Bloggang.com : nobuta wo produce : Still Walking..วันที่หัวใจก้าวเดิน

Still Walking..วันที่หัวใจก้าวเดิน

STILL WALKING ....วันที่ หัวใจก้าวเดิน

การกลับมารวมตัวกันของครอบครัวๆหนึ่ง ในวันครบรอบวันตายของลูกชายคนโตของครอบครัว เป็นปีที่ 15...

ฉากที่ประทับใจเป็นฉากคำพูดของ ลูกชายคนรอง
ที่พยายามจะบอกกับพ่อของตัวเองว่า

"ใครจะรู้ว่า พี่จุนเปย์จะเป็นยังไง ถ้าเค้ายังมีชีวิตอยู่?

เราก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง....."

ตัวของพี่สาวเองก็พยายามจะบอกกับแม่ว่า
เค้าก็ขอโทษแล้ว(หมายถึงเด็กผู้ชายคนที่พี่ชายตัวเองช่วยชีวิตเอาไว้จนตัวเองถึงแก่ชีวิต..ก็ได้มาร่วมในงานพิธีรำลึกถึงการจากไปเป็นปีที่ 15 ด้วย)

คำพูดของเด็กผู้ชายคนนั้นที่พร่ำบอกกับครอบครัวเรา

"ผมขอโทษ ขอโทษที่ยังมีชีวิตอยู่...ๆ"

นั่นเป็นคำพูดที่ฟังแล้วรู้สึกสะเทือนใจบอกไม่ถูกค่ะ

ทุกคนในครอบครัวมีแผลที่ฝังอยู่ในใจ
คนเป็นพ่อเอง ยังไงก็ยังรับไม่ได้ที่คนที่ลูกชายของตัวเองช่วยชีวิตเอาไว้นั้น เป็นคนประเภทที่ตัวเองคิดว่า...เป็นพวกขยะสังคม ไร้คุณภาพในขณะที่ลูกชายของตัวเองนั้น ถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็จะได้สืบทอดกิจการคลีนิกหมอและเป็นหมอเหมือนตัวเอง ในขณะที่ลูกสาวและลูกชายที่เหลืออยู่ ถึงจะเสียใจกับเรื่องนี้ แต่ก็พยายามที่จะมีชีวิตอยู่กับมันให้ได้
ชอบคำพูดของลูกชายคนรองนะคะ

"ใครจะรู้ว่า พี่จุนเปยจะเป็นยังไง ถ้าเค้ายังมีชีวิตอยู่?

ใครจะรู้ว่าเค้าจะเป็นยังไง

พวกเราก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง....."

"พวกเราก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง"

มันเป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ
บางทีในชีวิตจริง เรามักจะพบว่า
คนที่ตายไป ส่วนมาก เป็นคนดี เปรียบเทียบกับคนที่ไม่ได้เรื่อง พวกที่เป็นขยะสังคมแล้ว คนพวกนั้นสมควรที่จะตายมากกว่า เรามักจะมีความคิดและได้ยินคำพูดเหล่านี้..อยู่เสมอๆนะคะ

แต่ก็นั่นล่ะค่ะ คนที่เค้าได้ตายไปแล้ว ใครจะสามารถรู้ได้ว่าเค้าจะเป็นคนยังไงต่อไป ถ้าวันนี้เค้ายังมีชีวิตอยู่...ไม่มีใครรู้ เราอาจจะพูดได้ว่า เค้าก็ต้องเป็นคนดี สร้างประโยชน์ให้กับคนอื่นๆได้อีกมากน่ะสิ
.....แต่ในความเป็นจริง เราก็ไม่สามรถการันตีได้หรอกค่ะ...
พวกเราก็แค่มนุษย์คนหนึ่ง
คนที่ตายไปแล้วก็คือได้ตายไปแล้ว
ส่วนคนที่ยังอยู่ ถึงแม้ว่าเค้าจะเป็นพวกอิแหละแคระคร่ะ เท่าไหร่
แต่เค้าก็ยังมีชีวิตอยู่
ยังไง ชีวิตก็ต้องก้าวต่อไป....

ฉากที่เด็กๆไปเที่ยวเล่นข้างนอกบ้าน
ฉากที่คนในครอบครัวออกเดิน
เดินไปเรื่อยๆ
ชีวิตมันก็คงต้องเป็นแบบนี้สินะคะ
ยังไงก็คงต้องเดินต่อไปเรื่อยๆ

ฉากที่คุณแม่ วิ่งไล่จับผีเสื้อที่บินเข้ามาในบ้านเพราะคิด(เอาเอง)ว่าเป็นจุนเปย์ ลูกชายที่ตายไปแล้วกลับมาเยี่ยมบ้าน นั่นก็สะเทือนใจ แต่ก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้กับตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ

ฉากที่ลูกบอกกับแม่ว่า เราควรจะปล่อย(คนที่จุนเปย์ช่วยชีวิต)ไปได้แล้ว การที่เรายังเชิญเค้ามาในวันทำบุญครบรอบวันตายของจุนเปยอีก เค้าเองก็จะรู้สึกผิดไปตลอด และรู้สึกไม่ดีไปด้วย แต่คำตอบของคนเป็นแม่นี่สิค่ะชวนให้คิดมากเลย ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือว่าควรกลัวกันแน่นะคะ
แม่ตอบว่า

"เราจะเชิญเค้ามาทำบุญครบรอบวันตายของพี่ชายทุกปี
เราต้องเชิญเค้ามาทุกปี
ให้เค้าได้รู้สึกเจ็บปวดทุกปี
อย่างน้อยปีละครั้งก็ยังดี
ไม่อย่างนั้นแม่คงจะรู้สึกผิดที่ไม่ได้ทำอะไรเลย...."

(ฟังแล้วหลอนดีนะคะ)
แต่สุดท้ายแล้ว
ทุกชีวิตก็ต้องจากโลกนี้ไป นั่นคือความจริงที่สุดค่ะ
ส่วนคนที่ยังอยู่
ก็ต้องก้าวเดินต่อไป

โคริเอดะ ฟิล์ม : )

Create Date : 26 กันยายน 2554

Last Update : 3 มกราคม 2555 9:16:23 น.

6 comments

Counter : 1927 Pageviews.

ติดตามๆๆๆ

..........................................

โดย: aodblo22

วันที่: 26 กันยายน 2554 เวลา:15:00:47 น.

วันนี้ที่บ้านเลี้ยงวันเกิดให้แม่กับน้าๆ
เด็กๆเยอะมาก
ถือเป็นวันรวมญาติอีกหนึ่งวัน
ที่ไม่ใช่วันเทศกาลสำคัญ
...
แว๊บนึงก็คิดถึงฉากในหนังเรื่องนี้ขึ้นมา
อิอิ
เขียนเองก็เข้ามาเม้นท์blog เอง

โดย: nobuta wo produce

วันที่: 16 ตุลาคม 2554 เวลา:15:10:20 น.

แอบมาหาอะไรดูครับ ^^

โดย: BoonsermLover

วันที่: 20 ตุลาคม 2554 เวลา:6:40:28 น.

อยากดูเรื่องนี้ มีแผ่นไหมครับ?

โดย: คนขับช้า

วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:0:17:00 น.

เป็นหนังที่เยี่ยมมากครับ รักหนังเรื่องนี้ทีละนิดๆ จนจบเรื่อง การเอาคำซ้ำๆ มาพูดเรื่อยๆ นี่แหละครับครอบครัว
ชื่อซูโม่จากฮาวาย (ผมเรียกเองว่าซูโม่แขก)
ผีเสื้อสีเหลืองเมื่อผ่านหน้าหนาว

คมคายมากครับ โคริเอดะ คุณแน่มาก
Kirin Kiki อีกคน เธอเล่นดีมากๆ ครับ ขอคารวะ

ขอบคุณมากๆ นะครับกับแผ่นหนังที่ดีมากๆ ขอบคุณจากใจครับ

โดย: คนขับช้า

วันที่: 17 มีนาคม 2555 เวลา:13:37:15 น.

แวะมาบอกว่า ฮิโรคาสุ โคริเอดะ ได้รางวัลปาล์มทองคำจากเทศกาลหนังเมืองคานส์ปีล่าสุด

โดย: คนขับช้า IP: 101.51.58.171 วันที่: 20 พฤษภาคม 2561 เวลา:12:30:05 น.