ต้นยาง ยังอยู่ คู่สารภี

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ต้นยางสารภี
เหลือน้อยลงไปทุกทีๆๆๆแล้วครับ

ทางไปลำพูหรือเปล่าค่ะนี่
ขวัญมีโอกาศได้ไปมาครั้งนึง ต้นยางพวกนี้ มองไกลๆสวยมาก

บรรยากาศร่มรื่นดีครับ

เงาต้นยางยืนยงคู่เคียงเรา
...

ยิ้ม ยิ้ม..วันพฤหัสนะคะพี่
ชะแว๊บมาทักทายยามสายค่ะ^^

สวัสดีค่ะพี่เศษเสี้ยว
ทางใต้เห็นเขาปลูกต้นยางดูเป็นร่มเงา เป็นแถวๆ ไม่ร้อนด้วย

วันนี้มีโรตีใส่ไข่มาฝาก

คิดถึงต้นยางเชียงใหม่อ่ะ คุณหนูคั่วกลิ้งเคยไปพักแถวๆนี้ค่ะ จำชื่อที่พักไม่ได้แว้ววว

เสาร์อาทิตย์นี้ว่างไหมคะ ไปเที่ยวงานแม่โจ้กันเร็ว วันนี้วันเปิดงานวันแรก คึกคักชะมัดเลย ถ้าอยากไปถ่ายรูปกล้วนไม้ ดอกไม้สวย ๆ ต้องวันแรกนะคะ

ต้นยางใหญ่
ให้ความรู้สึก แตกต่าง ...
คนที่อยู่ไกลหน่อย ก็มองว่า โอ้ ... ช่างน่าอนุรักษ์เหลือหลาย กว่าจะเติบโตมาจนป่านนี้ ผ่านกี่ร้อยกี่พันชีวิตมาแล้ว ที่ได้อาศัยร่มเงา
คนที่อยู่ใกล้เข้ามาหน่อย ... โอ้ มันเป็นสัญลักษณ์ของถนนสายนี้นะ สมควรดำรงค์คงอยู่
คนที่อยู่ใกล้ชิดมาก ... โอ้ ลมแรงอย่างนี้มันจะหักโค่นใส่หัวข้าวันใด

บ่ายแล้ว ตื่นมาทำงานได้แล้ว ... คุณเศษเสี้ยว

สวัสดียามบ่าย ๆ ค่ะ..^^

โดย: Lika ka วันที่: 1 ธันวาคม 2554 เวลา:13:31:47 น.

สวัสดีค่ะ

แวะมาชมภาพด้วยนะคะ

สวัสดียามเย็นวันที่ 1 จ้ะ คุณเศษเสี้ยว วันนี้ไปโรงพยาบาลตามเวลาที่คุณหมอนัด และก็ได้ฟังข่าวร้ายว่า เจ้าเซลล์มะเร็งได้ก่อตัวเป็นจุดเล็ก ๆ ขึ้นอีกแล้วที่ปอดทั้งสองข้าง จะต้องเริ่มรักษากันใหม่ โดยต้อยขอเวลาคุณหมอเป็นเดือนหน้า เพราะพรุ่งนี้ต้อยก็จะลง กทม. แล้ว ขอไปเที่ยวให้สบายใจเสียก่อนแล้วค่อยกลับมานอนรับคีโม เฮ้อ..ชีวิตนี้ไม่ราบเรียบเสียเลยนิ

แล้วพบกันใหม่ราวกลางเดือนธันวาคมค่ะ ฝากเพลงไว้ให้ฟังยามคิดถึงกันน๊า

เย้!!!! สวัสดีเจ้าน้องเศษเสี้ยว

ฮั่นแน่...หนีคุณน้ำไปเที่ยวอีกแล้ว..

ต้นใหญ่มากเลยครับ สูงซักตึก5-6ชั้นได้เลย

สวัสดีค๊าพี่ซา....

มาชมต้นยาง ยืนต้นอยู่ยั้งยืนยงอย่างงามด้วย
คิดถึงพี่ชาย........ฝันดีนะค่ะ



.
.

ฝันดีคะพี่

แวะมาส่งเข้านอนค่ะ คืนนี้ฝันดีนะคะ

ย้อนกลับไปดูบล็อกน้องแมวมาก่อนค่ะ
เห็นตั้งแต่เมื่อวาน
พอดีรีบๆๆๆ วันนี้เลยมาดูใหม่

สวัสดียามดึกค่ะคุณเศษเสี้ยว

ต้นยางเชียงใหม่.......นั่งเล็ง.......ว่าคุณเศษเสี้ยวไปถ่ายแถวๆ ช่วงไหนน้อ........

ปายรู้ค่ะว่าพี่เศษเสี้ยวมาบ่นให้ปายฟังทำไม
ขอบคุณที่ช่วยแชร์ความเป็นส่วนตัวให้ปายได้คิด
คนเราแต่ละคนต่างก็มีหน้าที่ มีความรับผิดชอบ
บางครั้งปายแอบถอดใจชนิดแทบทิ้งงานกลางครันก็มี
เพราะมันเป็นงานที่น่าอึดอัด ต้องพบคนหลายคน
แวดวงรับเหมาก่อสร้าง นอกจากลูกค้าคือพระเจ้าแล้ว
ข้าราชการก็คือผู้ชี้เป็นตายเราเหมือนกัน
ที่เราต้องพะเน้าพะนอ เอาอกเอาใจ
บางครั้งเราต้องหัดมีเล่ห์เหลี่ยม
กับคนที่หน้าซื่อใจไม่ค่อยตรง
ในแต่ละวัน...ไม่รู้ชีวิตจะต้องเจอกับอะไร
งานมันเป็นลักษณะนี้จริง ๆ
โดยรวมปายยังคงอึดอัดกับงานตรงนี้นะคะพี่
แต่มันเป็นงานของพ่อเราเอง
ก็ต้องทนสถานเดียว
ได้แต่รอวันหมดสัญญาจ้างกับพ่อ
ปายก็คงกลับไปทำงานกับแม่เหมือนเดิมแหละค่ะ
....
....
มาบ่นเอาคืนค่ะพี่ 555555
ราตรีสวัสดิ์นะคะ