บทที่ 4
ฉันเสียเงินค่าตัดแว่นไปสองพันบาท ตังค์แทบหมดกระเป๋าแนะ เฮ้อ ไปหาพ่อดีกว่า ฉันรีบขี่จักรยานไปหาร้ายพ่อทันที ร้านของพ่อห่างไปแค่นิดเดียวจากร้านแว่นตา ฉันใช้เวลาปั่นห้านาทีก็มาถึงร้านพ่อแล้วฉันเอาจักรยานไปจอดไว้หลังร้านแล้วเข้าร้านทางข้างหลังแทนข้างหน้าเพราะว่าฉันจะไปเซอร์ไพรพ่อซะหน่อย นั้นไงพ่อทำอาหารอยู่ ฉันค่อยๆย่องไปข้างหลังแล้วตะโกนใส่หูพ่อทันที "ไฟไหม้!!!!" "ฮะ อะไรนะ ที่ไหนตรงไหน!!!" "ข้างหลังพ่อไงค่ะ อิอิ" "นี้ยัยเวลาแกล้งพ่อทำไหมฮะ นี้แหนะ"พ่อตีแขนฉันอย่างแรงจนฉันต้องเอามือไปลูบ "แล้วนี้ทำไหมไม่อยู่โรงเรียน โดดเรียนเหรอเรา" "เปล่าค่ะ พอดีมีเรื่องนิดหน่อยอาจารย์เลยให้กลับบ้าน"ฉันพูดก่อนจะขยับแว่นอันใหม่ขึ้นไปบนสันของจมูก "มีเรื่องอะไร แล้วนี้ไปตัดแว่นใหม่มาทำไหมแว่นเก่าไปไหน" "โอ๊ยพ่อค่ะ คือหนูขี้เกียดอธิบายค่ะ เดี๋ยวอาจารย์กรก็โทรมาบอกเองแหละค่ะพ่อ มาเดี๋ยวหนูช่วยนะหนูไปเปลี่ยนชุดก่อนนะค่ะ"ฉันหอมแก้มพ่อทีหนึ่งก่อนจะไปที่ชั้นสองเพื่อเปลี่ยนชุด ฉันหาล็อกเกอร์ของตัวเองแล้วหยิบชุดในนั้นออกมาร้านของพ่อชุดฟอร์มนั้นคือเสื้อดำกางเกงดำสำหรับผู้ชายกระโปรงดำสำหรับผู้หญิงผ้าคาดเอวแล้วก็หมวกฉันเปลี่ยนชุดเสร็จก็ลงมาข้างล่าง เวลาฉันมาที่ร้าน ที่ร้านจะครึกครื้นเสมอ อิอิ "เวลามาได้ไงอะ" "มาได้ไงเนี่ย" "โดดเรียนมาเหรอ" "หยุดเลยทุกคน พอดีที่โรงเรียนมีเรื่องนิดหน่อยฉันเลยกลับบ้านแล้วนี้มายื่นรอไรกันไม่ไปทำงานกันละ"เพื่อนรุ่นเดียวกันสามคน มะขาม สาและไอที สามคนนี้เรียนโรงเรียนเดียวกับฉันแต่ว่าต้องลาหยุดทุกวันอังคารเพราะว่ามาทำงานที่ร้าน "ก็พ่อเธอบอกว่าเธอมาพวกเราเลยมารอเธอนะ" "รอทำไหมไปๆทำงานกันได้แล้ว" "เวลามาร้านต้องแน่นเพราะลูกค้าแน่เลย" "ใช่เพราะไอเวลาทำอาหารอร่อยสุดๆไปเลย" "หยุดพูดกันได้แล้วไปจดออเดอร์มาเร็ว" "คราบบบบ"ทั้งสามคนพูดพร้อมกันก่อนที่จะออกไปเพื่อรับออเดอร์ตามคำสั่ง "มาแล้วครับ ออเดอร์ อันนี้ข้าวผัดกระเพราสองจานครับผม" "ดีเลยไม่ได้ลงครัวนานแล้ว" "อย่างแกนะสองจานสองนาทีก็เสร็จละ" "เว่อไปแหละไอที แต่ว่าสอจานห้านาทีก็พอ ไอทีจับเวลา!" ห้านาทีผ่านไป ติ๊ง "อาเสร็จแล้ว พร้อมเสริฟ์จะ" "ไอนี้มีอะไรมั้งที่ทำไม่ได้ ชิ" "แล้วแกจะงอลเพื่อ..แอะๆ เดี๋ยวฉันยกไปเสริฟ์เอง" "ครับคุณเวลา" "มาแล้วค่ะ ข้าวผัดกระเพรา นี้ค่ะ" "อ้าวหนูเวลนี้"เอะเสียงคุ้นๆเสียงเหมือน "อ้าวอาจารย์สากับอาจารย์นี้ค่ะ" "นี้ครูรู้เรื่องหมดแล้วนะ ลินดาคงจะโดนหนักน่าดู" "งั้นเหรอค่ะ" "แล้วนี้ข้าวนี้ใครทำจะ" "คือว่า..." "โหยจะใครครับอาจารย์ก็คนที่ยื่นคุยกับอาจารย์นี้แหละครับ" "นี้เธอทำเองเหรอ น่ากินดีนะเนี่ย"เอ่อ อาจารย์กรค่ะถ้าจะพูดช่วยพูดให้มีสีสันกว่านี้ได้ไหมค่ะพูดได้ไร้อารมณ์มาก "แล้วพ่อเธออยู่ไหนละฉันจะคุยเรื่องวันนี้กับพ่อเธอสักหน่อยเวลา" "อ๋อค่ะอาจารย์เดี๋ยวหนูไปตามมาให้นะค่ะอาจารย์" "ไม่ต้องแล้วลูกพ่ออยู่นี้" "งั้นหนูขอตัวนะค่ะ ไปเร็วพวกแกด้วย"ฉันเดินเข้าไปในห้องครัวพร้อมกับพวกพ้องอีกสามคนและเมื่อพ้นจากหน้าร้านแล้ว "มันเรื่องอะไรกันแน่วะ" "ใช่อาจารย์ถึงมาคุยเองเลยเหรอ" "เล่าเลยเวลาเล่าเดี๋ยวนี้" "อยากรู้ไปถามฝนดาวกับไอกาลเอาละกันฉันไม่อยากพูดถึง" "โหย เซ็งเลย!!"ทั้งสามคนประสานเสียงอย่างกับโอเปล้าก่อนจะทำหน้าเซ็งๆใส่ฉัน "มีอักทาง" "อะไรเหรอ" "ถามพ่อฉันเอาถ้าอยากรู้เรื่อง" "ไอเวลา!!!" "ฮะๆๆ แกล้งพวกแกสนุกจังโว๊ย" ฉันแกล้งสามคนนั้นทั้งวี่ทั้งวันจนพ่อปวดหัวเลยทีเดียว แต่วันนี้จากเรื่องแย่ๆเมื่อเช้ากลับกลายมาเป็นเรื่องสนุกๆแทนซะงั้น กำลังใจที่ดีที่สุดคือพ่อกับเพื่อนนี้แหละ
แฮลโหลล ทุกคน จบไปอีกบทคนเขียนไม่ค่อยมีเวลา คนเขียนน้อยใจจังคนอ่านเริ่มน้อยลงไปทุกที อ่านกันยเอะๆนะเพื่อกำลังใจเห็นคนอ่านน้อยไม่มีกำลังใจในการเขียนเลย ปลาทอง
| Create Date : 10 พฤษภาคม 2559 |
| Last Update : 10 พฤษภาคม 2559 22:10:33 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 534 Pageviews. |
 |
|
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
