เบล สุพล - หนึ่งความเหงาบนดาวเคราะห์
คืนนี้เป็นอีกคืน เหตุการณ์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
จมอยู่กับความเหงาที่ใจไม่เคยเชื้อเชิญ
ในห้องนอนห้องเดิม รอบกายก็มีเท่าเดิม
เจอแต่สิ่งเดิมๆ อยู่เป็นเพื่อนกัน
อยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ
ก็ยังคงอยากเจอคนที่ฟ้าส่งมาคู่กัน
จะมีไหม เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคนมาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน..
คนที่ใจเฝ้าคอย ก็ดูเหมือนจะเลื่อนลอย
คอยอย่างมีความหวังท่ามกลางหนทางยาวไกล
ตามหามาครึ่งทาง ก็ยอมรับเคยถอดใจ
กลัวว่าใครอีกคนจะท้อเหมือนกัน
อยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ
ก็ยังคงอยากเจอคนที่ฟ้าส่งมาคู่กัน
จะมีไหม เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคนมาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน..
คนเป็นแสนล้านเขาต่างก็ได้พบกัน
คนเหล่านั้นฟ้าคงกำหนดไว้
คนส่วนน้อยที่ฟ้าสร้างมาไม่ให้พบใคร
ฉันหวังในใจไม่ใช่คนส่วนนั้น..
เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้
มีไหมใครสักคนมาแบ่งความเหงาฉันไป
คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ
จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน..
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
