สวยจังเลยค่ะ ฝันอยากไปญี่ปุ่นมานานแล้ว

โอ้โห รูปเพียบเลยครับคุณโอ๋ เด๋วขอดูก่อนเน้อออออ แล้วมาเม้า

ตอนที่เจอวัยรุ่นแซวเนี่ยประมาณว่าขอเบอร์โทรหรือป่าว แหม่คุณโอ๋เนี่ยเสน่ห์แรงใช่ย่อยเลยทีเดียว อิอิ

เห็นถ่ายรูปมาไม่ค่อยยิ้มเลยครับ ยิ้มหน่อยน้าจะได้สดใสๆ

สำหรับผมแล้ว ญี่ปุ่นก็ยังเป็นสถานที่ที่น่าไปเยือนที่สุดอยู่ดี ผมมานั่งคิดแล้วว่าประเทศไหนก็ไม่ดึงดูดเท่าญี่ปุ่นอีกแล้ว

เห็นบอกว่าตอนเขาสัมนาคุณโอ๋ก็ยังฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็สงสัยว่าภาษาญี่ปุ่นคงจะยากจริงๆ ผมจะมีปัญหาในการไป ตปท ก็เรื่องภาษานี่ล่ะครับ เพราะเป็นคนที่อ่อนด้านภาษาเอามากๆ

แต่ดอกซากุระก็สวยจริงๆครับ ดอกไม้ก็สวย คนเป็นแบบถ่ายรูปก็งามแต๊ ฮิฮิ

คิดถึงญี่ปุ่น เหมือนกันแฮะ..แต่คิดถึงอาหารญี่ปุ่นมี่ซู้ด..ด อร่อยมากๆ

Oh+ sempai kawaii desune..

Watashi mo sakura wo mini ikitai naa.....T.T

Aitai da ne !

ขอบคุณที่พาไปเที่ยวญี่ปุ่นค่ะ
ภาพเยอะดีจังเลย ชอบภาพชมปรา สาทค่ะ สวยดีค่ะ
ปล. ภาพอาหารภาพแรกนี่ก็น่ากินแล้ว
แบบว่า นั่งดูอยู่นี่ ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลยค่ะ
หิว สุด สุด

น้องโอ๋ คิดถึงจังงงงงงง
รูปงามมากเด้อ แล้วพี่จะหาเวลาไปเยี่ยมนะ (จริงๆ อยากไปเที่ยว อิอิ)

รักษาสุขภาพด้วยนะ

ชอบมาเลยอ่ะ โอ๋ ภาพปราสาทนะ ได้ความรู้สึกของญี่ปุ่นจริงๆเลย คงจะดีมากเลยเนอะถ้าได้มีโอกาสไป

อยากลองกินข้าวหน้าปลาไหลจัง ยังไม่เคยลองเลยอ่ะ
ซากุระก็สวยเนอะ...อยากกลับไปดูอีกจัง

เอ๊ะ มีแอบใส่รูปเพิ้มมาหรือเปล่าครับนี่ เพราะหนที่แล้วบางรูปก็ไม่เห็นมีน่ะครับ

ไปรำคาญคนญี่ปุ่นได้เนี่ย ก็แสดงว่าเจออะไรเซ็งๆมาสินะครับ เกิดอะไรขึ้นกับชนชาติที่ได้ชื่อว่าสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตน มีมารยาทมากที่สุดชาตินึงรึครับ

ซึ่งผมก็คิดว่า...นั่นน่ะ เปลือกนอกทั้งนั้น ผมว่าจริงๆคนญี่ปุ่นน่าจะเก็บกดเอามากๆ ดูได้จากการ์ตูนที่อ่านบ่อยๆ แบบนี้ผมว่าน่ากลัวมากกว่าเถื่อนๆตรงๆแบบบ้านเราเสียอีก

แต่ก็ไม่รู้นะครับว่าที่คุณโอ๋เจอมาจะเป็นเรื่องอะไร ถ้ามีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ

ส่วนผมเองก็เจอความเซ็งที่มาจากคนน่ะแหละครับ แต่ก็ช่างเขาเถอะ เก็บเอามาคิดมากให้ปวดหัว รบกวนตัวเองไปอีกทำไม

มาดูรูปของคุณโอ๋เองก็ช่วยให้สบายใจขึ้นได้เหมือนกันนะครับ โดยเฉพาะรูปเด็กน้อยสองคนนี่ อิอิ น่ารักมากเลย

โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงทำท่าเหมือนกำลังนั่งอึ๊อยู่เลย ฮิฮิ น่ารักมากเลยล่ะครับ

ปราสาทต่างๆของญี่ปุ่นนี่มีประวัติความเป็นมาที่น่าสนใจหลายที่เลยนะครับ แต่ผมก็ดันทำข้อมูลนี้หายไปกับเหล่าปลวกมหาประลัยเมื่อหลายปีก่อนเสียแล้ว เขาจะมีบอกว่าปราสาทต่างๆนั้น สร้างมาในสมัยของโชกุนคนไหน มีประวัติอย่างไร

ที่ผมจำได้ก็มีแต่ปราสาทโอซาก้า ของ โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ ที่มาถูก โตกุกาว่า อิเอยาสึ ตีแตกในสมัยที่ อิเอยาสึ ยึดอำนาจศูนย์กลางการปกครอง จากฮิเดโยริ คนลูกมาได้นั่นล่ะครับ ซึ่งก็ก่อให้เกิดศึกที่ทุ่งเซกิฮาร่าอันโด่งดังตามมา

ดูลักษณะการสร้างปราสาทของขุนนางญี่ปุ่นแล้วก็สงสัยว่า วัฒนธรรมอะไรต่างๆของตะวันตกหรือแม้แต่ของจีนเองก็ตาม ดูจะไม่ได้เข้าไปมีส่วนกับงานสถาปัตยกรรมสร้างบ้านแปลงเมือง ตกแต่งค่ายคูประตูหอรบของชาวญี่ปุ่นได้เลย

อย่างของจีนเนี่ยการป้องกันจะเน้นไปที่กำแพงเมืองเป็นหลัก ถ้าเมืองแตกวังหรือปราสาทของเจ้าเมือง ก็แตกไปด้วย

แต่ของญี่ปุ่นนี่ไม่ปรากฎให้เห็นถึงการสร้างเมืองในกำแพงเท่าไหร่นะครับ นั่นก็แสดงว่าสภาพสังคมโบราณของญี่ปุ่น การรบกันตัดสินกันที่ปราสาทของเจ้าเมืองสถานเดียวเพราะเห็นถึงเวลารบ ก็บุกไปล้อมที่ตัวปราสาท ไม่ได้บุกไปล้อมเมืองเหมือนของจีน หรือแม้แต่ของไทยเองก็ตาม

กับยุโรปเอง แม้จะมีปราสาทตั้งโดดอยู่คล้ายของญี่ปุ่น แต่ก็มีการสร้างเมืองย่อยๆอยู่ในบริเวณปราสาทชั้นนอกด้วย ในขณะที่นอกกำแพงปราสาทชั้นนอกออกไป ก็มีบ้านเรือนและไร่นา

ไม่รู้ที่ผมเฝ้าศึกษามานี่จะถูกหรือเปล่านะครับ เพราะอาจจะผิดก็ได้ เนื่องจากผมก็เห็นแค่แปลนปราสาทของญี่ปุ่นแค่เฉพาะตัวปราสาทเองเท่านั้น ผังรอบๆปราสาทก็ไม่ได้เห็นเท่าไหร่นัก

คุณโอ๋ก็เข้มแข็งไว้นะครับ ตั้งใจทำงานเข้า แต่ถ้าทนอยู่ไม่ไหว ก็กลับบ้านเรารักรออยู่ ดีกว่าครับ แต่ถ้ายังทนได้ก็ทำงานเก็บตังค์ต่อปายยย

รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย แล้วผมจะมาเยี่ยมที่บล๊อกให้มากขึ้นนะครับ ถ้ามีเรื่องอึดอัดใจอะไรแต่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ก็ส่งเมลล์มาได้ในโปรไฟล์ครับ เขียนมาเล่าสู่กันฟัง ผมเองก็เคยอยู่ในสภาพที่อึดอัดกับคนของชาติที่ไปทำงานมา ก็พอเข้าใจเป็นอย่างดีครับ

ตามคุณเบร็ทมาทำความรู้จักครับ แล้วก็ตามไปเที่ยว
ญี่ปุ่นด้วย เคยอยากไปเองอยู่สองหน แต่มีเหตุให้
แคล้วคลาดทั้งสองหน ก็เลยต้องดูภาพสวยๆตามปฏิทิน
แล้วก็กินอาหารญี่ปุ่นที่ฟูจิ อ้อ แล้วก็มีอีกร้านนึง คล้ายๆ
อาหารตามสั่ง อยู่บนเอ็มโพเรียม ราคาไม่แพง ชุดเล็กๆกิน
คนเดียวก็ราวๆ 2-3 ร้อย

อ๊ะ อ๊ะ มาวันแรกก็เริ่มจ้อไม่จบ จขบยินดีต้อนรับหรือเปล่า
ยังไม่รู้เลย... สวัสดีไปก่อนนะครับ ทางสะดวกแล้วจะมา
ใหม่

หนูชอบมากค่ะ
เมื่อรั้ยพี่โอ๋จะกลับมาค่ะ

อยากกินข้าวหน้าปลาโลมา อุ๊ยไม่ใช่ หน้าปลาไหลตั่งหาก สับสนๆๆ สวยๆทุกรูปเลยคร้าบ อยากไปด้วยจัง

กี๊สสสสสสสสสสสสสสสส ข้าวหน้าปลาไหล

อยากกินมากมาย เมืองไทยแพงมากมาย

T_____________T

ดีจังค่ะ บล๊อกนี้เพื่อนๆมาเยี่ยมันเยอะเลย ยินดีตอนรับทุกๆคนเลยนะคะ

คุณเบบูญ่าขอบคุณที่แวะมานะคะ อิจฉาคนไปฮันนูมูน

น้องอ้อ ตั้งใจทำงานเน้อ เดี๋ยวอีกปีกว่าๆ จะไปร่วมแจม

น้องเอ๋ย เดี๋ยวเดือนห้าเจอกันนะ จะจัดบ้านรอ

คุณShallow Grave น้องหมาในบล๊อกน่ารักทุกตัวเลยค่ะ เราชอบหมามากๆ อยู่ญี่ปุ่นไม่ได้เลี้ยง คิดถึงน้องหมาของตัวเองจัง

พี่ยุ้ย แล้วเจอกันที่เมืองไทยนะคะ

พี่เปิ้ล บอกว่าจะมาหาหลายรอบแล้วนะ รอกินผัดกะเพราอยู่

เชอร์รี่ ตั้งใจเรียนนะ สอบได้ทีดีๆ แล้วให้แม่พามาเที่ยวญี่ปุ่น อย่ามั่วแต่เล่นเน็ตหล่ะ

คุณ KID ขอบคุณนะคะที่มาแวะชม มาบ่อยๆเน้อ

น้องกานต์ คนนี้บอกให้มาถึงมานะจ้ะหนู ไว้เมาท์กันทางเอ็มนะ

คนนี้ขาดไม่ได้ ผู้สร้างแรงบันดาลใจให้อัพบล๊อก
คุณแป๋งคะ ไม่ได้มาหลายวันเลยนะคะ มาคราวนี้เขียนยาวเลย ดีค่ะ ชอบๆ
ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง มาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ก็แบบนี้แหล่ะค่ะ วัฒนธรรม ความคิด ม้นไม่เห็นคนไทยด้วยกันเอง คนญี่ปุ่นถ้าแค่มาเที่ยวเฉยๆ จะเห็นว่าเค้าเป็นคนที่อ่อนน้อมถอมตัว เรียบร้อย ดูเป็นมิตร แต่ถ้าได้มาอยู่แล้วจะเห็นอีกแบบค่ะ คนญี่ปุ่นเป็นคนที่เย็นชา ไม่จริงใจ ใส่หน้ากาก บนใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ในใจไม่รุ้เค้าคิดอะไรค่ะ (อันนี้เรื่องจริง) จากที่อยู่มาหกปี ไม่เคยมีเพื่อนแท้เป็นคนญี่ปุ่นเลยค่ะ ทั้งๆที่เราเป็นคนที่เข้ากะคนง่ายมาก คนญี่ปุ่นด้วยกันเอง เวลาเค้าคบกัน เค้ายังมีช่องว่างระหว่างกันเลยค่ะ นับประสาอะไรกะคนต่างชาติอย่างเรา เฮ้อออออ

คุณ หนูหล่อ คนนี้ก็ขาดไม่ได้เช่นกัน ยินดีต้อนรับค่ะ เห็นชื่อมานาน แต่ไม่ได้คุยกันซะทีเนอะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ แอบอ่านที่คุณ หนูหล่อโพสคุยกะคุณแป๋งบ่อยๆค่ะ สนุกดีจัง ไวแวะมาคุยกะโอ๋บ้างนะคะ แต่โอ๋ก็ไม่ค่อยได้อัพบล๊อกเท่าไหร่ค่ะ แถมคุยไม่เก่งมากซะด้วย ยังไงก็มาทักทายกันบ่อยๆนะคะ จะพยายามตอบเยอะๆค่ะ

ดีใจมากเลยครับที่ต้อนรับอย่างดี... ทีหลังไม่ต้องแอบ
อ่านโพสของเราสองคนนะครับ เจอเมื่อไหร่ แจมได้เลย
ครับ

คุยกะเราก็จะมีเรื่องโต้เยอะโดยไม่ต้องอาศัยความ
พยายามหรอกครับ เรากำลังพยายามรักษาโรคบ้าน้ำลาย
กันอยู่ แต่มันรักษายากจั๊ง คุณแป๋งยังสารภาพว่าตัวเอง
บ้าพิมพ์อีกตะหาก พอบ้าเจอบ้าก็เลยเม้นกันซ้า...

คุณแป๋งเป็นนักสร้างแรงบันดาลใจให้เพื่อนรวมทั้งหนูหล่อ
ด้วย ที่มาเตร่อยู่แถวนี้ก็เพราะเขาคนนี้แหละครับ แต่หนู
หล่อจะทำประโยชน์อะไรให้วงการได้บ้างก็ยังสองจิต
สองใจอยู่ เลยยังไม่มีบล็อกของตัวเอง อาศัยบ้านคุณแป๋ง
อยู่ครับ มีอะไรให้รับใช้ได้ก็ไปตามแล้วกันนะครับ แต่
หนูหล่อก็จะมาเยี่ยมบ่อยๆด้วยครับ

เวลาที่คเรารู้ว่าเราเป็นแรงบันดาลใจของใคร ไม่ว่าเรื่องอะไรเนี่ย มันรู้สึกดีจริงๆเลยนะครับ

คุณโอ๋เองก็เป็นแรงบันดาลใจในวันที่ผมเริ่มจะหมดแรงบันดาลใจอย่างวันนี้ได้เหมือนกันครับ

คุณหนูหล่อเองก็เหมือนกัน ถ้าไม่ได้คุณหนูหล่อ ลำพังผมคนเดียวคงจะดึงเพื่อนๆให้เป็นกลุ่มเป็นก้อนไว้ไม่อยู่น่ะครับ แล้วถ้าไม่มีเพื่อนๆ ไม่มีคุณหนูหล่อ ไม่รู้ป่านนี้ผมอาจจะปิดบล๊อกไปนานแล้วก็เป็นได้

อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนนะครับ อย่าทิ้งกันไปไหนทั้งสองคนเลยเชียว

เรื่องคนญี่ปุ่น ผมเองก็รู้สึกได้อย่างนั้น ตอนนี้คนไทยเองก็ใกล้เคียงกับคนญี่ปุ่นเข้าไปทุกที คนไทยน่ะเวลาคบกับคนที่เราไม่ได้เริ่มจากความเป็นเพื่อน(เช่นเพื่อนที่ทำงาน หรือ คนรู้จักทั่วๆไป) เรามักจะรักษา "ระย" ไว้หนึ่งช่วงครับ ไม่อยากให้ล้ำกันเข้ามาเท่าไหร่

ผมเองน่ะไม่มี เพราะผมเป็นคนที่จริงใจ แต่ก็ยอมรับว่าในบางอารมณ์ ถ้าเป็นคนที่เราไม่รู้จักมาก่อนเลยผมไม่ค่อยอยากพูดจาปราศัยด้วยน่ะครับ ดังนั้นถ้าเวลาผมไปอยู่ข้างนอก ผมเองจะดูเป็นคนไม่สนใจคนอื่นเท่าไหร่น่ะครับ

แต่ถ้ากับเพื่อนๆนี่ถึงไหนถึงกันครับ ลุยเต็มที่

คุณโอ๋เองก็อดทนไว้นิสนึงแล้วกันนะครับ ทำงานเก็บตังค์ไป แต่ถ้าทนไม่ไหวก็กลับมาบ้านเรา (อ้าว)

เขาไม่อยากคบกับเราเราก็ไม่ต้องไปสนใจน่ะครับ ก็ปล่อยเขา จะไปแคร์ทำไม๊ ทำงานของเราไปดีฝ่า ให้งานเป็นตัวพิสูจน์

มีปัญหาอะไรอยากคุยอยากระบาย ก็คุยผ่านทางบล๊อกนี้ได้เลยครับ มีคนที่พร้อมจะรับฟังอยู่ตรงนี้เสมอ ทั้งผมทั้งคุณหนูหล่อนี่ล่ะครับ

โอ้ขอบคุณ ทั้งคุณหนูหล่อแล้วก็คุแป๋งมากเลยนะคะ สำหรับกำลังใจ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้เข้ามาเมื่อวาน

โอ๋คนนึ่งหล่ะ ที่คบใครแล้วเปิดใจไปก่อนเลย แล้วถ้าไม่ดีค่อยถอย แต่ว่าตอนถอยมันเจ็บนะ ถึงแม้จะเป็นแค่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนก็เถอะ บางทีให้เค้าร้อยเปอร์เซนต์ แต่จะให้เค้าคืนกลับมาร้อยเหมือนเราก็ไม่ได้เนอะ แต่มันก็น้อยใจน่ะ (เป็นลูกคนเดียว นิสัยขี้งอน ขี้น้อยใจแบบนี้มั้งคะ) อยู่เมืองไทย มักจะเจอแต่คนดีๆ เจอเพือนดีๆ เพื่อนเยอะ เพื่อนๆรัก แต่พอมาญี่ปุ่น หาแบบนั้นไม่ได้เลย

น้องๆคนไทยที่เคยสนิทด้วยรักกันมากๆ ก็เรียนจบกลับไปกันหมดแล้ว ไอ้เรามันอยู่นานกว่าคนอื่นๆ น้องๆใหม่ๆมาก็ไม่สนิทซะแล้ว ไอ้ทีอยากสนิทด้วยก็แปลกๆ บางทีเราทำตัวเล่นกะเค้ามากเกินไม่ได้ทำตัวเป็นพี่ เค้าเลยไม่ค่อยนับถือมั้ง (ชอบทำตัวแอ๊บแบ้วน่ะค่ะ อิอิ) บางทีโดนตอกกลับซะอึ้งไปเลยก็มี ก็ทนๆกันไปนะคะ บ่นมากเดี๋ยวเพื่อนๆไม่สนุกเนอะ

อ้าว กลายเป็นไม่ได้แค่คนญี่ปุ่นเองสินะครับ แม้แต่คนไทยด้วยกันเองก็เหมือนกันหรือนี่

เรื่องนี้พอจะมองออกน่ะครับว่า การที่เราอยู่มาก่อน คนที่มาใหม่เขาก็ย่อมมองเราแบบแปลกตาออกไปน่ะครับ อันนี้เป็นเรื่องที่ต้องยอมรับกันว่ามันมี และยิ่งเขามาใหม่ เขาก็ต้องมองเราอย่างระแวงด้วยแหละ

มันก็พูดยากน่ะครับ ไม่เหมือนมาพร้อมๆกัน

เรื่องคบใครแม้จะเป็นเพื่อน แต่โดนทำไรให้เราเสียใจกลับมานี่ มันเจ็บจริงๆครับ ลึกเข้าไปถึงทรวงเลยทีเดียว ก็ไม่ได้หวังว่าให้ไปแล้วเขาจะให้เรากลับมา ...เพียงแต่ ขอแค่ความรู้สึกดีๆ พูดกับเราดี กลับมาบ้างเท่านั้นก็พอ

แต่บางทีก็ไม่ได้อย่างนั้นกลับมาเลยน่ะครับ

งานนี้ไม่ต้องขี้งอน ขี้น้อยใจหรอกครับ คนธรรมดาทั่วๆไป ใครเขาก็เป็นกันได้ทั้งนั้นแหละ ผมเองเป็นคนที่เรียกว่าแทบจะไม่งอน ไม่น้อยใจ แต่เจอแบบนี้เข้าไปก็รู้สึกได้เหมือนกันครับ

ประเภทว่าโดนตอกกลับจนหน้าหงายนี่บ่อยเลย เจอจนรู้สึกเลยว่า เอ นี่เราไปทำไรให้เขาเกลียดหรือเปล่าน้า

แต่ก็ช่างเถอะครับ คิดเสียว่าเป็นเวรเป็นกรรมของเรา ที่ดันไปจริงใจกับเขาก่อน แต่ถามว่าหนหน้ายังเป็นแบบนี้มั้ย ผมก็ยังเป็นคนแบบเดิม ไม่เปลี่ยนแปลงครับ ก็ยังจะมอบความจริงใจไปให้เหมือนเดิม เจอคนไม่ดีก็ถือว่าซวยไปแล้วกัน

บ่นมาเยอะๆเลยครับ มีไรจะได้มาเล่าสู่กันฟังไงล่ะ

เมื่อวานไปดูหนังเรื่อง ALWAYS2 มาครับ ก็เลยรู้สึกถึงความคิดของคนญี่ปุ่นมากขึ้น เพราะนานๆจะได้ดูหนังญี่ปุ่นที่เป็นเสียงซาวด์แทรกกับเขาเสียที

เลยรู้สึกว่าคนญี่ปุ่นเนี่ย เวลาพูดจา พูดเหมือนในหนังจริงหรือเปล่าครับ คือแบบ พวกเขาไม่รู้สึกเขินหรืออายบ้างเหรอ ถ้าพูดอย่างนั้นจริงๆ

ค่อนข้างใส่ความคิกขุลงไปมากทั้งสีหน้าและท่าทางเลยทีเดียว

หนังทำได้ดีนะครับ แต่ก็ไม่ได้ประทับใจมากเท่าไหร่ แต่เห็นเขาว่าที่ญี่ปุ่นกระแสดีมากๆ

ไม่รู้คุณโอ๋ได้ไปดูมาบ้างหรือเปล่า

อาริงาโตะโกซัยมัส ฮิฮิ

อยู่ญี่ปุ่นไม่ค่อยได้ดูหนังเลยค่ะ ทำงานตัวเป็นโอ่ง หัวเป็นน๊อต อิอิ อย่างเมือวานกลับบ้าน ตีหนึ่งค่ะ หนุกหนานน่าดู
คนญี่ปุ่นเวลาพูดก็คิขุจริงค่ะ อย่างเวลาเจอของหน้ารัก เค้าก็จะทำเสียงตื่นเต้นดีใจ แล้วก็บอกว คาวาอิ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่ารักดีค่ะ ยิ่งถ้าสาวสวยๆพูดยิ่งน่ารัก
ชักจะเริ่มติดนิสัยคิขุคนญี่ปุ่นไปแล้ว กลัวกลับไปเมืองไทยโดนว่า ว่าแอ๊บแบ้วมากๆเลยค่ะ ฮ่าๆๆ

ใกล้ถึงวันสงกรานต์แล้วครับคุณโอ๋ ไม่คิดถึงงานสงกรานต์ที่เมืองไทยบ้างเหรอ

ถ้าเป็นที่โตเกียวน่าจะมีงานสงกรานต์ของคนไทยในญี่ปุ่นบ้างนะครับ ตอนผมอยู่คูเวตก็มีงานรดน้ำพระที่สถานทูตเหมือนกัน

พระพุทธรูปนะครับไม่ไช่พระสงฆ์

พูดไปแล้วนี่ผมกลับมารอบหลังนี่ยังไม่ได้ไปไหว้พระเลย ตอนอยู่ที่นั่นอยากไปวัดใจจะขาด

วันนี้ผมไประยองนะครับ เป็นวันรวมญาติ

ก็ว่าจะไปงานสงกรานต์ที่นั่นด้วย แต่ไม่รู้จะได้ไปเล่นน้ำหรือเปล่าน่ะครับ จริงๆไม่ค่อยชอบเล่นน้ำวันสงกรานต์เท่าไหร่ แต่ถ้าหลานอยากเล่นกัน ก็ว่าจะไปเล่นกะเขาน่ะครับ

ก็คงหายหน้าไปสามสี่วัน กลับมาอีกทีวันอังคารเย็นเลยครับ

คุณโอ๋ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ พักผ่อนมากๆอย่าทำงานหนักเกินไป กลับบ้านดึกก็ระวังตัวด้วยนะครับ

เป็นห่วงนะครับ รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย แล้วกลับมาคุยกันอีกนะครับ

สวัสดีวันสงกรานต์ครับ ...คอนนิจิวะวันสงกรานต์โกซัยมัส(อิอิ คงจะพูดผิดเต็มๆแหงๆ)

5555 น่ารักจังค่ะคุณแป๋ง คอนนิจิวะวันสงกรานต์โกซัยมัส
อ่านแล้วยิ้มเลย สวัสดีวันสงกรานต์เช่นกันค่ะ ขอให้สนุกกับการสาดน้ำกับหลานๆนะคะ แล้วก็ระวังตัวด้วย

ช่วงนี้ไม่ว่างอีกแล้ว พอดีมีนักวิจัยจากเมืองไทย จะมาทำแล็ปที่ห้องประมาณ หนึ่งปีค่ะ เลยต้องพาเค้าไปหาบ้าน ทำใบต่างด้าว ติดต่อเปิดบัญชีธนาคาร หลายเรืองเลยค่ะ ทำวันเดียวไม่เสร็จ ตอนกลางวันไม่ได้เล่นเน็ต ตอนกลางคืนหลับเป็นตายค่ะ

กลับมาแล้วมาทักทายกันอีกนะคะ

จะมาบอกว่าคงหายไปอีกสองสามวันเหมือนกันน่ะครับ เพราะอยู่ระยองอีกหลายวันเลย แล้วบ้านผมที่นี่ไม่มีเน็ตเล่นน่ะครับ ต้องมาแย่งหลานเล่นอีกบ้านนึง ก็มีเวลาแค่เนี้ยล่ะครับ

พอดีคุณโอ๋ก็ไม่อยู่เหมือนกันพอดี รองรับนักวิจัยจากเมืองไทยหรือครับนี่ มากันเยอะหรือเปล่าครับ

มีเพื่อนเยอะขึ้นคงจะสนุกหน่อยละครับ (หรือจะยุ่งมากขึ้นหว่า)

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

คอมหนูหล่อเริ่มจะเปื่อย สองวันก่อนเข้าบล็อกนี้ไม่ได้

สุขสันต์วันสงกรานต์ย้อนหลังนะครับ

ทำงานเหนื่อยมากก็ต้องพักผ่อนให้พอนะครับ

แล้วจะมาเยี่ยมอีกครับ

ถึง กทม แล้วจะมารายงานตัวอีกทีนะครับ

เป็นอย่างไรบ้างครับกับการต้อนรับขับสู้นักวิจัยจากเมืองไทย ท่าทางจะเหนื่อยนะครับ หรือว่ามีเรื่องสนุกๆบ้างมั้ย

กลับมาจากระยองก็เหมือนจะเอาอาการหวัดกลับมาด้วยเลยล่ะครับ ไประยองหลายๆวันทีไรเป็นเรื่องเป็นราวทุกที ต้องป่วยอยู่เรื่อย ผมเองไม่เคยป่วยหนักอะไรมากเลยตอนอยู่ กทม แต่ตอนเป็นไทฟอยด์ กับไข้หวัดใหญ่ ก็ไปเป็นที่ระยอง

สงสัยจะเป็นเพราะสภาพภูมิอากาศกระมังครับ เพราะที่ระยองอากาศจริงๆมันไม่ค่อยดีครับ เพราะโรงงานอุตสาหกรรมเยอะ แต่ไม่ใช่จะนึกภาพแบบว่ามีควันดำเต็มเมืองไปหมดแบบสมัยก่อนนะครับ
เด๋วนี้เขาพัฒนาแล้ว พวกสารพิษมันมองไม่เห็น ไม่มีกลิ่น ไม่มีสีครับ มันก็ลอยอยู่ในอากาศนั่นล่ะ

เพราะระยองมีนิคมอุตสาหกรรมอยู่ที่มาบตาพุดขนาบอยู่ทางขวาของเมืองครับ(ถ้าหันหน้าออกทะเล) แล้วทางซ้ายก็มีโรงงานที่ใหญ่มากๆของTPI ก็เท่ากับตัวเมืองโดนกระหนาบด้วยโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่

ดังนั้นเวลาลมพัดไปว่าจะพัดไปทิศไหน ก็จะพัดเอาควันพิษเข้ามาในเมืองทุกทีล่ะครับ

แต่ระยองก็มีสิ่งที่พลาดไม่ได้เมื่อจะไปเยือนครับ ก็คือความสดของอาหารยังงัยล่ะครับ ต้องยอมรับว่าอาหารทะเลที่นั่นเขาสดจริงๆนั่นล่ะ ดังนั้นเวลาทำอาหารอะไรก็อร่อย

ร้านอาหารที่ระยองก็เลยอร่อยหลายร้านเลยล่ะครับ ถ้าจะไปเยือนจังหวัดนี้เมื่อไหร่ก็บอกกันได้เลยทีเดียว

คุณโอ๋พูดคุยในบล๊อกคุณโอ๋ไว้ได้เลยนะครับ ผมคงไม่ค่อยได้เข้าไปที่บล๊อกของตัวเองเท่าไหร่ แต่ถ้าเขียนเรื่องอะไรไว้ จะเอาไปลงที่บล๊อกเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบอีกทีครับ

คุณโอ๋สวัสดีครับ เป็นอย่างไรบ้าง

เมืองไทยร้อนจริงจริ๊งงงครับช่วงนี้ ไม่ไหวเลยทีเดียว

ผมทำรีวิวหนังเรื่อง My Blueberry night เสร้จแล้วนะครับ ลองไปติดตามอ่านกันได้ ชอบไม่ชอบอย่างไร เขียนดีหรือไม่ดีหรือไม่ บอกกล่าวกันด้วยนะค้าบ

วันนี้ ผมไปสัมภาษณ์งานมาแล้วนะค้าบบ แฮ่ๆ ไม่รู้ว่าผลจะออกมายังงัย ออกหัวหรือก้อย วันพฤหัสนี้เขาจะเรียกไปสัมภาษณ์อีกทีครับ ก็ต้องดูกันอีกที

บริษัทอยู่หน้าเอแบคเลยทีเดียว ไม่ชอบตรงที่ไม่อยู่ในแนวรถไฟฟ้านั่นล่ะครับ แต่ก็เอาน่ะ มาเลือกอะไรกับเวลาแบบนี้จริงมั้ยครับ ได้งานทำก็ดีถม

ก็รอดูเรื่องเงินเดือน และเรื่องการทำงาน และเรื่องผลตอบแทนอะไรอื่นๆด้วยน่ะครับ

คงไม่ถึงกับโดดคว้าเลยทันที แต่คงจะไปหวังว่ามันจะได้เยอะเหมือนตอนอยู่คูเวต ก็คงจะไม่ได้ล่ะครับ

คุณโอ๋เป็นยังงัยบ้าง สบายดีมั้ยครับ หวังว่าคงมีความสุขกับงานที่ทำ และสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่เน่อ

มีไรไม่สบายใจ หรืออยากระบาย ปรับทุกข์อะไร ก็เอามาเล่าให้ฟังได้ครับ

หวัดดีครับคุณโอ๋ วันนี้ไปสัมภาษณ์งานมาแล้วนะครับ ยังไม่ได้คุยรายละเอียดอื่นๆ วันนี้คุยแค่ลักษณะงานที่จะต้องเจอครับ

ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า ก็รอดูเขาต่อไปว่าจะเรียกหรือจะอะไรยังงัยต่อไปน่ะครับ

คอนนิจิวะ ครับคุณโอ๋ เป็นยังงัยบ้าง

นี่คงยุ่งน่าดูสินะครับเนี่ยเพราะหายไปหลายวันเลยทีเดียว

ยังงัยๆก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ทำงานหนักขนาดนั้น

ญี่ปุ่นคงเข้าช่วงฤดูใบไม้ผลิแล้วสินะครับ(น่าจะเข้านานแล้ว) ช่วงนี้ที่ฮอกไกโดดอกไม้คงกำลังบานเลย คงสวยน่าดู

อยากรวยจังครับ อยากไปเยือนบ้างจัง

หนูหล่อหายหัวไปซะคุณโอ๋ลืมไปแล้วมั้ง

แต่หายไปพักนึงก็กลับมาแล้วครับ มันยุ่ง
ไปสารพัดเรื่องเลยครับ จนวันนี้จึงได้มา
เคาะประตูหลายบ้านเลย ยังหาเพื่อนคุย
ยาวไม่ได้เพราะรู้สึกว่าคุณเบร็ทจะป่วย

แล้วจะมาอีกครับ ขอให้คุณโอ๋สุขภาพดีและ
มีความสุขมากๆนะครับ

โอ้ ต้องขอโทษจริงๆเลยค่ะ ทั้งคุณแป๋งและคุณหนูหล่อ

โอ๋ นี้แย่จังทิ้งบล๊อกไปตั้งหลายวัน ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ

ก็แค่ยุ่งวุ่นวายกะชีวิตนิดหน่อย เดี๋ยวมีพรีเซนต์ เดี๋ยวไปเก็บตัวอย่างกะอาจารย์ อยู่ไม่ค่อยติดทีเลยค่ะ อาทิตย์หน้ามีพรีเซนต์อีกแล้วด้วย
อ้อ พรุ่งนี้ จะมีลูกศิษย์ของเพื่อนที่เมืองไทย มาขอพักด้วยที่อพารท์เมนต์เป็นเวลา สองเดือน เฮ้ออออไม่รู้
จะเป็นยังไง ไม่เคยรู้จักกันเล้ยยยยยยย รู้แต่เพื่อนฝากให้มาอยู่ด้วย ก็ช่วยๆกันไป คนไทยด้วยกันเนอะ

คุณแป๋งหายป่วยไวๆนะคะ อย่าเป็นนาน ไม่ดีหรอก
แล้วก็ขอให้ได้งานอย่างที่อยากจะทำนะคะ

คุณหนูหล่อค่ะ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ ดีใจจังค่ะที่ไม่ลืมกัน
ไว้มาอีกนะคะ

โธ่ จะไปโกรธคุณโอ๋ทำไม๊ล่ะครับ คุณโอ๋สบายดีก็พอแล้ว เข้าใจอยู่แล้วล่ะครับว่ากำลังยุ่งๆอยู่

ป่วยเริ่มจะหายดีแต่ตอนนี้ชักจะมึนส์ๆขึ้นมาอีกแล้วครับ สงสัยต้องขอตัวไปนอนพักก่อนแล้วล่ะ

มีคนมาอยู่ด้วยก็ต้องใจเย็นนะครับ มีไรนิดหน่อยก็ค่อยๆคุยกัน

ทำงานให้ดีที่สุดนะครับ อย่าให้เขามาว่าเราได้ล่ะ แต่ก็ต้องดูแลสุขภาพด้วยอย่าให้ล้มหมอนนอนเสื่อแบบผมไปล่ะ

หวัดดีครับคุณโอ๋เป็นไงบ้างครับ ยังยุ่งอยู่เหมือนเดิมป่าวว

วันนี้วันแรงงานนี่ครับ คุณโอ๋ได้หยุดหรือเปล่าเนี่ย แต่ คุณโอ๋ไม่ใช่ผู้ใช้แรงงานนี่นะ คงไม่หยุด

ไม่รู้ว่าคุณโอ๋ทำงานในฐานะของข้าราชการของญี่ปุ่นหรือเปล่าครับเห็นว่าทำงานที่มหาลัย หรือเป็นลูกจ้าง อะไรแบบนั้น

แต่ช่วงนี้ที่ญี่ปุ่นเป็นช่วงวันหยุดยาวนี่ใช่มั้ยครับ ผมเคยอ่านการ์ตูนได้ยินมาแบบนั้น

ถ้าคุณโอ๋ได้ไปเที่ยวที่ไหน ก็อย่าลืมเอามาเล่าให้ฟังอีกนะครับ แต่เอาไว้ตอนคุณโอ๋ว่างๆมีเวลานะ

ดีใจมากเลยครับที่ได้อ่านข้อความของคุณโอ๋บ้าง

เป็นไงบ้างครับ เหนื่อยมั้ย

วันนี้คงคุยน้อยหน่อยนะครับ ไปงานสถาปนิกที่เมืองทองมาเหนื่อยมากเลย ต้องขอตัวไปนอนพักก่อนล่ะครับ

หวัดดีครับคุณโอ๋ ญี่ปุ่นเป็นไงบ้างครับ เข้าฤดูใบไม้ผลิเต็มตัวแล้วสิครับ อากาศคงจะดีน่าดูเลยสิ

พรุ่งนี้ผมไประยองแล้ววันพุธถึงวันศุกร์ไปพัทยานะครับ มาบอกลาชั่วคราวไว้ก่อนครับเด๋วจะหาว่าหายหน้าหายตาไปไหนหลายวัน

คุณโอ๋ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ว่างๆก็ทักทายมาบ้างนะครับ ผมรอฟังข่าวคุณโอ๋อยู่เน่อ กลับมาแล้วผมจะถ่ายรูปมาฝาก

อ้าวฮานามินี่ไม่ใช่ข้าวเกรียบกุ้งหรือครับนี่คุณโอ๋ ฮิฮิ

อ่อถึงว่าเขาถึงบอกว่าเป็นข้าวเกรียบรวยเพื่อน คงเพราะมีความหมายทำนองนี้กระมัง คือเป็นที่รวมๆเพื่อนกันนั่นเอง (ผมมั่วนะนี่ คงไม่ถูก)

ดูคุณโอ๋จะมีกิจกรรมที่น่าอิจฉาจริงๆนะครับ เฮ้อ นี่ถ้าที่คูเวตมีอะไรแบบนั้น ผมคงไม่คิดจะกลับมาเมืองไทยหรอกครับ

ไม่เอาไม่พูดดีฝ่า ไม่อยากนึกถึง

อากาศคงจะเพี้ยนๆตามกระแสอากาศของโลกร้อนกระมังครับ แย่เลยอุตส่าออกไปนั่งชมข้าวเกรียบกุ้งกัน ฮิฮิ

กลับมาแล้วเด๋วจะมาเล่าให้ฟังทันทีเลยล่ะครับ รอฟังกันได้เรย

ขอบคุณมากนะครับที่คุณโอ๋ไปอ่านเรื่องเล่า
ที่หนูหล่อแปลมา เห็นพักนี้คุณเบร็ทไม่ค่อยมี
เวลาให้บล็อกก็เลยรับคำชวนไปช่วยเขียน จะ
ทำได้สักกี่น้ำก็ยังไม่รู้เลยครับ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ด้วยครับ

ดูท่างานคุณโอ๋ยุ่งมาก แต่คงสบายดีนะครับ

แอบมาเยี่ยมอะตัวเอง

สวัสดีครับคุณโอ๋ ผมคงจะหายแวบไปแวบมาบ้าง ก็อย่าว่ากันนะครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้นั่งเล่นเน็ตเท่าไหร่เลยน่ะครับ

แต่ก็ยังคิดถึงอยู่เสมอนะครับ ยังงัยๆคุณโอ๋ก็ดูแลสุขภาพด้วยเน่อ

ไปเรียนติวอังกฤษเตรียมสอบเข้า ป.โท ในปีหน้าอยู่ครับ ได้กลับไปนั่งเรียนอีกครั้งนี่รู้สึกดีจริงๆครับ แม้ผมจะเป็นคนที่แก่ที่สุดในห้องแล้วก็เหอะน่า

สิ่งที่เปลี่ยนไปจากตอนเด็กๆก็คือ รู้สึกตัวเองตั้งใจเรียนมากขึ้น แล้วก็เรียนแล้วมันเข้าหัวมากกว่าเดิมด้วยครับ

ถึงอยากไปเรียนโทไวๆเหมือนกันเน่อ

แล้วจะมาเยี่ยมอีกนะครับคุณโอ๋

อ่อ อ่านที่คุณโอ๋เล่าเรื่องการแต่งตัวของคนญี่ปุ่นแล้ว ผมน่ะนึกว่าคนญี่ปุ่นน่ะให้ความสนใจกับการแต่งตัวของคนมากเสียอีก แบบต้องแต่งให้เข้ากับกลุ่มที่ตัวเองไปแจมด้วย อะไรประมาณนั้น

เรื่องแบบนี้พูดยากครับ อย่างตอนที่สส. พรรคเสรีนิยมของไต้หวันได้รับเลือกคนนึง (นานแล้ว) พี่แกก็ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบเข้าสภาเลย แล้วประกาศว่านี่คือแนวทางของพรรคเสรีนิยม

จริงๆก็น่าจะเป็นยังงั้นล่ะครับ ผมว่านะ เพียงแต่หัวผมไม่ค่อยจะเอียงซ้ายเท่าไหร่ จะไปทางสายอนุรักษ์นิยม แต่เรื่องนี้ผมกลับเห็นด้วยกับเขานะ

มาเยี่ยมครับ

คุณเบร็ทฝากมาทักทายด้วยครับ

ขอบคุณคุณหนูหล่อด้วยนะครับ

คุณโอ๋สบายดีนะครับ กลับ กทม.เมื่อไหร่จะแวะมาทักทายอีกกีเน่อ

หวัดดีครับคุณโอ๋ เป็นไงบ้างครับ สบายดีมั้ย

กลับมา กทม แล้วครับคงได้กลับมาสองสามวัน มาก็เรียนๆ แล้ววันจันทร์ก็กลับไประยองอีก

ไประยองแม้งานจะการกุศล ได้เงินกินหนมมานิดๆหน่อยๆ แต่ก็รู้สึกดีกว่านอนขึ้นอืดอยู่บ้านเฉยๆล่ะครับ

ทำได้แปปๆน่ะพอได้ แต่นานๆไปก็ไม่ไหวเหมือนกัน

คุณโอ๋ล่ะครับไปทำไรมาบ้าง หวังว่าคงสบายดีนะครับ

ขอฝากข่าวประชาสัมพันธ์ข่าวนี้นิสนึง ผมจะไปดูคอนเสริตนี้ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร เผื่อแผ่ไว้ถ้ามีคนรู้จักที่ชอบฟังเพลงแนวเดียวกัน เพราะปัจจุบันเพลงในชุดพาฝันของ "กีตาร์เทพ" ชุดนี้เป็นอัลบั้มที่น่าจะเรียกได้ว่าหาฟังได้ยากที่สุดไปแล้ว

รบกวนพื้นที่นิสนะครับ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=webmaster&month=16-05-2008&group=6&gblog=73

เพลงนี้เพราะมากครับ เอาเนื้อเพลงนี้ไปฟังดู ถ้าชอบก็ตามลิงค์ที่ลงไว้ข้างล่างไว้เลย มีเพลงให้ฟังด้วย

เพลง : พรุ่งนี้ยังมี
ศิลปิน : ชัคกี้ ธัญญรัตน์ และวง บลูแพลเนต
คำร้อง : เบญญา นันทขว้าง
ทำนอง/เรียบเรียง : ชูศักดิ์ ธัญญรัตนางค์กูล (ชัคกี้ ธัญญรัตน์)

อ้าวว้าง ความเดียวดาย มาเยี่ยมเยือน
ยามน้ำตา พร่าพราย ใจละเมอ
เหม่อมอง มองไปไกล สุดสายตา
ในนภา มืดมน มีแสงดาว
หากเก็บดวงดาว มาไว้ได้
เมื่อยามเดือนสิ้นแสง มีดาวช่วยส่องทาง
จะเก็บดวงดาว เป็นของฝาก
แม้ฟ้าจะเปี่ยมฝน เธอคงยังเปี่ยมหวัง
หากเธอ มีพลังจงมั่นใจ
อย่าร้องไห้ พรุ่งนี้ยังมี
ดั่งดาว ส่งประกายทอนภา
เปรียบเหมือนเธอ ส่องแสง แรงใจ


//www.wherearepop.com/index.php?topic=10953.5;wap2

คุณโอ๋เป็นไงบ้างงงงงงงง หายไปหลายวันเรยยยยย คงสบายดีอยู่เน่อ

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

ผมเองตอนนี้ก็เงียบหายไปเหมือนกัน แหะๆ การบ้านเยอะ แล้วก็มานั่งทบทวนบทเรียนด้วยน่ะครับ

อยากสอบโทให้ติดจริงๆ

คุณโอ๋ทางโน้นเป็นไงบ้างครับ คงไม่มีเรื่องไรน้า คิดถึงและเป็นห่วงเสมอนะครับ

คุณโอ๋ ไปต่อกลอนสดที่บล๊อกผมได้เรยนะครับ

แต่ไม่รู้ว่าตอนคุณโอ๋กลับมานี่จะเปลี่ยนหน้าบล๊อกไปยัง ฮิฮฺ

ฮือๆๆๆ ขอโทษจริงๆค่ะ คุณแป๋ง ไม่ได้เข้าบล๊อกตัวเองเลย
ช่วงนี้จะทำแล็ปตลอดไม่ค่อยได้เล่นเน็ตเลยค่ะ กลับบ้านก็นอนๆๆ คุยๆๆ เพราะตอนนี้มีรุ่นน้องมาขอพักที่ห้อง สองคน ตอนนี้รวมตัวกันอยู่ในห้อง สามคน นอนคุยกันทุกคืนจนดึก พอดีห้องโอ๋จะค่อนข้างใหญ่หน่อยค่ะ เลยมีรุ่นน้องมาขออยู่ด้วย สองสามเดือน ก่อนที่เค้าจะสอบ

วันเสาร์พรุ่งนี้จะไปเที่ยวกันอีกแล้วค่ะ ไปดู ชิบะซากุระกัน
วันนี้ไปทำเรื่องจองรถกันแล้ว ทริปนี้มีเจ็ดคน หวังว่าคงจะสนุก แล้วจะมาเล่าให้ฟัง พร้อมรูปสวยๆนะคะ

โถ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณโอ๋ ก่อนหน้านี้คุณโอ๋หายไปตั้งสองปี ผมก็ยังมาคุยได้เรื่อยๆเลยนี่นา (แม้จะเข้ามาคุยช่วงหลังก็ตาม)

คือบางทีเนี่ย ก็คิดแค่ว่าสักวันเขาก็ได้อ่านข้อความที่เราเขียนไว้เองน่ะครับ จะช้าแค่ไหนก็ไม่เป็นไรหรอก

คุณโอ๋สบายดีก็ดีแร้วววล่ะครับ อยู่กันดีๆเน้ออย่าทะเลาะตบตีกันน้า ฮิฮิ

จะรอฟังเรื่องเล่าจากทริปเที่ยวญี่ปุ่นนะครับ

หวัดดีครับคุณโอ๋ กลับมาจากระยองแล้วก๊าบบบ

แย่เลยครับผม ไประยองเที่ยวนี้ อ้วนขึ้นจมเลย

ไม่ไหว ต้องเลิกกินแล้ว ไม่งั้นได้อ้วนเป็นหมูแน่เลย

คุณโอ๋เป็นไงบ้างครับสบายดีมั้ยครับ ไปทำอะไรมาบ้างน่ะ

ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ถ้างานยุ่งก็หาเวลาพักผ่อนบ้างเน้อ

คุณโอ๋หวัดดีค้าบบ เป็นยังงัยบ้าง สบายดีมั้ยครับ

ยังอยู่ระยองอยุ่เลยผม

ตอนนี้งดกินข้าวเย็นไปโดยปริยาย แต่มื้ออื่นก็ซัดไม่เลี้ยงเหมือนกัน ฮิฮิ (แล้วมันจะช่วยไรได้มั่งเนี่ย)

ทำงานช่วงนี้ก็โอเคครับ แม้จะเป็นงานการกุศลก็แก้เซ็งไปวันๆได้

แต่ช่วงนี้งานใกล้เสร็จแล้วก็เลยไปนั่งๆนอนๆที่ไซท์งานซะส่วนมากครับ

นี่ถ้าเสร็จแล้วไม่รู้จะยังงัยต่อเหมือนกันนะครับนี่ ยังไม่ได้งานทำเล้ยยย เฮ้อ

หวังว่าคุณโอ๋คงสบายดีนะครับ ดูแลสุขภาพด้วย

หวัดดีค่ะ คุณแป๋ง โอ๋สบายด่ะ
ก็งานยุ่งนิดหน่อยค่ะ งานราชงานหลวง
โอ๋เขียนบล๊อกแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำรูปเลย ก็เลย save draff ไว้ก่อน ไว้เสาร์อาทิตย์นี้จะทำให้เสร็จนะคะ
รูปดอกไม้ที่ไปดูสวยมากเลยค่ะ
รออีกนิดนะคะ
คุณแป๋งก็รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ อย่าอดอาหารมากเกินไปนะ เปลี่ยนเป็นออกกำลังกายดีกว่า
โอ๋ก็ออกกำลังกายเหมือนกัน น้ำหนักลดไปแล้ว หกกิโล
ดีใจมากเลยค่ะ แต่ว่าก็ยังอ้วนอยู่ดี จะพยายามต่อไปค่ะ

คุณโอ๋ไม่ต้องลดมากหรอกครับ เด๋วสุขภาพจะไม่แข็งแรงเอานะครับ

แวะมาเยี่ยมครับ ดีใจมากๆที่เห็นคุณโอ๋เขียนตอบมาบ้าง อิอิ

ผมเขียนเรื่องกึ่งสั้นกึ่งยาวเรื่องใหม่เสร็จแล้วครับ คุณโอ๋แวะไปอ่านได้ มันยาวหน่อยนะครับ ผมลงไว้แล้วสามตอนรวด ค่อยๆอ่านไปนะครับ

ชอบไม่ชอบมีความเห็นอะไรยังงัยก็เขียนมาบอกเล่าเก้าสิบกันได้ครับ