"คำรัก" without value " ที่ร้ายก็คือ เราไม่อาจอธิบาย บอกเล่าถึงสิ่งที่เราเป็น และเราทำได้เลย จะไม่มีใครยอมฟังเสียงของเราเลย สิ่งเดียวที่ฉันอยากบอกเธอ ปลอบเธอ... สุดที่รักของฉัน เป็นสิ่งที่ฉันบอกตัวเองมาตลอดเช่นกัน แม้ในนาทีที่มีความสุข หรือนาทีที่เจ็บปวดสักแค่ไหน ก็ยาวนานแค่หกสิบวินาทีเท่านั้น นับสิยอดรัก แค่หลับตา นับหนึ่งถึงหกสิบเท่านั้น แล้วมันจะผ่านไป อย่างเดียวที่เธอต้องนึกถึง ก็คือถ้อยคำนี้ ฉันรักเธอ" ค่ำคืนนี้ ผมหยิบหนังสือ "คำรัก" ขึ้นมาอ่านคร่าวๆ อีกครั้ง จริงสิ นับหนึ่งถึงหกสิบเท่านั้น แล้วมันก็จะผ่านไป คงเป็นสิ่งปลอบโยนที่ดีที่สุดสำหรับผมในยามนี้ แต่คงดีไม่น้อย ถ้าคนที่มาปลอบโยน เป็นคนรักดังนวนิยายเล่มนี้ และคงไม่มีอะไรสามารถทำให้ปวดร้าวเท่าวินาทีนี้ ถ้าความทุกข์ที่เกิดขึ้น มิได้เกิดจากคนรัก คงซึ่งมีอิทธิพลกับความรู้สึกผมมาตลอดระยะเกือบ 3 ปีที่ผ่านมา ด้วยความมั่นคงต่อความรัก และความปรารถนาดีหมดทั้งใจนั้น ผมจำต้องซื่อสัตย์กับความรักของตัวเอง โดยมิอาจเสแสร้งว่าไม่รักอย่างที่เขาต้องการได้ เมื่อวันที่เขาแปรเปลี่ยนก็เข้าใจ ขอแค่เพียงเป็นเพื่อนรักที่สนิทใจ ห่วงใย แคร์ความรู้สึกกัน ก็เพียงพอที่จะกดความรู้สึกปวดร้าวจากรอยอดีตนั้นจากใจได้ และมั่นใจว่ามิตรภาพที่ดีระหว่างเราจะยั่งยืนชั่วนิรันดร แต่ครั้งแล้วครั้งเล่า ..... ที่โดนสะกิตรอยแผลที่พร้อมจะเลือดไหลโดยตอกย้ำให้รู้ว่าไม่แคร์ ก็แค่เสียใจแต่ไม่เคยถือโทษมาเคืองโกรธ เพราะเราต่างหากที่ยังนึกถึงบุคคลในอดีตซึ่งมีจิตใจอ่อนโยน ละเอียดอ่อน แคร์ และเห็นเราพิเศษกว่าใครอื่น จึงไม่เคยรีรอซักครั้ง ที่จะหันไปปรับความเข้าใจ พรั่งพรูความน้อยเนื้อต่ำใจให้หมดไปจากใจ เพื่อมิตรภาพ เพื่อจะมีลมหายใจ และกำลังใจที่จะก้าวต่อไปข้างหน้า "ตะวันยังมีให้เห็น" และ "อยู่เพื่อรักเธอ" จึงเป็นบทเพลงที่นิยาม "คำรัก" และ "คนที่รัก" ของผมได้เป็นอย่างดี ครั้งนี้อาจเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเขา เพียงแค่สะกิตให้รู้สึกว่าไม่สนิทใจด้วยอีกหน ผมพยายามปล่อยวางอย่างที่สุด แต่ความน้อยเนื้อต่ำใจ และรอยอดีตกลับพลั่งพรูโถมเข้ามาเข้าสมองอีกครั้ง กระวนกระวายไม่สบายใจเอาเลย บ่อยครั้งที่ทำอะไรไม่นึกถึงศักดิ์ศรีของตัวเอง ทั้งที่เป็นสิ่งสำคัญสุดของความเป็นคน ครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน จึงโทรถามตรงๆ " ทำไมครับ? ที่ทำไป แคร์บ้างไหม ว่าผมจะรู้สึกยังไง " ถามเพราะใจรู้สึกว่าคุยกันอยู่ดีๆ ทำไมต้องมาสะดุดกับความไม่สนิทใจของเขา ซึ่งในฐานะเพื่อนมันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ข้ออ้างที่ยกเป็นเหตุผลนั้น เพื่อคนที่เขาไม่ใยดีเท่านั้น " ไม่แคร์อะ แค่นี้แล้วกันนะ " แล้ววางหูไป ผมโทรกลับไปอีกรอบ เขาปิดเครื่องไปแล้ว การกระทำที่ไม่คาดฝัน ส่งน้ำตารินไหลลงมา อย่างมิอาจกลั้น ไม่อยากเชื่อว่าคนที่แสนดีที่สุดในวันนั้น จะทำร้ายน้ำใจกันได้มากเพียงนี้ เป็นการกระทำที่ผมไม่อาจรับได้ไหวอีกต่อไป พอ online messanger "คุณทำผมเสียความรู้สึกมากนะครับ" "ถ้าจะคุยประเด็นนี้เราไม่คุยนะ" จริงๆ เหตุผลที่ได้รับเป็นเหตุผลเดียวกับครั้งก่อน ครั้งก่อนที่ผมเข้าใจแล้วว่าสถานะไม่เหมือนเดิม และเปิดใจยอมรับ แล้วผมก็ต้องเสียความรู้สึกไม่น้อย เมื่อรู้ว่าสิ่งที่เขาบอกว่าส่วนตัวจะเก็บไว้กับตัวเองคนเดียว แต่กลับหลาอยู่กลางเวป ซึ่งใครต่อใครและเพื่อนๆคนอื่นได้เห็น ยกเว้นผม !! คนที่เขาเคยคิดถึง เคยให้ความมั่นใจว่าจะไม่มีทางมีวันนี้ และไม่มีวันที่เขาจะเปลี่ยนไปไหน แต่ ณ เวลานี้ มิตรภาพระหว่างเราไม่สามารถช่วยให้เขาเปิดใจกับเพื่อนคนนี้ได้อีกแล้ว เขาในปัจจุบัน แทบไม่เหลือคราบความอ่อนโยนไว้ให้เห็น ความคิดเห็นแทบเป็นคนละคน การฝักใฝ่ในธรรมะไม่ช่วยขัดเกาให้ความใจร้ายของเขาลดลงไปได้เลย จริงๆแล้วเราเคยปรับความเข้าใจกัน เขาเคยบอกให้ผมลืมเรื่องอดีตที่ทำผมเจ็บ แล้วจะไม่มีแบบนั้นเกิดขึ้นอีก ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาก แต่มันก็เกิดซ้ำซากอีก การจะมานั่งปรับความเข้าใจพูดกันซ้ำซากรอบที่ร้อย คงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น หากว่าอีกฝ่ายไม่สนิทใจกับเราแล้ว คงเกินเอื้อมที่ยื้อและรักษามิตรภาพนั้นให้คงอยู่ต่อไปได้ "ไม่แคร์อะ แค่นี้แล้วกันนะ" ไม่เคยมีใครทำร้ายผมได้เพียงนี้มาก่อน มันมากไปแล้ว แต่นับจากวินาทีนี้และตลอดไป จักจารึกไว้ในรอยใจ ตลอดกาล ความรู้สึกที่ดี และมิตรภาพที่ยื่นมอบให้ไปนั้น ไม่ได้ช่วยอะไรเลย "คำรัก" ไม่มีค่าพอแม้แต่ความเป็นเพื่อน คุณทำร้ายกันเกินไปแล้ว ผมคงจักต้องเรียนรู้ที่จะไม่ให้อภัยอีกต่อไป   Create Date : 05 พฤษภาคม 2549 16 comments Last Update : 5 พฤษภาคม 2549 11:33:46 น. Counter : 534 Pageviews. Share Tweet

ความรักต้องเผื่อใจอะนะ   โดย: อินทรีทองคำ 5 พฤษภาคม 2549 10:14:11 น.

ยิ่งฝืนก็ยิ่งเจ็บ เขาก็ยิ่งเบื่อ ยอมให้มันเหลือ เท่าที่เหลือก็แล้วกัน ไม่รักก็ไม่บอก บอกมาก็จบกัน ปล่อยให้ฉัน ฝันอยู่ข้างเดียว กลับมารักตัวเอง กลับมาเป็นเหมือนเก่า อยู่ตามประสาเราที่เคยเป็น สนุกไปวันๆ อยากเป็นอะไรก็เป็น ขาดเขาไม่เห็นจะเป็นไร เมื่อเขาไม่รักเรา ก็อย่าไปรักเขา เขาก็แค่หลอกเราให้หลงดีใจ เมื่อเขาไม่รักจริง ก็ต้องปล่อยเขาไป อย่าฝืนให้มันเหนื่อยใจ อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย ไม่เห็นจะต้องเจ็บ เมื่อเขายังไม่เจ็บ พอเถอะแค่นี้ จะทนฝืนทำไม ยังไงก็ต้องยอม ไม่พร้อมก็ต้องไป ต้องจำไว้ต้องจำไว้อย่าลืม กลับมารักตัวเอง กลับมาเป็นเหมือนเก่า อยู่ตามประสาเราที่เคยเป็น สนุกไปวันๆ อยากเป็นอะไรก็เป็น ขาดเขาไม่เห็นจะเป็นไร   โดย: นายเจน IP: 124.120.48.141 6 พฤษภาคม 2549 16:39:44 น.

กลับมารักตัวเอง กลับมาเป็นเหมือนเก่า <<<< ถูกต้องนะคร๊าบบบบบ   โดย: dinkun IP: 58.9.42.99 6 พฤษภาคม 2549 16:45:09 น.

ที่นี่มีเพื่อน มีพี่ มีน้อง เสมอครับ   โดย: zero IP: 58.136.202.205 6 พฤษภาคม 2549 22:50:47 น.

เอาน่า ใจเย็นๆ ไม่รักก้ไม่เป็นไร แค่อย่าเกลียดกันก็พอ ไม่ดีหรอกนา   โดย: vecchio IP: 202.129.50.246 8 พฤษภาคม 2549 11:37:15 น.

ยังไงก็กลับมาแข็งแรงไวๆนะ อย่าคิดมาก   โดย: zjayz IP: 203.146.113.175 8 พฤษภาคม 2549 17:10:18 น.

เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร เย็นไว้โยม   โดย: ตุลาการทมิฬ IP: 161.200.255.161 8 พฤษภาคม 2549 18:29:24 น.

ปัญหาอยู่ที่เรา ..... เมื่อเรารู้ว่าสิ่งไหนทำให้เราไม่สบายใจ สิ่งไหนทำให้เราเจ็บ .... ก็อย่าไปยุ่งด้วย ก็แค่นั้นนะคับ เราจะได้ไม่ต้องมานั่งเจ็บ นั่งเสียความรู้สึกแบบนี้ อย่ามัวเสียเวลาคิดหาเหตุแห่งความเปลี่ยนแปลงอยู่เลยคับ เราทำให้ปัจจุบันเป็นเหมือนอดีตไม่ได้อีกแล้ว สิ่งที่ทำได้คือ ..... ยอมรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้น แล้วหาวิธีที่จะดับทุกข์ในใจเราดีกว่าคับ   โดย: Bank IP: 58.9.160.105 9 พฤษภาคม 2549 19:35:13 น.

ถ้าคนที่พี่เจนรัก ทำให้พี่เจนเจ็บได้ขนาดนี้ และพี่เจนสามารถเลิกรักเค้าได้จริง ai ก็ดีใจด้วยนะครับ เมื่อก่อน ai ก็เคยบอกให้พี่เจนตัดใจ ai ก็อาจจะพูดง่ายเกินไปโดยไม่คิดถึงหัวอกหัวใจพี่เจน "ใช่สิ ใครไม่รักเรา...เราจะไปรักเค้าทำไม" ครับ...มันง่ายที่จะพูด...แต่ไม่ง่ายทุกครั้งไปที่จะทำ มาวันนี้ ai เองก็รักเพื่อนสนิทของตัวเอง บ่อยครั้งที่ ai เสียใจ ai จะนึกถึงความรู้สึกของพี่เจน และคิดว่า "อ้อ พี่เจน คงรู้สึกเจ็บ รู้สึกเสียใจแบบนี้นี่เอง" มันเหมือนใจแตกสลาย เหมือนไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไม ไม่รู้ว่า จะทำอย่างไรกับชีวิตที่เหลืออยู่ ถึงวันนี้แม้คนที่ ai รักจะจากไป(ก็หนี ai นั่นแหละครับ) ai ก็ยังรักเค้าอยู่ดีและก็รู้สึกดีๆ ที่จะมีชีวิตอยู่คนเดียวอย่างนี้ (single couple) อาจจะเที่ยวไปแอบรักใครต่อใคร ไม่รู้เป็นไรครับ มันต้องมีใครสักคนให้รักให้คิดถึงอ่ะครับ และเพื่อให้ชีวิตมีสีสันบ้าง แต่จะให้รักอย่างคนที่รักอยู่นี้...พอแล้วครับ... ขอโทษที่เคยไม่เข้าใจพี่เจน... ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีที่ยังคงมีมาถึงทุกวันนี้ครับ ...ai   โดย: ai IP: 210.203.186.159 16 พฤษภาคม 2549 23:38:31 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจครับ จริงๆมันก็เรื่องเล็กๆเอง เพียงเราจะมองให้เล็ก แต่ใจเราเองต่างหากที่เห็นคุณค่าความรักมากไป ซื่อตรงต่อใจตัวเองมากไป มัวเสียดายวันเวลาเก่าๆ และมัวหวังว่าความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันในอดีต จะทำให้เขาเป็นเพื่อนที่สนิทใจกับเรากว่าใคร เหมือนที่เราสนิทใจกับเขา จนรับไม่ได้หากคนที่เรารักนั้น....ไม่แคร์เรา ไม่แคร์กัน...เป็นจุดบอดที่สำคัญ... และทำลายความรู้สึกผมเสียไปมากๆ ตอบพี่ ai ขอบคุณครับ คนที่อยู่ต่างสถานการณ์จะไม่มีใครเข้าใจเราหรอกครับ และถ้าทุกคนสามารถทำใจได้เหมือนกันหมด คงโกรนหัวเข้าวัดกันเป็นทิวแถวเลยนะครับ คงต้องมาฟังเพลงนี้กันดีกว่าครับ "ยือก็เหมือนเราจะยิ่งเหนื่อย รักไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฉันไม่ยอมเปลี่ยน เธอไม่ยอมเปลี่ยน ยังคงทำตัวเหมือนเคยๆ ปรับความเข้าใจไป ยังไง มันก็ซ้ำเก่า ทั้งๆที่รักเธอ แต่เธอไม่เคยเห็นค่าเลย เมื่อเราต่างไม่เคยจะยอมรับ ก็ควรจะลา"   โดย: นายเจน IP: 124.120.49.153 21 พฤษภาคม 2549 8:36:13 น.

อกหักหรือ?   โดย: ดาวเกต IP: 203.188.35.137 11 มิถุนายน 2549 6:29:56 น.

โดย: ai IP: 210.203.186.130 12 มิถุนายน 2549 7:29:25 น.

กับใครบางคน...แค่หนึ่งเดียว เมื่อเป็นแฟนกันไม่ได้ จะให้เป็นเพื่อนสนิทก็ไม่ได้หรอกครับ อาจมองว่า ai ใจแคบ ai ว่าไม่ใช่นะครับ แต่เป็นเพราะเค้าดี เค้าน่ารัก อยู่ใกล้เมื่อไหร่ ก็อดที่จะรักไม่ได้ทุกทีไป ทางออกสำหรับความรู้สึกเช่นนี้ อยู่ใกล้ก็ไม่ได้ ดีที่สุด คือ อยู่ห่างกันนั่นแหละครับ จะใกล้...จะไกล มันก็เจ็บ เจ็บเพราะ...เค้าไม่รักเราครับ ที่เป็นเช่นนี้ คิดว่า...เพราะเค้าไม่ใช่คู่เรา มากกว่าด้วยเหตุผลอื่นครับ เป็นกำลังใจให้กันและกันนะครับ   โดย: ai IP: 210.203.186.130 12 มิถุนายน 2549 7:34:56 น.

อ้าวเพิ่งเข้ามาว้า..... พี่เจนหายโศกแล้วมั้งนั้นนะ   โดย: นายเจย์ (JaYGUY ) 15 มิถุนายน 2549 8:40:27 น.

ยังไงก็ถือซะว่าครั้งหนึ่งเราเคยได้รักกับคนที่เรารัก แค่นั้นก็คุ้มแล้วที่ครั้งหนึ่งในหนึ่งชีวิตที่เกิดมาเคยได้สัมผัสกับมัน เอาการ์ตูนมาฝาก https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=zmen&month=06-2006&date=16&group=35&blog=1   โดย: zmen 16 มิถุนายน 2549 15:20:34 น.

โดนใจสุดๆ ทุกคนบอกให้อภัยแต่ใครไม่เคยจะรู้สึกได้อย่างไรว่า เรานะโดนทำร้ายแค่ไหน   โดย: พ่อน้องต้น IP: 221.128.90.149 18 มิถุนายน 2549 1:06:14 น.