Bloggang.com : ดาวเหงา_Lonely Star : //...แนะนำหนังสือ "ไล่ตงจิ้น" ค๊า เป็นหนังสือที่ดีมากๆ เลย...//

//...แนะนำหนังสือ "ไล่ตงจิ้น" ค๊า เป็นหนังสือที่ดีมากๆ เลย...//

สวัสดีค่ะ วันนี้ดาวเหงามาอัพบล็อกแล้นนน เนื่องจากหายไปนาน เพราะขี้เกียจ
แว้ก

วันนี้เลยขอมาโปรโมท หนังสือซักกะหน่อย (ไม่ได้เปอร์เซ็นต์นะคะ อิอิ เดี๋ยวเข้าใจผิด แต่อยากให้ลองอ่านจริงๆ ค่ะ ดีมากๆ เลย)

ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา ได้ใช้เวลาว่างโดยการหาหนังสืออ่าน จากที่เคยอ่านแต่นิยายๆ ก็เริ่มลองหาหนังสือหมวดอื่นๆ มาอ่านบ้าง

พอเหมาะกับช่วงจังหวะที่น้าชายแนะนำหนังสือเรื่อง "ไล่ตงจิ้น ลูกขอทาน ผู้ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต" มาให้ลองอ่าน ก็เลย อืม ลองดูๆ หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่เขียนขึ้นสำหรับทุกคน ทั้งที่หมดกำลังใจ ท้อแท้ในชีวิต มีปัญหาในการงานหรือการเรียน

เป็นเรื่องราวอัตชีวประวัติจริงของ ไล่ตงจิ้น เด็กชายที่ต้องเลี้ยงคนทั้งครอบครัว รวมทั้ง 14 ชีวิต ที่มีพ่อเป็นคนตาบอด และมีแม่ที่ไม่สมประกอบ ด้วยความที่มีไอคิวเพียงแค่ 58 เท่านั้น และน้องชายที่เหมือนแม่ แต่ไอคิวต่ำกว่าเพียงแค่ 38 ด้วยเพราะเขาเป็นลูกชายคนโต และต้องเป็นหลักให้กับบ้าน

ไล่ตงจิ้น เกิดที่ศาลเจ้าในสุสาน แต่ไล่ตงจิ้นไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา เขาเอาชนะความยากลำบากและความดูถูกจนได้เป็น "บุคคลดีเด่นของไต้หวัน" เพราะใจที่ไม่เคยยอมแพ้ แม้จะต้องออกไปขอทานท่ามกลางวันที่มีพายุหนักเขาก็ต้องทำเพื่อเลี้ยงปากท้องของทุกคน แม้จะเคยคิดนึกโทษโชคชะตาที่กลั่นแกล้งเขาให้ต้องมีชีวิตแบบนี้

ไล่ตงจิ้นมีความฝันอยากจะเรียนหนังสือแม้จะเป็นฝันที่เลือนลาง แต่ผลสุดท้ายก็ได้เรียน เพราะการไปขอทานแล้วเจอคุณลุงคนหนึ่งที่ถามว่าอายุเท่าไหร่ อายุเท่านี้ควรที่จะไปเรียนได้แล้ว เขาจึงให้เงินสิบเหมามาไว้ในมือของผู้เป็นพ่อ แล้วจากนั้นไล่ตงจิ้นก็ได้เข้าเรียนเป็นครั้งแรก แต่ค่าเล่าเรียนนั้นไม่พอ พ่อจึงต้องให้ลูกสาวคนโตของบ้านช่วยอีกแรง โดยการใช้ตัวเข้าแลก โดยที่พี่สาวมีอายุเพียงแค่ 13 ปี เพื่อนำเงินมาจุนเจือครอบครัว

ไล่ตงจิ้นกับพี่สาวสนิทกันมาก เขาเสียใจที่พี่ต้องยอมสละเพื่อให้เขาได้เรียน หัวใจและร่างกายแทบแยกออกเป็นชิ้นๆ เมื่อรู้ว่าพี่สาวที่รักที่สุด เป็นกำลังใจที่สำคัญที่สุดต้องไปทำอะไร แต่เขาก็สัญญากับพี่สาวว่าเขาจะตั้งใจเรียนให้สมกับที่พี่สาวยอมเสียสละ

คำเปรยด้านหลังปก

แค่อยากแสดงให้เห็นว่า...
แม้ชีวิตจะเลวร้ายยิ่งกว่านี้
ขอเพียงมุมนะอดทนเท่านั้น
ที่สุดก็ต้องมีวันได้ดีเช่นกัน

"ในปีที่ผมอายุได้เจ็ดขวบ วันนั้นพายุโหมพัดแรงตั้งแต่เช้าตรู่จนเย็นค่ำ... เมื่อไม่มีอะไรตกถึงท้องนานติดกันสองมื้อ แม่กับน้องๆ ทนหิวไม่ไหวร้องไห้อาละวาด ผมลุกพรวดขึ้น ฝ่าลมฝนออกไปขอทานผู้คนต่างพากันปิดหน้าต่างประตูบ้านช่องแน่นหนา ผมได้แต่ฝืนเดินไปเคาะประตูบ้านแล้วบ้านเล่า..."

ไล่ตงจิ้นเร่ออกอทานท่ามกลางพายุฝน ผ่านคืนวันอันหนาวเหน็บ เพียงเพื่อให้ 14 ชีวิตอยู่รอดต่อไป หลายครั้งที่ไม่ได้อะไรเลย เขาถึงกับต้องแย่งข้าวหมากิน ดื่มน้ำในท้องร่อง

"เพระาการไปเรียนหนังสือกินเวลาของผมไปเกือบทั้งวัน พอถึงเวลาออกไปขอทานตอนกลางคืน จึงต้องแข็งขันกว่าเดิมอีกหลาายเท่า...พ่อนั่งดีดพิณร้องเพลงไป ผมนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ พร้อมกับทำการบ้านโดยอาศัยแสงไฟริบหรี่จากเสาไฟข้างถนน"

ระยะเวลาหกปีที่เรียนอยู่ชั้นประถม เขาได้รับใบประกาศเกียรติคุณท้งหมดมากกว่า 80 ใบ ทุกรายการเขาได้ที่ 1 รางวัลอย่างเดียวที่เป็นแรงผลักดันให้เด็กที่มี "ชีวิตสวะ" คนหนึ่งมีกำลังใจที่จะต่อสู้กับชีวิตอย่างกล้าหาญต่อไป

คำที่ไล่ตงจิ้นพูดแล้วทำให้เราคิดตาม มีมากมาย แต่ดาวเหงาจะขอยกตัวอย่างนะคะ

" ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เราจะได้มาเปล่าๆ แม้ว่าคุณจะทุมเทไปสักแค่ไหนก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า คุณจะได้รับผลตอบแทนเากับที่คุณทุ่มเทลงไป แต่ถ้าหากว่าคุณไม่ได้มีความมานะพากเพียรอย่างแท้จริง สิ่งที่คุณได้มาก็อาจจะหมดไปได้ง่ายๆ เพราะสิ่งใดที่ได้มาโดยง่ายคนก็มักจะไม่ตระหนักถึงคุณค่าของมัน"

"ผมไม่เคยโทษฟ้า ไม่เคยโทษดิน ผมสู้และลงมือทำอย่างเต็มที่ ไม่ใช่เอาแต่อ้อนวอนขอพรต่อสวรรค์โดยไม่ทำอะไรเลย"

"เมื่อไหร่ที่มีปัญหา อย่าโทษตัวเอง ให้มั่นใจในชีวิตของคุณ ตั้งปณิธานไว้และทำให้ได้ ผมเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้น โดยไม่มีเจตนาจะสร้างความโศกเศร้าให้ใคร แต่หวังให้คุณสู้ชีวิตต่อไปจนได้ดี มีชีวิตที่ดีกว่า และประสบความสำเร็จมากกว่าผม"

นี่คือรูป ไล่ตงจิ้น ค่ะ

ดาวเหงาอ่านแล้วรู้สึกว่าเขาเก่งมากที่สามารถยืนหยัดและเข้มแข็งได้มากขนาดนี้ พออ่านจบ แบบว่า อืม ข้อคิดมากมายเลยหนังสือเล่มนี้ คิดไม่ผิดเลยที่หยิบเรื่องนี้มาอ่าน แบบว่าย้อนมาดูตัวเลยอ่า ว่าปัญหาที่เคยเกิดกับเรานั้นมันเทียบไม่ได้เลยกับชายหนุ่มผู้นี้ ดาวเหงาชื่นชมเขาจริงๆ ค่ะ และอยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ ลองอ่านกันดูบ้างนะคะ

รักและคิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ เสมอนะคะ
ดาวเหงา

Create Date : 18 มีนาคม 2551

Last Update : 27 มีนาคม 2551 17:15:04 น.

3 comments

Counter : 1004 Pageviews.

หนังสือเรื่องนี้ดีมากเลยน๊า อยากมีเวลาอ่านบ้างจัง

โดย: ปลายเทียน

วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:0:04:06 น.

แว้บๆ ลงมาจากดอย.....

เออ พูดถึงหนังสือ เสาร์นี้เพื่อนดาริ ชวนไปซื้อหนังสือของคุณเทอสองเล่มที่ศูนย์ประชุมฯ สนใจไปขอลายเซ็นกันม๊า...

ไม่ได้แวะมานานเลย สบายดีนะคร๊าฟฟฟ

โดย: canx

วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:2:14:23 น.

สวัสดีค่ะ
ไม่ได้แวะมาเยี่ยมซะนานเหมือนกัน

ขอบคุณมากนะคะที่แวะไปชวนมาอ่านเรื่องราวดี ๆ
น่าอ่านมากค่ะ ไว้จะไปลบองหามาอ่านดูบ้าง
ขอบคุณมากค่ะ

โดย: เราสองคน (ฝากเธอ

) วันที่: 30 มีนาคม 2551 เวลา:12:03:20 น.