ความจริงแล้วเขียนกลอนนี้ไว้นานมากๆ แล้วค่ะตั้งแต่สมัยเรียนชั้นมัธยมจนตอนนี้จบปริญญาตรี เขียนและลงบล็อกของตัวเองเอาไว้ในนาม"กีรดา"
ฝากติชมด้วยนะคะ....
น้ำนมแม่เปรียบดั่งฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักลูกทุกสถาน รักของแม่เปรียบผืนฟ้าสุธาธาร เพราะวิญญาณความเป็นแม่ไม่แพ้ใคร ผ่านกี่ปีแม่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูลูก ความพันผูกของแม่จะหาไหน แม่รักลูกทุกคนดั่งดวงใจ จะหาใครเทียบได้ดั่งแม่เรา แม่อุ้มท้องเก้าเดือนยังเตือนจิต สร้างชีวิตให้ลูกน้อยไม่อับเฉา คอยอบรมสั่งสอนแต่ยังเยาว์ แม่คอยเฝ้ายามเจ็บป่วยทวยระทม ยามลูกเจ็บแม่เจ็บกว่าหลายพันเท่า ยามลูกเศร้ามีหรือแม่จะสุขสม ยามลูกช้ำแม่ก็ช้ำจนอกตรม ร้าวระบมเพราะรักลูกทุกนาที ฟังอย่างนี้จะคิดไหมใจลูกรัก หยุดสักพักเรื่องเหลวแหลกก่อนเป็นผี ดูแลแม่ห่วงใยแม่เท่าชีวี ก่อนวันที่จะไม่มีแม่ให้กอด | |
และอีกหนึ่งบทเทิดพระเกียรติแม่แห่งแผ่นดินค่ะ พระคือดวงใจส่องไทยทั้งชาติ รอยพระบาทดับทุกข์สร้างสุขสันต์ ทรงเมตตาการุณอุ่นชีวัน บังคมคัลสดุดีรานีไทย วิริยะพระองค์ทรงกอปรเกิด ทรงชูเชิดศิลปกรรมล้ำเลอค่า ชุบชีวิตป่าน้ำนำชีวา สรรพสัตว์คืนป่าทรงปรานี ศิลปาชีพชุบชีพชนบท ทรงปัดปลดทุกข์เข็นเย็นทุกที่ เหล่าประชานอบน้อมพร้อมสดุดี พระเกียรติก้องทั่วธานีนี้นิรันดร์ |