......................... พร่ำ
☺ ครวญคร่ำร่ำคร่ำครวญ ลมเลรวนจวนรานราน เนิ่นช้า ณ เนาว์นาน พาลหวนไห้ใจไห้โหย
☺ มาลีละทิ้งกลีบ พุดคลายจีบเกษรโรย กิ่งใบบัดโบกโบย ตามลมโดยจักด่วนลา
☺ ดาวเดี่ยวเสี้ยวจันทร์ดับ เลยลาลับคืนเวหา น้ำค้างยอดหญ้าคา ละร่วงร้างลงโลมดิน
☺ หลั่งไหลดั่งไอหมอก ยั่วเย้าหยอกหลอกลวงลิ้น จืดใจได้ดั่งจินต์ สะสวยสิ้นเสมอทราม
☺ ก่อนก่ายเกี่ยวปลายกิ่ง เสียงหรีดหริ่งวะวาบหวาม หวนหาอาลัยความ พอสิ้นยามเหินห่างหาย
☺ ครวญคร่ำร่ำครวญหา เมินหมางมาจนเกินหมาย พัดพริ้วดั่งพระพาย กลับกลอกกลายคล้ายคำคน !!~
Create Date : 21 ธันวาคม 2548 |
|
9 comments |
Last Update : 21 ธันวาคม 2548 15:49:02 น. |
Counter : 550 Pageviews. |
|
|
|
ทุกวันทุกวันมิเคยห่าง ไม่ได้อ้างว้างอย่างที่เอื้อนเอ่ย
((มุสาวาทาเน้อ บาป ๆ ๆ ๆ ))