:: ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 226 โจทย์ พักใจ ::  สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาเขียนบล็อกเกี่ยวกับถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 226 โจทย์ พักใจ  ชีวิตของผมที่ผ่านไปแต่ละวันนั้น มีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีควบคู่กันไปเป็นประจำทุกวัน เหมือนกับเข็มนาฬิกาที่ไม่มีวันหยุดเดิน  โดยที่ผมไม่สามารถรู้ได้เลยว่าชีวิตประจำวันของผมจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ แต่ผมก็ยังคงต้องใช้ชีวิตประจำวันต่อไปตามปกติเหมือนที่ผ่านมา  แต่บางครั้งการที่ผมได้เจอปัญหาต่างๆนานาที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน เจอมากขึ้นเรื่อยๆ จริงอยู่บางครั้งอาจจะเป็นปัญหาเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าเจอบ่อยๆเข้าก็ทำให้ผมรู้เกิดความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ ไม่ต่างกับเจอปัญหาใหญ่ๆเลย ทำให้ผมเคยเกิดความคิดที่จะไปอยู่ในป่าหรือไม่ก็หาที่เงียบสงบสักที่หนึ่งอยู่ตัวคนเดียว เพื่อพักกายพักใจ จากปัญหานานับประการที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม พอผมคิดแบบนี้ได้สักประมาณสัก 4-5 วันผมจัดบ้านและได้ไปเจอ วีซีดี ที่แม่ซื้อไว้เกี่ยวกับข้อคิดการใช้ชีวิตที่บรรยายโดยหมอท่านหนึ่งถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็น พอ.นพ. พงษ์ศักดิ์ ตั้งคณา บรรยายในหัวข้อหัวร่อต่ออายุ ในคำบรรยายช่วงหนึ่งได้กล่าวถึงคำสอนของพระ ว.วชิรเมธี ที่กล่าวเอาไว้ว่า ยึดมากก็ทุกข์มาก ยึดน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่ยึดเลยก็ไม่ทุกข์เลย ผ่านไป 2-3 วัน ผมก็เลยพยายามที่จะไม่ยึดติดกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาในชีวิต และก็ทำดีต่อไป และจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างสติและเหตุผลให้มากที่สุด ผมเชื่อว่าการพักใจที่แท้จริงของมนุษย์นั้น ก็คือ การไม่ยึดติดกับสิ่งต่างๆ   Create Date : 22 เมษายน 2562 12 comments Last Update : 22 เมษายน 2562 22:18:03 น. Counter : 837 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณtoor36, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณกะว่าก๋า, คุณสองแผ่นดิน, คุณnewyorknurse, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณเรียวรุ้ง, คุณตะลีกีปัส, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณ**mp5**

ชีวิตในแต่ละวันมันมีเรื่องเข้ามามากมายจริงๆ ยึดติดมากก็ทุกข์มาก จะว่าไปการจัดบ้านมันก็ดีนะ นอกจากบ้านสะอาด ใจเราก็จะไม่คิดมาก (และอาจสะอาดไปด้วย) ถ้าโชคดี เจอของดีๆ ที่เราเก็บไว้อีกต่างหาก   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 เมษายน 2562 23:23:19 น.

#ความมืด-สว่างต่างกันเสมอเวลาไม่เจอทางออก ความทุกข์พี่เชื่อนะว่าอยู่กับเราไม่นาน ถ้าเราไม่ยื้อหรือยึดติด ความทุกข์นั้นก็น้อยลง ไม่ใช่เราคนเดียวบนโลกใบนี้ที่เจอความทุกข์ อย่ายึดติดนะ^^   โดย: สันตะวาใบข้าว 23 เมษายน 2562 20:25:46 น.

โหวตครับน้องเนียร์ ข้อคิดดีดี บางทีก็มาในเวลาที่เราไม่คาดคิดจริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 23 เมษายน 2562 23:09:08 น.

ไม่ยึดติด ปล่อยวาง เกือบจะได้ไปปลีกวิเวกแล้ว ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ   โดย: สองแผ่นดิน 23 เมษายน 2562 23:27:36 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 เมษายน 2562 6:26:10 น.

ดีมากเลยค่ะถ้าเราคิดได้แบบนั้น   โดย: kae+aoe 24 เมษายน 2562 8:39:35 น.

ผมเชื่อว่าการพักใจที่แท้จริงของมนุษย์นั้น ก็คือ การไม่ยึดติดกับสิ่งต่างๆ ----- ถูกค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะทำยังงัย ให้ไม่ยึดติดได้ ก็ต้องค่อยๆฝึกไปเนอะ ไม่ค่อยได้ทักกันก็ไม่เป็นไรค่ะ น้องเนียร์ ภาระหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติในการดำรงชีวิต สำคัญกว่า แวะมาเมื่อสะดวกก็พอนะคะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 24 เมษายน 2562 11:15:43 น.

ใช่เลยค่ะ ถึงหนีเข้าป่าก็ไม่พ้นทุกข์หรอก ทุกข์ที่ใจ จะหนีอย่างไรพ้น เว้นแต่จะยอมปล่อยวางซะ   โดย: เรียวรุ้ง 24 เมษายน 2562 12:33:49 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ แค่มีสติคิดได้แค่นี้ ก็สบายใจบ้างแล้วใช่มั๊ยคะ ต้องคิดว่าทุกอย่างเป็นสมมติ จะเข้าใจขึ้นค่ะเมื่อเวลาผ่านไป ขอบคุณกำลังใจด้วยนะคะ   โดย: ตะลีกีปัส 26 เมษายน 2562 12:49:58 น.

สวัสดี จ้ะ น้องเนี่ยร์ ครูเห็นด้วยกับวิธี "พักใจ" ของน้องเนียร์ นะ พักใจ คือ การไม่ยึดติดกับสิ่งใด ๆ ถ้าเราทำได้เช่นนั้น ใจก็จะเกิดความสบาย นั่นคือ ใจของเราได้ พัก จริง ๆ จ้ะ โหวดหมวด งานเขียนฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 26 เมษายน 2562 18:08:36 น.

สาธุ ชีวิตแต่ละวัน ต้องใช้สติในการดำรงชีวิตเลยนะจ๊ะ ยอดเยี่ยมเลยจ้าน้องเนียร์   โดย: อุ้มสี 28 เมษายน 2562 9:11:57 น.

แวะมาเยี่ยมครับ   โดย: **mp5** 29 เมษายน 2562 14:55:00 น.