แม้แต่ตอนกลางคืน ผมก็ไปเฝ้าเอาไฟฉายไปส่องดู บางทีก็เห็นน้องเดือนมากระดุ๊กกระดิ๊กให้เห็นบ้าง พอเขาเห็นแสงไฟฉายเขาก็มุดดินหนีลงไปเหมือนเดิม

ตื่นเช้ามาก็มาดูอีก แต่คราวนี้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างแต่ไม่แน่ใจว่าจะใช่ ขี้ น้องเดือนหรือไม่ ผมลองถ่ายรูปไว้ แล้วตั้งใจว่าจะส่งไปถามน้อง ๆ ที่เป็นเจ้าหน้าที่อบรม คือ น้องต้นกล้า และน้อง Ing Ing ว่าจะใช่อย่างที่ผมเข้าใจหรือไม่ รูปเป็นแบบนี้นะ

หลังจากถ่ายรูปสิ่งต้องสงสัยเสร็จ ผมก็มีอาหารมือแรกมาให้น้องเดือนของผม เป็นมะละกอที่เขาซื้อมากินแล้วไม่หมด กำลังสุกงอมมากแล้ว และมะม่วงที่บ้าน แม่ปอกไว้ให้กินไม่หมด สุกได้ที่แล้วเหมือนกัน ผมจัดเตรียมหั่นเป็นท่อนเล็ก ๆ เตรียมไว้ 

จากนั้นจึงค่อย ๆ เขี่ยดินในมุมขวาบน ให้เป็นหลุมไม่ลึกมาก แล้ววางอาหารลงไปพร้อมกับกลบดิน

ระหว่างที่กลบปิดอาหาร ผมได้เจอน้องเดือนตัวหนึ่ง เลยลองจับมาใส่มือให้คนที่บ้านดู บอกเขาว่า ดูนี่ดิ น้องเดือน น่ารัก น่าเอ็นดู ตัวนี้ยาวประมาณ ฝ่ามือผมได้ จากนั้นก็ปล่อยให้น้องเดือนมุดดินกลับไปใน bedding ต่อไป

ยังพอเห็นน้องเดือนขึ้นมาบนผิวดินให้เห็นบ้าง แสดงว่า เรายังคงอยู่ด้วยกันด้วยด้วยดี (จริงไหม)

นี่ไง เขากำลังมุดดินลงไปแล้ว เพราะตอนกลางวัน ตรงนี้ได้รับแสงเต็ม ๆ (แต่รับรองว่าตรงนี้ไม่โดนแดดส่งถึงขนาดร้อนแน่นอน)

ก่อนนอนคืนนี้ แวะไปดูน้องเดือนอีกหน่อย พอส่องไฟฉายไปก็เห็นน้องเดือน รีบมุดดินหนีเลย ผมสงสัยว่าน้องเดือนได้กินอาหารไปหรือยัง แต่ไม่อยากคุ้ยดินดู เอาไว้สัก 4 - 5 วันจะลองเขีย ๆ  ดูดีกว่า  แต่ที่แน่ ๆ มีอาหารรอน้องเดือนอยู่เพียงเลย โดยเฉพาะมะม่วงสุกแสนอร่อยในบ้านพิศฯ แห่งนี้

ราตรีสวัสนะจ๊ะ น้องเดือน