลอยมาจากไหนไม่รู้ ฝนซึ่งไม่ได้ตั้งเค้ามาเลยก็เทลงมา อยู่ดีๆก็ตกหนัก งง เลยเปียกฝนกลับหอ ปกติถ้าเราเปียกฝนขนาดนี้ เราจะหงุดหงิดมาก แต่วันนี้เราเฉยๆ ใจลอยไปถึงเด็กในบ้านชีวิตใหม่ ดีใจกับตัวเองที่มีหอพักให้กลับ

วันนี้นับได้ว่ามีหลายอารมณ์จริงๆกับวิชา docsoc อย่างที่บอกว่าวิชานี้ได้ให้ประสบการณ์ที่จำไม่ลืมกับเราจริงๆ




 

Create Date : 21 เมษายน 2550
3 comments
Last Update : 21 เมษายน 2550 1:45:36 น.
Counter : 1405 Pageviews.

 

แวะมาอ่าน ชีวิตของหมอคับ

 

โดย: frank3119 21 เมษายน 2550 1:43:14 น.  

 

บอกตัวเองว่า ต่อไปหนักกว่านี้

 

โดย: ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ 25 เมษายน 2550 0:59:23 น.  

 

มาติดตามชีวิตว่าที่คุณหมอ

 

โดย: fontor 25 เมษายน 2550 9:00:27 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


MsBrenda
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




blog นี้ดูจะเกิดขึ้นมาได้เนื่องด้วยเจ้าของบล็อกเกิดอยากจะเขียน
แล้วอยากให้คนอื่นๆอ่านเรื่องที่ตัวเองเขียนด้วย
การมีบล็อกเป็นของตัวเองก็เลยดูจะลงตัวดี
และแม้ว่าช่วงนี้ถึงชีวิตการเรียนที่เป็นอยู่ไม่ค่อยเอื้อให้เรามานั่งเขียนบล็อกสักเท่าไร
แต่การที่ได้พักจากชีวิตที่วุ่นวายมาทำอะไรที่ชอบสักพัก ก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน


บางเรื่องที่เราเขียนก็ดูจะบ้าๆบอๆไร้สาระไปหน่อย
จนเหมือนยึดเป็นที่ระบายอารมณ์ในบางครั้ง
อย่างไรก็ตาม
เราต้องขอขอบคุณทุกคนมากๆนะคะที่เข้ามาอ่าน


ปล .
เราใช้ชื่อ N3K เป็นชื่อ blog เนื่องจากชื่อนี้เป็นชื่อกลุ่มเราสมัย ม.ต้น
แล้วเราสมัครพันธุ์ทิพย์ช่วงมอต้นพอดี ก็เลยใช้ login เป็นชื่อนี้แล (( ง่ายดีมั้ย ))

((( ปล จริงๆแร้ว )))

ตอนนี้เรากำลังจิตตกกับการเข้าสู่แผนกทำคลอดเป็นวันแรก

แอบกลัวอยู่อ่ะ เราไม่อยากทำคลอดเรย

ทำไงดีอ่ะ??




Friends' blogs
[Add MsBrenda's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.