Room 39 - ระบายเฉยๆ
เธอก้มหน้าอมยิ้มและหัวเราะตลอดเวลา
ไม่ว่า เรานั้น จะไปใกล้ไกลแค่ไหน?
เดี๋ยวซ้ายกด เดี๋ยวขวากด และยังไม่พอยังไม่หมด
ต้องถ่ายรูปก่อนกินอาหารทุกครั้งไป
ทีแรกก็คิด ว่าคงไม่นาน ก็คงจะเบื่อไปเอง
แต่เพียงไม่นานเมื่อตัวเธอนั้นได้ลองเล่นเกม
เธอก็ติด อย่างจั๋งหนับ
แถมเธอยังไม่ยอมรับว่าเธอติดมันทั้งๆที่สองมือนั้นกดมันเต็มๆ
ฉันก็ได้แต่รอ แต่รอ รอเธอนั้นเงยหน้า
เพื่อเพียงจะได้สบตาและ ได้สื่อสารกันบ้าง
ที่เธอถือในมือมันเป็นแค่โทรศัพท์
เอาไว้รับสายส่งข้อความเท่านั้น ไม่ใช่แฟน no no no ไม่ใช่แฟน
อยากให้รู้ว่าในมือเธอมันเป็นแค่โทรศัพท์
ไม่ได้รักเธอจริงอย่างใจของฉัน
ไม่ใช่แฟน เอามาแทนฉันไม่ได้
ฉันก็รู้ว่าเธอไม่ได้นอกใจอะไร
หรือว่าไปพูดไปคุยกับใครที่ไหนทำให้ฉันเสียใจ
แต่ทุกครั้งที่ฉันเรียก เธอไม่ได้ยินที่ฉันเรียก
เธอกลับก้มหน้าก้มตา กดซ้ายกดขวา จนฉันไม่รู้ต้องทำอย่างไร
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
