โมทย์ - อยู่ใต้ฟ้าอย่ากลัวฝน
ใครก็บอกว่าฝน ที่หล่นจากฟ้า
มันก็เหมือนน้ำตาที่มาจากใจ
ฟ้าที่อ้างว้าง เมื่อเมฆจางหายไป
มันก็เหมือนกับใจ ต้องลาจากรักใครสักคน
เธอก็อยู่ใต้ฟ้า แล้วใยหวาดกลัว
กลัวจะเดินออกมา แล้วต้องเปียกฝน
รักที่เธอคิด คือรักที่ต้องทน
กลัวใครสักคนจะทำเธอเสียใจ
ยังยืนกลัวตรงนั้น ยังลังเลตรงนี้
รักที่ดีๆ อาจจากลา
อยู่ใต้ฟ้าอย่ากลัวฝน ถ้าจะรักใครสักคนอย่ากลัว
กลัวจะเสียน้ำตา เปิดประตูให้หัวใจ
ให้ความรักเดินออกไป และวันที่พบหัวใจจะบอกเธอเอง
รักที่ดูสดใส เหมือนดังเมฆขาว
รักที่จะดูปวดร้าว เมื่อเมฆต่างสี
แม้หากเธอคิด มองรักในแง่ดี
สักวันรักที่สดใส จะเป็นของเธอ
คือใครคนนั้น หัวใจจะบอกเธอเอง
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
